Βρανόπουλος στο Gazzetta: «Να δούμε το καλό του Παναθηναϊκού για τα επόμενα 100 χρόνια»

Πώς γίνατε Παναθηναϊκός;

«Εγώ έγινα Παναθηναϊκός από τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν στο διπλωματικό σώμα και ζούσαμε για πολλά χρόνια εκτός Ελλάδας, αλλά τον Παναθηναϊκό τον παίρναμε μαζί μας. Είτε ήμασταν στην Αμερική, είτε στην Ιταλία, οπουδήποτε…. Άρα το έναυσμα ήταν από τον πατέρα μου. Από εκεί και πέρα τα χρόνια που ήμουν στην Ελλάδα πήγαινα σαν μικρός αλλά και μεγαλύτερος στο ποδόσφαιρο και η αλήθεια είναι τα τελευταία χρόνια λίγο παραπάνω στο μπάσκετ».

Πριν πάμε στα του γηπεδικού που «καίει» αυτό το διάστημα, ας ξεκινήσουμε από το πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα κοινά του Παναθηναϊκού; Και το λέμε γιατί ήσασταν ο άνθρωπος που έδινε τα περισσότερα χρήματα στο PAO Alive χωρίς όμως να θέλει να φαίνεται.

«Θα έλεγα πως ανακατεύτηκα με τα διοικητικά όπως πολλά πράγματα στη ζωή μας, τυχαία. Δεν είναι πώς είχα πάρει κάποια δεδομένη απόφαση του τύπου ‘τώρα θα ασχοληθώ με τον Παναθηναϊκό’. Με το PAO Alive ήταν κάτι που θεώρησα πως έπρεπε να το στηρίξω. Ο λόγος μάλιστα που έκανα τις δόσεις, ήταν γιατί θεωρούσα πως έτσι θα δημιουργούσα ένα ενδιαφέρον και ένα έναυσμα και σε άλλους που θα ήθελαν να βοηθήσουν και να ακολουθήσουν. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε και κάποια στιγμή, είπα πως θα πρέπει να σταματήσω. Γνωρίζοντας και τον Στέφανο Αυγουλέα από το Κολλέγιο, είχα κάνει μαζί του επαφές και είχα βοηθήσει τον Ερασιτέχνη μια δύο φορές που μου είχε ζητηθεί. Άρα όταν ήρθε η στιγμή για τις εκλογές και με πήρε τηλέφωνο ο Τάκης ο Μαλακατές που τον ήξερα ως όνομα και όχι ως άνθρωπο πήρα αυτή την απόφαση. Μάλιστα συγκυριακά, όταν με πήρε τηλέφωνο, εκείνη τη μέρα είχα χάσει τη μάνα μου. Παρόλα αυτά βρεθήκαμε την ίδια μέρα. Αρχικά του είπα να το σκεφτώ, αλλά μετά κατάλαβα ότι ήταν ώριμο το πράγμα μέσα μου. Βρεθήκαμε, μου άρεσε η πρώτη εντύπωση που είχα από τον Τάκη, τα συζητήσαμε και τα βρήκαμε αμέσως. Θεωρώ πως είναι ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Και Παναθηναϊκός, δεν το συζητάμε αυτό. Μας έβγαλε από την πιθανή περιπέτεια του Πρωτοδικείου, καθώς εκεί θα ήμασταν αν δεν είχε βάλει υποψηφιότητα και αυτό πρέπει να το αναγνωρίζουμε. Γενικά σαν Σύλλογος είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε καλό κόσμο. Έχουμε παιδιά που εργάζονται και στηρίζουν χρόνια τον Ερασιτέχνη και αυτό βοηθάει να εκτελεστεί αυτό το έργο που αν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλο είναι και από πόσο λίγο κόσμο τελικά διεκπεραιώνεται. Και αυτό είναι κάτι που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση».

Πόση μεγάλη διαφορά είχε η αφάνεια του PAO Alive, από την απόφαση του να βγείτε μπροστά; Πόσο σας έχει αλλάξει ή δεν σας έχει αλλάξει καθόλου;

«Άλλος ήταν ο σκοπός του PAO Alive, εκεί ήμουν καθαρά ένας άνθρωπος που βοηθούσε, με τις όποιες δυνατότητές του. Ναι, είναι άλλος ο ένας ρόλος και άλλος ο άλλος, καθώς πλέον είμαι σε ένα ΔΣ και σε μια τιμητική θέση».

Ήταν εύκολη αυτή η αλλαγή και η επιλογή;

«Ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη ήταν εύκολη. Ήμουν και σε μια φάση της ζωής μου κατάλληλη. Ναι μεν η δουλειά δεν σταματάει ποτέ και όσοι ασχολούμαστε με την ναυτιλία, είτε την κανονική είτε με την παραναυτιλία που είμαι εγώ, είναι ένας χώρος που είναι πάρα πολύ απαιτητικός και δεν σταματάει, ωστόσο το γραφείο το έχουμε αισίως 34 χρόνια και θεωρώ πως αυτή την στιγμή έχω και την δυνατότητα και την θέληση να ασχοληθώ. Οχι μόνο ως προς το θέμα της χρηματοδότησης, αλλά και κυρίως να ασχοληθώ με ένα αντικείμενο που θα με γεμίζει και εμένα και θα μπορώ να συνεισφέρω και έξω από το οικονομικό. Μιλάμε δηλαδή για ιδέες, φαιά ουσία, σκέψεις, όραμα για τον Σύλλογο. Θεωρώ δηλαδή πως απλώς ήμουν ώριμος και βρέθηκε η κατάλληλη στιγμή. Αν αυτό γινόταν πριν 10 χρόνια η απάντηση θα ήταν ‘όχι’ και θα έλεγα πως δεν μπορώ στον κύριο Μαλακατέ. Οπως και στο PAO Alive αν υπήρχε πριν 10 χρόνια δεν ξέρω αν θα είχα την ανάμειξη που είχα».

Τι σας γοητεύει σε όλο αυτό; Ο Παναθηναϊκός; Η αίσθηση του μάνατζμεντ; Οτι παίρνετε αποφάσεις; Η βοήθεια με το μυαλό σας προς κάποιους ανθρώπους; Η ανθρώπινη επαφή; Η αίσθηση της προσφοράς στα παιδιά; Όλα αυτά μαζί; Τι σας αρέσει περισσότερο;

«Κατά κάποιον τρόπο είναι πολλά από αυτά που είπατε. Κυρίως μου αρέσει το ότι έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με ερασιτεχνικό αθλητισμό. Επί της ουσίας έχουμε να κάνουμε με ακαδημίες, έχουμε να κάνουμε με μικρά παιδιά. Ο Παναθηναϊκός κινείται με κάποιες αξίες διαχρονικά, τις οποίες εγώ ασπάζομαι απόλυτα. Άρα θεωρώ πως από τη μια πλευρά υπάρχει το προφανές, να παίρνουμε κούπες και τίτλους από την άλλη, έχουμε και έναν κοινωνικό ρόλο πολύ σημαντικό ως Παναθηναϊκοί. Αυτό το να νιώθω πως έχω συμμετοχή σε αυτό το οποίο θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό ως έργο, εμένα με ικανοποιεί απόλυτα. Δεν είναι τόσο ότι παίρνω αποφάσεις, γιατί οι όποιες αποφάσεις είναι συλλογικές και στην τελική ως είθισται ο πρόεδρος έχει την τελική λέξη, γιατί καλώς ή κακώς αυτός θα κριθεί επί συνόλου. Όλοι οι άλλοι βοηθάμε να στηρίξουμε αυτό το έργο. Και επειδή είμαι φρέσκος στον χώρο, βοηθάει να σκέφτομαι εκτός κουτιού που λένε και οι Εγγλέζοι. Γενικότερα είμαι υπέρ της άποψης πως πρέπει να ακούμε τους πάντες. Είτε είναι ο οπαδός, είτε είναι ο γονιός, είτε το μικρό παιδί, από όλους μπορούμε να πάρουμε κάτι για να μπορέσουμε και εμείς να δώσουμε το κάτι παραπάνω».

