Μαουρίτσιο Πελεγκρίνο
Σε μεγάλη ηλικία (27 ετών) έκανε το μεγάλο βήμα για την Ευρώπη, αφήνοντας την πατρίδα του. Πρώτος ευρωπαϊκός σταθμός του Αργεντινού αμυντικού ήταν η Βαρκελώνη, το καλοκαίρι του 1998, με τη μορφή δανεισμού από τη Βελέζ Σάρσφιλντ. Ο Μαουρίτσιο Πελεγκρίνο είχε αρκετές συμμετοχές, είτε ως βασικός, είτε ως αλλαγή, όμως οι εμφανίσεις του δεν έπεισαν τον Λουίς Φαν Χααλ να τον κρατήσει στην Μπαρτσελόνα μετά την ολοκλήρωση της σεζόν. Ωστόσο, μετά την αποχώρηση από το Καμπ Νου, η καριέρα του Πελεγκρίνο είχε ανοδική πορεία, καθώς για πολλά χρόνια ήταν στυλοβάτης στην άμυνα της Βαλένθια και ένας από τους πρωταγωνιστές στις κατακτήσεις τίτλων και στις πορείες μέχρι τους τελικούς του Champions League.

Χουάν Ρομάν Ρικέλμε
Ένα από τα τελευταία κλασικά «δεκάρια» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και ένας από τους ποδοσφαιριστές που στο ξεκίνημα της καριέρας τους είχαν το προσωνύμιο «νέος Μαραντόνα». Ο Αργεντινός πήγε με μεγάλες περγαμηνές το καλοκαίρι του 2002 στο Καμπ Νου, στον πρώτο ευρωπαϊκό σταθμό της καριέρας του. Ωστόσο, η μετάβαση από την Μπόκα Τζούνιορς στην Μπαρτσελόνα μόνο εύκολη δεν αποδείχθηκε για τον Ρικέλμε, ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει και ένα επιπλέον πρόβλημα στην προσαρμογή του. Τον Λουίς Φαν Χααλ. Ο Ολλανδός τεχνικός δε χρησιμοποιούσε τον Αργεντινό χαφ στη φυσική του θέση, αλλά στα άκρα, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μην μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα. Η απόκτηση του Ροναλντίνιο το 2003 ουσιαστικά έθεσε εκτός Καμπ Νου τον Ρικέλμε, ο οποίος πήγε στη Βιγιαρεάλ και «αναγεννήθηκε».

Χουάν Πάμπλο Σορίν
Ουσιαστικά σε καμία ευρωπαϊκή ομάδα από όσες αγωνίστηκε - είτε πριν, είτε μετά τους Καταλανούς – δεν κατάφερε να στεριώσει ο Αργεντινός μπακ-χαφ. Γιουβέντους, Λάτσιο, Παρί Σεν Ζερμέν, Βιγιαρεάλ, Αμβούργο και φυσικά Μπαρτσελόνα ήταν οι ευρωπαϊκοί σταθμοί του Σορίν, ο οποίος βρέθηκε στο Καμπ Νου μόλις για ένα εξάμηνο. Αφίχθη στη Βαρκελώνη τον Ιανουάριο του 2003, με τη μορφή δανεισμού από τη βραζιλιάνικη Κρουζέιρο. Αν και αγωνίστηκε σε αρκετά παιχνίδια με τους «μπλαουγκράνα», δεν κατάφερε να πείσει πως αξίζει μια θέση στο ρόστερ και της επόμενης χρονιάς, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από την Μπαρτσελόνα, όταν ολοκληρώθηκε η σεζόν.

Μάξι Λόπες
Μόλις 21 ετών ήταν την πρώτη φορά που έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι για να αγωνιστεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Τον Ιανουάριο του 2005, η Μπαρτσελόνα τον απέκτησε από τη Ρίβερ Πλέιτ, προκειμένου να καλύψει το κενό του τραυματία Χένρικ Λάρσον. Παρά τις ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες, το επίπεδό του Αργεντινού επιθετικού δεν έφτασε ποτέ στο σημείο, ώστε να θεωρηθεί βασικός στους «μπλαουγκράνα». Οι συμμετοχές του ήταν ιδιαίτερα περιορισμένες, κυρίως στα τελευταία λεπτά ως αλλαγή. Στα δύο χρόνια παραμονής του στο Καμπ Νου σημείωσε ισάριθμα (!) τέρματα, με τον Μαξι Λόπες να παραχωρείται αρχικά ως δανεικός και στη συνέχεια με κανονική μεταγραφή.

Γκάμπριελ Μιλίτο
Για μια τετραετία ήταν ο ηγέτης στην άμυνα της Σαραγόσα, με αποτέλεσμα να μπει στο «μάτι» της Μπαρτσελόνα. Ο Αργεντινός αμυντικός έγινε κάτοικος Βαρκελώνης το 2007 και το ξεκίνημά του στους «μπλαουγκράνα» ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό. Στην πρώτη του σεζόν πήρε φανέλα βασικού στο κέντρο της άμυνας, όμως ένας σοβαρός τραυματισμός τον πήγε πολύ πίσω. Ο Γκάμπριελ Μιλίτο υπέστη ρήξη χιαστού στο δεξί γόνατο, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός δράσης για σχεδόν δύο χρόνια. Όταν επανήλθε στα γήπεδα, δεν κατάφερε ποτέ να βρεθεί στο αγωνιστικό σημείο, που ήταν πριν τον τραυματισμό του. Οι συμμετοχές του ήταν ελάχιστες και το 2011 αποχώρησε.