Οι Αγώνες της σιωπής

• Το τεστ, του τεστ, ω τεστ
• Μάσκα και «μην ομιλείτε»
• Η σκιά του κορονοϊού

Η Οκινάουα, εκτός από την πατρίδα του Μιγιάγκι (για τους αμύητους, ανατρέξτε στο «Καράντε Κιντ» ή εσχάτως στο «Cobra Kai»), ήταν μια από τις πρώτες εικόνες που είδα, ερχόμενος στην Ιαπωνία. Όχι από το παράθυρο του αεροπλάνου ή ως καρτ ποστάλ, αλλά ως η πρώτη αθλητική εικόνα στην ιαπωνική τηλεόραση.

Στην Οκινάουα, λοιπόν, η εθνική ομάδα μπάσκετ της Ιαπωνίας έδωσε τρία από τα φιλικά προετοιμασίας της ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Φιλικά σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με τους φιλάθλους βεβαίως να φοράνε μάσκες, να χειροκροτούν με καρτελάκια και χωρίς να φωνάζουν, αφού δεν επιτρέπεται, για παν ενδεχόμενο.

Η Οκινάουα, δυστυχώς, δεν θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο που ξεκινούν σε λίγες ώρες. Οι περιορισμοί λόγω κορονοϊού στην ιαπωνική πρωτεύουσα κρατούν τους φιλάθλους μακριά, με τους διοργανωτές να ζητούν συγνώμη γι' αυτή την (φρόνιμη, όσο και οδυνηρή) απόφαση, η οποία και καθιστά ιστορικούς τους 32ους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ιστορικούς γιατί διεξάγονται έναν χρόνο μετά την καθορισμένη αρχικά ημερομηνία τους και, κυρίως, επειδή οι πάνω από 11.000 αθλητές θα διεκδικήσουν την μεγαλύτερη διάκριση της ζωής τους εν μέσω της απόλυτης, σκληρής σιωπής στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις που θα φιλοξενήσουν τα 339 αγωνίσματα σε 33 διαφορετικά αθλήματα.

Το τεστ, του τεστ, ω τεστ

Το ποσοστό εμβολιασμού στην Ιαπωνία είναι εξαιρετικά χαμηλό (ξεπερνάει μετά βίας το... 5%!). Όχι επειδή οι Ιάπωνες είναι αρνητές, αλλά γιατί είναι επιφυλακτικοί ως προς τις βραχυπρόθεσμες παρενέργειες που μπορεί να έχουν τα εμβόλια, τα οποία βεβαίως βγήκαν εσπευσμένα και χωρίς τα «συνηθισμένα» χρόνια δοκιμών να έχουν προηγηθεί.

Αυτό το δεδομένο διαμορφώνει ανάλογα και την καθημερινότητα των κατοίκων της χώρας, αλλά και των επισκεπτών. Κατά την άφιξή μου, έκανα εξέταση Covid-19 με σάλιο και η παραμονή μου στο αεροδρόμιο «Haneda» του Τόκιο ξεπέρασε τις τρεις ώρες.

Ο λόγος; Η αναμονή για το αποτέλεσμα του τεστ, αλλά και το τσεκάρισμα των εγγράφων από τα δύο (2) μοριακά τεστ που έκανα στην Αθήνα, το ένα στις 72 ώρες και το άλλο στις 48 από το ταξίδι περίπου 15 ωρών από την Αθήνα με προορισμό την ιαπωνική πρωτεύουσα.

Και, βεβαίως, δεν είναι μόνο αυτά τα μέτρα πρόληψης των Ιαπώνων. Οι επισκέπτες υποχρεούνται να κατεβάσουν εφαρμογές με τις οποίες θα γίνεται καθημερινός έλεγχος της κατάστασης της υγείας τους, στις οποίες θα καταγράφουν κάθε μέρα την θερμοκρασία τους, αλλά θα ενημερώνονται και για το αν ήρθαν επαφή με άτομο που βρέθηκε θετικό στον κορονοϊό.

Οι τρεις πρώτες ημέρες, μετά την πρώτη, περιλάμβαναν ισάριθμα τεστ με σάλιο, διαδικασία που ακολουθείται την δέκατη ημέρα μετά την άφιξη. Ακολουθεί τεστ την 14η μέρα, όταν και ο επισκέπτης βγαίνει από την μερική και όχι ολική καραντίνα, εφόσον έχει έρθει στην χώρα για να εργαστεί στους Αγώνες. Και, έκτοτε, τεστ κάθε τέσσερις ημέρες, ώστε να διασφαλιστεί πως δεν θα προκύψει οτιδήποτε (αρνητικά) απρόοπτο...

