Πώς να διαλύσεις έναν σύλλογο σε τρία χρόνια

Ήταν Μάιος του 2014. Στο Γουέμπλεϊ η προσέλευση του κόσμου έφτανε τις 45.000. Στο χορτάρι η Λέιτον Όριεντ και η Ρόδεραμ διασταύρωναν τα ξίφη τους με φόντο την άνοδο στην Championship, τη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας, η οποία σε επίπεδο ανταγωνισμού, στάτους και απαιτήσεων είναι υψηλότερη από αρκετές πρώτες ευρωπαϊκών χωρών. Η Όριεντ προηγήθηκε 2-0 και στο ημίχρονο το πάρτι είχε φουντώσει. Η Ρόδεραμ όμως επέστρεψε, ισοφάρισε και οδήγησε το ματς στα πέναλτι. Εκεί επικράτησε 3-4, αφήνοντας τους Λονδρέζους για μια ακόμα σεζόν στη League One.

Έχουμε δει αρκετές ομάδες να δυσκολεύονται στη σεζόν που ακολουθεί έναν αποτυχημένο τελικό ανόδου. Για τη Λέιτον Όριεντ το ματς εκείνο όμως σηματοδότησε την αρχή του τέλους, παρότι οι προσδοκίες ήταν διαφορετικές. Ο τότε ιδιοκτήτης, Μπάρι Χερν δήλωνε το καλοκαίρι εκείνο: «Πάντα ήμουν αντίθετος με τους ξένους παίκτες και τους ξένους ιδιοκτήτες επειδή είμαι λίγο εθνικιστής, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι αυτό περιόριζε το όραμά μου. Τα πράγματα αλλάζουν και οι δουλειές είναι δουλειές. Πλέον έχει να κάνει απλά με τα χρήματα και μόνο οι ξένοι έχουν τόσα χρήματα». Την αποτυχημένη και μάλλον προκλητική προσπάθεια να δικαιολογήσει την αποδοχή της πρότασης των τεσσάρων εκατομμυρίων του Ιταλού Φραντσέσκο Μπεκέτι για την εξαγορά του συλλόγου, ακολούθησε το πλέξιμο του εγκωμίου του επενδυτή: «Πιστεύω ότι έχω βρει τον τέλειο νέο ιδιοκτήτη. Όλα τα μικρότερα κλαμπ θα μας ζηλεύουν». Η άνοδος στην Championship έμοιαζε ως ο ελάχιστος στόχος με τη νέα ιδιοκτησία. Ο Μπεκέτι ονομάστηκε ως «ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στην Ιταλία» στα αγγλικά ΜΜΕ.

Τρία χρόνια μετά η Όριεντ, που για 112 έτη αποτελεί μέλος της Football League, βρίσκεται στην τελευταία θέση της League Two, έχει αλλάξει 10 προπονητές, έχει απλήρωτα χρέη και βρέθηκε μια ανάσα από τη διάλυση. Το δικαστήριο της έδωσε παράταση ζωής, όμως για μην φτάσει στην ολοκληρωτική καταστροφή χρειάζεται ο Μπεκέτι να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Η καταστροφή έγινε σταδιακά, αλλά μεθοδικά. Ο Μπεκέτι ξόδεψε χρήματα. Όμως με εντελώς λάθος τρόπο. Ξήλωσε τα στελέχη που βρήκε προκειμένου να φέρει Ιταλούς, κάνοντας την αρχή με τον εκτελεστικό διευθυντή Ματ Πόρτερ, ο οποίος είχε την έλεγχο του ποδοσφαιρικού τμήματος. Τα στελέχη που πήγαν όχι απλά δεν είχαν ιδέα από το χώρο, αλλά δεν μιλούσαν καν αγγλικά. Άλλαξε δέκα προπονητές στο διάστημα της ηγεσίας του, πηγαίνοντας από τη μία αμφίβολη λύση στην άλλη χωρίς καμία ποδοσφαιρική λογική.

Στο διάστημα αυτό έχουν δει το φως της δημοσιότητας αρκετές ιστορίες διοικητικής τρέλας. Ο Ιταλός τιμωρήθηκε με έξι αγωνιστικές γιατί έτρεξε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκε στον βοηθό προπονητή του. Βρέθηκε στο στόχαστρο των αλβανικών αρχών, οι οποίες κυνήγησαν την έκδοσή του στη χώρα τους για σκάνδαλο απάτης και ξεπλύματος σχετικά μια επιχείρηση ενέργειας που πήγε στράφι. «Πούλησε» τα αποδυτήριά του σε ιταλικό ριάλιτι σόου, παρά την αντίθεση οπαδών και παικτών. Και την ίδια στιγμή κατακεραύνωνε τους ποδοσφαιριστές, ρίχνοντάς τους όλες τις ευθύνες, ενώ υπάρχουν σαφείς υπόνοιες για προσπάθεια εμπλοκής του στην αρχική 11άδα και γενικότερα στη δουλειά των προπονητών. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Ντιν Κοξ στο Set Pieces: «Κάποιοι ίσως πουν ότι πρόκειται για δικαιολογίες, αλλά αυτά που είχαμε να αντιμετωπίσουμε σε καθημερινή βάση ήταν κάτι που δεν είχα συναντήσει στα 15 χρόνια καριέρας μου. Οι παίκτες και το προσωπικό να μην ξέρουν αν θα πληρωθούν, στελέχη να φεύγουν. Τα παιδιά που είναι εκεί τώρα δεν ξέρουν πότε και αν θα πληρωθούν. Δεν ξέρουν αν θα μπορούν να πληρώσουν τα στεγαστικά τους. Και μετά να βγαίνεις και να απαιτείς να πάρουν την κατηγορία... είναι πολύ». Ο Κοξ, μαζί με τον Σίμπσον εκδιώχθηκαν από το σύλλογο παρά τη μεγάλη τους προσφορά.

