Ο Αγγελίδης των SKAGS στο Gazzetta: «Θέλουμε να γράφουμε μουσική που να είναι αληθινή και να δίνει νόημα σε εμάς και τους ανθρώπους» (vid)

Ο Αγγελίδης των SKAGS στο Gazzetta: «Θέλουμε να γράφουμε μουσική που να είναι αληθινή και να δίνει νόημα σε εμάς και τους ανθρώπους» (vid)
Ο Σωτήρης Αγγελίδης, τραγουδιστής και μπασίστας της μπάντας των SKAGS, που πρόκειται για ένα ενδιαφέρον μουσικό project, μιλά στο Gazzetta για την πορεία του συγκροτήματος, τις επιρροές του αλλά και τους στόχους αυτής της μουσικής... παρέας.

Με αφορμή τη νέα δισκογραφική τους δουλειά οι SKAGS θα κάνουν και παρουσίασή της αλλά και ένα γενικότερο νέο... άνοιγμα προς το κοινό τους αλλά και τον κόσμο που θέλει να τους γνωρίσει μουσικά. Το Year 2200 είναι ένα ιδιαίτερο και πολύ ξεχωριστό ροκ άλμπουμ με ως επί το πλείστον αγγλόφωνο στίχο (εάν εξαιρέσουμε ένα κομμάτι) που γενικότερα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο Σωτήρης Αγγελίδης, τραγουδιστής και μπασίστας των SKAGS, μίλησε στο Gazzetta τόσο για το άλμπουμ και τη νέα αυτή δουλειά του συγκροτήματος όσο και τους στόχους και τους δικούς του αλλά και των SKAGS. Ας δούμε το τι είπε...

- SKAGS: Γιατί αυτή η επιλογή; Γιατί αυτό το όνομα για εσάς;

Καλησπέρα κατ' αρχάς. Ως σχήμα, οι SKAGS γεννήθηκαν το 2017 με μια παρέα φίλων μουσικών, οι οποίοι ήθελαν να παίξουν την αγαπημένη τους μουσική. Η ομάδα αυτή ξεκίνησε ως cover band και μέσα σε σύντομο διάστημα εμπλουτίστηκε με νέα μέλη και ξεκίνησε ζωντανές εμφανίσεις με πρόγραμμα διασκευών σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας και της επαρχίας. SKAGS είναι ακρωνύμιο από τα αρχικά ονόματα των πρώτων μελών της μπάντας. Στην πορεία παρόλο που αυτά τα ονόματα άλλαξαν και έμειναν μόνο το δικό μου και της Σπυρέτας, ανακαλύψαμε ότι SKAGS είναι και αργκό λέξη στην Αμερική για τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά, οπότε αποφασίσαμε και να το κρατήσουμε καθώς έτσι χαρακτηρίζουμε τη μουσική μας: εθιστική και που σε ταξιδεύει.

- Ποιο ήταν το αρχικό σας ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Κοίταξε ο καθένας από μας έχει διαφορετικά ερεθίσματα. Εμένα προσωπικά τα πρώτα μου σοβαρά ερεθίσματα για τη μουσική ξεκίνησαν στο δημοτικό όταν άκουσα για πρώτη φορά το Nevermind των Nirvana. Θυμάμαι τότε να είναι επιτυχία το Πόσο μου Λείπεις από Σώτη Βολάνη και όλοι οι συμμαθητές μας θέλανε να το ακούσουνε στα πάρτυ αλλά εγώ με τον φίλο μου και κουμπάρο πλέον Πέτρο, αλλάζαμε τα cd και βάζαμε Nirvana και Ξύλινα Σπαθιά. Έπειτα ήρθε το γυμνάσιο όπου οι μεγαλύτερες επιρροές και ερεθίσματα εκείνης της εποχής ήταν οι Black Sabbath, Pink Floyd, HIM και Eminem.

- Αυτοπροσδιορίζεστε ως μία Alternative Progressive ροκ μπάντα. Ο ήχος σας όμως εκπέμπει και μία μουσική αθωότητα και έναν ρομαντισμό. Ακούγοντας το Salvation for Few μου ήρθαν στο μυαλό πχ οι Cranberries που ήταν πολύ ιδιαίτερη μπάντα. Μιλήστε μας λίγο παραπάνω για τον δίσκο σας γενικά.

