Ρόμα: Ένα ανεμοδαρμένο ταξίδι προς την ευρωπαϊκή ελίτ!

Ρόμα: Ένα ανεμοδαρμένο ταξίδι προς την ευρωπαϊκή ελίτ!

Νίκος Κικίδης

Εδώ και δεκαετίες είχε περάσει στη σφαίρα της ανυποληψίας. Από αιώνια πόλη, σε πρωτεύουσα της (ποδοσφαιρικής) αφάνειας. Μια ενοχή που μοιραία κουβαλούσαν πάνω τους δυο ομάδες «καταδικασμένες» να την εκπροσωπούν, οι οποίες κάθε φορά στην Ευρώπη φρόντιζαν να τη συσχετίζουν με την αποτυχία.

Για χρόνια Ρόμα και Λάτσιο είχαν ξεχάσει το γλυκό νέκταρ της ευρωπαϊκής επιτυχίας, με αποτέλεσμα ο κόσμος των αστεριών να τις παραβλέπει με ένα σκωπτικό βλέμμα όταν τις αντίκριζε.

Από πέρσι ωστόσο, σαν κάτι να άλλαξε στη Ρώμη. Η άφιξη του Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο των Τζαλορόσι τους χάρισε ένα μέταλλο που τους έλειπε για χρόνια. Μια φιλοδοξία, μια δίψα για ασημικά. Την επιθυμία να ξεχωρίσουν κι εκτός συνόρων. Εδώ και πολλά, πολλά χρόνια άλλωστε η Ρόμα έδινε την αίσθηση πως μια ευρωπαϊκή διάκριση δεν συμπεριλαμβάνονταν ανάμεσα στους στόχους της.

Σαν ήταν να ήταν μακριά από την πραγματικότητα. Μέσα σε μόλις μερικούς μήνες ωστόσο τα δεδομένα έχουν αλλάξει, όπως και η δυναμική του συλλόγου στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Η Ρόμα βρίσκεται για δεύτερη σερί χρονιά σε ευρωπαϊκό τελικό, έκανε... step up σε σχέση με την περσινή κατάκτηση του Conference και το Gazzetta κάνει μια αναδρομή στην τελευταία διετία που την επανέφερε στο προσκήνιο της ελίτ.

image

Το Conference League και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας 

Ας πιάσουμε ωστόσο τα πράγματα από την αρχή. Από την ανακοίνωση δηλαδή της πρόσληψης του Ζοσέ Μουρίνιο πίσω στο καλοκαίρι του 2021, ο οποίος μετά το αποτυχημένο πέρασμα από την Τότεναμ χρειαζόταν μια νέα πρόκληση στην καριέρα του και πιθανότατα μακριά από σύνορα της Αγγλίας.

Τελικά το πεπρωμένο τον έφερε στη Ρώμη για χάρη των Τζαλορόσι. Για χάρη μιας ομάδας που αγνοούσε τη δόξα του νικητή, τη λατρεία των ασημικών για 14 ολόκληρα χρόνια. Σαν ο χρόνος να είχε «παγώσει» στο 2008, όποτε και ο σύλλογος κατάφερε να πανηγυρίσει τον τελευταίο του τίτλο σε έναν τελικό Coppa Italia απέναντι στην Ίντερ.

Η άφιξη του Πορτογάλου ωστόσο, ενός προπονητή που κουβαλούσε για χρόνια τη φήμη του πολυνίκη, αμέσως γέννησε ελπίδα και φιλοδοξίες στην ιταλική πρωτεύουσα. Στα εγχώρια βέβαια η πρώτη σεζόν του Μουρίνιο στο κλαμπ δεν συνδυάστηκε και με απόλυτη επιτυχία. Αφού πέρασε από χίλια κύματα με αγωνιστικές μεταπτώσεις και σκαμπανεβάσματα που δεν της επέτρεπαν να βρει σταθερότητα με πλώρη προς τις κορυφές, η Ρόμα τελικά περιορίστηκε στην 6η θέση.

