Ο Παναθηναϊκός, πλέον, δεν ψάχνει για... τρελό!

Ας το δούμε εντελώς ψυχρά. Ας αφαιρέσουμε το όνομα του Παναθηναϊκού για να παρατηρήσουμε ακόμη πιο καθαρά κάποια δεδομένα και να καταλήξουμε στο τελικό συμπέρασμα.

*Υπάρχει ένας σύλλογος που αποτελεί κορυφαίο μέγεθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έχει ένα τεράστιο κομμάτι στην πίτα του κοινού που ασχολείται με το άθλημα, μετρώντας πάνω από 1.5 εκατομμύρια οπαδούς. Ένα κοινό που μπορεί στα δύσκολα να απέχει αλλά μόλις δει μια... σπίθα ελπίδας και συσπείρωσης, είναι σε μεγάλο βαθμό εκεί!

*Υπάρχει ένας σύλλογος που τα τελευταία χρόνια έμαθε μέσα από τις οικονομικές δυσκολίες που του έβαλε ο ιδιοκτήτής του, να ζει με τα έσοδά του, να μην χρειάζεται χρηματοδότηση, να μην «γεννά» νέες ζημιές.

*Υπάρχει ένας σύλλογος που παρά το μικρό, ελάχιστο μπάτζετ που διαθέτει για το αγωνιστικό του τμήμα, παρουσιάζει μια ομάδα ανταγωνιστική, μια ομάδα που όταν βρίσκει κίνητρο δείχνει ικανή για ωραία πράγματα πάνω στο χορτάρι.

*Υπάρχει ένας σύλλογος που του χρόνου εκτίει την ποινή από την ΟΥΕΦΑ και βγαίνει... καθαρός από το καλοκαίρι του 2021, έχοντας την δυνατότητα να αγωνιστεί και πάλι στις κορυφαίες διασυλλογικές διοργανώσεις, άρα πιθανότητες να βάλει στα ταμεία του σημαντικά ποσά.

*Υπάρχει ένας σύλλογος που διαθέτει μία τρομερή δεξαμενή νεαρών ποδοσφαιριστών στις ακαδημίες του και αυτή την στιγμή έχει δεκάδες παίκτες στις μικρές Εθνικές ομάδες, έναν μικρό «θησαυρό» στα φυτώριά του.

*Υπάρχει ένας σύλλογος που τούτη την στιγμή έχει διακανονισμένες όλες τις οφειλές του που ανέρχονται στα 18 εκατομμύρια ευρώ και μέχρι το καλοκαίρι θα είναι στα 14 εκατομμύρια ευρώ. Όλα διακανονισμένα, όλα σε βάθος δύο και τριών ετών.

Ένα ποσό οφειλών, το οποίο με μία «ένεση» ρευστότητας και άμεσες εξοφλήσεις με «κούρεμα» για παράδειγμα 25%-30%, μπορεί να μειωθεί ακόμη περισσότερο.

Καμία σχέση με το... τέρας που ήταν έτοιμο να καταπιεί το κλαμπ την άνοιξη του 2018.

*Υπάρχει ένας σύλλογος με δικό του προπονητικό κέντρο(αν ο Αλαφούζος τηρήσει την υπόσχεσή του και δεν ακολουθήσει το παράδειγμα της Παιανίας), το «Γεώργιος Καλαφάτης» και 50 στρέμματα δίπλα σε αυτό προς αξιοποίηση.

*Υπάρχει ένας σύλλογος με υπαρκτή την προοπτική ανέγερσης γηπέδου στον Βοτανικό, που για πρώτη φορά συνοδεύεται και από ισχυρή(σύμφωνα με τα λεγόμενα) πολιτική βούληση.

*Υπάρχει ένας σύλλογος που στα κέντρα αποφάσεων είναι εντελώς αδύναμος και ανυπόληπτος αλλά σε καμία περίπτωση το σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι όπως την τελευταία εικοσαετία ή όπως ήταν μέχρι το 2017. Η πίτα έχει μοιραστεί, δεν υπάρχει ένα «αφεντικό» που κάνει ότι γουστάρει και με την έλευση της ΦΙΦΑ, των ξένων διαιτητών και του VAR, το πρωτάθλημα παίζεται μέχρι το τέλος και δεν τελειώνει πριν καν αρχίσει.