Αυτά τα δύο χρόνια πώς τα έχετε ζήσει στον Ερασιτέχνη; Έχουν κατακτηθεί τίτλοι, αλλά έχουν υπάρξει και αποτυχίες. Πώς είναι αυτά τα χρόνια για έναν νέο παράγοντα όπως εσείς;

«Όπως όλες οι εμπειρίες, έτσι κι αυτή είναι μικτή. Στο σύνολό του βέβαια το πρόσημο είναι θετικό, αυτό δεν το συζητάω καν. Θεωρώ πως έκανα πολύ καλά και ευχαριστώ τον Τάκη τον Μαλακατέ που με έβαλε σε αυτή την διαδικασία. Αυτό είναι σίγουρο. Από εκεί και πέρα, όλη η ιστορία του Βοτανικού, ομολογώ πως ήταν επίπονη, γιατί από τον Σεπτέμβριο του 2020 είμαστε συνεχώς σε έναν διάλογο και όχι με έναν φορέα, αλλά με τρεις-τέσσερις φορείς, ο καθένας με τις βλέψεις τις δικές του. Πολλές φορές είχαμε να αντιμετωπίσουμε και να δούμε πώς θα ξεπεράσουμε συγκεκριμένα θέματα, πάντα από την οπτική μας γωνιά για το καλό του Παναθηναϊκού. Άρα το κεφάλαιο του Βοτανικού που είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της διετίας, ήταν ένα κομμάτι που είχε και πίεση. Από την άλλη επειδή θεωρώ πως έχουμε καταλήξει σε συμβάσεις που όντως είναι προς όφελος του Παναθηναϊκού, στο τέλος υπάρχει μια ικανοποίηση. Αλλά συνολικά όλη αυτή η διαδικασία ήταν και χρονοβόρα και επίπονη και πιεστική.

Αγωνιστικά θεωρώ ότι έχουμε πάει καλά. Μπορούμε εννοείται να πάμε ακόμα καλύτερα. Θεωρώ το ότι βγήκαμε στην Ευρώπη ήταν πολύ σημαντικό για εμάς γιατί δεν ξέραμε πόσο θα μας στοιχίσει όλο αυτό».

Τελικά πόσο στοίχισε η έξοδος στην Ευρώπη;

«Στοίχισε λιγότερα από όσα είχαμε υπολογίσει, αλλά συνολικά εκεί γύρω στα 150.000 ευρώ. Εμείς είχαμε ως μπάτζετ για την Ευρώπη περίπου τις 200.000 και πέσαμε λίγο πιο κάτω. Τόσα χρόνια δεν υπήρχαν και πρόσφατες παραστάσεις. Γενικά το ότι ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι στον φυσικό του χώρο που λέγεται Ευρώπη είναι πολύ σημαντικό. Αλλά και οι ομάδες και τα τμήματα είχαν συνολικά καλή εικόνα».

Αναπτυξιακά πώς αξιολογείτε αυτή τη διετία;

«Αναπτυξιακά είμαστε σε καλό δρόμο, με τις γνωστές δυσκολίες που έχουμε για τους χώρους που καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε, αλλά θεωρώ πως όλο το εγχείρημα πάει καλά. Βέβαια όπως όλοι ξέρουμε, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και θα κοιτάξουμε να τα κάνουμε για να είμαστε καλύτερα και αγωνιστικά και σαν ακαδημίες».

Ο Δημήτρης Βρανόπουλος εκτός από αντιπρόεδρος του Ερασιτέχνη, βοηθάει ξεχωριστά τμήματα; Και το λέω γιατί βλέπω ένα τέτοιο μοντέλο στον Σύλλογο με χορηγούς.

«Οντως υπάρχουν χορηγοί που έχουν προτίμηση για κάποιο τμήμα. Και είναι θεμιτό αυτό. Βέβαια το μοντέλο ‘τμήμα και χορηγός’ δεν είναι κάτι που το στηρίζουμε, γιατί πρέπει να κρατάμε τις διαχωριστικές γραμμές, μέχρι πού θα φτάσει ο χορηγός και από εκεί και πέρα είναι θέμα διοίκησης και όχι χορηγού. Η οποιαδήποτε διοίκηση του Ερασιτέχνη θα πρέπει να είναι πιο πάνω από οποιονδήποτε που βάζει τα χρήματά του και τον ευχαριστούμε και πάρα πολύ. Αυτό σαν μοντέλο, το ‘ένα προς ένα’ δεν θα έλεγα πως το πρεσβεύουμε. Από εκεί και πέρα εγώ σαν Δημήτρης στηρίζω γενικά τον Παναθηναϊκό. Έχω κάνει μια πιο συγκεντρωτική κίνηση με το κομμάτι των ΑμεΑ, το οποίο και θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Και εκεί εκτός από το μπάσκετ με αμαξίδιο, όλα τα άλλα τμήματα έχουν αναπτυχθεί και έχουμε πλέον 17 τμήματα ΑμεΑ. Ολο αυτό το πάμε ένα βήμα παραπέρα, πέρα από τα στερεότυπα. Οι άνθρωποι των ΑμεΑ που εγώ έχω δει πάρα πολλά παιδιά, εκτός από αθλητές είναι και πάρα πολύ αξιόλογοι άνθρωποι και κάνουν μια προσπάθεια που γουστάρουν και παίζουν για τον Παναθηναϊκό γιατί θέλουν να κερδίζει ο Παναθηναϊκός. Και μαζί με αυτό βγαίνει και η εξωστρέφεια. Για εμένα ένα σημαντικό κομμάτι είναι τα ΑμεΑ, αλλά και γενικότερα επειδή όλο το βάρος πέφτει στα ομαδικά, βόλεϊ ανδρών και γυναικών και μπάσκετ γυναικών, που είναι και οι κράχτες του Συλλόγου, υπάρχουν και τα άλλα αθλήματα που θα πρέπει να έχουν την προσοχή που τους αξίζει. Και να ασχολούμαστε μαζί τους. Συνολικά η διοίκηση και η κάθε διοίκηση πρέπει να δώσει μεγαλύτερος βάρος στα λεγόμενα ‘μικρά’ αθλήματα. Εμένα δεν μου αρέσει η λέξη ‘μικρά’, γιατί γίνεται μια σημαντική δουλειά με ανθρώπους που έχουν τις γνώσεις και πρέπει να τα στηρίξουμε. Και αφού υπάρχει και η βάση θα πρέπει να κοιτάξουμε ποια άλλα τμήματα μπορούμε να προσθέσουμε».

Μιας και αναφερθήκατε σε αυτό. Υπάρχει σκέψη για καινούργια τμήματα στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό;

«Πρώτα από όλα θα επιστρέψει το futsal που από το 2017 ήταν έξω από τον Παναθηναϊκό και θα γυρίσει από την αρχή, όπως κάναμε και με το ποδόσφαιρο γυναικών. Θα γυρίσει όπως πρέπει, όπως θεωρούμε πως πρέπει για τον Παναθηναϊκό και όχι κάποιο άλλον σύλλογο. Με την ίδια λογική το futsal θα επανενταχθεί, εάν και εφόσον βγει το ‘ναι’ στο Βοτανικό και εκεί θα μπορούμε να στεγάζουμε και το χάντμπολ, θα έχουμε και αυτό το τμήμα. Νομίζω πως το χάντμπολ πρέπει να μπει γιατί είναι ένα ομαδικό άθλημα που είναι σημαντικό και πρέπει ο Παναθηναϊκός να έχει παρουσία. Είναι πολλά άλλα τμήματα που συζητάμε, απλά θέλουμε να τα κάνουμε βήμα-βήμα και πρώτα να στηρίξουμε το υπάρχον υλικό, δηλαδή όλα τα τμήματα όπως πρέπει και από εκεί και πέρα να βάζουμε και άλλα».

