Τόμας Βάτσλικ στο Gazzetta: «Ο Τζολάκης δούλευε πολύ, ήταν ώριμος, θα κάνει σύντομα το επόμενο βήμα!»

- Ας τα πιάσουμε από την αρχή. Πες μου πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο και ποιον είχες ως είδωλο όταν ήσουν μικρός;

«Ήμουν περίπου 5 με 6 ετών όταν ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Η μητέρα μου έγραψε εμένα και τον πατέρα μου σε ένα football camp. Μου άρεσε ο Μπαρτέζ της Γαλλίας επειδή εκείνη την εποχή ήταν στη Γαλλία που πήγαινε καλά στα Μουντιάλ όπως το 1998 και στο EURO 2000».

- Από την αρχή έπαιζες τερματοφύλακας ή έγινες στην πορεία;

«Στην αρχή έπαιζα στο κέντρο αλλά κάποια στιγμή ο τερματοφύλακας μας δεν ήρθε σε ένα ματς και τότε ο προπονητής αποφάσισε να μπω εγώ στο τέρμα. Δεν ξέρω γιατί διάλεξε εμένα αλλά τελικά έμεινα εκεί μόνιμα (γέλια). Κάθε αγόρι θέλει να σκοράρει γκολ αλλά εγώ έπρεπε να προστατεύσω την εστία».

- Σου άρεσε σ' αυτή την ηλικία να παίζεις ως τερματοφύλακας;

«Νομίζω μου άρεσε γιατί δεν φοβόμουν την μπάλα και είχα αρκετό θράσος. Ήμουν γενναίος και μου άρεσε αρκετά στο τέρμα. Με στήριζαν και οι γονείς μου σε αυτό».

- Περίμενες ότι θα γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Νομίζω ναι, αλλά δεν ήταν ο πρώτος μου στόχος να γίνω επαγγελματίας. Ήθελα να περνάω χρόνο με τους φίλους, να βγαίνω έξω και απλώς να παίζω ποδόσφαιρο. Στα 14 ξεκίνησα να ανεβαίνω τα κλιμάκια στην ομάδα μου και έτσι άρχισα να το βλέπω πιο επαγγελματικά. Ειδικά στα 16 που έκανα και τις πρώτες προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, αντιλήφθηκα ότι μπορώ να γίνω επαγγελματίας».

- Έχεις κάποια συμβουλή που θυμάσαι μέχρι τώρα;

«Έχω μία συμβουλή που κρατάω για πάντα. Να είμαι πρώτα καλός άνθρωπος και καλός χαρακτήρας και μετά καλός ποδοσφαιριστής».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Με την Κ21 της Τσεχίας είχες περάσει στο EURO και τερμάτισες με την ομάδα σου στην 4η θέση. Πιστεύεις σε βοήθησε για να «φανείς» ακόμα περισσότερο στις μεγάλες ομάδες;

«Είχαμε νικήσει και την Ελλάδα στα προκριματικά (γέλια). Θα έλεγα πως ήταν μια ευκαιρία για εμένα. Είναι το μεγαλύτερο τουρνουά για τις ηλικίες Κ21 και αν θυμηθώ και τα ονόματα που είχαν πάρει μέρος, ήταν πραγματικά σπουδαίο εκείνο το τουρνουά. Ήταν πραγματικά τρελό, ήταν ο Τιάγκο, οι Ντε Χέα, Μαρτίνεθ, Ρίτσαρντς, Μάτα, Γουόκερ, Γουόλκοτ. Ο Ζόμερ και ο Τσάκα με την Ελβετία. Ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα τόσο σπουδαίες προσωπικότητες. Μετά από αυτό το τουρνουά με πήρε η Σπάρτα Πράγας, οπότε θεωρώ πως όντως με βοήθησε. Ήταν το... διαβατήριο για το επόμενο βήμα».

- Έχω διαβάσει ένα κείμενο εκείνου του καλοκαιριού, όταν η Ντε Χράαφσχαπ ήταν έτοιμη να σε αγοράσει όταν ήσουν 22 ετών αλλά λόγω προβλήματος στην καρδιά, ακυρώθηκε η μεταγραφή. Τι συνέβη ακριβώς;

«Είναι αλήθεια. Στις ιατρικές εξετάσεις βρήκαν ένα θέμα στην καρδιά και αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισαν να μην ολοκληρωθεί η μεταγραφή και επέστρεψα στην Τσεχία. Έκανα ένα χειρουργείο και έπειτα πήγα στην Σπάρτα Πράγας. Φοβήθηκα όταν το άκουσα γιατί δεν ήξερα τι είναι. Δεν ήξερα αν μπορώ να παίξω ξανά ποδόσφαιρο ή κατά πόσο θα με επηρεάσει στην υπόλοιπη ζωή μου. Υπήρχε αρκετό στρες και πίεση αλλά μετά από λίγες μέρες ηρέμησα λίγο, βρήκα έναν εξαιρετικό γιατρό και μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα συνεχίζω να παίζω».

