30) Ζοσλέν Γκουβερνέ (Γκινγκάμπ)



Αφού οδήγησε την Γκινγκάμπ από τις ημιεπαγγελματικές κατηγορίες στην Ligue1 μέσα σε τρεις σεζόν έχοντας αναλάβει το 2010, ο Γκουβερνέ έκανε ξανά θαύματα κρατώντας το κλαμπ της Βρετάνης στα σαλόνια του γαλλικού ποδοσφαίρου. Αν και δεν είχε στη διάθεσή του μεγάλο budget και παίκτες ποιότητας, ο 43χρονος κατάφερε να διατηρήσει την Γκινγκάμπ στην elite, ενώ το 2014 την οδήγησε στην κατάκτηση του Coupe de France με 2-0 κόντρα στην συμπολίτισσα, Ρεν. Στη φετινή διοργάνωση κυνήγησε τον τρίτο τίτλο στα τελευταία έξι χρόνια όμως έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, στο Europa League πέρασε από τους ομίλους και στο πρωτάθλημα έφερε την ομάδα του στην 10η θέση μετά τη 16η περσινή. Ο Γκουβερνέ είναι ό,τι πιο κοντινό στον Γίργκεν Κλοπ και χρησιμοποιεί τη δική του Ντόρτμουντ για να τραβήξει τα βλέμματα από την Ευρώπη. Εχει ήδη ανακοινώσει ότι θα μείνει για ακόμα έναν χρόνο.

29) Τζανπιέρο Βεντούρα (Τορίνο)

Αν και τον Ιανουάριο θα κλείσει τα 68, ο Βεντούρα με όσα έκανε πέρυσι αποδεικνύει ότι έχει ακόμα πολλά να δώσει. Πολλοί ήταν αυτοί που το προηγούμενο καλοκαίρι είχαν ‘φοβηθεί’ για το μέλλον του κλαμπ μετά την αποχώρηση των Τσίρο Ιμόμπιλε και Αλέσιο Τσέρτσι, οι οποίοι ήταν μέσα στο 60% των 58 γκολ της Γκρανάτα, η οποία τερμάτισε 7η και έπαιξε στο Europa League. Η απώλεια των δύο πριν έναν χρόνο μαζί με την έξτρα δουλειά των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων έκανε πολλούς να προβλέψουν ότι η ομάδα θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Αντίθετα όμως, ο Βεντούρα έκανε την Τορίνο να παλέψει ξανά για την Ευρώπη, τερμάτισε στην 9η θέση, με μόλις τρεις λιγότερους από την προηγούμενη σεζόν και αποκλείστηκε στους «16» στο Europa League. Ο πρώην αλενατόρε των Σαμπντόρια και Νάπολι έφτιαξε μία εξαιρετικά οργανωμένη ομάδα που έχει όπλο το team spirit, ικανή να νικήσει δυνατούς αντιπάλους χάρη στην ποιότητα και τη δύναμή της. Ο Βεντούρα πριν μερικές εβδομάδες ολοκλήρωσε την καλύτερη σεζόν της 34χρονης καριέρας του.

28) Ντιντιέ Ντεσάν (Γαλλία)

Αυτή την εποχή μοντάρει την Εθνική Γαλλίας που θα διεκδικήσει εντός έδρας το Euro 2016, όμως η καριέρα του Ντεσάν σαν προπονητής σε Εθνικό επίπεδο δεν ξεκίνησε μόνο με καλά πράγματα. Οι Τρικολόρ ήταν εντυπωσιακοί στη φάση των ομίλων του Mundial του 2014 πριν αποκλειστούν στα προημιτελικά από την Γερμανία. Ενα… ηρωικό 3-0 σε βάρος της Ουκρανίας στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2013 είχε τσεκάρει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο, με την Γαλλία να αντιμετωπίζει αυτή την περίοδο ένα παρεμφερές πρόβλημα δίνοντας φιλικά που δεν οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα. Ο Ντεσάν είχε επιτυχημένο πέρασμα από την Μαρσέιγ πριν πάρει τη δουλειά στην Γαλλία κατακτώντας τον τίτλο στην Ligue1 τη σεζόν 2009-10 και τρία σερί Coupe de la Ligue από το 2010 μέχρι το 2012. Ο αρχηγός των ομάδων που κατέκτησαν το Mundial το 1998 και το Euro το 2000, οδήγησε επίσης την Μονακό στον τελικό του Champions League το 2003 ενώ έβγαλε την Γιουβέντους από την Serie B στη μοναδική σεζόν του στο Τορίνο. Εξυπνος τακτικά και με έμφαση στην κατοχή της μπάλας, ο Ντεσάν είναι εξαιρετικός στις νοκ άουτ διοργανώσεις.