Δηλαδή στο αγωνιστικό κομμάτι των τμημάτων τι θέλει ο Δημήτρης Βρανόπουλος; Να έρθουν τίτλοι; Να υπάρχουν όσο γίνεται περισσότερα τμήματα;

«Εγώ ιδανικά θα ήθελα όλα τα αγωνιστικά να βγαίνουν από τις ακαδημίες. Να είναι παιδιά τα οποία θα έχουν «ποτιστεί» με τον τρόπο σκέψης και τις αρχές του Παναθηναϊκού και σιγά-σιγά όσο μεγαλώνουν να μπαίνουν στο αγωνιστικό κομμάτι. Αυτό θα ήταν το ιδανικό, αλλά πρακτικά είναι δύσκολο γιατί τα ομαδικά μπορεί να θεωρούνται ερασιτεχνικά, αλλά ουσιαστικά δεν είναι, είναι ‘ντεμί’. Αρα εκεί μπαίνει και ο παράγοντας ‘μεταγραφές’. Προφανώς θέλω να έχουμε τίτλους, προφανώς θέλω οι ακαδημίες να δουλεύουν για να βγάζουν και από εκεί κόσμο για τα αγωνιστικά τμήματα. Τα θέλω όλα. Θέλω ο Παναθηναϊκός να είναι σ’ όλα τα τμήματά του η φοβέρα των αντιπάλων μας, αλλά πάντα με τις σωστές αρχές. Χωρίς να βάζουμε πάνω από όλα τη νίκη λέγοντας ‘εγώ κερδίζω όπως και να είναι’. Αυτό δεν μας αντιπροσωπεύει και δεν είναι κάτι που πρεσβεύουμε ούτε τώρα ούτε παλαιότερα».

Αν ερχόταν κάποιος μεγιστάνας και έλεγε πως παίρνει τον Ερασιτέχνη και εσείς φεύγατε, υπάρχουν δύο τρία πράγματα που θα τα θυμόμασταν για πάντα;

«Αυτά τα δύο χρόνια είναι σχετικά μικρό διάστημα, αλλά από την άλλη και μεγάλο διάστημα. Επιγραμματικά είναι πολλές οι στιγμές που θυμάμαι και θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός μου έχει προσφέρει πάρα πολλά. Θεωρώ πως όσα έχω προσφέρει εγώ είναι φτωχά μπροστά σε αυτά που έχω πάρει σαν άνθρωπος, σαν παραστάσεις, σαν επαφή με ποιοτικό κόσμο. Μεγάλες συγκινήσεις ήταν σίγουρα το μπάσκετ γυναικών πέρσι και ειδικά έτσι όπως έγινε. Ήταν απίστευτο. Φέτος το Κύπελλο στο βόλεϊ γυναικών το οποίο ήταν έντονο σαν συναίσθημα. Με τα τμήματα ΑμεΑ που όσο μπορώ παρακολουθώ τις προπονήσεις και τους αγώνες αυτών των παιδιών. Δεν το λέω για κλισέ για τα ΑμεΑ, αλλά πραγματικά είναι άτομα που έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα και όποιες παραστάσεις έχω από εκεί είναι θετικές. Και φυσικά με τα επί μέρους τμήματα. Τώρα είχα πάει στο πινγκ πονγκ που πήραμε το πρωτάθλημα στις γυναίκες και στο ανδρικό ήρθαμε δεύτεροι. Πολλές είναι οι συγκινήσεις όπως και να το κάνουμε μία καλή μεταγραφή, όπως ήταν η Άννα Ντουντουνάκη. Είναι συνολικά πολλές οι στιγμές».

Πόσο σημαντικό είναι ο Σύλλογος ξεκινώντας με την προεδρία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, να έχει καταφέρει και στις πληρωμές να μην έχει καμία σχέση με τον Σύλλογο που για πολλά χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα;

«Αυτό θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό, επειδή και ο αθλητής σε αυτά τα μεγέθη είναι επαγγελματίας. Θα πρέπει να ξέρει ότι θα πληρωθεί. Καλός είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά αν είναι να περιμένω και να παίρνω έναντι… Προφανώς με το ξεκίνημα που έκανε ο Δημήτρης ο Γιαννακόπουλος, δεν το συζητάμε αυτό, τα δύο χρόνια που μπήκαν οι διαδικασίες και τα πράγματα σε μία σειρά, εμείς προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε αυτή τη διαδικασία. Να ξέρει δηλαδή ο αθλητής πως ό,τι του πεις θα γίνει. Και έτσι πρέπει να είναι στον Παναθηναϊκό. Είναι βέβαια πολύ εύκολο να κρίνουμε καταστάσεις άλλες, δεν ξέρουμε και εμείς αν είχαμε ένα τόσο μεγάλο χρέος πώς θα τα είχαμε καταφέρει».

Οικογενειακά πόσο εύκολο είναι για τον Δημήτρη Βρανόπουλο να βάζει λεφτά στην αγαπημένη του ομάδα και να μην έχει πρόβλημα; Και το λέω γιατί στο παρελθόν πολλοί ήταν αυτοί που και στον Παναθηναϊκό, αλλά και σε άλλες ομάδες αντιμετώπισαν θέματα με τις οικογένειές τους.

«Θα σου πω ειλικρινά. Όταν ξεκίνησα, είπα κάτι το οποίο και εγώ δεν πίστευα στην γυναίκα μου. Της είπα “μην ανησυχείς, θα έχω ένα ΔΣ το μήνα και μέχρι εκεί. Και από εκεί και πέρα δεν θα αλλάξει κάτι”. Αυτό για να είμαι ειλικρινής εις γνώσιν μου ήξερα πως δεν θα ισχύσει. Βέβαια, δεν ήξερα πόσο πολύ θα εμπλακώ, γιατί ειλικρινά υπάρχουν βδομάδες που αυτά που έχω να κάνω στον Παναθηναϊκό είναι περισσότερα από αυτά που έχω να κάνω στο γραφείο. Πλέον στο γραφείο με βλέπουν και φεύγω το μεσημέρι και με ρωτάνε που πάω. Είναι μια ισορροπία που δεν είναι εύκολη. Ο γιος μου είναι ευτυχής γιατί θα έλεγα πως είναι προς το… ‘φανατικός Παναθηναϊκός’ με την καλή πάντα έννοια και είναι πολύ χαρούμενος που ο πατέρας του ασχολείται και του εύχομαι αν έχει την δυνατότητα να συνεχίσει. Για τον γιο δεν το συζητώ καν. Η σύζυγος δεν θα έλεγα πως είναι και πολύ ευχαριστημένη. Το καταλαβαίνει, αλλά και εγώ προσπαθώ να κάνουμε μαζί πράγματα. Έγινε, επί παραδείγματι, ένα φιλικό τουρνουά στη Σαντορίνη πρόπερσι και για να την βάλω στο κλίμα της είπα να πάμε μαζί, όπως να πάμε μαζί στο Κύπελλο του μπάσκετ γυναικών στα Χανιά. Προσπαθώ, όχι πάντα με επιτυχία, να την βάλω μέσα στον τρόπο ζωής του Παναθηναϊκού. Κάποιος σύζυγος που είναι από έξω απ΄αυτό είναι δύσκολο να καταλάβει και τους ρυθμούς αλλά και τα χρήματα. Όλα αυτά έχουν να κάνουν και με το πόσο καλή βάση σχέσης έχεις με τη γυναίκα σου και εγώ σε αυτό είμαι πολύ τυχερός. Της εξηγώ πως χαίρομαι και ότι παίρνω πολλά από αυτό, αν και το βλέπει και η ίδια και το δέχεται. Απλά είναι μια ισορροπία που θέλει προσοχή και όχι υπερβολές».

