Ιστορίες του παλιού κινηματογράφου vol. 29 (pics & vids)
ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord
Ο «γλου γλου» Σταυρίδης, ο Μέγας Ναπολέων και ο «τρελογιατρός» Νικολαϊδης…
Ο Νίκος Σταυρίδης αποτελεί από μόνος του ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον ελληνικό κινηματογράφο. Το φλεγματικό του χιούμορ, η μοναδική του εκφραστικότητα, ο ιδιάζον τρόπος ομιλίας του, αλλά πάνω από όλα το μεγάλο του ταλέντο, τον ανέδειξαν σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες κωμικούς ηθοποιούς. Το περίεργο είναι βέβαια ότι η παρουσία του στη Finos Film, αναλογικά με το υποκριτικό του μέγεθος, δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Θα περίμενε κανείς ο Φίνος να επένδυε περισσότερο στον Σταυρίδη, ωστόσο οι ταινίες που γύρισαν μαζί δεν ήταν πολλές. Παρ’ όλα αυτά, ο Σταυρίδης δεν είχε κανένα πρόβλημα να συνεργάζεται και με άλλες εταιρείες παραγωγής, όπως η Παπανδρέου, με την οποία το 1962 γύρισε την ταινία με τίτλο «Ευτυχώς τρελάθηκα». Στην ταινία αυτή υποδύονταν τον Χαρίλαο Μανασιώτη, ο οποίος αντιμετωπίζει τρομερά οικονομικά προβλήματα στην επιχείρηση του, την ποτοποιία Χάρμα. Τα νεύρα του είναι χάλια. Οι οφειλέτες του νομίζοντας ότι του σάλεψε, τον επισκέπτονται για να τον εξοφλήσουν, θέλοντας να τον βοηθήσουν να...επανέλθει. Αυτός τους εξηγεί ότι είναι καλά και απλώς τον έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση. Η εξήγηση που τους δίνει όμως είναι αρκετή για τους οφειλέτες, ώστε να τους κάνει τελικά να μην τον εξοφλήσουν, αφού ο ίδιος τους λέει ότι είναι καλά. Αυτή η αντίδραση όμως οδηγεί τον Χαρίλαο ώστε να παραστήσει για λίγο καιρό τον τρελό, καταλαβαίνοντας πως αυτός είναι ο σίγουρος τρόπος για να πάρει τα χρήματα που του χρωστούν. Η ταινία μπορεί να μην αποτελεί μία από τις πλέον εμπορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, ωστόσο σε αυτή ο Σταυρίδης κατέθεσε μεγάλο δείγμα του σπουδαίου του ταλέντου, με απίστευτες ατάκες (αξέχαστη η σκηνή που παριστάνει τον Μέγα Ναπολέων, με τη γραβάτα του στραβά και το …σχετικό ναπολεόντειο καπέλο στο κεφάλι, στην οποία όταν του μιλάνε απαντά με το εκπληκτικό «γλου-γλου»! Ή η σκηνή με τον «τρελογιατρό» Δημήτρη Νικολαϊδη, όταν ο τελευταίος υποτίθεται ότι εξετάζει τον Σταυρίδη!). Μαζί με τον Σταυρίδη στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Γκέλλυ Μαυροπουλου, Μάρθα Καραγιάννη, Θανάσης Βέγγος και ο Δημήτρης Νικολαϊδης. Η σκηνοθεσία ήταν του Κώστα Ανδρίτσου και το σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 23 Οκτωβρίου του 1961.