Όπως ακριβώς το είπες αυτοπροσδιοριζόμαστε! Η αλήθεια είναι ότι έχουμε παλέψει πάρα πολύ για να προσδιορίσουμε τον ήχο που παίζουμε και δεν το λέω σαν ταμπού αυτό αλλά πραγματικά έχουμε ρωτήσει 10 ανθρώπους και 10 άνθρωποι μας έχουν δώσει διαφορετική απάντηση οπότε δεν ξέρω τελικά αν υπάρχει κάποιο είδος να σου πω ότι ναι αυτό είμαστε. Άλλα κομμάτια είναι πιο ατμοσφαιρικά, άλλα πιο ροκ, άλλα πιο ηλεκτρονικά, άλλα λίγο trip hop, άλλα και με πινελιές hip hop και στο σύνολο κάπως όλο αυτό βγαίνει ομοιόμορφο και είναι SKAGS. To alternative progressive rock σίγουρα είναι κάτι γενικό που δίνει μια κατεύθυνση οπότε για αυτό το έχουμε 'βαφτίσει' έτσι αλλά δεν ξέρω αν τελικά αντικατοπτρίζει την μοναδικότητα του ήχου μας στο 100 τοις 100. Δεν είμαι αντικειμενικός να μιλήσω για τη μουσική μας αν είναι αθώα ή ρομαντική. Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι είναι πέρα για πέρα αληθινή. Η μόνη στιγμή που πραγματικά είμαι ο εαυτός μου χωρίς καμία συστολή είναι όταν γράφω μουσική και κάπως αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα. Για τους Cranberries σε ευχαριστούμε. Τιμή μας! Νομίζω μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό έχει παίξει η φωνή της Σπυρέττας, γιατι δεν είσαι ο πρώτος που το λέει.

Το εξώφυλλο

Στα του νέου δίσκου. Ο νέος μας δίσκος 'Year 2200' είναι ένα concept album, μια ενιαία ιστορία, η οποία περιγράφει τη ζωή στον πλανήτη μας όπως τον οραματιζόμαστε σε περίπου 200 χρόνια από σήμερα. Στην ιστορία αυτή φανταστήκαμε έναν τεχνολογικά αναπτυγμένο πολιτισμό, ο οποίος όμως μαστίζεται από κοινωνικές ανισότητες, πολέμους, διχασμό και περιβαλλοντικές καταστροφές (μήπως θυμίζει κάτι που ήδη συμβαίνει σήμερα;). Όμως, ταυτόχρονα, μέσα σε αυτό το δυστοπικό κλίμα, ξεπηδά πάντα μια σπίθα ελπίδας για αδελφοσύνη των λαών και κοινή προσπάθεια για ομόνοια και επιβίωση. Αυτός ο δίσκος έχει γραφτεί με σκοπό ο ακροατής να τον ακούσει ολόκληρο διαβάζοντας παράλληλα τους στίχους και την ιστορία. Ελπίζω να σας ταξιδέψει και να σας αρέσει όσο αρέσει και σε εμάς.

- Τι σας... παίδεψε πιο πολύ στον χώρο αυτό και στις προσπάθειές σας; Τι σας αρέσει και τι όχι στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αν ξεκινήσουμε να λέμε για αυτά που μας εχουν παιδέψει και προφανώς συνεχίζουν να μας παιδεύουν νομίζω δεν θα σταματήσει ποτέ αυτή η συνεντευξη. Αν ένα πράγμα πρέπει να έχεις για να ασχοληθείς παραπάνω με τη μουσική και να θες κάπως να την προωθήσεις έξω από τους 4 τοιχους του σπιτιού σου είναι η ταπεινότητα. Πρέπει να έχεις τεράστια υπομονή και αντοχή στην άρνηση και να φτάσεις να γειώσεις τόσο πολύ την μουσική σου οντότητα που πραγματικά να μη σε ενδιαφέρει τελικά τι θα ακούσεις. Θα υπάρξουν και στιγμές που δεν θα εμπιστεύεσαι τα αυτιά σου και το αν τελικά η μουσική που φτιάχνεις είναι ωραία ή αξίζει το κάτι παραπάνω. Long story short ετοιμάσου για άπειρα όχι με ελπίδα για κάποια ελάχιστα ναι. Το ξέρω ακούγεται κάπως απαισιόδοξο αλλά καλώς ή κακώς έτσι είναι.

