Η «μαύρη» ζωή της Βιρτζίνια Γουλφ

Gazzetta team
Η «μαύρη» ζωή της Βιρτζίνια Γουλφ
Η Βιρτζίνια Γουλφ είναι μία από τις γνωστότερες συγγραφείς της Μεγάλης Βρετανίας με τα βιβλία της να διαβάζονται μέχρι σήμερα. Έχει μείνει στην ιστορία σαν μία γυναίκα-πρωτοπόρος της λογοτεχνίας και έχει καταφέρει να γραφτεί στο πάνθεον των συγγραφέων.

Πίσω από τα μοναδικά έργα της, κρυβόταν μία γυναίκα κακοποιημένη με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Ο λόγος; Την βίαζε συστηματικά ο ετεροθαλής αδερφός της, Τζέραλντ Ντάκγουορθ.

«Το σπάσιμο του υμένα, ακόμα τρέμω από ντροπή, όταν θυμάμαι τον ετεροθαλή αδερφό μου να με τοποθετεί στο περβάζι του παραθύρου και να εξερευνά τα γεννητικά μου όργανα. Ήμουν περίπου 6 χρονών». Με αυτά τα λόγια αποκάλυψε η Βιρτζίνια Γουλφ το δράμα που συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού της.

Πάντως ο Τζέραλντ δεν έμεινε μόνο εκεί καθώς κακοποιούσε και την αδερφή της Γουλφ, την Βανέσα. Τα δύο κορίτσια δεν τολμούσαν να μιλήσουν σε κανέναν και οι γονείς δεν είχαν καταλάβει τι συνέβαινε.

Αριστερά η Βανέσα, δεξιά η Βιρτζίνια

Αριστερά η Βανέσα, δεξιά η Βιρτζίνια

Η κατάσταση χειροτέρεψε το 1895. Η Βιρτζίνια ήταν τότε 13 ετών και έχασε την μητέρα της. Η Γουλφ, αργότερα, περιέγραψε τον θάνατο ως τη «χειρότερη καταστροφή που μπορούσε να συμβεί».

Η μητέρα της Βιρτζίνια Γουλφ

Η μητέρα της Βιρτζίνια Γουλφ

Τότε ξεκίνησε η συστηματική σεξουαλική κακοποίηση και η Βιρτζίνια Γουλφ πάθαινε συχνά νευρικούς κλονισμούς. Το 1897 πέθανε η κακοποιημένη αδερφή της, η Βανέσα και τότε η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη. Η Γουλφ ήταν καταρρακωμένη, πάθαινε ακόμα πιο συχνά νευρικούς κλονισμούς, έπεσε σε κατάθλιψη και ο αδερφός της συνέχισε να την βιάζει.

Το 1904 πέθανε και ο πατέρας της και τότε η σεξουαλική κακοποίηση σταμάτησε. Ήρθε όμως κάτι εξίσου άσχημο καθώς η Βιρτζίνια αναγκάστηκε να μπει σε ίδρυμα, όπου όλη την ζωή έμπαινε και έβγαινε συνεχώς.

Ο σύζυγος και η ερωμένη της

Η Γουλφ κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή της, παρά το ψυχολογικό τραύμα της κακοποίησης και την εύθραυστη ψυχολογικής της υγεία. Παντρεύτηκε τον Λέοναρντ Γουλφ στις 10 Αυγούστου του 1912.

Με τον Λέοναρντ έζησε τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής της. Η συγγραφέας περιγράφει μία απολύτως υγιή σχέση με τον σύζυγό της, αν και οι εμπειρίες που είχε μέχρι τότε, ήταν τραυματικές. Βέβαια, δεν έλειπαν και οι εξωσυζυγικές σχέσεις.

Βιρτζίνια και Λέοναρντ Γουλφ

Βιρτζίνια και Λέοναρντ Γουλφ

Οι Γουλφ ανήκαν σε έναν κύκλο διανοούμενων, που ονομαζόταν «Ομάδα Μπλούμσμπουρι». Η ομάδα είχε μία «χαλαρή» άποψη γύρω απ’ τα σεξουαλικά θέματα και επέτρεπε διάφορες «ατασθαλίες». Μέσω της ομάδας, γνώρισε τη συγγραφέα Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ, το 1922. Σύμφωνα με τη Σάκβιλ-Ουέστ, η σχέση τους ήταν περισσότερο συναισθηματική, παρά σεξουαλική, καθώς συνευρέθηκαν μόλις 2 φορές.

Εικάζεται ότι η Βιρτζίνια Γουλφ έγραψε το βιβλίο «Ορλάντο» εμπνευσμένη από την ερωμένη της. Το εν λόγω βιβλίο έχει περιγραφεί σαν το «μακρύτερο και πιο μαγευτικό ερωτικό γράμμα στην ιστορία». Ακόμη και όταν τερματίστηκε ο δεσμός της Γουλφ με την Σάκβιλ-Ουέστ, οι δύο γυναίκες έμειναν πολύ καλές φίλες.

Η αυτοκτονία

Η Λουίς ΝτεΣάλβο αναλύει, στο βιβλίο της «Βιρτζίνια Γουλφ: Οι επιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης στη ζωή και το έργο της», την άποψή ότι, η οικογένεια της Γουλφ ευθυνόταν για την κατάθλιψη που βασάνιζε τη συγγραφέα.

Το πρωί της 18ης Μαρτίου του 1941, σε ηλικία 59 ετών, η Βιρτζίνια Γουλφ περπάτησε μέχρι τον ποταμό Ουζ, λίγο πιο μακριά απ’ το σπίτι της. Όταν έφτασε στις όχθες, άρπαξε μια χούφτα από πέτρες και γέμισε τις τσέπες των ρούχων της. Ατάραχη, μπήκε στο ποτάμι και πνίγηκε. Το σώμα της, παρασυρμένο από τα νερά, βρέθηκε 20 μέρες μετά....

Λίγο πριν βγει από το σπίτι της, η Βιρτζίνια Γουλφ είχε γράψει στον άνδρα της: «Αγάπη μου, είμαι σίγουρη ότι τρελαίνομαι πάλι. Νιώθω ότι δε θα αντέξουμε άλλη μία τέτοια κρίση. Αυτή τη φορά δε θα αναρρώσω. Άρχισα πάλι να ακούω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό για την περίσταση. Μου έχεις προσφέρει τη μεγαλύτερη ευτυχία. (…)

Δε νομίζω ότι υπήρξαν ποτέ πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, μέχρι που ήρθε αυτή η απαίσια αρρώστια. Δεν μπορώ να την πολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου κι ότι, αν δεν είχες εμένα να φροντίζεις, θα μπορούσες να δουλέψεις. Και θα τα καταφέρεις. Βλέπεις, δεν μπορώ να γράψω σωστά.

Δεν μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι σου χρωστάω όλη τη ευτυχία της ζωής μου. Ήσουν τόσο υπομονετικός μαζί μου και τόσο καλός. Θέλω να το πω αυτό –όλοι το ξέρουν. Αν μπορούσε να με σώσει κάποιος, αυτός θα ήσουν εσύ. Με έχουν εγκαταλείψει όλα, εκτός από τη σιγουριά μου για την καλοσύνη σου. Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου άλλο. Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο χαρούμενοι από εμάς...»

Πηγή koolnews.gr