Οι επιρροές από την Άννα Καρένινα και η «πρώτη» του Άγγελου Αντωνόπουλου στον Φίνο
Ποιος άραγε δεν γνωρίζει την «Άννα Καρένινα», ένα από τα πλέον σημαντικά – αλλά και διάσημα- έργα του Λέοντος Τολστόι. Κάποιοι θα έχουν διαβάσει το βιβλίο, άλλοι θα έχουν δει την ταινία, κάποιοι άλλοι θα το έχουν δει στο θέατρο. Μάλλον ελάχιστοι όμως θα γνωρίζουν ότι η ιστορία αυτή ήταν η έμπνευση για τη δημιουργία μιας ελληνικής ταινίας που είχε έντονες επιρροές από αυτή. Αναφερόμαστε στην δραματική ταινία του 1964 με τίτλο «Ένας μεγάλος έρωτας», παραγωγής Finos Film. To σενάριο ήταν του Βαγγέλη Γκούφα και η σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου. Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν η Τζένη Καρέζη, η Ξένια Καλογεροπούλου – σε μια από τις 3 μόλις ταινίες που γύρισε με τον Φίνο (οι άλλες ήταν «Ο θησαυρός του μακαρίτη» και «Η κυρά μας η μαμή»)-, αλλά και ο Νίκος Κούρκουλος. Τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί, που ανέδειξαν το σενάριο, το οποίο παρά το γεγονός ότι είχε έντονες επιρροές από την Άννα Καρένινα, ως αποτέλεσμα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, άκρως ενδιαφέρον και ποιοτικό. Η υπόθεση του έργου ήθελε την Λένα να ζει ευτυχισμένη με τον κατά πολύ μεγαλύτερο άντρα της Νίκο και την κορούλα της. Σύμφωνα με την Finos Film, «μια μέρα, δέχεται την επίσκεψη της ανιψιάς της Μάρως, και της ζητάει να τη βοηθήσει να μεταπείσουν τη μητέρα της Αθηνά, να δεχτεί το γάμο της με έναν νεαρό playboy, τον Αλέξη. Παράλληλα, ο Νίκος δέχεται την επίσκεψη του Αλέξη, ο οποίος του ζητάει και αυτός να τον βοηθήσει. Στη δεξίωση που δίνεται στο σπίτι τους, η Λένα γοητεύεται από τον Αλέξη και εκείνος από τη Λένα. Το δυνατό αίσθημα που γεννιέται ανάμεσα τους, ωθεί τη Λένα να εγκαταλείψει την οικογένειά της και να ακολουθήσει τον εραστή της, προκαλώντας την οργή τόσο της Αθηνάς, όσο και της Μάρως. Πρόκειται όμως για έναν καταδικασμένο έρωτα με τραγικά αποτελέσματα για τη Λένα». Πέρα από τις σπουδαίες ερμηνείες, η ταινία έχει και δύο ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία, δεδομένου ότι σε αυτή έκαναν την πρώτη κινηματογραφική τους εμφάνιση ο Άγγελος Αντωνόπουλος, αλλά και η Δέσποινα Στυλιανοπούλου - στο ρόλο της υπηρέτριας, ένα ρόλο που θα λέγαμε ότι την ακολούθησε σε όλη την καριέρα της. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Μηνάς Χρηστίδης, Τζένη Ρουσσέα, Βύρων Πάλλης, Τασσώ Καββαδία, Άγγελος Μαυρόπουλος, Αλέκος Τζανετάκος, Περικλής Χριστοφορίδης, Θόδωρος Έξαρχος, Άννη Παράβα, Όλγα Μάγιερ, Γιώτα Σοϊμοίρη, Γιώργος Λουκάκης, Γιώργος Γρηγορίου, Κώστας Σκαρλής, Βέρα Κρούσκα, Ιωάννα Καρρέρ, Γιάννης Μαυρογένης, Νίνα Οικονομίδου. Η μουσική ήταν του Μίμη Πλέσσα. Η ταινία «Ένας μεγάλος έρωτας» έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους της Αθήνας στις 20 Απριλίου του 1964 και στην πρώτη της προβολή έκοψε 202.607 εισιτήρια.