Πάμε τώρα στο Βοτανικό. Ένα πρότζεκτ που κατά πολλούς θα ανεβάσει τον Ερασιτέχνη, κατ’ άλλους που είναι κακό για τον Ερασιτέχνη. Αρχικά, αν ψηφιστεί το ‘ναι’ και γίνουν οι εγκαταστάσεις, το κόστος συντήρησης ποιο θα είναι; Ισχύει πως θα φτάνει το ένα εκατομμύριο ευρώ ετησίως;

«Εγώ δεν είμαι τεχνικός, αλλά ήταν νούμερο που είχα ακούσει για την συντήρηση του ποδοσφαίρου. Θεωρώ πως το ένα εκατομμύριο το χρόνο είναι υπερβολικό. Δε νομίζω πως είναι νούμερο που αντιπροσωπεύει τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη. Είχαμε, γιατί πρέπει να τα λέμε όλα, ένα σημείο που καταφέραμε να το βάλουμε στο μνημόνιο, αλλά στην συνέχεια που είχαμε πολλά επίμαχα θέματα υποχωρήσαμε. Αντί να καλυφθεί όλο το ποσό της συντήρησης του Ερασιτέχνη, θα καλυφθεί μέχρι το ποσό των 180.000 ευρώ, 90.000 η ΠΑΕ και 90.000 ο Δήμος. Άρα το να λέμε πως η συντήρηση αυτή θα φτάσει το ένα εκατομμύριο είναι υπερβολή».

Περίπου πόσο το υπολογίζετε δηλαδή; Κοντά στις 500.000;

«Λιγότερα. Και θεωρούμε πως αυτά που μ’ αυτά που θα πάρουμε από Δήμο και ΠΑΕ το μεγαλύτερο κομμάτι θα το έχουμε καλύψει. Να τονίσουμε βέβαια πως και τώρα στην Λεωφόρο την συντήρηση των τμημάτων του Ερασιτέχνη την έχουμε εμείς. Η ΠΑΕ έχει του γηπέδου».

Έρχονται οι εκλογές. Εσείς ως αντιπρόεδρος του Συλλόγου τι θα λέγατε στον κόσμο για να τον πείσετε να ψηφίσει το ‘ναι’;

«Εγώ νομίζω πως ο Ερασιτέχνης πηγαίνοντας στον Βοτανικό πρώτα από όλα θα έχει εγκαταστάσεις σύγχρονες οι οποίες θα είναι σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και των διεθνών Ομοσπονδιών. Ακόμα και τώρα εκεί που λειτουργούν τα τμήματα και τα προπονητήρια, όσο και να λέμε πως γίνεται καλή δουλειά, για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να σταθεί στο ύψος του θέλει καινούργιες εγκαταστάσεις, όπως κάθε Σύλλογος. Άρα, όσον αφορά τις εγκαταστάσεις είναι δεδομένο πως από αυτό που έχουμε αυτή την στιγμή, συγκριτικά με αυτό που θα πάρουμε στο Βοτανικό, είναι η μέρα με τη νύχτα. Και από εκεί θα μας διευκολύνει και στο κομμάτι των χορηγών, ακόμα και των ακαδημιών. Θα έχουμε μια άλλη βάση, σύγχρονη, καινούργια, που εξυπηρετεί όλα τα τμήματα, με εξαίρεση βέβαια κάποια ελάχιστα. Υπάρχει ένα προεδρικό διάταγμα που είναι πολύ συγκεκριμένο για να ξέρουμε πως δεν θα τραβήξουμε όσα τραβήξουμε πριν. Και εγώ ήθελα 10 ή 12.000 τετραγωνικά, αλλά έχουμε 7.500 και θα κοιτάξουμε να ξεζουμίσουμε αυτά τα τετραγωνικά. Άρα σε επίπεδο εγκαταστάσεων δεν είναι προ συζήτηση καθώς θεωρώ πως εκεί που θα πάμε θα είναι πολύ καλύτερα από εδώ που είμαστε τώρα ή με πώς θα ήμαστε σε 5 με 10 χρόνια αν και εφόσον μείνουμε στην Λεωφόρο. Όσον αφορά το σκέλος το οικονομικό γενικότερα, ο Ερασιτέχνης όπως σε όλες τις ομάδες, έχει άμεση εξάρτηση από το ποδόσφαιρο. Εμείς θέλουμε σαν Παναθηναϊκοί και σαν Ερασιτέχνης, το ποδόσφαιρο να πηγαίνει καλά. Από τη στιγμή που και η ΠΑΕ θα έχει ένα τέτοιο γήπεδο με τέτοιες προδιαγραφές, εκ των πραγμάτων θα έχει όφελος και ο Ερασιτέχνης, πάντα μιλώντας για το οικονομικό κομμάτι. Η δικιά μας σύμβαση με την ΠΑΕ προβλέπει ότι ο Ερασιτέχνης θα έχει εκτός από την μίσθωση των 500.000 ευρώ τον χρόνο τα οποία θα αυξάνονται κάθε πενταετία 5%, συν τα ευρωπαϊκά πριμ, θα έχει κατοχυρωμένα και την κάρτα μέλους και φιλάθλου και από εκεί θα έχουμε μια πολύ σημαντική ενίσχυση που δεν έχουμε τώρα».

Από τον κύκλο σας, τις επαφές σας, τους φίλους σας, ποιες είναι οι αντιρρήσεις που έχετε ακούσει εσείς, εκτός από το συναισθηματικό κομμάτι για τη Λεωφόρο. Αντιρρήσεις που και εσείς λέτε πως ‘ναι, έχουν δίκιο, αλλά δεν είναι αρκετές για να μην γίνει το έργο’. Αν υπάρχουν βέβαια…

Είναι δύσκολο να πω κάτι συγκεκριμένα. Πρώτα από όλα τον κόσμο τον ακούμε, τον οποιοδήποτε κόσμο. Πρώτα τα μέλη και μετά τους πάντες. Αρχικά είναι το ιδιοκτησιακό. Θα ήθελα να πως ότι ουσιαστικά είμαστε και δεν είμαστε κατοχυρωμένοι, γιατί κανείς δεν έχει βγει με δικαστική απόδοση να πει πως η χρησικτησία είναι ιδιοκτησία. Καλώς ή κακώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει».

Πάνω σε αυτό σας διακόπτουμε για να αναφέρουμε πως και ο κύριος Μαλακατές είχε πει πως και επί προεδρίας Θανάση Γιαννακόπουλου αυτό δεν είχε ξεκαθαριστεί.

«Ακριβώς αυτό. Διοικήσεις προηγούμενων ετών με πολύ επιφανείς ανθρώπους και άλλη επιρροή και δεν τέθηκε ποτέ το θέμα γιατί κανείς δεν μπορεί να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο, σε περίπτωση που αυτό γυρίσει μπούμερανγκ. Εμείς λέμε και έτσι είναι πως υπάρχουν πολλά νομικά επιχειρήματα που μπορούν να μας κατοχυρώσουν».

