ΠΑΟΚ: Γιάννης Κωνσταντέλιας, ένα αληθινό διαμάντι (vids)

Ο «Ντέλιας», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι και συμπαίκτες του, ας με συγχωρέσουν οι παλιότεροι, είναι η αποζημίωση για όσους δεν προλάβαμε να δούμε (και περιοριζόμαστε στο ελάχιστο ασπρόμαυρο υλικό που σώζεται από) τον Κούδα, τον Σαράφη, τον Τερζανίδη και τους υπόλοιπους μεγάλους της σπουδαίας ομάδας του ’70. Λες και είναι η εκδίκησή μας. Δεν τους είδαμε πολύ. Αλλά αρχίζουμε να βλέπουμε τον Κωνσταντέλια. Κι όχι ασπρόμαυρο, μια φορά στην τετραετία ή κάπου τόσο. Εγχρωμο, μια δύο φορές την εβδομάδα. Και σε Full HD ανάλυση!

Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας στα μάτια μου αυτή την εποχή είναι όλος ο ΠΑΟΚ. Η αρχή, η μέση, το τέλος. Ενας δαίμονας που δεν ησυχάζει ποτέ, που πατάει όλο τον άξονα απ’ τη μία άκρη ως την απέναντι, ένας πακτωλός ενέργειας που σκίζει το παιγνίδι, όχι λιγότερο πρόθυμος για άμυνα και μπλοκ, πρεσάρισμα και ανάκτηση της μπάλας απ’ όσο για γκολ και ασίστ. Για μένα, μοναδικός. Ο μοναδικός box-to-box μεσοεπιθετικός στον σύγχρονο κόσμο.

Με αυξημένη αντίληψη των πραγμάτων και μια απίστευτη ικανότητα να ντριμπλάρει, αλλά κυρίως το πότε επιλέγει να το κάνει αυτό. ‘Έχοντας περιορίσει τις περιττές ενέργειες, το «jogo bonito» της αλάνας και των αγώνων στις μικρότερες ηλικιακά ομάδες, έφτασε να παίζει με τους μεγάλους και να μετρά κατά μέσο όρο 6 ντρίμπλες ανά 90λεπτο στη Super League. Και το κυριότερο; Μέχρι στιγμής δεν έχει καταγραφεί ούτε μισή ατομική ενέργεια που θα μπορούσε να θεωρηθεί τραβηγμένη από τα μαλλιά.

Ο Giannis του ΠΑΟΚ είναι ένα ακόμα αριστούργημα των περίφημων «ασπρόμαυρων» ακαδημιών. Τον εντόπισαν, τον διεκδίκησαν, τον πήραν, τον δούλεψαν και τον μοστράρισαν στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Εκείνοι, έστω και λίγοι είναι η αλήθεια, ήξεραν τι έρχεται. Η παραγωγή ταλέντων, άλλωστε, δεν είναι εύκολη υπόθεση, μιας και, όπως έχει αναλυθεί από ειδικούς του χώρου, το 85% των ποδοσφαιριστών που θεωρούνται ταλέντα στα 16 τους έχουν χαθεί μέχρι τα 21 τους. Παλαιά, το ταλέντο ξεπηδούσε στον δρόμο, στη γειτονιά, στην αλάνα που λέμε εμείς στην Ελλάδα. Κι όταν το ταλέντο γινόταν μεγάλος, ο μεγάλος έπαιζε περίπου όπως τον φώτιζε η κούτρα του να παίξει. Σε ποδόσφαιρο, πολύ λιγότερο περίπλοκο και απαιτητικό.