- Τελικά πήγες στην Σπάρτα Πράγας. Ήσουν οπαδός της όταν ήσουν μικρός;

«Ήμουν επειδή είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Τσεχία, η πιο επιτυχημένη, πάντα έχει τους καλύτερους τερματοφύλακες στην ιστορία της χώρας όπως ο Κόμπα, ο Τσεχ... Ήμουν οπαδός, παρακολουθούσα τι έκαναν και ήταν σαν όνειρο που κατάφερα να πάω και να παίξω εκεί».

- Πώς ένιωσες όταν έμαθες ότι έχεις επίσημη πρόταση από την Σπάρτα Πράγας;

«Ήταν υπέροχο. Ένιωσα ευλογημένος όταν το έμαθα. Δεν γίνεται να πεις όχι στην Σπάρτα Πράγας όταν σε καλεί».

- Ποια είναι η καλύτερη στιγμή που έζησες εκεί;

«Όταν κατακτήσαμε το νταμπλ την τελευταία μου χρονιά στην Σπάρτα (2013/14). Είχαμε μόλις μία ήττα, είχαμε μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, νικήσαμε και στον τελικό του κυπέλλου. Ήταν μία εξαιρετική σεζόν και η καλύτερη που είχα με την ομάδα. Μετά πήγα στη Βασιλεία. Ήταν ο πρώτος μου τίτλος. Θυμάμαι όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα που βλέπαμε το παιχνίδι της Πλζεν που ήταν δεύτερη από την τηλεόραση γιατί μία μέρα πριν είχαμε χάσει εμείς (γέλια). Έφεραν ισοπαλία και πραγματικά χαρήκαμε πάρα πολύ. Το πανηγυρίσαμε με τους συμπαίκτες μου και ήταν κάτι ξεχωριστό για εμένα. Θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες στιγμές σε όλη μου την καριέρα».

- Πες μου για το ντέρμπι κόντρα στη Σλάβια Πράγας...

«Είναι πολύ ξεχωριστό. Είναι το ντέρμπι της πόλης αλλά θεωρώ πως όλη η Τσεχία χωρίζεται σε δύο μέρη. Όλοι είναι στην τηλεόραση, οι εφημερίδες γράφουν συνεχώς για αυτό. Το περιμένουν πάρα πολύ όλοι και έχει αρκετή πίεση πριν το παιχνίδι. Είναι σαν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στην Ελλάδα. Σημαίνει περισσότερα πράγματα για όλους σαν παιχνίδι. Είναι διαφορετικό. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω αλλά το νιώθεις στην ατμόσφαιρα ότι έρχεται ντέρμπι».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Μετά ήρθε η Βασιλεία. Ποιο είναι το transfer story;

«Ήμουν μέρος σε ένα... ντόμινο. Ο Τερ Στέγκεν πήγε στην Μπαρτσελόνα από την Γκλάντμπαχ, ο Σόμερ πήγε από τη Βασιλεία στην Γκλάντμπαχ και έτσι εγώ από την Σπάρτα στη Βασιλεία. Από την πρώτη στιγμή που το έμαθα ήθελα να ολοκληρωθεί η μεταγραφή αλλά πήρε λίγο χρόνο μέχρι να συμβεί. Είχε φτάσει μακριά στην Ευρώπη, αρκετοί παίκτες είχαν κάνει το επόμενο βήμα και πήγαιναν στην Bundesliga, υπήρξαν κάποιες επιπλοκές στη μεταγραφή αλλά ευτυχώς ολοκληρώθηκε στο τέλος. Έμεινα τέσσερα χρόνια στην Ελβετία με την οικογένεια μου και απόλαυσα τον χρόνο μου εκεί».

- Κατέκτησες τρεις τίτλους στην Ελβετία. Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου και γιατί;

«Θα πω τον πρώτο. Πας σε μία νέα χώρα, σε ένα νέο πρωτάθλημα, σε μία νέα ομάδα που έχει κατακτήσει σερί πρωταθλήματα, οπότε δεν θες να είσαι εσύ που θα σταματήσεις αυτό το σερί. Είναι πάντα ιδιαίτερο και μοναδικό το πρώτο. Κερδίσαμε και το κύπελλο την πρώτη μου χρονιά αλλά γενικά και τα τρία πρωταθλήματα τα κατακτήσαμε αρκετά δύσκολα και με μεγάλο ανταγωνισμό».

