Η πρεμιέρα των φετινών playoffs και όχι μόνο ο αγώνας του Αστέρα Τρίπολης με τον Παναθηναϊκό, έχει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή. Ο λόγος για τον Νίκο Παπαδόπουλο, με τον τερματοφύλακα των Αρκάδων να κάνει με εξαιρετικό πλασέ το 2-2 και να γίνεται ο πρώτος τερματοφύλακας μετά τον Αριάν Μπεκιάι 20 χρονιά πριν, που σκοράρει στην μεγάλη κατηγορία.

Ο 30χρονος κίπερ μιλώντας στην κάμερα της NOVA ανέφερε αρχικά για τον αγώνα με τους «πράσινους»: «Αυτά συμβαίνουν όπως είπατε μία φορά τα 20 χρόνια. Ανέβηκα γιατί η ομάδα έχανε, η μπάλα ήρθε σε εμένα, σούταρα και ήρθε το γκολ. Αυτό γίνεται μία φορά στα 20 χρόνια δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε καν. Δεν πιάσαμε καλή απόδοση, μετά το 0-2 γίναμε πιο πιεστικοί, ανεβήκαμε και πήραμε έστω και στο τέλος έναν βαθμό.

Δεν είμαστε εδώ να φαινόμαστε ως η ευκαιρία για κάθε ομάδα ότι «παίζουμε με τον Αστέρα και πρέπει να νικήσουμε». Ήρθαμε στα πλέι οφ να διεκδικήσουμε ότι μας αξίζει, θα δώσουμε το καλύτερο κι ό,τι έρθει. Υπάρχουν απουσίες, αλλά έχουμε ένα καλό ρόστερ για να βρούμε τις λύσεις. Θα βάλουμε το κεφάλι κάτω και θα κοιτάξουμε στο εξής να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί.

Μας επηρέασε ο κορονοιός όπως κι όλη την κοινωνία. Ο κόσμος έχει πιεστεί και θα πιεστεί και οικονομικά όταν τελειώσει αυτό».

Για τον τραυματισμό μετά το γκολ: «Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστια ομάδα και πράξεις των παικτών του να πέφτουν κάτω και να κάνουν τους τραυματίες μικραίνουν τον Παναθηναϊκό. Θα μιλήσω ευθέως. Το έκανα για αντίποινα. Το έχω δει να πέφτουν κάτω παίκτες και πρέπει να σταματήσει. Ο Αστέρας αυτή τη σκοπιμότητα κι αυτή τη γελοιότητα τη σιχαίνεται. Πρέπει να τηρείται το fair play. Είμαστε 90 λεπτά αντίπαλοι, δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Είναι ένα ματς, ψυχαγωγία είναι όχι να χρησιμοποιούμε τέτοια μέσα για να νικήσουμε».

Για το πώς έζησε το γκολ και που το αφιερώνει: «Δεν έχω δει το γκολ, αλλά το έζησα… Θέλω να το αφιερώσω σε όλο τον κόσμο που περνάει δύσκολα, λόγω πανδημίας. Η κατάσταση δεν πάει άλλο και φυσικά στην οικογένειά μου και την κόρη μου. Μου φώναξε ο προπονητής να πάω μπροστά και λέω να πάω. Ευτυχώς μου βγήκε…».