Φοβού τον Ελληνα «Ρόμποκοπ» που ένιωσε άτρωτος με μάσκα και γάντια

Το θετικό είναι ότι δεν βλέπεις στους δρόμους πολλά παιδάκια. Πάλι καλά! Κλειστά τα σχολεία, κλειστές οι παιδικές χαρές, κλειστά (;) τα γήπεδα, οι γονείς υποχρεώνονται σε «εφευρέσεις». Μπασκέτες στις πυλωτές των πολυκατοικιών, «ποδηλατάδες» πρωί – πρωί το Σαββατοκύριακο, μπαλίτσα στους κήπους, άντε καμιά βόλτα με τα μπεμπάκια και μέχρι εκεί εν μέσω κορονοϊού…

Όλα τα υπόλοιπα στους δρόμους εδώ και μία εβδομάδα είναι προς το χειρότερο! Πολλοί στέκονται σ’ αυτά που βλέπουμε το τελευταίο τριήμερο, αλλά η αλήθεια είναι πως δυστυχώς εδώ και περίπου μία εβδομάδα, με σύμμαχο και τον ήλιο οι περισσότεροι… αναθάρρησαν. Τι είδαμε το τελευταίο τριήμερο; Απόφαση για περιορισμό κυκλοφορίας στην παραλιακή της Θεσσαλονίκης μετά από όσα είδαν οι αρμόδιοι το Σαββατοκύριακο, μπόλικους νέους να αθλούνται στα γηπεδάκια δίπλα από τα γραφεία της ΕΠΟ, αποκορύφωμα οι συντάξεις στις τράπεζες. Και πόσα άλλα (θα) έχουν γίνει στην επαρχία και στα νησιά που δεν (θα) τα έχουμε πάρει χαμπάρι, διότι δεν δημοσιοποιήθηκαν στα media...

Σήμερα στο Σούπερ Μάρκετ όλα ήταν… σούπερ. Αναμονή στη σειρά με απόσταση «ασφαλείας», σχεδόν όλοι με γάντια (αρκετοί και με μάσκες), αναμονή για τέσσερα λεπτά στην ουρά, καρτούλα στην είσοδο, «ήσυχα» ψώνια με σχετικά περιορισμένη κίνηση κατά τις 12 το μεσημέρι. Σωστές αποστάσεις στο ταμείο, όλοι ευγενικοί, όλοι ήρεμοι. Όχι λίγοι για Τρίτη πρωί στα ψώνια. Δεν θα τους έλεγες όμως και υπεράριθμους! Περάσαμε από τρεις τράπεζες μέχρι το Σούπερ Μάρκετ. Και στις τρεις η ουρά… απλωνόταν στο δρόμο. Όχι, «συνωστισμό» δεν παρατηρήσαμε φευγαλέα. Ούτε καβγάδες, ούτε τσακωμούς. Ζυγισμένοι – στοιχισμένοι όλοι. Υπομονετικά. Σε μια τεράστια ουρά.

Δεν κόβεται εύκολα το «χούι». Και δεν αλλάζουν τόσο εύκολα οι συνήθειες των συνταξιούχων. Δεν είναι τόσο πολύ μαθημένοι στη χρησιμοποίηση της κάρτας, αν και οι περισσότεροι έχουν εξοικειωθεί στις καθημερινές συναλλαγές τους. Τουλάχιστον εκείνοι οι οποίοι ζουν στα αστικά κέντρα ή σε μεγάλες επαρχιακές πόλεις. Η πλειονότητα «αρνείται» πεισματικά το e-banking: είτε διότι φοβούνται το λάθος, είτε διότι δεν εμπιστεύονται τις τράπεζες, τους κωδικούς τους, τους χάκερς, γίνονται όλα πολτός στο μίξερ του μυαλού. Δεν είναι να τους κακίζουμε. Δεν το… έχουν όλοι με την τεχνολογία. Κι αν δεν έχουν υπομονή, αν δεν είναι δεκτικοί και ανοιχτόμυαλοι, αν δεν τους δείξει κάποιος πειστικά τα πλεονεκτήματα της εφαρμογής, δεν θα τους μπει ποτέ στο «τσιπάκι» ούτε καν ως σκέψη.