- Έπαιξες και στο υψηλό επίπεδο του Champions League απέναντι σε μεγάλα κλαμπ όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Λίβερπουλ και πολλές άλλες. Πες μου για τις εμπειρίες σου...

«Ήταν άλλο επίπεδο. Το πρώτο μου παιχνίδι στο Champions League σκέψου ήταν στην Μαδρίτη κόντρα στη Ρεάλ. Αυτή η εμπειρία και η ανάμνηση ήταν απίστευτη. Είχα μπροστά μου τον Μπενζεμά, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Μπέιλ και τον Χάμες Ροντρίγκες. Ήταν απίστευτη εικόνα. Είναι αναμνήσεις που θα σου μείνουν για πάντα. Δεν είναι μόνο ότι τους έχεις απέναντι σου αλλά και ότι παλεύεις για να τους νικήσεις και μπορείς να το κάνεις. Νικήσαμε τη Λίβερπουλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Μπενφίκα. Είχαμε πάει για να είμαστε ανταγωνιστικοί και όχι απλά για τη συμμετοχή και έτσι παρουσιαστήκαμε. Είμαι υπερήφανος που ήμουν μέρος αυτής της ομάδας που γράψαμε ιστορία. Είναι το όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή να παίζει σε τέτοια διοργάνωση».

- Ποιο ήταν το μεγάλο ντέρμπι στην Ελβετία με τη Βασιλεία;

«Με τη Ζυρίχη. Είναι οι δύο μεγάλες πόλεις και είναι ιδιαίτερα ματς. Τα γήπεδα είναι γεμάτα γι' αυτό το παιχνίδι, όλοι το περιμένουν και πλέον και η Γιούνγκ Μπόις έχει αρχίσει να μεγαλώνει».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Και πάμε στη Σεβίλλη. Πώς κατέληξες εκεί;

«Ήμουν διακοπές και ο ατζέντης μου με κάλεσε και μου είπε ότι υπάρχει πιθανότητα να πάω εκεί και ότι υπάρχει επικοινωνία για να γίνει και του είπα "Προσπάθησε να ολοκληρωθεί" (γέλια). Ξεκίνησα προετοιμασία με τη Βασιλεία και ταξίδεψα κατευθείαν από την περιοχή που κάναμε προετοιμασία στην Ανδαλουσία για να υπογράψω με τη Σεβίλλη. Ήμουν πολύ χαρούμενος γι' αυτή την εξέλιξη γιατί είχα παίξει ως αντίπαλος όσο ήμουν στη Βασιλεία και γνώριζα την ποιότητα της ομάδας, της πόλης, των οπαδών και ήταν υπέροχο να παίξω για ένα τόσο μεγάλο κλαμπ».

- Ο Λοπετέγκι πώς ήταν ως προπονητής;

«Ήταν εξαιρετικός χαρακτήρας. Πολύ καλός προπονητής και επειδή ήταν πρώην τερματοφύλακας, μας καταλάβαινε αρκετά, οπότε ήταν πολύ ωραίος ο χρόνος μαζί του».

- Τι θυμάσαι από τα παιχνίδια κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης;

«Ήταν πολύ δυνατά (γέλια). Είσαι συγκεντρωμένος στο παιχνίδι και στο πώς θα παίξεις αλλά όταν κοιτάς γύρω σου, βλέπεις γεμάτα και μεγάλα γήπεδα, ομάδες με απίστευτη ποιότητα, με τους καλύτερους παίκτες του κόσμου στο ρόστερ τους. Με τη Σεβίλλη θέλαμε να τους κοντράρουμε και να τους νικήσουμε, δεν παίζαμε απλά για να παίξουμε».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Έχεις παίξει κόντρα στον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Λιονέλ Μέσι. Ποιος είναι καλύτερος;

«Για εμένα αυτοί οι δύο είναι στην ίδια κατηγορία. Υπάρχουν οι καλοί ποδοσφαιριστές, οι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, οι παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστές και η κατηγορία τους. Το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία να παίξω κόντρα και στους δύο είναι εκπληκτικό αλλά θα επιλέξω τον Μέσι. Δεν ξέρω γιατί αλλά θα επιλέξω τον Μέσι (γέλια)».

- Εξήγησε μου, πώς ήταν το συναίσθημα σου όταν είχες στα χέρια σου το Europa League...

«Είναι μοναδικό φίλε (γέλια). Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις αυτό το συναίσθημα. Είναι ένα όνειρο που είχα από μικρό παιδί να κατακτήσω έναν ευρωπαϊκό τίτλο και αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Πανηγυρίσαμε, γιορτάσαμε, το χαρήκαμε. Είμαι υπερήφανος που ήμουν μέρος αυτής της κατάκτησης».