27) Ρότζερ Σμπιντ (Μπάγερ Λεβερκούζεν)

Ο Σμιντ παραδέχεται ότι δεν είχε σκοπό να γίνει προπονητής όμως σήμερα απολαμβάνει το γεγονός ότι έχει φέρει στην Μπάγερ ένα εξαιρετικό στιλ ποδοσφαίρου πίεσης, το οποίο είχε ξεκινήσει από την Σάλτσμπουργκ, όταν η ομάδα του κατέκτησε το πρωτάθλημα με 18 πόντους διαφορά τη σεζόν 2013-14. Είναι ένα σύστημα που ταιριάζει στους παίκτες του και ακριβώς αυτό που το κλαμπ έψαχνε όταν τον προσλάμβανε. Τα αποτελέσματα που φάνηκαν τη χρονιά που πέρασε -αν όχι σε βαθμούς- είναι εντυπωσιακά. Το πιο σημαντικό όμως, είναι η βελτίωση στην Ευρώπη. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια οι Ασπιρίνες γνώριζαν ταπεινωτικές ήττες στο Champions League, οι εμφανίσεις της Λεβερκούζεν πέρυσι ήταν top level και ο αποκλεισμός ήρθε από την φιναλίστ, Ατλέτικο Μαδρίτης, στα πέναλτι. Από την ρώσικη ρουλέτα ήρθε ο αποκλεισμός και στο γερμανικό κύπελλο από την Μπάγερν Μονάχου. Η Μπάγερ δεν είχε καταφέρει να κάνει κάτι ανάλογο έχοντας στον πάγκο τον Σάμι Χίπια, όμως το πρέσινγκ του Σμιντ έχει φέρει νέα πνοή στο BayArena. Εχει κάνει την ομάδα να εξαπολύει γρήγορες επιθέσεις, πιέζοντας τους αντιπάλους με ή χωρίς τη μπάλα και κάνοντας τους να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού. Πέρα από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, οι ομάδες του Σμιντ είναι πολύ συμπαθητικές βάσει της ειλικρίνειας και του τρόπου που χειρίζονται τα media.

26) Χόρχε Σαμπάολι (Χιλή)

Ολοι ξέρουμε ότι ο Σαμπάολι είναι fan του Μαρσέλο Μπιέλσα, του οποίου τις συνεντεύξεις Τύπου συνήθιζε να παρακολουθεί. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι πήρε την πρώτη του προπονητική ευκαιρία αφού εντοπίστηκε στην κορυφή ενός δέντρου προσπαθώντας να δει το παιχνίδι τοπικού πρωταθλήματος αφού είχε αποβληθεί. Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του Ροζάριο και τράβηξε τα βλέμμα της Νιούελς Ολντ Μπόις. Ο δρόμος προς τη δόξα δεν ήταν πάντως εύκολος. Δοκίμασε την τύχη του σε τρεις χώρες μέχρι να επιστρέψει στη Χιλή όταν στην Εθνική ήταν ο Μπιέλσα. Η δική του Ουνιβερσιδάδ ντε Τσίλε αγκάλιασε το στιλ του και έγινε μία από τις καλύτερες ομάδες της Λατινικής Αμερικής. Ασταμάτητο πρέσινγκ, σύστημα 3-4-3 που προέτρεπε τους παίκτες να βγουν στο μισό του αντιπάλου, τρομερή φυσική κατάσταση και μαχητικό πνεύμα ήταν αυτά που έκαναν τους οπαδούς να τον λατρέψουν. Τα αποτελέσματα ήταν εμφανή από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 όπου έφτασε μία ανάσα από το να αποκλείσει την Βραζιλία και τελικά αποκλείστηκε στα πέναλτι. Βέβαια, δεν είναι όλοι μαζί του, αφού η ελαστικότητα με την οποία χειρίστηκε το θέμα με τον Βιδάλ έφερε έντονη κριτική, ενώ άλλες φορές ήταν πολύ αυστηρός. Οπως και να ‘χει, η δουλειά του φαίνεται να αποδίδει. Χάρισε στην Χιλή το πρώτο Copa America της ιστορίας της.

Δείτε εδώ την πρώτη πεντάδα (50-46)
Δείτε εδώ τη δεύτερη πεντάδα (45-41)
Δείτε εδώ την τρίτη πεντάδα (40-36)
Δείτε εδώ την τέταρτη πεντάδα (35-31)