Ένα από τα νομικά θέματα είναι πως ο Δήμος νοίκιασε το 1987 την Λεωφόρο από τον Παναθηναϊκό. Πώς τη νοίκιασε αν δεν ανήκε στον Παναθηναϊκό;

«Πρώτα από όλα εμείς σαν Παναθηναϊκοί λέμε πως η Λεωφόρος ανήκει στον Σύλλογο, είναι στην ιδιοκτησία μας. Αλλά δεν έχουμε την απόλυτη κατοχύρωση. Έχουμε πει όμως πως όποιο δικαίωμα έχουμε στην Λεωφόρο, κάτι δηλαδή που αναφερόταν και στην σύμβαση που είχε γίνει επί Θανάση Γιαννακόπουλου, τα μεταφέρουμε και στον Βοτανικό. Όποια και αν είναι αυτά. Θεωρητικά αν κάποια στιγμή πάει η υπόθεση στο δικαστήριο γιατί κάποια διοίκηση θεωρήσει πως πρέπει να το κάνει, θα μεταφερθεί και αυτό το δικαίωμα. Πάντως για τώρα είναι μια διαδικασία που είναι χρονοβόρα και δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει. Θα ήθελα να είναι δικό μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει, οπότε κοιτάζουμε το αμέσως καλύτερο. Το ακούω βέβαια, αλλά δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και να έχουμε την ιδιοκτησία στο Βοτανικό. Αυτό είναι ένα θέμα. Στο θέμα της συντήρησης κάναμε έναν συμβιβασμό. Μέχρι 15 χρόνια αναφερόταν αρχικά στη σύμβαση, εκεί ήμασταν κάθετα αντίθετοι. Παλέψαμε για τα 99 χρόνια, αλλά δεν τα καταφέραμε. Το 15 το κάναμε 49, το οποίο θεωρούμε πως δεν πρόκειται να το πάρει κανείς πίσω μετά από 50 χρόνια. Γενικά σε μια διαπραγμάτευση δεν μπορείς να πεις πως θα πάρεις το απόλυτο».

Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στις διαπραγματεύσεις. Θα θέλατε να μας πείτε κάποια σημεία που όντως δυσκολευτήκατε και στο τέλος τι καταφέρατε;

«Πρώτα από όλα όταν ξεκίνησε η διαδικασία, δεν ξέραμε και εμείς πού θα καταλήξουμε και σαν διοίκηση αν θα κάνουμε θετική εισήγηση. Γιατί υπήρχε το ενδεχόμενο να μην καταλήξουμε εκεί που θέλουμε και να λέγαμε “λυπούμαστε πολύ, αλλά δεν το κάνουμε”. Στην αρχή ήταν όλα ανοικτά και κανείς δεν ήξερε ποια θα είναι η κατάληξη. Το γεγονός ότι συζητάμε από τον Σεπτέμβριο του 2020 και καταλήξαμε τον Φεβρουάριο του 2022, αυτό από μόνο του δίνει μια γενικότερη αίσθηση πως οι διαπραγματεύσεις δεν ήταν απλές. Γιατί δεν είχαμε να συζητήσουμε με ένα πρόσωπο ή μία οντότητα. Ήταν από την μία ο Δήμος, από την άλλη η ΠΑΕ και επίσης ο Ελαιώνας. Με το κάθε κομμάτι συνέχεια έβγαιναν θέματα που αρχικά φαίνονταν απλά, χωρίς να είναι. Με την ΠΑΕ ας πούμε το θέμα ‘κάρτα φίλου - κάρτα μέλους’ δεν το ήθελαν. Αλλά εκεί επιμείναμε γιατί θεωρήσαμε πως είναι ένα σημαντικό κομμάτι της όλης διαδικασίας και το περάσαμε. Αν δεν το είχαμε, ίσως να μην είχαμε θετική εισήγηση. Αυτό είναι κάτι συγκεκριμένο που είχαμε με την ΠΑΕ. Με τις τράπεζες είχαμε το θέμα με το πλαφόν που εμάς δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς αυτό που θέλουμε για να παραλάβουμε τις εγκαταστάσεις είναι να είναι σύμφωνα με τις προδιαγραφές των διεθνών Ομοσπονδιών και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Αν δεν είναι, δεν θα τις παραλάβουμε. Άρα η τράπεζα που έχει κίνητρο να δώσει όσο γίνεται λιγότερα λεφτά, εκεί θα μας βρει απέναντί της. Γιατί εμείς δεν θα δεχτούμε εγκαταστάσεις κάτω από συγκεκριμένες προδιαγραφές».

Με βάση αυτό που είπατε, ένα κλειστό γυμναστήριο που θα κόστιζε 15 εκατομμύρια, τώρα λόγω του πολέμου μπορεί να φτάσει και 20 ή και παραπάνω. Αυτό το θέμα έχει μπει στην συζήτηση;

«Ας πάει και 55 εκατομμύρια. Δεν μας αφορά, εμείς ως Παναθηναϊκός δεν θα βάλουμε ούτε ένα ευρώ».

Αυτό δηλαδή υπάρχει κάπου ξεκάθαρο; Γιατί όλα τα δομικά υλικά έχουν ανέβει τουλάχιστον 20 με 30%.

«Τον Ερασιτέχνη δεν τον ενδιαφέρει αυτό. Ο Ερασιτέχνης θέλει τα γήπεδα με τις προδιαγραφές που έχουν συμφωνηθεί. Για να είμαστε και σωστοί, την τράπεζα δεν την ενδιαφέρουν αυτά τα 5 εκατομμύρια, γιατί διακυβεύονται πολλά περισσότερα. Είναι λίγο αστείο να θεωρούμε πως η τράπεζα θα φρακάρει όλο το πρότζεκτ για κάποια εκατομμύρια. Επίσημα είναι λογικό να έχουν αυτή την γραμμή αλλά μεταξύ τους όταν τα συζητούν οι τραπεζίτες είναι προφανώς πως και αυτοί έχουν κάνει το κουμάντο τους και ξέρουν».

Με τον Δήμο υπήρξε κάποιο αγκάθι που θυμάστε;

«Με τον Δήμο αυτό το θέμα με το 15% για 15 χρόνια, ενώ εμείς θέλαμε το 15% για 99 χρόνια όσο είναι το χρονικό διάστημα που ισχύει για την Διπλή Ανάπλαση. Αυτό ήταν ένα σοβαρό θέμα, εκεί είδαμε πως ο νόμος ήταν λάθος και το είχαμε εξηγήσει. Για να είμαι δίκαιος το κατάλαβε ο Δήμος και στις συζητήσεις με τον κύριο Γεραπετρίτη ήταν σύμφωνος και μαζί μας. Ο Δήμος θέλει αυτό το πρότζεκτ και καλά κάνει και το θέλει. Ως Έλληνες, ξέρετε, μας αρέσει να κάνουμε και πολλά σενάρια… Ο Αλαφούζος που αυτή την στιγμή έχει την ΠΑΕ, έχει καλή σχέση με την τωρινή Κυβέρνηση και τον Δήμο. Αυτό γιατί εκ προοιμίου να είναι κακό; Ξέρω πως και η ΠΑΕ έκανε σκληρές διαπραγματεύσεις για το κομμάτι των εμπορικών χρήσεων που είναι εξαιρετικά υπέρ της ΠΑΕ και εμάς ως Ερασιτέχνης μας ενδιαφέρει η ΠΑΕ να έχει μια καλή σύμβαση. Για να μην έχει κανένα λόγο να σηκωθεί να φύγει. Να ξέρει πως πηγαίνοντας εκεί θα βγάλει λεφτά, καθώς είναι και ανώνυμη εταιρία. Πρέπει να κοιτάμε τι μας συμφέρει ως Παναθηναϊκός. Τώρα αν κάποιος ωφελείται, ας ωφεληθεί από τη στιγμή που δεν έχουμε σύγκρουση συμφερόντων. Από τη στιγμή που είναι καλό για εμάς ας είναι και για άλλον, δεν έχουμε λόγο να είμαστε αρνητικοί».