- Θυμάσαι κάποια ιδιαίτερη ιστορία από τον χρόνο σου στην Ισπανία;

«Όλοι γνωρίζουν την ιστορία με τον τραυματισμό της κόρης μου. Εκείνο το βράδυ είχα μείνει στο νοσοκομείο μαζί της και την επόμενη μέρα έπαιξα κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης και νικήσαμε με 3-0. Η κόρη μου είχε πέσει από το μπαλκόνι, ήταν πραγματικά πολύ άσχημη στιγμή. Αλήθεια, τρόμαξα πάρα πολύ για εκείνη. Και μία μέρα μετά έπαιξα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και νικήσαμε με 3-0».

- Υπήρχε και ένας τραυματισμός στα γόνατα...

«Νομίζω είναι κάτι που είχα από πάντα. Δεν είναι κάτι σοβαρό, ούτε με εμπόδισε να κάνω την καριέρα που έκανα. Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω αλλά είναι απλά αυτό».

- Είχες αρκετούς σταρ ως συμπαίκτες στην Σεβίλλη. Μεταξύ αυτών ήταν ο Ίβαν Ράκιτιτς. Τι υπάρχει πίσω από αυτόν τον θρύλο της Κροατίας;

«Πίσω από αυτόν τον υπέροχο συμπαίκτη εννοείς (γέλια). Πέτυχε τα πάντα στην καριέρα του, είχαμε μία εξαιρετική σχέση στη Σεβίλλη, είχε περάσει από τη Βασιλεία όπως και εγώ. Είναι τρομερός χαρακτήρας τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Είναι πανέξυπνος, πολύ ήρεμος παίκτης, δίνει τα πάντα για τους συμπαίκτες του, ήταν ηγέτης. Και φυσικά είναι ένας εξαιρετικός φίλος».

- Γιατί αποχώρησες από τη Σεβίλλη;

«Το συμβόλαιο μου έληξε και ο τεχνικός διευθυντής της Σεβίλλης αποφάσισε να μην συνεχίσουμε και να κρατήσει τους τερματοφύλακες που είχε ήδη στο ρόστερ».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Με τον Ολυμπιακό ποια είναι η ιστορία της μεταγραφής σου;

«Έγινε πάρα πολύ γρήγορα μετά το EURO. Είχα την πρόταση και αποφάσισα να την αποδεχθώ επειδή ο Ολυμπιακός είναι ένας μεγάλος και ιστορικός σύλλογος στην Ευρώπη. Οπότε αποφάσισα να δοκιμάσω την πρόκληση σε μία καινούργια χώρα, με διαφορετική γλώσσα, άλλο mentality. Όλα έγιναν πραγματικά πολύ γρήγορα».

- Είχε κάνει κρούση και η Νάπολι παράλληλα;

«Δεν θυμάμαι αν είχα επίσημη πρόταση αλλά ξέρω ότι σίγουρα υπήρχε κάτι από τη Νάπολι στα τελευταία παιχνίδια του EURO αλλά μέχρι εκεί».

- Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση στην Ελλάδα;

«Είχα ένα πολύ θερμό καλωσόρισμα στο αεροδρόμιο όταν έφτασα στην Ελλάδα. Ήταν οπαδοί εκεί που μου έδειξαν από την αρχή τη στήριξη τους. Μετά είδα τις εγκαταστάσεις, το γήπεδο και όλα μου έδειξαν πόσο μεγάλο κλαμπ είναι ο Ολυμπιακός. Επαληθεύτηκαν όσα άκουσα».

- Πες μου για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, τον Βαγγέλη Μαρινάκη...

«Δεν είχα τόση αλληλεπίδραση μαζί του. Αγαπάει πάρα πολύ τον Ολυμπιακό λες και είναι οικογένεια του. Είναι ένας παθιασμένος άνθρωπος που είναι διατεθειμένος να δώσει τα πάντα για τον σύλλογο. Είναι από τους προέδρους που αγαπούν πολύ την ομάδα που έχουν».

- Υπήρχε κάποιος παίκτης του Ολυμπιακού που όταν τον είδες είπες "ούαου";

«Ο Μαντί Καμαρά μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι απίστευτος παίκτης. Το ίδιο και ο Ματιέ Βαλμπουενά που ήταν ένα γνωστό όνομα στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Με είχε εντυπωσιάσει που παρότι είχε πετύχει όλα αυτά στην καριέρα του, εκείνος προσπαθούσε σε κάθε προπόνηση να γίνεται καλύτερος. Φυσικά και ο Ελ Αραμπί είναι σε αυτή τη κατηγορία. Ένας γεννημένος σκόρερ. Απίστευτος φορ. Σκόραρε στις προπονήσεις και στους αγώνες με όποιον τρόπο μπορούσε και έβρισκε».