Αν ήμασταν μια τριετία πριν, το «που να μπλέξεις με το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι σχεδόν τα πάντα δεδομένα» θα ίσχυε απόλυτα σαν μια αιτία που οδηγεί σε απόφαση μη εμπλοκής. Το 2019, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Όχι ιδανικά, όχι τέλεια, αλλά εντελώς μα εντελώς διαφορετικά.

Στον παραπάνω σύλλογο, λοιπόν, υπάρχει ένας μεγαλομέτοχος που έχει βάλει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αλλά εξαιτίας των τεράστιων λαθών και των χειρισμών του από το 2016 και μετά αποτελεί κόκκινο πανί και δεν μπορεί να συσπειρώσει τον σύλλογο, δεν μπορεί να ηγηθεί πλέον της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, δεν μπορεί να δώσει όραμα και ελπίδα στον οργανισμό. Μπορεί να τον συντηρεί, μπορεί να τον κρατά ζωντανό αλλά αποδεδειγμένα πλέον δεν μπορεί να τον επαναφέρει στην κανονικότητα του μεγέθους του.

Αυτός ο μεγαλομέτοχος από το φθινόπωρο του 2017 έχει δηλώσει την πρόθεση αποχώρησής του. Δηλώνει διατεθειμένος ακόμη και να αναλάβει ένα κομμάτι των χρεών και να φύγει.

Για τον παραπάνω σύλλογο, λοιπόν, υπάρχει εδώ και χρόνια μόνο ένας ενδιαφερόμενος, ο οποίος χρηματοδοτεί το μπασκετικό τμήμα, χρηματοδοτεί και τα ερασιτεχνικά αθλήματα. Δεν έχει την δυνατότητα να σηκώσει στο υψηλότερο επίπεδο τον σύλλογο και στο ποδόσφαιρο, ψάχνει τρόπους και το παλεύει μέχρι να βρεθεί η καταλληλότερη φόρμουλα.

Για το παραπάνω μαγαζί-γωνία, πλέον, δεν έχει ενδιαφερθεί κανένας άλλος. Ούτε ένας. Και μιλάμε να ενδιαφερθεί κάποιος σοβαρός. Όχι Τσάκες, Ταϊλανδοί, δήθεν Κινέζοι και άλλα ωραία και παραμυθένια. Κανείς.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, μπορεί να πέρασε πολλά, μπορεί να έφτασε μια ανάσα από την καταστροφή, όμως, είναι εδώ. Είναι ακόμη ζωντανός και κακά τα ψέμματα είναι πλέον και ελκυστικός. Το να μην ενδιαφέρεται κανείς, σίγουρα προκαλεί απορία και προβληματισμό.

Από κει και πέρα, όμως, η πραγματικότητα είναι αυτή. Η ΠΑΕ στην κατάσταση που βρίσκεται πλέον είναι μια εταιρία απόλυτα διαχειρίσιμη. Όπως ήταν και προ διετίας αρκεί να υπήρχε το κατάλληλο σχέδιο.

Ο Παναθηναϊκός τούτη την στιγμή με μια διοίκηση που θα μπορούσε να επενδύσει ένα λογικό για την εποχή ποσό(όχι πάνω από 10-15 εκατομμύρια) και θα έδινε όραμα και ελπίδα στον κόσμο, σε ένα με δύο χρόνια θα ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην κανονικότητα, που αποτελεί και το ζητούμενο τα τελευταία χρόνια. Θα γινόταν και πάλι Παναθηναϊκός. Ο κανονικός, αυτός που τόσο έχει λείψει από τον κόσμο του.

Ο Παναθηναϊκός, πλέον, δεν ψάχνει για έναν τρελό. Ούτε για κάποιον... ζάμπλουτο που θα έρθει να ρίξει τα λεφτά με το τσουβάλι. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει για κάποιον που θα αναλάβει την ΠΑΕ και με την κατάλληλη στρατηγική, το σωστό σχέδιο και πάνω απ' όλα με αγάπη και σεβασμό στο «τριφύλλι», θα ξαναβάλει το τρένο στις ράγες.