Έχουμε σημειώσει ένα τετράπτυχο που είχατε πει και στην συνέντευξη Τύπου. Νομικό πλαίσιο, πολιτική βούληση, χρηματοδότηση και χώρος. Είχατε υπογραμμίσει ότι ο συνδυασμός της ταυτόχρονης ύπαρξης αυτών των τεσσάρων παραγόντων δεν θα βρεθεί και πάλι ή έστω θα αργήσει πολύ να βρεθεί. Αυτό το ασπάζεστε ακόμα;

«Απόλυτα. Θεωρώ πως η συγκυρία και αυτό δεν το λέω εκβιαστικά, είναι μια πραγματικότητα. Η συγκυρία αυτή υπάρχει και θα είναι κρίμα να μην την αξιοποιήσουμε. Γιατί δεν ξέρουμε -μπορεί να γίνει και θαύμα αλλά μιλάμε με τα δεδομένα που έχουμε τώρα- πότε θα τα έχουμε πάλι».

Υπάρχει όμως και μία περιοχή που θεωρείται από τις πλέον υποβαθμισμένες της Αττικής. Δηλαδή ο Παναθηναϊκός θα φύγει από ένα πολύ κεντρικό σημείο της πόλης για να πάει σε ένα από τα πιο υποβαθμισμένα. Αυτό πόσο καλό μπορεί να είναι; Πόσο εύκολο είναι για παράδειγμα ένας γονιός να αφήνει το παιδί του να κατεβαίνει σε μια περιοχή που μετά τις 6 το βράδυ τον χειμώνα δεν κυκλοφορεί τίποτα; Εκτός αν περιμένετε πως η συγκεκριμένη περιοχή σε βάθος χρόνου θα αναβαθμιστεί τόσο πολύ…

«Ο Βοτανικός είναι όντως μια δύσκολη περιοχή και αυτό δεν το συζητάμε. Από την άλλη όμως, για να γίνει αυτό το εγχείρημα, θέλεις χώρο στην Αθήνα. Ο Βοτανικός αν και είναι στο περιθώριο, είναι μέσα στην Αθήνα. Είχα πει ενάμιση χιλιόμετρο, αλλά δεν είναι ενάμιση, είναι δύο - δυόμισι από το κέντρο. Πρώτα από όλα φτιάχνοντας τον Βοτανικό, κανείς δεν λέει πως θα σταματήσουμε όλα τα άλλα. Δηλαδή υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ΟΑΚΑ ένα μεγάλο κομμάτι ακαδημιών στην κολύμβηση και είναι πολύ πιθανό να το κρατήσουμε είτε όλο, είτε ένα μεγάλο κομμάτι. Οτι θα πάμε στον Βοτανικό δεν σημαίνει ότι θα σβήσουν όλες οι άλλες ακαδημίες, είτε αυτό λέγεται ΟΑΚΑ, ούτε Γουδί, είτε οτιδήποτε άλλο. Το σκεπτικό είναι να έχουμε το Βοτανικό ως βάση μας και ειδικά για τα αγωνιστικά, που έτσι και αλλιώς τα παιδιά είναι μιας ηλικίας που δεν θα έχουν τόσο μεγάλο θέμα, όπως θα έχει ένα παιδί 8 και 9 ετών που θα πρέπει να το πάει ο γονιός. Οπότε το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Δεν πάει να πει πως φτιάχνοντας τις νέες εγκαταστάσεις κλείνουμε όλα τα άλλα. Επίσης και την Λεωφόρο πρέπει να την κρατήσουμε σαν περιοχή. Εκτός του Μουσείου που είναι ένα σημαντικό κομμάτι για την υστεροφημία του Παναθηναϊκού στο χώρο αυτό, εγώ θα επιμείνω εφόσον είμαι στην διοίκηση τότε να κρατήσουμε κάποιες ακαδημίες εκεί. Να νοικιάσουμε κάποιο χώρο, να μην αφήσουμε τους Αμπελόκηπους γιατί είναι σημαντικό να κρατάμε τα κύτταρά μας εκεί που έχουν αναπτυχθεί οι ακαδημίες. Αλλά ξαναλέω πως Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο Βοτανικός. Εκτός αυτού, θεωρώ ότι παρότι δεν θα είναι εύκολο, η περιοχή εκ των πραγμάτων θα αναβαθμιστεί και αυτό θα γίνει και με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Βλέποντας σε μια περιοχή που όντως δεν είναι καλή πως εκεί πάει ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο, πως εκεί δημιουργείται μια αθλητική πολιτεία, θα υπάρξουν επενδύσεις εκ των πραγμάτων, γιατί οι ευκαιρίες δεν είναι πολλές στην Αττική. Κανείς δεν λέει πως ο Βοτανικός είναι ‘τρεχάτε ποδαράκια μου’, αλλά θα κρατήσουμε και αλλού ακαδημίες, ειδικά για τις μικρές ηλικίες. Θα βρούμε τρόπους για να μπορούν τα παιδιά που θα πηγαίνουν εκεί να πηγαίνουν με κάποια ασφάλεια. Θα βρούμε τη λύση».

Θεωρείτε πάντως πως είναι ένα θέμα που κάποιοι το σκέφτονται, ότι δεν είναι κάτι απλό;

«Φυσικά και υπάρχει θέμα, αλλά θεωρώ πως αντιμετωπίζεται. Και σε βάθος χρόνου… Χρειάζεται φαντασία, γιατί αυτό που βλέπουμε τώρα με αυτό που θα δούμε σε μια δεκαετία, δεν θα έχει καμία σχέση. Θα δουλέψει κυρίως γιατί θα γίνει πόλος επένδυσης».

Πόσο ωραίο ακούγεται σε εσάς, στον φίλαθλο Δημήτρη Βρανόπουλο, να ακούει συνέχεια από τον Δήμαρχο πως ο Βοτανικός είναι του Δήμου, πως οι εγκαταστάσεις είναι Δημοτικές. Δηλαδή ένας φίλαθλος της ομάδας που λέει πως η Λεωφόρος είναι δικιά του, να ακούει πως δίνει κάτι δικό του για να πάει σε κάτι Δημοτικό;

«Να πω ότι μου ακούγεται ωραίο; Όχι βέβαια. Αλλά αν το δούμε πρακτικά, θα είναι του Δήμου, ανεξάρτητα αν εμείς μεταφέρουμε όλα τα προνόμια και δικαιώματα που έχουμε στην Λεωφόρο. Ούτως η άλλως το μοντέλο με ομάδες Ερασιτεχνικές να λειτουργούν σαν να είναι δικές τους οι εγκαταστάσεις, αλλά χωρίς να έχουν ιδιοκτησιακό τίτλο, έχει ξανασυμβεί. Δεν νομίζω πως πάμε να εφεύρουμε τον τροχό. Υπάρχουν μοντέλα και νομίζω πως επειδή τα πράγματα έχουν γίνει πολύ σύγχρονα, είμαστε μέσα στην Ευρώπη, ό,τι κάνουμε πρέπει να γίνει βάση συγκεκριμένων κατευθύνσεων. Μακάρι να μπορούσαμε να λέμε πως είναι δικό μας, πως εμείς το φτιάξαμε, εμείς το χτίζουμε, εμείς τα κάνουμε όλα. Εδώ όμως ο Ερασιτέχνης δεν βάζει ευρώ, δεν του στοιχίζει τίποτα! Η ΠΑΕ θεωρώ πως έχει κάνει ένα πολύ καλό ντιλ και το λέω γιατί μας ενδιαφέρει να έχει κάνει ένα καλό ντιλ».