- Πάμε στον Πέδρο Μαρτίνς. Ένας προπονητής που κατέκτησε πολλά με τον Ολυμπιακό...

«Ήταν τόσο επιτυχημένος με τον Ολυμπιακό... Είχε αποκλείσει την Άρσεναλ ένα χρόνο πριν πάω εγώ στην ομάδα. Είναι τόσο καλός προπονητής, ήταν παθιασμένος με τη δουλειά και τον Ολυμπιακό και ήξερε ακριβώς πώς να κατακτήσει τόσα πράγματα με την ομάδα».

- Ποιο θεωρείς ήταν το... κλειδί του Πέδρο Μαρτίνς για να πετύχει όλα αυτά με τον Ολυμπιακό;

«Είναι δύσκολη ερώτηση. Θεωρώ πως συνδέθηκε γρήγορα με το κλαμπ και όταν πήγα εγώ βρισκόταν ήδη αρκετό καιρό. Ήξερε τις δυσκολίες του πρωταθλήματος, το mentality του Ολυμπιακού, ήξερε πως να νικήσει τους μεγάλους αντιπάλους στα ντέρμπι. Είχε το know how. Ακόμα και με μικρότερες ομάδες. Για παράδειγμα το εκτός έδρας με τη Λαμία ήταν ένα ιδιαίτερο παιχνίδι αλλά ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να μην χαθούν βαθμοί εκεί. Γνώριζε στο μέγιστο βαθμό πόσο σημαντικά ήταν τα παιχνίδια εκτός των ντέρμπι. Πάντα ήταν προετοιμασμένη η ομάδα».

- Υπήρχε κάποιο ντέρμπι που ξεχώρισες;

«Λόγω του κορονοϊού ήταν κάπως ιδιαίτερα τα πράγματα και δεν είχα την ευκαιρία να νιώσω στο 100% την ένταση που έχει ένα ντέρμπι στην Ελλάδα. Ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω πιο από τα ντέρμπι κόντρα σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ ήταν πιο ιδιαίτερο. Κόντρα στον ΠΑΟΚ θυμάμαι είχαμε τον μεγαλύτερο δείκτη δυσκολίας εκείνη την περίοδο. Αλλά είναι δύσκολο να διαλέξω κάποιο».

- Πώς έζησες την κατάκτηση του πρωταθλήματος; Ήταν σε τρίτη διαφορετική χώρα.

«Ήταν πολύ ιδιαίτερο για εμένα γιατί το κατακτήσαμε νωρίς καθώς είχαμε μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Ήταν δύσκολο αλλά είχαμε μία πολύ καλή ομάδα και το κάναμε να φαίνεται πιο εύκολο. Ήμασταν το φαβορί από τη στιγμή που μπήκαμε στα play offs και το επιβεβαιώσαμε».

- Είχες δώσει το δικό σου ρεσιτάλ στα προκριματικά του Europa League όταν απέκρουσες τα πέναλτι στη... ρώσικη ρουλέτα κόντρα σε Σλόβαν Μπρατισλάβας και Απόλλωνα Λεμεσού. Ποιο ήταν το μυστικό σου;

«Είχα πολύ καλή προετοιμασία με τον Αγριογιάννη (προπονητής τερματοφυλάκων) πριν τα παιχνίδια και είχα όλες τις πληροφορίες που ήθελα για κάθε αντίπαλο παίκτη. Επίσης είναι η τύχη σίγουρα, είναι να διαβάζεις το σώμα του αντιπάλου, τον τρόπο που εκτελεί. Είναι όλα αυτά μια μίξη, αλλά παίζει κύριο λόγο να έχεις προετοιμαστεί από πριν και να γνωρίζεις πού εκτελεί συνήθως ο κάθε παίκτης. Και φυσικά η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο γήπεδο εκείνη τη στιγμή».

- Τι συνέβη τη δεύτερη σεζόν σου στον Ολυμπιακό; Τι πήγε λάθος;

