Η ήττα απέναντι στον Ατρόμητο συμπλήρωσε αρνητικό καρέ για τον ΟΦΗ από τις 27 Οκτωβρίου κι έπειτα. Όλα ξεκίνησαν στην «διαβολοβδομάδα» με δύο ταξίδια σε τέσσερις μέρες, κόντρα στην Καβάλα για το Κύπελλο και την ΑΕΛ για το πρωτάθλημα. Ακολούθησε το τέλος του απόλυτου εντός έδρας, με την ήττα από τον ΠΑΟΚ. Και πιο πρόσφατα, ήρθε η αποτυχία στο Περιστέρι, με τον σκληρό τρόπο, που συνιστά ένα γκολ στο 94'.

Για κάποιον που σταμάτησε να βλέπει Superleague τον προηγούμενο μήνα, μία τέτοια εξέλιξη θα φάνταζε «troll», τηρουμένων των αναλογιών που έθεσε ο ΟΦΗ στο πρώτο δίμηνο της σεζόν. Για τους ανθρώπους, πάλι, του συλλόγου, η εξισορρόπηση της φρενήρους πορείας ήταν κάτι αναμενόμενο σε βάθος χρόνου, που, μάλιστα, δεν απειλεί το οικοδόμημα, το οποίο χτίζεται σε νέες, στέρεες βάσεις από την αρχή της σεζόν σε αγωνιστικό και, όχι μόνο, επίπεδο.

Κρίνοντας, άλλωστε από την πέρα από κάθε προσδοκία εκκίνηση, οι Ομιλήτες είχαν δύο πιθανά σενάρια να ακολουθήσουν. Το ένα και, υπερβολικά σπάνιο, να... ελληνοποιήσουν το φαινόμενο «Λέστερ» και να διατηρηθούν ως το τέλος σε συζητήσεις Top-3 ή πρωτιάς, το δεύτερο, πιο γήινο και ασφαλές για να αποφευχθούν τα... πυροτεχνήματα ενός χρόνου, η προσγείωση, ως υπενθύμιση ότι χρειάζεται υπομονή για να κοιτάξουν ακόμα πιο ψηλά. Και δεν συντρέχει κανένας λόγος βιασύνης για κάτι τέτοιο.

Ο Γιώργος Σίμος το έχει πει πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν, ίσως με αντιφατική μετριοπάθεια ακόμα και στις στιγμές που ο ΟΦΗ έτρεχε σερί και εντυπωσίαζε. «Στόχος η γρήγορη εξασφάλιση της παραμονής». Κοινώς, να... σωθούμε γρήγορα. Ασφαλώς, αν σκεφτεί κανείς ότι τρεις διαδοχικές ήττες σε επίπεδο πρωταθλήματος ισοδυναμούν με εννιά χαμένους βαθμούς, θα συμπέραινε κάποιος ότι ο στόχος βρίσκεται ξαφνικά σε κίνδυνο. Ωστόσο, ο ντεφορμαρισμένος ΟΦΗ του Νοεμβρίου, παραμένει 4ος στη βαθμολογία, έστω και με συγκατοίκους. Κι αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει... καταστροφή.

Είναι δεδομένο και ήταν αναμενόμενο ότι το σύνολο του Σίμου θα κληθεί να αντιμετωπίσει προβλήματα. Η διάρκεια αποτελούσε στοίχημα με υψηλές αποδόσεις, από τη στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα εντελώς φρέσκια, με νέες αρχές και φιλοσοφία, και σίγουρα οι μαζεμένες αποτυχίες, δεν φθείρουν την ψυχολογία περισσότερο από όσο σφυρηλατούν την ολοκληρωμένη ταυτότητα της.

Στο καθαρά αγωνιστικό, η απουσία του Μεγκέλ Μεγιάδο έπληξε την σεμνιαριακής απόδοσης μεσαία γραμμή στο ξεκίνημα της σεζόν. Μιλάμε για τον διόσκουρο του Χουάν Νέιρα, οι οποίοι είχαν συνθέσει ένα αργεντίνικο δίδυμο, που προσέφερε στον ΟΦΗ ενέργεια, εξαιρετικές τοποθετήσεις και μεγαλύτερη ελευθερία στον δεύτερο να συνδράμει στον Αντίλ Ναμπί πατώντας περιοχή.

