Είναι ζήτημα συνείδησης

Serie A με Live Streaming* & κορυφαία στοιχήματα (21+) | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Είναι αλήθεια ότι ο Άρης παρουσιάστηκε (εντελώς) διαφορετικός στο ΟΑΚΑ σε σύγκριση με τον τελευταίο αγώνα (προ διακοπής) με τον Αστέρα Τρίπολης κι αυτός δεν αποτυπώθηκε τόσο στην αγωνιστική εικόνα, όσο στη συμπεριφορά. Για παράδειγμα, ήταν η πρώτη φορά που ο Μίκαελ Ένινγκ ήταν τόσο εκφραστικός από τη δική του θέση, δείχνοντας ότι πλέον νιώθει ότι αυτή η ομάδα είναι δική του. Είναι αξιοσημείωτη η συμπεριφορά του συνόλου μετά την αποβολή του Μπράουν Ιντέγε γιατί δεν κλείστηκε στην περιοχή του αλλά συνέχισε στο ίδιο μοτίβο αναζητώντας την ευκαιρία για παιχνίδι στο transition game. Από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι φανερή και η απουσία 1-2 ηγετών οι οποίοι θα διάβαζαν ότι η ΑΕΚ είναι σε κακό χάλι και θα παρέσερναν τους υπόλοιπους.

Ο Άρης δεν πήρε αυτό που πραγματικά άξιζε στο ΟΑΚΑ. Η συζήτηση επικεντρώνεται στις αποφάσεις των Ευαγγέλου-Σκουλά καθώς ο πρώτος σε «ζωντανό χρόνο» έδειξε το χαμηλό επίπεδο ικανότητάς του κυρίως στο πειθαρχικό και ο δεύτερος ήταν στο VAR. Στη φάση αποβολής του Μπράουν Ιντέγε, αν δεν γνώριζα τον Νιγηριανό θα συμφωνούσα με την τελική απόφαση. Η εκτίμηση αυτής της φάσης εξαρτάται από το πλάνο που θα επιλέξει κάποιος να τη δει. Αν δεν τα πρώτα πλάνα, θα συμπεράνει ότι είναι δικαιολογημένη η αποβολή. Αν εστιάσει στο τελευταίο μεγάλο πλάνο στο οποίο φαίνεται η ακριβής θέση του Ιντέγε, θα διαπιστώσει ότι ποδοσφαιριστής κοιτούσε αλλού και δεν είχε αίσθηση του χώρου με συνέπεια να πατήσει (άθελά του) τον Μάνταλο. Ο Νιγηριανός ουδέποτε έδωσε το δικαίωμα να νιώσει κανείς ότι παίζει αντιαθλητικά, ουδέποτε επίσης είχε τον τίτλο του «βρώμικου» παίκτη. Προσωπική άποψη, δεν είναι αποβολή, είναι όμως μια φάση στην οποία μπορείς να τη δώσεις.

Αυτό που σίγουρα δεν επιτρέπεται να δώσεις είναι το πέναλτι. Η κόντρα προηγείται κάθε επαφής. Τα υπόλοιπα είναι… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Εκεί, μετράει το πόσο ισχυρός είσαι στη συνείδηση του εκάστοτε διαιτητή. Ο Άρης δεν ήταν ποτέ και το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει κιόλας, αυτό αποδεικνύεται ιστορικά, ανεξαρτήτως του χρώματος του ισχυρού της εκάστοτε εποχής. Πολλώ δε μάλλον στην περίοδο της «εξυγίανσης» όπως ευαγγελίζονται κάποιοι προκαλώντας γέλωτες.

