Ένας φορ που θα βάζει

Είναι αυτονόητη η εμπιστοσύνη στο ένστικτο ενός εκ των σπουδαιότερων επιθετικών που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί, ακόμη και κατά την περίοδο που το φαγητό ήταν… στη φωτιά και ο Αρμάντο Σαντίκου βρισκόταν στη στρατόσφαιρα που πλανήτη Άρη, ο Άγγελος Χαριστέας εκφραζόταν υπέρ του Κριστιάν Λόπεθ. Η προτίμηση του ποδοσφαιρικού διευθυντή της ΠΑΕ, ίσως, να πήγαζε από τη γνώση της αγοράς (καθώς εκ των προτέρων ήταν απειροελάχιστες οι πιθανότητες προσέγγισης του διεθνούς Αλβανού επιθετικού), σίγουρα όμως από το ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα καθώς θεωρεί ότι ταιριάζει στο στιλ του. Εκτιμά επίσης ότι ο Ισπανός φορ είναι ιδανικός για το αγωνιστικό μοντέλο που θα λανσάρει ο Άρης την ερχόμενη σεζόν, αρκεί φυσικά να ταιριάξουν τα χνώτα του με αυτούς που θα του δώσουν τροφή.

Στην τελευταία διετία, ο Άρης και… νεκρούς ανασταίνει, υπό την έννοια ότι αρκετοί ποδοσφαιριστές έκαναν rebuilding στην καριέρα τους μέσα από τον Άρη. Από τον βραχύσωμο Ματέο Γκαρσία ο οποίος απέκτησε υπόσταση στην ευρωπαϊκή αγορά εκεί που ζέσταινε τον πάγκο της Λας Πάλμας, τον Μπρούνο Γκάμα ο οποίος πραγματοποίησε την καλύτερη (αγωνιστικά) χρονιά της ζωής του έπειτα από ένα διάστημα κατά το οποίο είχε χάσει τη λάμψη του, τον Χαβιέρ Ματίγια που βγήκε από τη ναφθαλίνη και βρίσκεται στη βιτρίνα, τον Φραν Βέλεθ που έπαιζε για 140 χιλιάρικα στον Άρη και πήγε στον Παναθηναϊκό με 320.000 ευρώ, τον Γιάννη Φετφατζίδη που βρήκε στο «Κλ. Βικελίδης» τον παράδεισο που απελπισμένα αναζητούσε, έως και τον Μπράουν Ιντέγε ο οποίος εξασφάλισε μεγαλύτερο συμβόλαιο (στην Γκέζτεπε) σε σχέση με αυτό που είχε στον Άρη. Ενδεχομένως, ο Λόπεθ να γίνει ο επόμενος. Έχει τα προσόντα, μένει να αποδειχθεί ότι είναι ισχυρό και το «θέλω» του.

Ο Ισπανός είναι διαφορετικός παίκτης από τον Ιντέγε. Δεν φοράει τη στολή του εργάτη στο γήπεδο, δίχως αυτό να σημαίνει ότι λειτουργεί με βεντετισμό. Είναι φορ περιοχής, του αρέσει να παίζει στο κουτί, σε αντίθεση με τον Ιντέγε. Έχει ανάγκη την τροφοδότηση από τους ακραίους επιθετικούς, αλλά μπορεί να πάρει φάσεις επάνω του, καθώς διαθέτει φαρμακερό δεξί πόδι. Έχει το σουτ στην ευθεία, στη διαγώνιο, μπορεί να σου κάνει γκολ εκεί που δεν το περιμένεις, κυρίως όμως βρίσκεται πάντα στη θέση που οφείλει να είναι ο φορ.

Αντιθέτως, ο Ιντέγε ζούσε και πέθαινε από το… ψωμάκι που του έδιναν οι υπόλοιποι, χρειαζόταν τουλάχιστον επτά τελικές προσπάθειες για να βάλει την μπάλα στα δίχτυα και σε αρκετές περιπτώσεις, φθάνοντας σε face to face κατάσταση με τα αντίπαλα δίχτυα, δυσκολευόταν να κάνει το απλό. Εκεί ο Λόπεθ θα το βάλει. Ο Νιγηριανός δούλευε πιο πολύ για την ομάδα, ίσως γιατί γνώριζε ότι εκεί βρίσκεται η προσωπική εξιλέωσή του. Όπως δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης στον τομέα της αθλητικότητας καθώς ο Ιντέγε υπερτερεί, ισχύει το ίδιο σε επίπεδο τεχνικών χαρακτηριστικών.