Ο Βαγιεμπά Σακόρ υπηρετεί με όρεξη και ικανοποιητική προσπάθεια τον ρόλο του αντικαταστάτη του, όμως, είναι φανερό ότι στον πιο νευραλγικό χώρο, που όριζε το παιχνίδι του ΟΦΗ και την λειτουργία τόσο στα μετόπισθεν όσο και στην επιθετική μετάβαση, από τον τραυματισμό του Μεγιάδο στο ματς με την Ξάνθη, η ομάδα δυσκολεύεται να βρει αντίδοτο. Με δεδομένο ότι θα απουσιάζει για το υπόλοιπο του 2019, ο ανηφορικός δρόμος προς αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχιστεί για τους «ασπρόμαυρους», εντείνοντας την περίοδο δοκιμών προκειμένου να αντιμετωπιστεί επαρκώς το πρόβλημα.

Το πιο δυσάρεστο ίσως, σημείο, έχει να κάνει, λοιπόν, όχι με το αρνητικό σερί του Νοέμβρη, αλλά με το πως θα αποτραπεί η επιδείνωση του μέχρι το τέλος του χρόνου. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ακολουθεί πρόγραμμα «φωτιά», που μπορεί εύκολα να παρασύρει μια ομάδα, η οποία δομείται μακριά από τις εφήμερες βαθμολογικές σκοπιμότητες και κοιτά κυρίως την μεγάλη εικόνα. Πρώτο από όλα, έρχεται το ματς με την ΑΕΚ, δεύτερο σερί ματς με μία εκ των τριών πρώτων της βαθμολογίας και η αλήθεια είναι ότι βάσει των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η «Ένωση», μιλάμε για μια τεράστια ευκαιρία αντεπίθεσης, καθώς ενδεχόμενη επιστροφή στις νίκες θα φέρει τον ΟΦΗ στην τρίτη θέση, πάνω από τον «δικέφαλο».

Από κει και πέρα, ως τα τέλη του Δεκέμβρη ακολουθεί η ρεβάνς με Καβάλα για το Κύπελλο, στον οποίο θα χρειαστεί υπερπροσπάθεια πιθανώς για την ανατροπή του εις βάρος 2-0 από το πρώτο ματς, και στη συνέχεια η φορμαρισμένη Λαμία εκτός, μεγάλα ματς με Άρη και Παναθηναϊκό εντός και μια τελευταία απαιτητική εξόρμηση στο Αγρίνιο κόντρα στον Παναιτωλικό, που (θα) καίγεται για βαθμούς σε όλα τα παιχνίδια.

Προς το παρόν, υπάρχει μόνο το παιχνίδι με την ΑΕΚ στο μυαλό απάντων στο εσωτερικό του ΟΦΗ. Η αρχική εκτόξευση έδωσε τη θέση της στην προσγείωση και το διαισθάνονται στον Όμιλο, όμως, αυτή δεν ήταν απότομη, γιατί πολύ απλά, το όραμα είναι μακροπρόθεσμο και πολύ πιο μεγαλόπνοο από μερικά αρνητικά αποτελέσματα στη σειρά. Το μεγαλύτερο κίνητρο και συνάμα τρανή απόδειξη ότι ο ΟΦΗ (ξανα)μεγάλωσε, λοιπόν, είναι η διαχείριση της «γκίνιας» και της «αναποδιάς», σε περίοδο όπου οι δυσκολίες είναι πολλές, σήμα κατατεθέν μιας ποδοσφαιρικής σεζόν, άλλωστε, καθώς πλησιάζουμε στη συμπλήρωση του πρώτου μισού.

Από δω και πέρα, λοιπόν, αρχίζουν τα κρίσιμα για τον ΟΦΗ και είναι χαρακτηριστικό, το ότι τόσες μαζεμένες αποτυχίες, όχι μόνο δεν τον έβγαλαν εκτός τροχιάς επιτυχίας, αλλά τον κρατούν... για τα καλά ζωντανό και στον πολύ μακρινό, πλην όμως ευσεβή πόθο της συμμετοχής στα play-offs.