Τον Νοέμβριο, πριν το ματς με τη Μπλάκπουλ οι οπαδοί των δύο ομάδων έκαναν κοινή πορεία κατά των διοικήσεών τους. Από τότε ο Μπεκέτι, ως... εκδίκηση εξαφανίστηκε και αρνήθηκε να πληρώσει για μεταγραφές. Γιατί δεν πουλάει το σύλλογο, θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς. Διότι με το ενάμιση πόδι εκτός επαγγελματικών κατηγοριών και χρέος κοντά στα 10 εκατομμύρια προς τη μητρική εταιρία που κατέχει τις μετοχές της ομάδας και ανήκει στον Μπεκέτι και τη μητέρα του, δεν είναι δα και τόσο εύκολη η προσέλκυση ενδιαφερόμενων. Φημολογείται δε ότι η μητρική χρηματοδοτείται από άλλες οικογενειακές εταιρίες.

Στις 20 Μαρτίου το δικαστήριο έδωσε παράταση ζωής στην Λέιτον Όριεντ, αφού άκουσε τον Ιταλό να υπόσχεται πως θα βάλει στην ομάδα ένα εκατομμύριο άμεσα, το οποίο θα πάει στα χρέη προς το δημόσιο. Οι οπαδοί στο μεταξύ ήταν έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Το τραστ που δημιούργησαν συγκέντρωσε ένα ποσό που ξεπέρασε τις 100.000, έτσι ώστε να είναι έτοιμο για την επόμενη μέρα σε περίπτωση που η απόφαση ήταν καταδικαστική και οδηγούσε το κλαμπ στη διάλυση. Το παράδειγμα της AFC Γουίμπλεντον που άνοιξε πανιά βασισμένη στην οπαδική της βάση μετά την μετακίνηση και μετονομασία της παλιάς Γουίμπλεντον σε Μίλτον Κέιν Ντονς είναι φωτεινό παράδειγμα για όλες αυτές τις ομάδες. Ο Χερν, στον οποίο ανήκει το γήπεδο, τους έχει ανάψει το πράσινο φως για δωρεάν φιλοξενία τον πρώτο χρόνο. Προς το παρόν, το σχέδιο παραμένει εφεδρικό.

Στο δικαστήριο αποδείχθηκε πως ο Μπεκέτι είχε πληρώσει το χρέος προς την εφορία, που οδήγησε την υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες. Υπήρχαν όμως κι άλλοι που εμφανίστηκαν για να διεκδικήσουν τα χρήματά τους. Ο επίσημος φωτογράφος της ομάδας, στον οποίο οφείλονταν 6.000. Καθώς και η εταιρία που παρείχε άνδρες ιδιωτικής ασφάλειας στην ομάδα. Μετά τις υποσχέσεις του επιχειρηματία, η υπόθεση θα εξεταστεί ξανά τον Ιούνιο. Αν έχει βάλει τα χρήματα που έταξε, τότε δεν θα υπάρξει διάλυση. Τουλάχιστον στα χαρτιά. Γιατί αγωνιστικά, βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Η κατηγορία μοιάζει σχεδόν αδύνατο να σωθεί πράγμα που σημαίνει ότι του χρόνου οι «O's» θα παίζουν National League. Τρία χρόνια μετά την χαμένη μάχη για την άνοδο στην Championship. Για πρώτη φορά, μετά από 112 χρόνια.

Το παράδειγμα προς αποφυγήν της Λέιτον Όριεντ καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ένα ενδημικό πρόβλημα των κατηγοριών που βρίσκονται κάτω από την Premier League (τελευταία και εκεί). Τα «παραθυράκια» που υπάρχουν στο κατά τα άλλα πλήρως επαγγελματικό αγγλικό ποδόσφαιρο. Τα βρίσκουν ανοιχτά τα τελευταία χρόνια αρκετοί επιτήδειοι. Από τον Κάρσον που μπήκε στη Μπέρμιγχαμ και τώρα βρίσκεται στη φυλακή μέχρι τους Ινδούς Βένκις στη Μπλάκμπερν και παλιότερα τους περαστικούς της Πόρτσμουθ, τον Κεν Μπέιτς στην Τσέλσι και άλλους. Σε όλο το διάστημα που ο εκτός λογικής ιδιοκτήτης κατέστρεφε την Όριεντ οι αρχές ένιπταν τας χείρας τους, ανήμπορες ή απρόθυμες να πιέσουν καταστάσεις προκειμένου θεσμικά να σώσουν ό,τι σώζεται. Τα τεστ που περνούν οι επίδοξοι νέοι επενδυτές στέκονται στο αν κουβαλούν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο για τον Μπεκέτι και τον κάθε Μπεκέτι. Το που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση θα φανεί στο μέλλον...