Η εκτίμηση για την αποτελεσματικότητα του Λόπεθ αντλείται από τον διψήφιο αριθμό τερμάτων που έχει ανά χρονιά, πλην των τελευταίων δύο. Η εξήγηση γι’ αυτή που πέρασε είναι εξαιρετικά απλή. Το περασμένο καλοκαίρι θαμπώθηκε από τα πετροδόλαρα στα Εμιράτα, η επιλογή (της Χάτα) ήταν εξαιρετική με καθαρά οικονομικά κριτήρια, αλλά κακή με αντίστοιχα αγωνιστικά. Έφυγε τον περασμένο Γενάρη και υπέγραψε στη Λας Πάλμας δύο μήνες αργότερα. Αυτό το ανενεργό διάστημα έπαιξε το ρόλο του.

Το σύστημα της ισπανικής ομάδας ήταν 4-2-3-1, ο Ρούμπεν Κάστρο ήταν αμετακίνητος στην κορυφή της επίθεσης και ο Λόπεθ δεν κατάφερε κάτι παραπάνω από το να «κλέψει» κάποια 25λεπτα ελπίζοντας στην ανάκτηση αγωνιστικού ρυθμού.

Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, την περίοδο 2018-19, ουδέποτε βρήκε ρόλο στην Ανζέ. Ακόμη κι όταν βρήκε γκολ στην ήττα από τη Μαρσέιγ σε 12 λεπτά συμμετοχής, στον επόμενο αγώνα έπαιξε ακόμη λιγότερο. Αντιθέτως, τόσο με τη Λανς όσο και με την Κλουζ είχε διψήφιο αριθμό τερμάτων κάθε χρονιά, με κορυφαία τη σεζόν 2016-17 όπου σημείωσε 21 γκολ.

ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝ «KILLER»

Αυτό περιμένει ο Άρης από τον Κριστιάν Λόπεθ. Δίχως πλάγιες συζητήσεις και υπονοούμενα στη διάρκεια της συζήτησης. Ο Άγγελος Χαριστέας του το είπε πολύ ξεκάθαρα, αφού αντιλήφθηκε το επίπεδο αυτοπεποίθησης του Ισπανού αλλά και τον άκουσε να λέει ότι αυτή είναι η (πραγματική) δουλειά του. Πάντως, για τους φίλους του Άρη, ένας φορ που θα βάζει εξελίσσεται σε απωθημένο, ίσως κάποια στιγμή να γίνει και σύνθημα.

Αντικειμενικά όμως είναι αυτό που λείπει από την ομάδα εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία, δίχως να σημαίνει ότι ο Λόπεθ θα κουβαλήσει τον σταυρό του μαρτυρίου. Ωστόσο, από την εποχή του Χαβιέρ Κάμπορα κι εκείνα τα 15 γκολ του Αργεντίνου τη σεζόν 2009-10 δεν εμφανίστηκε άλλος. Για την ακρίβεια, σε βάθος 20ετίας, μόλις τέσσερις φορ τελείωσαν τη σεζόν με διψήφιο αριθμό τερμάτων. Ο Μπράουν Ιντέγε (10γκολ σε 31 αγώνες), ο Σέρχιο Κόκε δύο φορές (22 γκολ στη διετία 2006-08) και ο Ντεμπά Νίρεν με τα 15 γκολ που πέτυχε τη σεζόν 2002-03. Η ασφάλεια του αποτελεσματικού φορ είναι κάτι που λείπει από τον Άρη στην τελευταία διετία και ενδεχομένως αυτό να πλήρωσε σε επίπεδο διεκδίκησης τίτλου. Προφανώς το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, στην εξίσωση του γκολ οφείλει να μετέχει κάθε παίκτης, αλλά ποτέ στην ιστορία δεν υπήρχε επιτυχημένη ομάδα δίχως killer.