Τώρα, το ταλέντο δεν ξεφυτρώνει. Εκτρέφεται. Παράγεται. Με ορίζοντα, να ανταποκριθεί σε παιχνίδι (τόσο στη θεωρία όσο και στην πρακτική) πολύ πιο δύσκολο. Το παιδί έχει ανάγκη να μάθει τεχνική, να παίζει fair, να 'ναι πειθαρχημένο δίχως να πάψει να είναι τολμηρό, να συνηθίζει στην πίεση του ανταγωνισμού. Όλα αυτά αρχίζει να τα κάνει ο 19χρονος από το Βόλο. Μ’ αυτό το παιδί, ένα κακό είναι ότι δεν υπάρχει πλέον αυτό που θα κάνει και μπορεί να μας εκπλήξει. Εκπαιδευτήκαμε, μαζί του, να φανταζόμαστε τα αφάνταστα. Να τα περιμένουμε όλα.

Ο Κωνσταντέλιας είναι φως-φανάρι ότι χαίρεται την κάθε προπόνηση, τον κάθε αγώνα, το κάθε γκολ το ίδιο. Μπορεί να μην έχει έρθει ακόμα το γκολ τώρα που πήρε προαγωγή για την πρώτη ομάδα, ωστόσο απ’ τα χρόνια του στις ακαδημίες είτε σκόραρε με τον Ολυμπιακό, είτε σ’ ένα φιλικό το χαιρόταν το ίδιο και πάντα μαζί με την ομάδα.

Οι νέοι βιάζονται. Γενικώς και απροσδιορίστως, ο ποδοσφαιρικός μηχανισμός (η ομάδα, ο ατζέντης, η οικογένεια) βιάζεται με τους νέους. Βιάζεται πολλές φορές, και το σινάφι μας, ο Τύπος και ο κόσμος, μαζί τους.

Ο,τιδήποτε έρχεται πολύ νωρίς, κατά κανόνα παραείναι καλό για να ‘ναι πραγματικό. Αφού κάνει τον πρώτο κύκλο του όμως, ακριβώς επειδή έρχεται πολύ νωρίς, συνήθως έπεται η στιγμή της δεύτερης ευκαιρίας. Η εκτίμηση γίνεται πιο ασφαλής, όταν ο ποδοσφαιριστής βγάζει το σχολείο της δεύτερης ευκαιρίας. Όπως ο Γιάννης Κωνσταντέλιας. Τίποτα δεν πάει χαμένο, με τη μία. Αλλ’ εκεί και τότε, στην ευκαιρία επιστροφής και επανεκκίνησης, παίζονται τα πάντα.

Προ ημερών, ο Ραζβάν Λουτσέσκου ρωτήθηκε για την αναγκαστική χρησιμοποίηση του ως δεκάρι στον αγώνα με τον Παναιτωλικό, με τον Ρουμάνο να υποκλίνεται στο ταλέντο του, άλλωστε εκεί τον έβαλε να παίξει και με τον Ατρόμητο, και στον ΠΑΟΚ άρχισαν να παραδέχονται πόσο τον ωρίμασε, η διαχείριση του δανεισμού του στην Έουπεν. Πολλά παιδιά βγήκαν κερδισμένα από αυτού του είδους τη διαδικασία. Άλλο τόσο, και…άλλο τόσο, μεγάλωσε ποδοσφαιρικά ας πούμε τον Δημήτρη Πέλκα η διαχείριση του δανεισμού του στην πορτογαλική Σετούμπαλ.

Κι αυτό έγινε στην περίπτωση του Κωνσταντέλια, όταν τον περασμένο Ιανουάριο αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό. Ο δανεισμός στην Έουπεν ήταν το κλειδί για να γυρίσει ο διακόπτης. Ήταν μια απόφαση δύσκολη. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο για ένα 18χρονο παιδί να φύγει στο εξωτερικό, ωστόσο τα' έβαλε κάτω μαζί με τον ατζέντη του, Λεωνίδα Αθανασούλα, παίρνοντας το δρόμο για το Βέλγιο.«Γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή πως αυτό που έλειπε από τον Γιάννη ήταν να βγει από το comfort zone. Η ποιότητα του τεχνικοτακτικα ήταν σε τοπ επίπεδο. Θέλαμε όμως να του δώσουμε άλλα ερεθίσματα που θα τον βοηθούσαν να κάνει το βήμα παραπάνω», είχε πει στο Gazzetta πριν από λίγες εβδομάδες ο εκπρόσωπός του.