Μάσκα και «μην ομιλείτε»

Οι Ιάπωνες είναι πολύ ευγενικοί από την φύση και την κουλτούρα τους, σχεδόν υποτελείς. Δεν θα επιχειρήσουν να σου επιβάλουν το οτιδήποτε, αλλά στο ζητούν με τον (ευγενικό, διόλου υποκριτικό) τρόπο τους.

Παντού, στους δρόμους, στα λεωφορεία, στα γραφεία, υπάρχουν ταμπέλες με τις οποίες σου ζητούν/υπενθυμίζουν συνεχώς να πλένεις τακτικά τα χέρια σου, να φοράς συνεχώς μάσκα (την βγάζω μόνο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και πουθενά αλλού) και, ει δυνατόν, να περιορίσεις την ομιλιτικότητά σου στο απολύτως απαραίτητο.

«Σας παρακαλούμε, μην ομιλείτε εφόσον δεν είναι απαραίτητο» αναγράφει μια σχετική ταμπέλα που, βεβαίως, προκαλεί εντύπωση στους (πάντα ομιλητικούς και εκδηλωτικούς) Έλληνες, οι οποίοι πρέπει για τις επόμενες τρεις εβδομάδες και όσο βρίσκονται εδώ, να αλλάξουν τις συνήθειές τους.

Το ίδιο, όμως, ισχύει για τους Ισπανούς, τους Ιταλούς ή τους Βραζιλιάνους που αρέσκονται από την φύση τους να φωνάζουν, να τραγουδούν, αλλά και να χαιρετιούνται με θερμό τρόπο, να αγκαλιάζονται (απαγορεύονται ρητά οι αγκαλιές και τα φιλιά) και να εκδηλώνουν έντονα τα συναισθήματά τους.

Η σκιά του κορονοϊού

Οι διοργανωτές είναι απόλυτα προετοιμασμένοι από πλευράς υποδομών, όπως συμβαίνει άλλωστε με οτιδήποτε καταπιάνονται οι Ιάπωνες. Τι γίνεται, όμως, με τον κορονοϊό; Είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξουν κρούσματα και, μάλιστα, ανάμεσα στους αθλητές.

Παραμονές του κάθε αγωνίσματος, ο αθλητής θα περιμένει με αγωνία τα αποτέλεσμα της εξέτασης στην οποία θα έχει υποβληθεί, ώστε να μπορέσει να ζήσει το ολυμπιακό του όνειρο. Θα προσεύχεται να μην βιώσει μια απογοήτευση που θα ήταν ενδεχομένως μεγαλύτερη και από έναν τραυματισμό, ο οποίος στην τελική βλέπεις ότι σε καθιστά ανήμπορο να αγωνιστείς. Ο ιός, από την άλλη, δεν φαίνεται και για τα περισσότερα από αυτά τα νεαρά παιδιά, δεν εμφανίζει καν συμπτώματα.

Ο κορονοϊός άφησε έξω από τα γήπεδα τους φιλάθλους, ντόπιους και μη, στην απόλυτη αθλητική γιορτή της ανθρωπότητας, η οποία είναι ξεχωριστή γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Επειδή, για περίπου ένα μήνα και όπως απολαύσαμε πριν από 17 χρόνια στην Αθήνα, μαζεύει εκατομμύρια ανθρώπους από τις τέσσερις γωνιές της Γης, ώστε να συνθέσουν ένα μοναδικό μωσαϊκό συναισθημάτων και χρωμάτων.

Ο άνθρωπος, όμως, έχει ξεπεράσει άπειρες αναποδιές στο παρελθόν και το ίδιο, αργά ή γρήγορα, θα κάνει και με τον ιό Covid-19. Απολαύστε (χωρίς μάσκα και με καφεδάκι, λόγω διαφοράς ώρας) τους πιο ιδιαίτερους Ολυμπιακούς Αγώνες της ιστορίας και ας ευχηθούμε να είναι οι πρώτοι, αλλά κυρίως οι τελευταίοι υπό αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες...