2 Ιανουαρίου 1971. Οι Βρετανοί είναι πιστοί στην παράδοσή τους για αγωνιστική δραστηριότητα μέσα στις γιορτές και στη Σκωτία είναι προγραμματισμένο το “Old Firm”. Πάνω από 80 χιλιάδες άνθρωποι έχουν κατακλύσει τις εξέδρες του Άιμπροξ Παρκ στη Γλασκώβη, για να παρακολουθήσουν από κοντά το ντέρμπι της Ρέιντζερς με τη Σέλτικ. Στο 90ο λεπτό οι «Κέλτες» ανοίγουν το σκορ και «παγώνουν» τις εξέδρες. Απογοητευμένοι από αυτή την εξέλιξη, πολλοί φίλοι της Ρέιντζερς αποφασίζουν να αποχωρήσουν από το γήπεδο. Ωστόσο, λίγα δευτερόλεπτα μετά και σχεδόν με την εκπνοή, οι γηπεδούχοι ισοφαρίζουν στο τελικό 1-1.

Το γκολ της ισοφάρισης αποτελεί τη μοιραία στιγμή. Ακούγοντας τις ιαχές από την κερκίδα, κάποιοι από αυτούς που έφυγαν, αποφασίζουν να επιστρέψουν. Την ίδια ώρα, όσοι ήταν μέσα στο γήπεδο επιχειρούν να αποχωρήσουν, αφού το παιχνίδι έληξε. Στην έξοδο 13 επικρατεί συνωστισμός και πανικός. Τα κάγκελα υποχωρούν από την κοσμοσυρροή και εκατοντάδες άνθρωποι καταπλακώνονται. 66 άτομα χάνουν τη ζωή τους με κύρια αιτία θανάτου για τους περισσότερους την ασφυξία. Τα μισά θύματα ήταν έφηβοι, ενώ ανάμεσά τους ήταν και πολλά παιδιά, με μικρότερο έναν 9χρονο από το Λίβερπουλ. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 200.

Η «κατάρα του Άιμπροξ» είχε εμφανιστεί για μία ακόμη φορά. Μετά τους 25 νεκρούς στις 5 Απριλίου 1902 στον αγώνα Σκωτία-Αγγλία και τους δύο θανάτους στις 16 Σεπτεμβρίου 1961, το σκωτσέζικο ποδόσφαιρο θρηνούσε ξανά. Στο σημείο της τραγωδίας τοποθετήθηκε μια πλακέτα, ενώ το μοιραίο συμβάν οδήγησε στην ανακατασκευή του Άιμπροξ. 30 χρόνια μετά, το 2001, στήθηκε ένα μνημείο με τα ονόματα όλων των θυμάτων και ένα άγαλμα του τότε αρχηγού της Ρέιντζερς, Τζον Γκρέιγκ, για να θυμίζει σε όλους τι είχε συμβεί.

Οι μνήμες ξύπνησαν και πάλι στις 2 Ιανουαρίου του 2011. Ακριβώς 40 χρονιά μετά την τραγωδία, η τύχη έφερε ξανά αντιμέτωπες τις δύο ομάδες, στο ίδιο γήπεδο. Ρέιντζερς και Σέλτικ εισήλθαν στο γήπεδο με μαύρα περιβραχιόνια, υπό τη συνοδεία των αρχηγών τους εκείνη τη μοιραία μέρα, τον Τζον Γκρέιγκ από την πλευρά της Ρέιντζερς και τον Μπίλι ΜακΝιλ από εκείνη της Σέλτικ. Το «ενός λεπτού σιγή» ήταν απλά μια ένδειξη σεβασμού και τιμής για τα 66 άτομα, που πήγαν στο γήπεδο εκείνη τη μέρα και δε γύρισαν ποτέ σπίτι τους. Για την ιστορία, σε εκείνη την αναμέτρηση η Σέλτικ νίκησε με 0-2, χάρις σε δύο τέρματα του δικού μας, Γιώργου Σαμαρά.