Έχει ενδιαφέρον πλέον να διαπιστώσουμε τον τρόπο αντίδρασης του Άρη δίχως τον Μπράουν Ιντέγε. Ίσως κάνει καλό στον Νιγηριανό να δει ένα παιχνίδι από την κερκίδα, το τελικό συμπέρασμα θα αναδειχθεί αναλόγως της συμπεριφοράς της ομάδας. Σε πρώτη φάση, στο ΟΑΚΑ, πήρε καλό βαθμό. Το πρόσωπο που θα επιλέξει ο Μίκαελ Ένινγκ έχοντας ήδη δείξει ότι η επιλογή είναι μεταξύ Ντάνι Λάρσον και Νικολάς Ντιγκινί. Η απουσία του Νιγηριανού σαφέστατα θα δημιουργήσει ευκαιρία συμμετοχής στο βασικό σχήμα σε κάποιον άλλον. Καιρός είναι να αποδειχθεί αν κάποιοι «αδικούνται» ή αν πραγματικά δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος της φανέλας του βασικού.

Γιατί, στη σειρά των αγώνων που ακολουθεί, στην οποία θα διαπιστωθεί αν η ομάδα είναι σε κατάσταση προόδου ή αν η εμφάνιση στο ΟΑΚΑ ήταν πυροτέχνημα, όλοι θα χρειαστούν. Οι εκτός έδρας αγώνες απέναντι σε Ατρόμητο, ΟΦΗ και Παναθηναϊκό θα διαμορφώσουν δεδομένα και θα δείξουν αν οι «κίτρινοι» θα πετύχουν τον στόχο της 6αδας.

Πάμε στον Λίντσεϊ Ροζ και στην επικοινωνιακή σπέκουλα. Κακή η αντίδραση του Γάλλου στη φάση του καταλογισμού του πέναλτι, σωστή η καταγραφή του γεγονότος, αλλά αυτό απέχει αρκετά από τη μανιώδη προσπάθεια δημιουργίας κλίματος για την τιμωρία του Γάλλου σε σημείο να ζητείται και η παρέμβαση του αθλητικού εισαγγελέα από ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν αυτόν τον ρόλο. Γενικώς άλλωστε, οι ρόλοι έχουν μπερδευτεί, σε σημείο, ό,τι αναγράφεται στην ταυτότητα να είναι πλασματικό, προσχηματικό και σε κάποιες περιπτώσεις, ψευδέστατο.

Βέβαια, το αποτέλεσμα του Σαββατοκύριακου για τον Άρη δεν ήταν η ισοπαλία στο ΟΑΚΑ, όσο η ανάσα για την ομάδα μπάσκετ με τη νίκη επί του Περιστερίου. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι ένας παίκτης (σ. σ. Μποχωρίδης) θα είχε τόσο έντονη επίδραση στην αγωνιστική συμπεριφορά μιας ομάδας. Δεν αναφέρομαι τόσο στους 27 πόντους, όσο στη νοοτροπία του συνόλου, στο γεγονός ότι αμυντικά δέχθηκε περί των 28 λιγότερων πόντων συγκριτικά με τον μέσο όρο του. Άμυνα δεν έπαιξε μόνο ο Μποχωρίδης.

Η δε απουσία του Δημήτρη Γουλιέλμου από το Παλέ ενδεχομένως να δείχνει και τον συμβιβασμό του με την πραγματικότητα, με την αλήθεια που ο ίδιος δημιούργησε. Θέλει μεγάλη προσπάθεια να έχεις βάλει περί του ενός εκατομμυρίου και να νιώθεις ότι είσαι ανεπιθύμητος στο σπίτι της ομάδας σου. Μένει να φανεί, αν θα κάνει πίσω, αν θα αποχωρήσει από την μπροστινή σκηνή γιατί δεν έχει άλλη επιλογή. Αν πράγματι νιώθει αυτό που περιγράφει για τον Άρη, θα δεχθεί τη συμβουλή όλων των συνεργατών του και θα αποστασιοποιηθεί έως ότου δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οριστικής αποδέσμευσής του αλλά όχι υπό τους όρους τους οποίους ο ίδιος έθεσε γιατί ξέρει ότι δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό επίπεδο συνεισφοράς του.