«Είναι δύσκολο να σου απαντήσω. Δεν ξεκίνησε καλά η σεζόν γενικότερα. Στην προετοιμασία δεν είχαμε καλά αποτελέσματα στα φιλικά και μετά όσα έγιναν με την Μακάμπι Χάιφα... Εντάξει, γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολα τα πράγματα επειδή είναι το Champions League και πετύχαμε τον πιο δύσκολο αντίπαλο στην κλήρωση για τη συγκεκριμένη φάση. Στο Ισραήλ μείναμε στο 1-1 με ένα πολύ τυχερό γκολ που πέτυχαν και στη ρεβάνς μας... σκότωσαν. Ήταν ένα πολύ κακό βράδυ. Δεν νομίζω αν κάναμε τελική στην εστία τους. Δεν ξέρω τι συνέβη αλήθεια. Πήγαν όλα λάθος απλά. Ήταν μία μεγάλη σφαλιάρα για εμάς με το "καλημέρα" στη σεζόν. Δεν ήταν εύκολο. Ο Μαρτίνς έφυγε, ο Κορμπεράν ήρθε. Η φιλοσοφία του, το mentality ήταν τελείως διαφορετικά, οπότε χρειάστηκε λίγος χρόνος, όπως χρειάζεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Όμως σε ένα τόσο μεγάλο κλαμπ όπως ο Ολυμπιακός, δεν έχεις τόσο πολύ χρόνο στη διάθεση σου. Ήταν πραγματικά δύσκολο για τον Κορμπεράν να περάσει τις ιδέες του και τη φιλοσοφία του. Προσωπικά τον θεωρώ πάρα πολύ καλό προπονητή και φάνηκε μετά στη Γουέστ Μπρομ και τώρα που είναι προπονητής στη Βαλένθια. Αλλά είναι δύσκολο και τα αποτέλεσμα δεν ήταν αυτά που έπρεπε. Μετά τραυματίστηκα και όλα άλλαξαν».

- Θεωρούσες σωστή την απομάκρυνση του Πέδρο Μαρτίνς;

«Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω σε αυτό. Ήταν μία απόφαση της διοίκησης και εγώ είμαι ένας ποδοσφαιριστής που πρέπει να προσαρμοστεί σ' αυτές τις συνθήκες».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Τι έφταιξε πιστεύεις για την κατάληξη εκείνης της χρονιάς;

«Επειδή είχα τραυματιστεί νωρίς στη σεζόν και έκανα την αποθεραπεία μου στο εξωτερικό για λίγες εβδομάδες, είναι δύσκολο να σου εξηγήσω τι έφταιξε σε εκείνη τη σεζόν. Ήμουν εκτός ομάδας ουσιαστικά γιατί έκανα αλλού αποθεραπεία. Οπότε δεν ξέρω τι άλλαξε και τι πήγε στραβά».

- Τι πήγε λάθος και αποχώρησες τον Γενάρη της ίδιας σεζόν;

«Δεν συνέβη κάτι. Τραυματίστηκα, αποκτήθηκε ο Πασχαλάκης, πήγε πολύ καλά και τον Γενάρη έφυγα. Το συμβόλαιό μου έληγε το καλοκαίρι και επειδή ο Πασχαλάκης με τον Τζολάκη είχαν καλύψει το δίδυμο στην εστία, αποφασίσαμε να αποχωρήσω. Δεν ξέρω αν πήγε κάτι στραβά ή αν ήταν το σωστό αλλά έκανα κανονικά την αποθεραπεία μου και επέστρεψα στη δράση με άλλη ομάδα».

- Ήθελες να μείνεις στον Ολυμπιακό; Απογοητεύτηκες που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα;

«Δεν ξέρω αν ήμουν απογοητευμένος ή απλά άλλαξαν όλα πολύ γρήγορα. Δηλαδή ήμουν βασικός, πήραμε το πρωτάθλημα, έπαιζα σε κάθε παιχνίδι και ξαφνικά, μέσα σε δύο εβδομάδες έμεινα εκτός. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο όμως και προσπάθησα να προσαρμοστώ και να βρω κάτι καινούργιο. Ήθελα να είμαι 100% τον Ιανουάριο για να βρω μία άλλη ομάδα. Σκέψου ότι μετά το χειρουργείο ήταν να επιστρέψω σε έξι μήνες και τελικά γύρισα σε τέσσερις. Αλλά αυτή ήταν η απόφαση και έπρεπε να τη δεχθώ».

- Ποια είναι η καλύτερη σου στιγμή με τον Ολυμπιακό;

«Θα πω το παιχνίδι στην Τούμπα όταν παίξαμε με τον ΠΑΟΚ, νικήσαμε με 2-1 και κατακτήσαμε μαθηματικά το πρωτάθλημα. Είχαμε αποκλειστεί στο κύπελλο από τον ΠΑΟΚ, παρότι δεν μας νίκησε. Και μία εβδομάδα μετά παίξαμε εκεί. Είναι ξεχωριστό να κατακτάς το πρωτάθλημα μέσα στην έδρα του αντιπάλου σου. Θυμάμαι στην επιστροφή που οι οπαδοί μας είχαν ετοιμάσει μία τρομερή υποδοχή».

- Έχεις κάποια ιστορία που θυμάσαι ακόμα;

«Είχαμε εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια, μιλούσα στα ισπανικά με αρκετά άτομα, είχαμε πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας αλλά δεν θυμάμαι κάποια ξεχωριστή ιστορία για να μοιραστώ. Θυμάμαι έντονα το καλό περιβάλλον».

