Εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού (covid-19), τις ημέρες που οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη μένουν σπίτι, «έφυγε» από τη ζωή στα 92 του χρόνια ο Αλμπέρ Ουντερζό.

Ο Γάλλος σχεδιαστής που έφυγε από τη ζωή από καρδιακή προσβολή μαζί με τον Ρενέ Γκοσίνι "γέννησαν" πριν από πολλές δεκαετίες ένα από τα θρυλικότερα κόμικ όλων των εποχών, τον Αστερίξ.

Πόσες και πόσες γενιές μεγάλωσαν με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ. Πόσα και πόσα παιδιά έμαθαν για το γαλατικό χωριό. Ο Αστερίξ που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1961 έμεινε "ορφανός".

Στην Ελλάδα είχε και έχει πολλούς φανατικούς θαυμαστές. Όσο πιο πίσω σκαλίσεις τα χρόνια θα βρεις παιδιά που σήμερα είναι οικογενειάρχες αλλά και κάποιοι παππούδες να περιμένουν πως και πως το νέο τεύχος να φτάσει στα περίπτερα και στα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς.

Ένα από αυτά τα παιδιά, που σήμερα είναι πατέρας 4 παιδιών, είναι και ο Νίκος Γέμελος. Είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής της κολύμβησης, το alter ego του Σπύρου Γιαννιώτη, που μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά και λάτρευε εκτός από πολλά άλλα και τον Αστερίξ.

Ο Νίκος Γέμελος, που μένει σπίτι για ημέρες μαζί με την οικογένεια του, μίλησε στο gazzetta.gr με αφορμή την απώλεια του Ουντερζό για τον Αστερίξ, τον Οβελίξ, τον Κακοφινίξ και τους άλλους ήρωες μιας άλλης εποχής.

«Θυμάμαι τον Αστερίξ από την ημέρα που γεννήθηκα. Τότε περιμέναμε κάθε εβδομάδα ή κάθε δεύτερη εβδομάδα, δεν θυμάμαι καλά, να έρθει το νέο τεύχος.

Ήταν σαν βιβλίο. Όλα τα παιδιά το περίμεναν στον Πειραιά και σ' άλλες γειτονιές φυσικά. Μου άρεσε πολύ το γαλατικό χωριό.

Οι κάτοικοι του ήταν ατρόμητοι. Τα έβαζαν μ' όλο τον κόσμο. Ξέρεις αυτό με το γαλατικό χωριό μου θυμίζει και την Ελλάδα. Είμαστε ένα μεγάλο γαλατικό χωριό.

Ο καθένας τα δικά του αλλά η ιστορία έχει δείξει πως στα δύσκολα είμαστε όλοι μαζί. Θα πρέπει να μας συμβαίνει πιο συχνά αυτό όμως.

Από ήρωες μου άρεσε ο Κακοφονίξ. Ξέρεις αυτός που δεν τον άφηναν να τραγουδήσει και τον κρεμούσαν στο δέντρο. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου άρεσε.

Το αγαπημένο μου τεύχος ήταν «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακοί Αγώνες». (συμπτωματικά το τεύχος βγήκε το 1968 όταν γεννήθηκε ο Νίκος ο οποίος έχει και 6 Ολυμπιακές συμμετοχές).

Έχω όλα τα τεύχη στο πατρικό μου. Τότε είχε πολλά ωραία κόμικ αλλά αυτό ήταν το αγαπημένο μου. Θυμάμαι ήταν η εποχή που κυκλοφορούσε το "Μεγάλο ρεμάλι", το "Παραπέντε" και άλλα πολλά.

Ο Αστερίξ μου άρεσε και για το μαγικό φίλτρο. Περίμενα να διαβάσω τι θα κάνει όταν το πιει. Μου άρεσε επίσης η φιλία του με τον Οβελίξ.

Δυο διαφορετικοί τύποι και στον χαρακτήρα και στην φυσιογνωμία που ήταν όμως πάντα μαζί. Δεν υπήρχαν οι ιστορίες που διάβαζα. Τι να θυμηθώ; Για τον Μαζεστίξ; Για τους πειρατές που όλο κυνηγούσαν; Αξέχαστες εποχές.

Δεν θα πεθάνει ποτέ ο Αστερίξ και οι ήρωες του. Μπορεί τα σημερινά παιδιά να μην τον διαβάζουν όπως εμείς αλλά τον ξέρουν. Τον έχουν δει στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο.

Πρέπει τα παιδιά να διαβάζουν κόμικ. Σου ακονίζουν το μυαλό. Πρέπει να διαβάζουν και βιβλία», μας είπε ο Νίκος Γέμελος.