Μη φανταστείτε, ότι έπαιξε πολύ, ίσα-ίσα μπήκε τις περισσότερες φορές απ’ τον πάγκο για 156 λεπτά στο γήπεδο. Είχε μόλις 8 συμμετοχές, σε πρωτάθλημα (Βελγίου) με, εννοείται, υψηλότερο βαθμό δυσκολίας από το ελληνικό. Απέναντι σε εικοσάχρονα μαυράκια από τις παλαιές αποικίες, που σου 'ρχονται κατά πάνω με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ψάχνεις να βρεις, αριστερά ή δεξιά, από πού σου 'φύγαν! Τέτοιους συνάντησε απ’ τις πρώτες ημέρες του στην επαρχία της Λιέγης και στην πόλη των 20.000 κατοίκων, έμεινε εκεί για πέντε μήνες, διάστημα ικανό να τον κάνει να αντιληφθεί τις διαφορές ανάμεσα στο ποδόσφαιρο των ακαδημιών και των επαγγελματικών ομάδων. Πήγαινε, που λέτε, ο Κωνσταντέλιας στην προπόνηση της Εουπεν κι έβλεπε τους Αφρικανούς της ομάδας να τον περνούν σαν… σταματημένο! Κι όταν έπεφτε πάνω τους, νόμιζε ότι τράκαρε με… τοίχο!

Το καλοκαίρι επέστρεψε «άλλος άνθρωπος» στην Τούμπα, το έλεγαν όσοι τον έβλεπαν από την προετοιμασία και μετά, άλλωστε το πρώτο πράγμα που είπε στους δικούς του ανθρώπους μόλις ξαναφόρεσε την «ασπρόμαυρη» φανέλα έμοιαζε με υπόσχεση και όχι λόγια του αέρα: «Να ξέρετε θα κάνω τα πάντα, θα δουλέψω όσο χρειαστεί για να παίξω στον ΠΑΟΚ...».

Ο μικρός θαυματουργός άσος από το Βόλο, που μεγάλωσε έχοντας για πρότυπο τον Βραζιλιάνο Νεϊμάρ, πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή του ελληνικού ποδοσφαίρου τέτοια εποχή πριν από δύο χρόνια. Γεννημένος στις 10 Μαΐου του 2003, με τον μπαμπά, Βασίλη, στα νιάτα του να έχει παίξει μπάλα κι εκείνος στον Τοξότη Βόλου, έκανε τα πρώτα βήματα στη σχολή Αγίας Παρασκευής Βόλου, απ’ όπου ξεκίνησε κι ο Παναγιώτης Γλύκος.

Ο Βασίλης Κανάρας και ο Μιχάλης Χρηστάρας, προπονητές της τάξης του 2003, ήταν αυτοί που τον εντόπισαν, ο Γιάννης Αβραμίδης πήγε και τον είδε ουκ ολίγες φορές να αγωνίζεται στα διάφορα τουρνουά των ακαδημιών, ωστόσο ο ρόλος του γενικού διευθυντή των «ασπρόμαυρων» ακαδημιών, Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλου, αποδείχθηκε καθοριστικός στη μέχρι τώρα διαδρομή του Γιάννη Κωνσταντέλια και τη μετάβαση του από τις γειτονιές του Βόλου στη Θεσσαλονίκη.

«Το τι έχω τραβήξει γι’ αυτό το παιδί, δεν λέγετε, αλλά χαλάλι του», μου είπε κάποια στιγμή βλέποντας απ’ τα… ορεινά της Τούμπας, όλο καμάρι και ικανοποίηση, ένα ακόμα διαμάντι των «ασπρόμαυρων» ακαδημιών να γίνεται βασικός και αναντικατάστατος στην ενδεκάδα της πρώτης ομάδας.