- Δώσε μας μία μικρή ανάλυση για τον Κωνσταντίνο Τζολάκη που τον έζησες καλύτερα και εκτός γηπέδου. Περίμενες την εξέλιξη που έχει αυτή τη στιγμή;

«Είδα ένα πολύ ώριμο παιδί. Ο "Τζόλα" δούλευε συνεχώς πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις προπονήσεις. Δούλευε συνεχώς. Ήμασταν όλοι από πάνω του γιατί είχε έμπειρους τερματοφύλακες δίπλα του. Είχε τον Σα, μετά είχε εμένα και μετά ήρθε ο Πασχαλάκης. «Επαγγελματίας» αν μπορούσα να τον περιγράψω με μία λέξη. Περίμενα ότι θα κάνει αυτά που πετυχαίνει τώρα και είναι ακόμα πολύ νέος. Κατέκτησε το Conference League, είναι βασικός, οπότε θεωρώ ότι θα κάνει σύντομα το επόμενο μεγάλο βήμα. Το θέλει και ο ίδιος και προσπαθώ να τον παρακολουθώ όπως και τον Ολυμπιακό γενικά. Πιστεύω πολύ σε αυτό το παιδί».

- Θα ήθελες να βρίσκεσαι και εσύ στην κατάκτηση του Conference League;

«Θα ήθελα να είμαι και εγώ εκεί. Είδα το παιχνίδι γιατί είχα πρώην συμπαίκτες και στις δύο ομάδες αλλά ήταν τεράστια νίκη για τον Ολυμπιακό. Και το λέω αυτό όχι μόνο για το πρώτο ευρωπαϊκό στην ιστορία της χώρας αλλά και επειδή συνέβη μέσα στο γήπεδο της ΑΕΚ. Μπορώ να φανταστώ πώς ένιωθαν οι οπαδοί και οι παίκτες που έζησαν κάτι τέτοιο. Ήταν πραγματικά υπέροχο και μακάρι να μπορούσα να είχα πάρει μέρος σε αυτόν τον τελικό».

- Με ποιον συμπαίκτη σου στον Ολυμπιακό ήρθες πιο κοντά και ποιον ξεχώρισες ως παίκτη;

«Ως ποδοσφαιριστές θα έλεγα τον Μαρσέλο και τον Χάμες Ροντρίγκες. Απίστευτη ποιότητα. Καταλάβαινες αμέσως γιατί έχουν πρωταγωνιστήσει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ως χαρακτήρα, είχα έρθει πολύ κοντά με τον Ρέαμπτσιουκ και τον Ρόνι Λόπες που τον ήξερα από τη Σεβίλλη».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tomáš Vaclík (@vaclos31)

- Περνάμε στην Εθνική Τσεχίας τώρα. Θέλω να μου μεταφέρεις τα συναισθήματα που έζησες στο EURO 2020 που έγινε το 2021 λόγω του κόβιντ...

«Είναι μοναδικό. Είχα πάει στο EURO 2016 αλλά ήμουν νούμερο 2 πίσω από τον Τσεχ. Το 2021 το έζησα διαφορετικά ως βασικός τερματοφύλακας. Έπαιξα στα παιχνίδια και είμαι πραγματικά υπερήφανος για όσα κατάφερα σε εκείνη τη διοργάνωση. Τα γήπεδα δεν ήταν γεμάτα λόγω της κατάστασης με τον κορωνοϊό αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα κατάφερα. Ήταν απίστευτη εμπειρία. Έκανα ένα πολύ καλό τουρνουά, πήρα ψυχολογία από το πρώτο παιχνίδι με τη Σκωτία που νικήσαμε με 2-0 και στη συνέχεια έδωσα τα πάντα. Ήταν φανταστική εμπειρία».

- Υπάρχει κάποια ανάμνηση που σου έρχεται πιο έντονα από εκείνη τη διοργάνωση;

«Πολύ δύσκολο να σου απαντήσω ρε φίλε (γέλια). Έχω τόσες αναμνήσεις γιατί πέρασα πολλές ώρες και μέρες με τους συμπαίκτες μου. Ήταν περίπου 5 εβδομάδες νομίζω. Κάναμε πολλά ταξίδια, μετά τα παιχνίδια καθόμασταν όλοι μαζί. Με την Ολλανδία στη Βουδαπέστη, το γήπεδο ήταν γεμάτο και εκεί ήταν ο αδερφός μου, ο πατέρας μου... Εχω τόσες αναμνήσεις από αυτό το EURO που μου έρχονται τώρα που μιλάμε. Παίξαμε δύο φορές στη Σκωτία, μία στην Αγγλία, μία στην Ουγγαρία και στο Αζερμπαϊτζάν. Είχαμε πολλά ταξίδια αλλά το χάρηκα».

