Γεώργιος Ιβάνωφ: Ο υπεραθλητής του Ηρακλή που έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Ναζί

• Ποιος ήταν ο Γεώργιος Ιβάνωφ - Σαϊνόβιτς
• Η δράση του στα χρόνια του πολέμου
• Η προδοσία και η εκτέλεση

«Ρώτα να μάθεις, όσα δε σου `παν στο σχολείο, που να φτάσουν τρεις γραμμές στης ιστορίας το βιβλίο; Τόση μπέσα και μαγκιά, που να χωρέσουνε;» λέει το τραγούδι των Social Waste με τίτλο: «Με τον καιρό να ναι κόντρα». Οι στίχοι του συγκροτήματος ποτέ δεν λένε ψέματα... Τα κατορθώματα του Ιβάνωφ, η ζωή του και γενικότερα η ιστορία του απουσιάζουν από τα σχολικά βιβλία ιστορίας.

Δύσκολα θα βρεις σήμερα κάποιον κάτοικο, φίλαθλο ή φοιτητή στη Θεσσαλονίκη που να μην έχει περάσει κάποια στιγμή από το «Ιβανώφειο», την ιστορική έδρα του Ηρακλή σε μπάσκετ και βόλεϋ, ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν από ποιον πήρε το όνομά του το κλειστό γήπεδο.

Το όνομα, λοιπόν,το γήπεδο του Ηρακλή το πήρε από τον Γεώργιο Ιβάνωφ που μια μέρα σαν σήμερα, 4 Ιανουαρίου του 1943, οι Ναζί τον έστησαν στον τοίχο και τον εκτέλεσαν.

Ποιος ήταν ο Γεώργιος Ιβάνωφ - Σαϊνόβιτς

Ο Γεώργιος Ιβάνωφ - Σαϊνόβιτς γεννήθηκε στη Βαρσοβία στις 14 Δεκεμβρίου 1911. 15 χρόνια αργότερα ήρθε στη Θεσσαλονίκη μαζί με την μητέρα του.

Ο νεαρός Γεώργιος Ιβάνωφ ήταν λάτρης του αθλητισμού και είχε τα σωματικά προσόντα για να διακριθεί.

Το 1928 γράφτηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, όπου αρχικά ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και στη συνέχεια διέπρεψε ως κολυμβητής. Το 1934 αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδας στα 100 μ. ελεύθερης κολύμβησης. Το 1935 απέκτησε την πολωνική υπηκοότητα και τρία χρόνια αργότερα πήρε πτυχίο Γεωπονικής από το Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο.

Η δράση του στα χρόνια του πολέμου

Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ιβάνωφ, εκπαιδεύτηκε από τη βρετανική SOE στη Μέση Ανατολή πάνω στις δολιοφθορές. Ο Ιβάνωφ μιλούσε έξι γλώσσες: ελληνικά, πολωνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ρωσικά, κάτι που τον καθιστούσε πολύτιμο πράκτορα για τους Συμμάχους. Ο μορφωμένος πράκτορας με το κωδικό όνομα «Μπόλμπυ» εκπαιδεύτηκε στην Παλαιστίνη από Πολωνούς αντάρτες πάνω στα σαμποτάζ και στις 13 Οκτωβρίου 1941 το αγγλικό υποβρύχιο Thunderbolt τον έστειλε στην Ελλάδα. Η αποστολή του είναι να οργανώσει αντιστασιακές ομάδες και να κάνει όσα περισσότερα σαμποτάζ.

Λίγους μήνες αργότερα, Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών τον πρόδωσαν στους Ναζι και έτσι οδηγήθηκε στα κολαστήρια της Μέρλιν. Ο Ιβάνωφ κατάφερε να αποδράσει από τα διαβόητα κρατητήρια της οδού Μέρλιν και μέσα σε μικρό διάστημα δημιούργησε έναν πραγματικό θρύλο. Ανατίναξε αποθήκες καυσίμων στο αεροδρόμιο του Τατοΐου και έβαλε φωτιά στο εργοστάσιο «Μαλτσινιώτη» (μετέπειτα ΠΥΡΚΑΛ), όπου επισκευάζονταν κινητήρες αεροπλάνων της Λουφτβάφε, προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές στους κατακτητές.

Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Στις 14 Μαρτίου του 1942 κολύμπησε από τον Σκαραμαγκά μέχρι τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας και τοποθέτησε βόμβα στα ύφαλα του γερμανικού υποβρυχίου U-133. Το υποβρύχιο ανατινάχθηκε και βυθίστηκε μαζί με 45 μέλη του πληρώματος. Με τον ίδιο τρόπο, δύο μήνες μετά, ο Ιβάνοφ, ανατίναξε στο λιμάνι του Πειραιά το ισπανικό ατμόπλοιο «San Isidore», που ήταν στην υπηρεσία των Γερμανών.

Σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, το μεγάλο χτύπημα του Ιβάνωφ θα ήταν η δολοφονία του Μουσολίνι. Όταν ο Ιταλός δικτάτορας επισκέφθηκε την Αθήνα στις 20 Ιουλίου του 1942, υπήρχαν πληροφορίες ότι θα κατέλυε στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Με τη βοήθεια υπαλλήλων του ξενοδοχείου, ο Ιβάνωφ τοποθέτησε εκρηκτικά στο υπόγειο, με σκοπό να ανατινάξει την αίθουσα υποδοχής μόλις κατέφθανε ο Μουσολίνι. Όμως, το σχέδιο της επίσκεψή του άλλαξε και ο Μουσολίνι παρέμεινε μόνο για λίγες ώρες στην Αθήνα, οπότε η επιχείρηση ματαιώθηκε.

Η προδοσία και η εκτέλεση

Οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν ποτέ να τον πιάσουν την ώρα της δράσης. Πάντα τους ξέφευγε. Τότε, αποφάσισαν να τον επικήρήξουν και οι καταδότες ανταποκρίθηκαν αμέσως. Ο Ιβάνωφ συνελήφθη για δεύτερη φορά, μετά από νέα προδοσία, στις 8 Σεπτεμβρίου 1942. Ο καταδότης εισέπραξε 2.000.000 δρχαχμές.

Το γερμανικό στρατοδικείο τον καταδίκασε τρις (τρεις φορές) σε θάνατο. Στις 4 Ιανουαρίου 1943 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής έφτασαν αυτοκίνητα με το εκτελεστικό απόσπασμα και τους κατάδικους που επρόκειτο να εκτελεστούν. Μαζί με τον Γεώργιο Ιβάνωφ ήταν και οι συνεργάτες του. Ο Ιβάνωφ κατόρθωσε να εξουδετερώσει τους δεσμοφύλακές του και επεχείρησε να ξεφύγει ξανά. Όμως, η σφαίρα ενός Γερμανού στρατιώτη τον βρήκε στην πλάτη και τον εξουδετέρωσε. Οι Ναζί τον έπιασαν, τον έσυραν και τον έδεσαν σ' έναν πάσσαλο. Τα τελευταία του λόγια πριν πεθάνει ήταν: «Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω η Πολωνία!»