Παρόμοια ήταν και η πορεία της στο Κύπελλο Ιταλίας, με τους Ρωμαίους να φτάνουν μέχρι τα προημιτελικά του θεσμού όπου και αποκλείστηκαν με... συνοπτικές διαδικασίες από την Ίντερ. Αν λοιπόν απομονώσουμε τη χρονιά αυστηρώς εντός των ιταλικών συνόρων, τότε οι αμφιβολίες για το νέο οικοδόμημα που οραματιζόταν η διοίκηση στις αρχές της προηγούμενης περιόδου πολλαπλασιάζονται!

Ο παράγοντας Ευρώπη ωστόσο εμφανίστηκε σαν ηλιαχτίδα. Ακόμα κι αν μιλάμε για τη τρίτη τη τάξει κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της UEFA και μάλιστα στην παρθενική της σεζόν. Σε κάθε περίπτωση, το Conference League κατάφερε να προσφέρει ανάσα ζωής σε μια ομάδα που στο τέλος της περιόδου θα μπορούσε να είχε τρανταχτεί συθέμελα.

Ξεπερνώντας τη στάμπα και τη βαριά ήττα με 6-1 στους ομίλους από τη Μπόντο Γκλιμτ, η Ρόμα τερμάτισε πρώτη και εξασφάλισε το εισιτήριο για τους «16» της διοργάνωσης. Εκεί όπου την περίμενε η Φίτεσε, την οποία και απέκλεισε με συνολικό σκορ 2-1. Στα προημιτελικά της δόθηκε η ευκαιρία να πάρει εκδίκηση από τη Μπόντο με τεσσάρα στη Ρώμη, προτού πετάξει εκτός και τη Λέστερ χάρη στη μεγάλη νίκη (1-0) που πανηγύρισε στο «Ολίμπικο».

Ο Μάης τελικά την βρήκε να ταξιδεύει στα Τίρανα για το τελευταίο ραντεβού απέναντι στη Φέγενορντ, σε μια βραδιά που γεννήθηκε ο επόμενος Ρωμαίος αυτοκράτορας. Με το ισχνό αλλά υπερπολύτιμο 1-0 η Ρόμα λύγισε τους Ολλανδούς και κατέκτησε την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα της ιστορίας της (εξαιρείται το Κύπελλο Εκθέσεων που δεν αναγνωρίζεται από την UEFA).

Λίγα 24ωρα αργότερα μια εντυπωσιακή τοιχογραφία στη Ρώμη με τον Ζοσέ Μουρίνιο σαν άλλο.... Ιούλιο Καίσαρα θα αποτύπωνε πλήρως το κλίμα που κυριαρχούσε στην πόλη. Ένας μύθος είχε μόλις γεννηθεί!

image

Νέα σεζόν, νέοι στόχοι, ίδιο αποτέλεσμα

Η κατάκτηση του Conference League προσέφερε ηρεμία και ενθουσιασμό στην αιώνια πόλη, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στη διοίκηση να σχεδιάσει με περισσότερο θάρρος την επόμενη μέρα. Παρόλα αυτά ακολούθησε ένα «βουβό» καλοκαίρι, με μια μεγάλη εξαίρεση ωστόσο να φωτίζει το μεταγραφικό τοπίο.

Ο λόγος για τον Πάουλο Ντιμπάλα ο οποίος πήρε τη μεγάλη απόφαση να αποχωρήσει ως ελεύθερος από τη Γιουβέντους και καλωσορίστηκε ως νέος «βασιλιάς» στη Ρώμη, έτοιμος να οδηγήσει το κλαμπ σε νέες κορυφές.

Προσθήκες όπως εκείνη του Μαντί Καμαρά από τον Ολυμπιακό ή του Τζίνι Βαϊνάλντουμ από την Παρί βέβαια δεν είχαν τον ίδιο αντίκτυπο τόσο αγωνιστικά όσο και επικοινωνιακά για τη Ρόμα, η οποία παράλληλα προσέθεσε στο ρόστερ και ποδοσφαιριστές με παραστάσεις όπως οι Μάτιτς, Τσελίκ και Μπελότι.