- Ο Πετρ Τσεχ είχε μιλήσει στο Gazzetta και είχε παραδεχθεί ότι έγινε τερματοφύλακας επειδή έσπασε το πόδι του. Αυτή η εξέλιξη τον μετέτρεψε σε έναν από τους κορυφαίους στον 21ο αιώνα. Σε εσένα τι αντίκτυπο είχε η κοινή σας παρουσία στην εθνική ομάδα;

«Ήταν απίστευτη εμπειρία. Έμαθα δίπλα του πάρα πολλά πράγματα. Ήμουν 20 στα 21 μου όταν κλήθηκα στην εθνική ομάδα της Τσεχίας και τον παρατηρούσα. Πώς προπονούνταν, πώς προετοιμαζόταν, πώς συμπεριφερόταν. Τα πάντα. Ήμουν το νούμερο 2 πίσω του για τέσσερα χρόνια. Ήταν τρομερή εμπειρία. Είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, ξέρει τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο, διαβάζει πολύ και παράλληλα ήταν ένας απίθανος τερματοφύλακας. Δεν θα ξεχάσω τις συζητήσεις μας».

- Σκέφτεσαι τις κόρες σου όταν αγωνίζεσαι;

«Και βέβαια (γέλια). Έχω και μία ιστορία που έγινε πρόσφατα πριν λίγες εβδομάδες. Ήμουν πολύ χαρούμενος για τις κόρες μου που ήρθαν στο γήπεδο της Μπενφίκα για να με δουν. Δεν με είχαν δει ποτέ να παίζω σε αυτό το επίπεδο. Στη Σεβίλλη ήταν μικρές και μετά ήρθε ο κόβιντ. Μετά τον Ολυμπιακό δεν ήταν 100% γεμάτα τα γήπεδα. Οπότε ήταν η πρώτη φορά που ήρθαν σε τέτοιο ματς και ήταν πραγματικά ιδιαίτερο για εμένα. Τις σκέφτομαι κάθε φορά όταν παίζω».

- Πάμε για τις γρήγορες απαντήσεις. Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό. Καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου...

«Η κατάκτηση του Europa League»

- Καλύτερος συμπαίκτης;

«Μαρσέλο και Έβερ Μπανέγα».

- Δυσκολότερος αντίπαλος...

«Λιονέλ Μέσι»

- Μετανιώνεις για κάτι στην καριέρα σου;

«Θα έλεγα πως όχι. Ίσως μόλις τελειώσω την καριέρα μου να κάνω έναν δικό μου απολογισμό αλλά αυτή τη στιγμή ζω την κάθε στιγμή στο ποδόσφαιρο και το απολαμβάνω. Υπάρχουν κάποιες κακές στιγμές, υπάρχουν κάποιες κατευθύνσεις διαφορετικές στις μεταγραφές αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα».

- Και τέλος, έχεις ανταλλάξει ποτέ φανέλα με αντίπαλο;

«Έχω πολλές φανέλες από αντίπαλους τερματοφύλακες. Έχω από τους Κουρτουά, Όμπλακ, Τερ Στέγκεν, Νόιερ, Κασίγιας, Τσεχ. Έχω πολλούς. Δεν είμαι συλλέκτης αλλά θα ήθελα μετά την καριέρα μου να έχω κάποια αντικείμενα που θα αποτελούν μία ζωντανή ανάμνηση για όσα έχω ζήσει. Κάθε φανέλα ή αντικείμενο και μία ιστορία. Έχω και του Μόντριτς από το EURO και του Ράμος αλλά και των Μαρσέλο και Χάμες με τον Ολυμπιακό. Από την Ελλάδα έχω ανταλλάξει μόνο με τον Μπράμπετς του Άρη αν θυμάμαι καλά».

- Ένα μήνυμα για τους οπαδούς του Ολυμπιακού αλλά και για τα 100 χρόνια της ομάδας...

«Εύχομαι σε όλη την οικογένεια του Ολυμπιακού να έχει συνεχώς επιτυχίες και να προσφέρει χαρές στους υπέροχους οπαδούς του. Θα ήθελα να στείλω και ένα μήνυμα στους οπαδούς της ομάδας επειδή δεν είχα την ευκαιρία να τους αποχαιρετήσω όταν έφυγα. Έγιναν όλα πολύ γρήγορα τότε. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για στήριξη που μου έδωσαν, ήταν τιμή μου έπαιξα σε αυτόν τον σύλλογο, είναι υπέροχοι και τους ευχαριστώ για όλες τις στιγμές».