Παρασκευή και… 13, τον Νοέμβριο του 2020, ο Κωνσταντέλιας υπέγραψε για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν δύο χρόνια νωρίτερα όταν ο Ιβάν Σαββίδης ενημερώθηκε εσωτερικά για εκείνον και έδωσε εντολή «ο μικρός να μην πάει πουθενά…») νέο συμβόλαιο (το οποίο ανανέωσε έως το 2026) με τον ΠΑΟΚ και έβαζε ένα τέλος στα όποια σενάρια απόκτησής του από την Τσέλσι.

Οι «Μπλε» ήταν τόσο σίγουροι ότι θα τον υπογράψουν, που ήδη είχαν ετοιμάσει τη διαδικασία δανεισμού του στο Βέλγιο ή στις Κάτω Χώρες προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην πιο σικάτη συνοικία του Λονδίνου.

Ο «Ντέλιας» είχε αρχίσει να απασχολεί τις ομάδες του εξωτερικού καμιά τριετία νωρίτερα. Αρχικά η Φούλαμ έδινε γη και ύδωρ στην οικογένεια για να τον πάρει στην Αγγλία. Πριν από μια πενταετία έζησε για μια εβδομάδα στην περίφημη «La Masia» το όνειρο της Μπαρτσελόνα, ενώ το Φεβρουάριο του 2018 η Ατλέτικο φιλοξένησε τον Βασίλη Κωνσταντέλια για μια εβδομάδα στη Μαδρίτη.

Εκείνο το καλοκαίρι οι «ροχιμπλάνκος» κατέθεσαν επίσημη πρόταση αγοράς (700.000 ευρώ και 30% στον ΠΑΟΚ) η οποία απορρίφθηκε ασυζητητί.

Στα 17 του έκανε τρεις συμμετοχές με την πρώτη ομάδα, πρόλαβε να γράψει το όνομά του στο βιβλίο των «ασπρόμαυρων» ρεκόρ με τους νεότερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν με τον ΠΑΟΚ (ήταν 17 ετών, 10 μηνών, 12 ημερών όταν έκανε ντεμπούτο στις 17 Ιανουαρίου του 2021 στο «Γεντί Κουλέ» απέναντι στον ΟΦΗ), ωστόσο παρέμενε ένας ποδοσφαιριστής με αρκετές ατέλειες και αδυναμίες στο παιγνίδι του.

Το καλοκαίρι του 2021 δούλεψε στην προετοιμασία υπό το αυστηρό βλέμμα του Τζιανπάολο Καστορίνα, προπονητή ατομικής βελτίωσης και συνεργάτη του Ραζβάν Λουτσέσκου, με τον Ρουμάνο να του δίνει την ευκαιρία να αγωνιστεί στο «Victoria Stadium» του Γιβραλτάρ εναντίον της Λίνκολν και είδε το όνομά του να μπαίνει στη σχετική λίστα των νεότερων ποδοσφαιριστών που έχουν παίξει με το «Δικέφαλο» στην Ευρώπη. Η συνέχεια; Μια απ’ τα ίδια.

Όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού στον κόσμο, όσους σπάζουν τέτοια ρεκόρ (ο νεότερος που έκανε αυτό, ο νεότερος που κατάφερε εκείνο, ο νεότερος που πέτυχε το άλλο, κ.λπ.) γρήγορα καταλήγεις να ψάχνεις για να τους βρεις. Εάν το λέει η καρδούλα τους κι επιπλέον σταθούν στον δρόμο τυχεροί, τους ξαναβρίσκεις μετά από ένα διάστημα εξαφάνισης. Κι αυτό έγινε στην περίπτωση του Γιάννη Κωνσταντέλια.