Και πρέπει να έχει κάνει καλό ντιλ για να μείνει στο γήπεδο. Το έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να φύγει;

«Οποιαδήποτε διοίκηση σκεφτεί να φύγει από τον Βοτανικό θα το κάνει για να πάει κάπου, αλλιώς θα το έχει κλείσει το μαγαζί. Αν θελήσει να φύγει, να πάει πού; Στο ΟΑΚΑ; Το ΟΑΚΑ είναι επίσης κρατικό, οπότε το κράτος που έχει επενδύσει ένα τόσο μεγάλο ποσό για τον Βοτανικό θα σου πει ‘δεν πειράζει πήγαινε στο ΟΑΚΑ’; Δεν έχει να κάνει μόνο με εμάς, αν ήταν μόνο με τον Ερασιτέχνη θα το έκανε εύκολα, όμως έχει να κάνει και με το κράτος».

Πείτε πως θα ψηφιστεί το ‘ναι’. Η άδεια κατεδάφισης έχει βγει με δεκαετή ισχύ. Είναι ξεκάθαρο πως θα αρχίσουν τα έργα κατεδάφισης, αφού θα έχει ολοκληρωθεί το γήπεδο στο Βοτανικό;

«Είναι ξεκάθαρο. Ξεκάθαρο με τόνο. Όχι μόνο να έχουν τελειώσει τα έργα, αλλά να έχουν βγει και οι λειτουργικές άδειες. Να μπορούν δηλαδή εκτός του ποδοσφαιρικού γηπέδου να λειτουργήσουν και τα γήπεδα του Ερασιτέχνη με πλήρεις έννομες διαδικασίες. Μάλιστα υπήρχε μέσα στο MοU μια αναφορά που να αφήνει στον Ερασιτέχνη να ξεκινήσει πιο νωρίς την κατεδάφιση πριν τελειώσουν τα έργα και εμείς το βγάλαμε εντελώς αυτό το κομμάτι για να μην δημιουργεί υπόνοιες».

Καλώς ή κακώς υπάρχει και το συναισθηματικό κομμάτι. Αυτό πόσο σας δυσκόλεψε τα δύο τελευταία χρόνια; Γιατί αφήνεις κάτι που είναι η ιστορία του Παναθηναϊκού και του ελληνικού αθλητισμού...

«Το συναισθηματικό υπάρχει. Και σίγουρα όποιος είχε την τύχη να δει πράγματα που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός που έχει μεγαλουργήσει μέσα στην Λεωφόρο, ασφαλώς είναι και πιο έντονο. Από την άλλη, εδώ καλώς ή κακώς καλούμαστε να πάρουμε μια απόφαση μετριάζοντας το συναισθηματικό και να δούμε τι είναι για το καλό του Συλλόγου για τα επόμενα 100 χρόνια. Και αν μπορέσει κανείς να βγάλει το συναισθηματικό που δεν είναι κάτι εύκολο…».

Και δεν είναι εύκολο - σας διακόπτουμε - γιατί η Λεωφόρος είναι ένα γήπεδο που ενώνει γενιές. Ένας παππούς, μαζί με το παιδί του και τον εγγονό του, έχουν σημείο αναφοράς το συγκεκριμένο γήπεδο. Το θεωρούν σπίτι τους και είναι αλήθεια δύσκολο το να σκεφτούν πως πλέον δεν θα υπάρχει.

«Ναι, συμφωνώ, πως είναι δύσκολο. Θεωρώ πως τα μέλη του Ερασιτέχνη θα κοιτάξουν το καλό του Παναθηναϊκού και δευτερευόντως το συναίσθημα. Από την άλλη εμείς σεβόμαστε όλες τις απόψεις και υπάρχουν και άνθρωποι που πραγματικά δεν μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό. Αλλά εμείς σαν διοίκηση είχαμε υποχρέωση να φέρουμε σε πέρας όλη αυτή την διαδικασία, να φέρουμε τις συμβάσεις και να πούμε πως είμαστε υπέρ της Διπλής Ανάπλασης. Και από εκεί και πέρα ας αποφασίσει η Συνέλευση».

Αυτό που φάνηκε και από την συνέντευξη Τύπου είναι πως τα έχετε καλά με τον εαυτό σας. Πως έχετε ήσυχη την συνείδησή σας...

«Αυτό ισχύει και το έχουμε πει πολλές φορές. Και είναι σημαντικό για εμάς σαν άνθρωποι. Θεωρώ πως φέραμε σε πέρας ένα δύσκολο έργο. Καταφέραμε να καταλήξουμε σε συμβάσεις που είναι για το καλό του Παναθηναϊκού και από εκεί και πέρα ας αποφασίσει ο κόσμος».

Εμείς πιθανώς να μην μπαίναμε σε αυτή την διαδικασία στην θέση σας, είναι τεράστια η ευθύνη. Έχετε σκεφτεί μήπως θα έπρεπε να το αφήσετε για άλλη διοίκηση; Το σκεφτήκατε αυτό;

«Αυτή τη στιγμή καλώς ή κακώς έπεσε ο κλήρος σε εμάς. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να πούμε “δεν έρχεται κάποιος άλλος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά”, αλλά όχι, δεν το σκέφτηκα ποτέ αυτό. Όταν ξεκινήσαμε όντως δεν ξέραμε που θα καταλήξουμε, αν ήμασταν υπέρ ή κατά. Και το λέω ειλικρινά. Αυτό δεν ήταν δεδομένο. Λέγαμε πως δεν θα το ‘κάψουμε΄από την αρχή αλλά ως εκεί. Δεν ξέραμε όμως πού θα καταλήξουμε. Και μόλις το κάναμε και είπαμε πως αυτά είναι αρκετά για να πάμε στον Βοτανικό, αυτό είναι σημαντικό».

Εξαντλήθηκαν όλες οι πιθανότητες είτε μιας γενναίας ανακατασκευής της Λεωφόρου, είτε ενός νέου γηπέδου στον χώρο αυτό;

«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια πρόταση και όχι απλές μακέτες που να έχει οικονομική στήριξη και νομική κάλυψη. Γιατί εδώ το να λέμε πως ‘όλα γίνονται στην Ελλάδα’ δεν είναι τοποθέτηση. Αυτή την στιγμή έχουμε μία πρόταση που είναι έτοιμη, πατάμε το κουμπί και ξεκινάμε. Και από την άλλη υπάρχουν σενάρια που λέμε πως ‘αν αλλάξει ο νόμος’, ‘αν γίνουν απαλλοτριώσεις’, ‘αν αλλάξουν τα πολεοδομικά δεδομένα’ κλπ... Η περιοχή είναι βεβαρημένη, δεν μπορείς να χτίσεις και πάλι. Κανείς δεν λέει πως δεν θα ήθελε να γίνει στην συγκεκριμένη περιοχή. Το θέμα είναι πρακτικά. Περιμένουμε τώρα 16 χρόνια. Όταν υπογράφηκε η αρχική σύμβαση με τον Θανάση Γιαννακόπουλο ήταν σχεδόν όπως και αυτή τώρα. Τότε όμως δεν υπήρχαν αντιρρήσεις. Θα είχε τελειώσει ο Βοτανικός αν δεν είχε υπάρξει η κρίση ή οι κορμοράνοι. Ενας άνθρωπος που είχε αποδείξει πόσο αγαπάει τον Παναθηναϊκό δεν γινόταν να το είχε δει λάθος το θέμα. Και από τότε δεν βγήκε ένα σχήμα και ένα σχέδιο που να ήταν βιώσιμο για την Λεωφόρο. Βέβαια επειδή κανείς δεν ξέρει το αποτέλεσμα, μπορεί να είναι ‘ναι’ μπορεί και ‘όχι’. Στην περίπτωση που είναι ‘όχι’ θα δεχθούμε το αποτέλεσμα, θα βάλουμε κάτω το κεφάλι για να βρούμε όποια εναλλακτικά σενάρια υπάρχουν».

Σε ενδεχόμενο αρνητικής ψήφου θα υπάρξουν αλλαγές στην διοίκηση; Η τωρινή διοίκηση θα νιώσει πως ηττήθηκε και θα υπάρξει πρόβλημα ή θα συνεχίσει κανονικά; Ένα πιθανό ‘όχι’ θα το εκλάβετε ως πρόταση δυσπιστίας για να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους;

«Πρώτα από όλα ανεξάρτητα αποτελέσματος, εμείς την συνείδησή μας την έχουμε ήσυχη. Αν ο κόσμος αποφασίσει ‘ναι’ θα είμαστε πιο ευτυχείς γιατί θεωρούμε πως αυτό είναι καλό για τον Παναθηναϊκό. Αν πάλι αποφασίσει ‘όχι’, θα το δεχθούμε. Από εκεί και πέρα εκλογές θα γίνουν και ας αποφασίσει ο κόσμος αν θεωρεί πως αν διοίκηση πρέπει να συνεχίσουμε».

Δηλαδή και σε ενδεχόμενο αρνητικής ψήφου θα διεκδικήσετε και πάλι την ηγεσία του Ερασιτέχνη;

«Φυσικά και θα γίνει, κάτι που έχει δηλώσει και ο πρόεδρος. Ανεξαρτήτου αποτελέσματος εμείς θα ξαναβάλουμε υποψηφιότητα και ας μας κρίνει ο κόσμος για το αν θεωρεί πως είμαστε ικανοί για να διοικήσουμε τον Ερασιτέχνη».

Υπάρχουν και μέσα στο ΔΣ μέλη που έλεγαν για τις συμβάσεις, έχοντας εκφράσει ξεκάθαρα αντιρρήσεις, με τον κύριο Κυριζάκη να είναι ένας από αυτούς. Τι λέτε σε αυτές τις αντιρρήσεις; Και το λέμε γιατί είχε βγει προς τα έξω η είδηση για ομόφωνη απόφαση...

«Αναγκάζομαι να πω κάτι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έλεγα, αλλά πρέπει να ειπωθεί γιατί είναι θέμα καλής τάξης όσον αφορά το ΔΣ. Πρώτα από όλα υπάρχει περίπτωση η οποιαδήποτε διοίκηση να βγει και να μιλήσει για ομόφωνη απόφαση χωρίς να είναι αυτό πιστοποιημένο; Πρώτα από όλα είχαμε την περιβόητη ρήτρα εμπιστευτικότητας που είναι κάτι πολύ λογικό. Εμείς σαν επιτροπή που ήμασταν τα 4 άτομα (Μαλακατές, Βρανόπουλος, Παυλόπουλος, Ακριτίδης), όταν είχαμε κάτι σαν εξέλιξη ενημερώναμε το ΔΣ. Μπορεί το ΔΣ να μην ήξερε το… κόμμα, γιατί δεν μπορούσαμε να το κάνουμε αν και θα το θέλαμε, αλλά πριν βγει ο πρόεδρος να πει πως είμαστε υπέρ, κάναμε ψηφοφορία. Και με εξαίρεση ένα μέλος που δεν ήταν ο κύριος Κυριζάκης, όλοι ήταν θετικοί. Εμείς, αν υπήρχαν ένα ή δύο άτομα που ήταν αρνητικοί, δεν θα είχαμε κανένα θέμα να πούμε πως ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία. Μόνο ένας είχε λίγο πιο έντονες ενστάσεις, αλλά αφού δέχθηκε να πάμε ομόφωνα, δεν ήταν τόσο σημαντικές. Ο κύριος Κυριζάκης ήταν μέσα στο ΔΣ, υπέγραψε τα πρακτικά και αν έχει αλλάξει θέση είναι θέμα δικό του. Δεν μπορώ εγώ να πω κάτι, αλλά το ‘ομόφωνα’ είναι όντως ‘ομόφωνα’. Και θυμήθηκαν τις αντιρρήσεις δύο μήνες μετά… Δεν θα μας βγάλουν εμάς τρελούς».

Λέγοντας αυτό, προβληματίζεστε πως όποιο και να είναι το αποτέλεσμα θα βρει τον Ερασιτέχνη να μην είναι ενωμένος;

«Σαν ΔΣ έχει ημερομηνία λήξης. Για το επόμενο ο καθένας θα κριθεί με βάση τα όσα έχει προσφέρει, με το ήθος του, με όλα. Συνολικά στο ΔΣ το κλίμα είναι πολύ καλό και όλα τα συζητάμε με ηρεμία. Θα ήθελα να πω πως η επόμενη μέρα θα είναι εύκολη. Αλλά δεν θα είναι. Είναι ένα θέμα που δυστυχώς έχει διχάσει τον κόσμο. Εμείς θα προσπαθήσουμε να είμαστε όσο πιο ενωτικοί γίνεται. Αν βγει το ‘ναι’ θα χαρούμε γιατί αυτό θεωρούμε το καλύτερο, αλλά και το ‘όχι’ να βγει εμείς θα συνεχίσουμε, θα κατέβουμε στις εκλογές και θα κοιτάξουμε το καλύτερο δυνατό».

Θα κατέβετε με τους ίδιους στόχους αν βγει το όχι; Δηλαδή να συνεχιστεί ο πρωταθλητισμός;

«Αντικειμενικά το έργο θα είναι πιο δύσκολο αν βγει το ‘όχι’. Αλλά θα πρέπει να δούμε πώς θα αξιοποιήσουμε τα δεδομένα που θα έχουμε. Εγώ σαν χορηγός, όχι ως μέλος του ΔΣ, να πω ότι θα με αφήσει αδιάφορο το θέμα του ‘όχι’; Θα είναι ψέμα. Όχι πως θα σταματήσω, εγώ με τον Παναθηναϊκό θα συνεχίσω να προσφέρω μέχρι να αποδημήσω. Ούτως η άλλως εγώ θα είμαι δίπλα στον Παναθηναϊκό με όλες μου τις δυνάμεις είτε ως χορηγός, είτε ως μέλος του ΔΣ αν εκλεγώ, αλλά τελικά θα έχω άλλες ορέξεις ξέροντας πως θα πάμε σε λίγα χρόνια στον Βοτανικό. Θα με επηρεάσει, όχι σε υπερβολικό βαθμό, αλλά δεν θα με σταματήσει. Με το ‘ναι΄ θα είμαι ακόμα πιο ορεξάτος και το ‘όχι’ θα είναι λίγο τροχοπέδη, τονίζοντας και πάλι πως στον Παναθηναϊκό θα είμαι όσο ζω και αναπνέω».

Σκεφτήκατε να το αφήσετε το θέμα και να το πάτε πιο μετά; Να περάσει η κρίση, ο κορονοϊός και όλα αυτά;

«Όχι γιατί στην ζωή μας το τάιμινγκ είναι πολύ σημαντικό. Ανεξαρτήτου αποτελέσματος θα πρέπει να γίνει τώρα».

Τι είναι για τον Δημήτρη Βρανόπουλο ο Παναθηναϊκός;

«Ο Παναθηναϊκός είναι ένας τρόπος ζωής, ένας κώδικας αξιών και ηθικής, είναι φερ πλέι, είναι ευ αγωνίζεσθαι. Είναι η τύχη να δούμε ανθρώπους, γιγαντιαίους ανθρώπους, που στήριξαν αυτή την ιδέα. Και είμαι πολύ ευτυχής που μπήκα σε αυτή την διαδικασία να προσφέρω για την ομάδα που αγαπάω».

Έχετε αγωνία για την ψηφοφορία;

«Φυσικά και έχω. Δεν κοιμάμαι τα βράδια. Αν βγει το ‘όχι΄ δεν θα πω πως αποτύχαμε, δεν θα το θεωρήσω ως αποτυχία προσωπική. Θα στεναχωρηθώ, αλλά θα πω ότι η ζωή συνεχίζεται».