Τα εγχώρια αποτελέσματα ωστόσο δεν άλλαξαν ούτε με την άφιξη των νέων προσώπων. Παρά το πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα, η Ρόμα ξέμεινε από δυνάμεις στο δεύτερο μέρος της σεζόν και μοιραία η προτελευταία αγωνιστική της Serie A την βρίσκει ξανά στην 6η θέση.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο προσπάθησε να δικαιολογήσει αυτή την αγωνιστική πτώση μέσα από την υπόθεση της Γιουβέντους και τις αφαιρέσεις βαθμών που αλλοίωσαν την κούρσα του πρωταθλήματος, εξηγώντας πως η Ρόμα θα είχε διαφορετική προσέγγιση σε πολλούς αγώνες της αν γνώριζε νωρίτερα το πόρισμα της δικαιοσύνης. Λόγια που μπορεί να έχουν πίσω τους μια βάση, αλλά ουσιαστικά δεν αλλάζουν επ' ουδενί τα δεδομένα για τους Ρωμαίους.

Ομοίως και στο Κύπελλο, όπου οι Τζαλορόσι αποχαιρέτησαν για δεύτερη διαδοχική σεζόν στη φάση των προημιτελικών μετά από έναν σοκαριστικό αποκλεισμό από την Κρεμονέζε. Η γκρίνια - ιδίως μετά από μια σεζόν με κούπα - έμοιαζε δεδομένη, όμως για ακόμα μια φορά ο Μουρίνιο κατάφερε να βγάλει την ομάδα του από το τέλμα μέσω της ευρωπαϊκής «οδού».

image

Η διέξοδος του Europa League 

Η Ευρώπη λοιπόν αποτέλεσε για ακόμα μια χρονιά ένα είδος... διεξόδου από τον λαβύρινθο για τη Ρόμα. Ακόμα κι αν βρέθηκαν σε έναν απαιτητικό όμιλο παρέα με Μπέτις, Λουντογκόρετς και Ελσίνκι, οι Ιταλοί κατάφεραν να σφραγίσουν τη δεύτερη θέση πίσω από τους Ανδαλουσιανούς και να προκριθούν στη φάση των play-off.

Ακολούθησε η μονομαχία με τη Σάλτσμπουργκ, η πρόκριση επί των Σοσιεδάδ και Φέγενορντ, προτού βρεθεί στο δρόμο της Λεβερκούζεν για τη φάση των ημιτελικών. Μετά τη νίκη με 1-0 στη Ρώμη, το σύνολο του Μουρίνιο επιστράτευσε την τέχνη της άμυνας για να σφραγίσει το εισιτήριο.

Σε έναν αγώνα με έντονα χαρακτηριστικά από το τακτικό προφίλ του Πορτογάλου τεχνικού, η Ρόμα άντεξε στο σφυροκόπημα των Γερμανών και με το τελικό 0-0 βρέθηκε σε ακόμα έναν διαδοχικό ευρωπαϊκό τελικό. Πλέον στο δρόμο της για ακόμα μια κούπα στέκεται η Βασίλισσα της διοργάνωσης, Σεβίλλη, μια ομάδα που δεν έχει χάσει ποτέ σε τελικό Europa. Ομοίως και ο Ζοσέ Μουρίνιο που μετράει το απόλυτο σε ευρωπαϊκούς τελικούς.

Όποιο πάντως κι αν είναι το αποτέλεσμα που θα κρίνει τον τελικό της Βουδαπέστης το βράδυ της Τετάρτης (31/5), οι Ρωμαίοι μπορούν να νιώθουν περήφανοι για ακόμα μια πορεία, για ακόμα μια προσπάθεια που τους έφερε προ της λάμψης του ασημικού.

Μπορούν να νιώθουν περήφανοι για την τελευταία διετία, εκείνη που έχει σφραγίσει την επιστροφή τους στην ευρωπαϊκή ελίτ!

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image