Τώρα όσον αφορά την ελληνική σκηνή, θα πω ότι είναι απίστευτη από άποψη συγκροτημάτων. Υπάρχουν πάρα πολλά συγκροτήματα και με τρομερές δουλειές σε πολλά είδη μουσικής από soft ροκ μέχρι ακραίο metal και πραγματικά δεν έχουμε να ζηλέψουμε σε τίποτα Άγγλους Γάλλους Πορτογάλους ή Σκανδιναβούς. Αυτό που δεν υπάρχει δυστυχώς είναι κοινό για να το υποστηρίξει όλο αυτό. Και όταν λέω κοινό δεν εννοώ μόνο τον κόσμο που θα πάει να σε συναυλίες να υποστηρίξει τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες αλλά και όλα τα γύρω γύρω (ραδιόφωνα, τηλεόραση, εκπομπές και πρόσβαση σε διάσημα Μέσα, κτλπ). Πέρα από αυτό δεν υπάρχει και αρκετό κοινό το οποίο να μπορεί να καλύψει την πληθώρα των συγκροτημάτων που υπάρχουν και να υποστηρίξει πραγματικά τους καλλιτέχνες πηγαίνοντας σε ένα live ή αγοράζοντας ένα μπλουζάκι ή ένα βινύλιο. Το όποιο κοινό υπάρχει νιώθω πως είναι αρκετά περιορισμένο σε 5-6 μπάντες και κυρίως σε πιο σκληρό rock ή metal.

- Ποια είναι τα μουσικά σας πρότυπα; Τι σας άρεσε περισσότερο όταν μεγαλώνατε και τις σας έχει επηρεάσει πιο πολύ στη δουλειά σας: ένα πρόσωπο, ένας τραγουδιστής ή τραγουδίστρια ή μία μπάντα.

Όλα τα μέλη στους SKAGS προέρχονται από διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο. Τα ακούσματά μας κυμαίνονται από κλασική μουσική έως ακραίο metal, blues, τζαζ, progressive rock / metal, ακόμα και λαϊκό τραγούδι. Γενικά είμαστε λάτρεις πολλών concept albums, όπως πχ το The Wall των Pink Floyd και το Operation: Mindcrime (Queensryche). Μας άρεσε η πρόκληση της αφήγησης μιας ιστορίας και 'ντυμένης' με μελωδία. Είναι σαν να βλέπεις μια ταινία, που συνοδεύεται από ένα όμορφο soundtrack. Σαν πρόσωπο που μας έχει επηρεάσει σίγουρα στιχουργικά είναι ο Orwell.

- People on Mars. Αγγλόφωνος στίχος με στιλ ελληνικού ραπαρίσματος. Πώς το σκεφτήκατε αυτό;

Για το People on Mars η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί απο πρίν τέτοιο concept μέχρι που έγραψα τη μουσική του. Το άκουγα ξανά και ξανά και πραγματικά έλεγα οτι στο κουπλέ θα ταίριαζε πολυ κάτι σε χιπ χοπ και ότι θα ήταν και κάτι που τουλάχιστον εγώ δεν το έχω ξανακούσει. Δεν ήθελα όμως να ναι κάτι άκυρο και απλά να βάλω ένα hip hop μέρος σε κάποιο κομμάτι: ήθελα και κάποιον που θα μπορεί να το υποστηρίξει ακριβώς στο ύφος του δίσκου και του τραγουδιού. Για αυτό και έστειλα στον φίλο μου το Νίκο (aka Axer) ο οποίος ήξερα ότι γράφει απίστευτους στίχους και πραγματικά μπήκε από την πρώτη μέρα στο ύφος του τραγουδιού και του δίσκου με αυτούς τους φοβερούς στίχους που έγραψε. Για μένα ακούγεται τόσο όμορφο το αποτέλεσμα που πραγματικά δεν με ξενίζει καθόλου ότι ξαφνικά μπαίνει ένα ελληνόφωνο hip hop σημείο σε ένα αγγλόφωνο rock κομμάτι. Έτσι το φαντάστηκα όταν το έγραψα και το αποτέλεσμα ήταν τελικά απρόσμενα όμορφο.

- Ποιοι είναι οι στόχοι σας; Τι θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον;

Ξεκινάω βραχυπρόθεσμα. Στις 4 Απριλίου παρουσιάζουμε ζωντανά τον νέο δίσκο μας στο Death Disco και σας περιμένουμε όλους. Προς Οκτώβρη - Νοεμβρη λέμε να κάνουμε και ενα μίνι τουρ. Θα δείξει.

Τώρα μακροπρόθεσμα οι στόχοι των SKAGS και ο μεγάλος στόχος που έχουμε θέσει είναι να φτάσουμε την μπάντα να είναι αυτόνομη και να δημιουργήσουμε ένα κοινό το οποίο να μας ακολουθεί στις μουσικές μας περιπέτειες. Ελπίζω να συνεχίσουμε να αντέχουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον κάθε εβδομάδα καθώς και να γράφουμε μουσική που είναι πρώτα απ' όλα αληθινή και που δίνει νόημα σε εμάς αλλά και σε κάποιους λιγοστούς ανθρώπους.