Αν είναι να τους «μαλώνεις» για κάτι είναι η μη χρησιμοποίηση της κάρτας στα ATM. Για το «κόλλημα» της είσπραξης «στο χέρι» της σύνταξης, με ταυτόχρονο τσεκάρισμα του «υπολοίπου» στο βιβλιάριο. Και μάλιστα την ίδια ημέρα καταβολής της σύνταξης. Ούτε καν μία μέρα μετά! Αυτό δεν αλλάζει σ΄αυτή τη γενιά. Ας το αποδεχθούμε, ας το χωνέψουμε, ας το διαχειριστούμε. Πολλοί θα συνεχίσουν να προτιμούν την ουρά! Ετσι, από χούι! Ενώ ξέρουν και την κάρτα να χρησιμοποιήσουν στο ΑΤΜ και το υπόλοιπο να δουν «ηλεκτρονικά». Την ημέρα της πληρωμής θέλουν να πάρουν τα λεφτά «κασέρι» και το βιβλιάριο με το υπόλοιπο να το δουν με τα ματάκια τους. Αυτό έκαναν επί τόσα χρόνια, αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Απτόητοι, παρά τον κορονοϊό. Οσο περνούν οι γενιές, θα… εκσυγχρονίζεται και ο Έλληνας συνταξιούχος. Προς το παρόν τους έχουν έρθει όλα μαζεμένα: πάρε τώρα να’ χεις και τις συνταγογραφήσεις με SMS για τα φάρμακα! Εντατικά φροντιστήρια από γιους, κόρες, εγγόνια έχουν αρχίσει ήδη...

Οι τράπεζες θα… αποσυμφορηθούν σε 2-3 ημέρες. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι όλο και περισσότερο φαίνεται την τελευταία εβδομάδα ότι από τον Ελληνα έφυγε ο καλώς εννοούμενος φόβος. Ο φόβος που… φυλάει τα έρημα από τον κορονοϊό! Φοράμε γάντια, φοράμε μάσκες και βουρ, έξω! Στις μοτοσυκλέτες, στα αυτοκίνητα, στη βόλτα, παντού. Νομίζουμε ότι φορώντας γάντια και μάσκα γινόμαστε… «Ρόμποκοπ»! Αλώβητοι. Ατρωτοι. Μεγάλωσε και η ημέρα με την αλλαγή της ώρας, θαυμάσιες οι καιρικές συνθήκες, σε… προκαλούν να βγεις έξω. Γυναίκες και άντρες, έφηβοι, νέοι και μεσήλικες!

Ισως αυτός να ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Σωτήρης Τσιόδρας αποφάσισε σήμερα να μιλήσει «εκτός ατζέντας» ειδικά για τις… μάσκες! «Ειδικές κλινικές μελέτες που έχουν εξετάσει την χρήση μάσκας σε άλλους αναπνευστικούς ιούς, δεν έχουν αποδείξει πως μαζική χρήση μάσκας μειώνει τις λοιμώξεις και ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι συμμετέχοντες δεν χρησιμοποιούσαν τις μάσκες σύμφωνα με τους κανόνες προφύλαξης. Η χρήση των μασκών αυτή τη στιγμή προτείνεται για τους επαγγελματίες υγείας. Το μεγαλύτερο όφελος από την μάσκα προέρχεται, όχι από την κάλυψη του στόματος των υγειών ανθρώπων, αλλά από την κάλυψη του στόματος και της μύτης αυτών που ασθενούν. Αυτών, που ούτως ή άλλως, αν έχουν ήπια συμπτώματα, δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν έξω» είπε ο γνωστός σε όλους μας λοιμωξιολόγος. Εκείνος που έχει πολύ πιο ακριβή εικόνα από εμάς για το τί γίνεται «εκεί έξω». Και για το τι γίνεται στα νοσοκομεία.

Κακά τα ψέματα, χρειάζεται «βούρδουλας» στον Έλληνα από εδώ και πέρα για να πειθαρχήσει στα μέτρα. Διότι προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα νέα δεδομένα και μετά από δύο εβδομάδες ένιωσε ασφαλής, ενώ στην πραγματικότητα τώρα είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος! Τώρα που έχει αρχίσει να αισθάνεται… Terminator και… Iron Man.

Ο κορονοϊός, όμως, δεν είναι ταινία. Δεν είναι Marvel, ούτε DC Comics. Eίναι πραγματικότητα. Kαι καθημερινή «μάχη». Κάπου στο δρόμο ξεστρατίσαμε. Κάπου ξεχάσαμε. Κάπου λησμονήσαμε τον σεβασμό στο διπλανό μας και την προσοχή. Κάπου πρέπει να το πάρουμε από την αρχή! Και να το ξανασκεφτούμε. Νομίζω δεν θα μας «χαλάσει» για μια χρονιά το μπάρμπεκιου στο μπαλκόνι ή το ψητό στο φούρνο αντί της σούβλας με την παρέα.

Ο ιός δεν φεύγει με τον ήλιο! Ο ιός στην Ελλάδα μπορεί να γίνει πολύ πιο φονικός με τον ήλιο αν ο καθένας από εμάς δεν «τυφλωθεί» από τον ήλιο. Και αυτό αφορά τις ζωές μας, τον συνάνθρωπό μας, τις δουλειές μας, το μέλλον μας. Κάθε μέρα που περνάει και είμαστε καλά, είναι μια μικρή νίκη. Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε και να κρατάμε ενεργά όσα θετικά vibes έχουμε. Κάθε μέρα μια νίκη, μέχρι την τελική έξοδο και την αντίστροφη μέτρηση.