Ο Διχασμός, οι σφουγγαράδες και ο «θρυλικός» Τζέιμς Πάρις
Υπέροχη φωτογραφία, ονειρικά τοπία ελληνικού νησιού, ήλιος, θάλασσα. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν τη βασική δομή ενός εξαιρετικού ερωτικού κοινωνικού δράματος που εκτυλίσσεται σε ένα νησί του Αιγαίου. Αναφερόμαστε στην ταινία «Διχασμός» που γυρίστηκε το 1965, με χαμηλές προσδοκίες, αλλά με μεγάλη τελικά εμπορική επιτυχία. Θέμα της η ζωή των σφουγγαράδων, με τους κινδύνους, τους έρωτες, τις προστριβές τους. Ένα εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών, ο Πέτρος Φυσσούν και η Έλλη Φωτίου, καταφέρνουν να ερμηνεύσουν μια «συνηθισμένη» ιστορία αγάπης με ένα μοναδικά δραματικό τρόπο, ο οποίος άλλωστε αποτελούσε ανέκαθεν τα ισχυρά ατού της υποκριτικής τους. Η υπόθεση είναι η εξής: Οι σφουγγαράδες προετοιμάζονται για το επόμενο ταξίδι τους. Τα περισσότερα καΐκια ανήκουν στην αρχόντισσα του νησιού, η οποία τους εκμεταλλεύεται σκληρά, μέχρι που ένας απ’ τους σφουγγαράδες, ο Κωσταντής, εξεγείρεται κατά της άπληστης κι αυταρχικής γυναίκας. Όταν η αρχόντισσα μαθαίνει ότι η μικρότερη κόρη της Θάλεια είναι ερωτευμένη με τον φίλο του Κωσταντή, τον Γιωργή, το αναπάντεχο νέο δημιουργεί βαθιά ρήξη στο σπιτικό της, και η κατάσταση παίρνει δυσάρεστη τροπή, όταν η Θάλεια ομολογεί πως στην πραγματικότητα θέλει τον Κωσταντή. Αντιστέκεται σθεναρά στη θέληση της μάνας της, η οποία την αρραβωνιάζει με τον Γιωργή, και δεν διστάζει να κλεφτεί με τον αγαπημένο της. Έτσι οι δύο φίλοι έρχονται αντιμέτωποι, ενώ βγαίνουν μαχαίρια για να ξεπλυθεί η ατίμωση. Στο τέλος, οι δύο άντρες αλληλοσκοτώνονται και η θλίψη απλώνεται πάνω στο μικρό νησί. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1965-1966, έκοψε 308.239 εισιτήρια και βρέθηκε στη 14η θέση ανάμεσα στις 101 ταινίες εκείνης της σεζόν. Εταιρεία παραγωγής ήταν η Ραβέν Φιλμ, με παραγωγό τον Τζέιμς Πάρις, σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου και σενάριο Πάνου Κοντέλλη και Ειρήνης Βαρδουλάκη. Στον «Διχασμό» πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Βαγγέλης Καζάν, Δέσπω Διαμαντίδου, Γιώργος Βελέντζας, Νίκος Ρίζος, Έλσα Ρίζου, Έλλη Ξανθάκη, Βαγγέλης Σάκαινας, Εύα Ευαγγελίδου, Νίνα Κούλη, ενώ η εξαιρετική μουσική ήταν του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Ο σουρεαλισμός και το χατίρι του Φίνου στην Καρέζη
Σουρεαλιστική ταινία από τον Φίνο; Ο ίδιος τις απεχθάνονταν, θεωρούσε τέχνη το απλό, αυτό που μπορούσε να μιλήσει ευθέως στην καρδιά του θεατή, χωρίς να χρειάζεται «αποκωδικοποίηση». Κι όμως, ήρθε μια στιγμή που «αναγκάστηκε» να παραβλέψει την άποψή του αυτή και να ενδώσει στη δημιουργία μιας ταινίας που μάλλον στη σφαίρα του σουρεαλισμού κινούνταν. Γιατί το έκανε; Απλά γιατί δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι στην Τζένη Καρέζη, η οποία το 1966 του πρότεινε να γυρίσουν μια τέτοιους ύφους ταινία, με τον τίτλο «Εκείνος κι Εκείνη». Άλλωστε, λίγα χρόνια πριν, με τις ταινίες της «Τζένη-Τζένη» και «Μια τρελή τρελή οικογένεια», η Καρέζη είχε φέρει πολλά χρήματα στα ταμεία της Finos Film. Κι όπως ήταν φυσικό, δεν ήταν εύκολο ο Φίνος να της αρνηθεί. Μάλιστα, η ίδια η Finos Film στην επίσημη ιστοσελίδα της, αναφερόμενη στην ταινία αυτή, επισημαίνει ότι «αποτελεί εξαίρεση για τα δεδομένα της εποχής, αλλά και για το ύφος της εταιρείας». Συμπρωταγωνιστής της Καρέζη ήταν ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο οποίος με τη σειρά του πήρε το ρίσκο να εμφανιστεί σε ένα ρόλο που δεν ήταν της «πάστας» του. Το αποτέλεσμα; Αμφιλεγόμενο. Η υπόθεση, σύμφωνα με την Finos Film ήταν η εξής: «Εκείνος, ζει σε ένα νησί και κλείνει μέσα του τον πρωτογονισμό και την αγνότητα της φύσης. Εκείνη, είναι η σύζυγος του γενικού αρχηγού του Προγράμματος Εκσυγχρονισμού και έρχεται από την αμαρτωλή πολιτεία, μπαίνει ξαφνικά στη ζωή του και ζητά να αναγεννηθεί μέσα από έναν παράφορο έρωτα. Εκείνος και οι συντοπίτες του την αποδέχονται και την καθιστούν μέλος της κοινότητάς τους. Εκείνη απολαμβάνει την απλότητα και την αληθινή αγάπη, αλλά η εμφάνιση κάποιων αινιγματικών καβαλάρηδων την τρομοκρατεί, ενώ η άφιξη ενός απρόσκλητου δικηγόρου από το παρελθόν την ωθεί να προδώσει αυτούς που την εμπιστεύτηκαν». Είναι ξεκάθαρο ακόμα και από τον τρόπο που η Finos Film περιγράφει την υπόθεση, ότι ο σουρεαλισμός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος της ταινίας, την οποία σκηνοθέτησε ο Ερρίκος Ανδρέου, σε σενάριο δικό του και του Πάνου Κοντέλλη. O σουρεαλιστικός χαρακτήρας της ταινίας βέβαια, δεν σημαίνει ότι αυτή δεν ήταν καλή. Αντίθετα, η Καρέζη και ο Γεωργίτσης δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ενώ η εξαιρετική μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και η καταπληκτική φωτογραφία, με εικόνες από παραλίες και ηλιοβασιλέματα, κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή, παρά τους «αραιούς» διαλόγους. Πολύ δυνατή η τελευταία σκηνή με τον Γεωργίτση να εμφανίζεται μετά από πολλά χρόνια από το χωρισμό με την Καρέζη, να κάθεται γέρος πια στο ίδιο σημείο του βράχου, να ψαρεύει και να αναπολεί την χαμένη του αγάπη, με δάκρυα στα μάτια. Aξίζει να σημειωθεί και το γεγονός ότι η ταινία δεν είναι έγχρωμη εξολοκλήρου, αλλά στις σκηνές που Εκείνη βρίσκεται στην πόλη, το φιλμ είναι ασπρόμαυρο. Στην ταινία «Εκείνος κι Εκείνη» πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Νότης Περγιάλης, Τάκης Εμμανουήλ, Βαγγέλης Καζάν, Βασίλης Ανδρονίδης, Ζώρας Τσάπελης, Δημήτρης Μπισλάνης, Εύα Ευαγγελίδου, Νίκος Λυκομήτρος, Μιχάλης Μαραγκάκης, Γιάννης Βατζίας, William Del, Κίμων Δημόπουλος, Γιώργος Διαλεγμένος, Νάσος Κατακουζηνός, Rena Pope, Άννα Σταυρίδου. Η μουσική – όπως είπαμε- ήταν του Γιάννη Μαρκόπουλου, ενώ στην ταινία τραγουδούσε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 30 Ιανουαρίου του 1967 και στην πρώτη της προβολή «έκοψε» 198.551 εισιτήρια. Δεν χρειάζεται βέβαια να πούμε, ότι παρά το γεγονός ότι η ταινία δεν πήγε άσχημα εμπορικά, ο Φίνος δεν ξαναγύρισε ποτέ τέτοιου είδους ταινία. Προσωπική μας άποψη: Ίσως δεν θα έπρεπε να επιμείνει σε αυτή του την απόφαση...
Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας
