Ολυμπιακός: Η μεγάλη διαφορά με τον Ρέτσο

Ασφαλώς άλλο είναι να παίζεις με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο κι άλλο να παίζεις με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη. Άλλες είναι οι πιέσεις του ενός αγώνα κι άλλες του άλλου αγώνα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Νομίζω, όμως, ότι ανεξάρτητα από αυτή την αλήθεια, η διαφορά της εικόνας του Ρέτσου από το ένα παιχνίδι στο άλλο, οφείλεται περισσότερο στην διαφορά συγκέντρωσης του αρχηγού του Ολυμπιακού και λιγότερο στην διαφορά δυσκολίας των δύο αγώνων. Στη Λεωφόρο είδαμε το focus του Ρέτσου να είναι στο 50%, προχθές είδαμε το focus του Ρέτσου να είναι στο 90%. Κι έτσι εξηγείται η μία και η άλλη εμφάνιση του.

Προχθές ο διεθνής αμυντικός ήταν σε όλα σωστός. Από τα ανασταλτικά έως τα δημιουργικά-επιθετικά καθήκοντα του.

Είχε καίριες καθοριστικές επεμβάσεις…Έκοβε καλά…Κάλυπτε καλά…Κέρδιζε τις μάχες στο ένας μ΄ ένα, ακόμη και μέσα στην περιοχή του Τζολάκη…Βγήκε πρώτος στην μπάλα, ψηλά…Πήρε κεφαλιές, μεταξύ άλλων καθαρίζοντας έτσι κι ένα κόρνερ…Πέρασε τέσσερις-πέντε καλές βαθιές πάσες στην επίθεση…Κι έβαλε κι ένα ωραιότατο γκολ…

Θα πρέπει να ψάξεις πολύ κάτι για να του βρεις. Ξέρω γω, μήπως μπορούσε στο ξεκίνημα της φάσης του 2-2 να διώξει μακριά την μπάλα, καθαρίζοντας τη φάση.

Ήταν, τέλος πάντων, κάτι εντελώς διαφορετικό ο Ρέτσος του τελευταίου αγώνα με τον Ρέτσο του προτελευταίου αγώνα. Και δεν μπορώ να δω τίποτα άλλο πιο πολύ από το βαθμό συγκέντρωσης που είχε στο ένα ματς σε σχέση με το άλλο. Κι εκεί πρέπει να εστιάσει κι ο ίδιος.

Αντιθέτως, θα περίμενα πιο προσεκτικό τον Τζολάκη, που μας έχει συνηθίσει να είναι απολύτως προσεκτικός. Ήταν, όμως, σαν να μην είχε μπει στο παιχνίδι όπως έπρεπε. Φάνηκε ίσως ακόμη κι από τα πρώτα λεπτά με εκείνη την πάσα κάθετα στον Μουζακίτη, που είχε δύο παίκτες του Λεβαδειακού μπροστά του και πιεζόμενος έχασε την μπάλα μόλις έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού, με συνέπεια να χρειαστεί ο Ρέτσος να σπεύσει για να σώσει την κατάσταση.

Η ενέργεια του, στη συνέχεια, να πάει να πασάρει με…κεφαλιά σε συμπαίκτη του ενώ βρίσκονταν τόσο μακριά από την περιοχή του ήταν επιεικώς ατυχής και το καλό είναι ότι στη συνέχεια ο Τζολάκης έπαιξε…κανονικά, άσχετα αν δέχθηκε δύο γκολ, για τα οποία δεν μπορεί να φέρει ευθύνη. Έκανε σωστά τη δουλειά του μαζεύοντας σέντρες και έχοντας σωστές τοποθετήσεις, αλλά κι όταν χρειάστηκε να διώξει το μακρινό σουτ του Κωστή, όπως κι όταν βγήκε μακριά από την εστία του ήταν πολύ γρήγορος, όπως με ταχύτητα και καλή αντίληψη είχε βγει και στη φάση που έκανε την γκάφα.

Θεωρώ ότι θα αντιλήφθηκε κι ο ίδιος ο διεθνής τερματοφύλακας ότι δεν έχει νόημα να παίρνει ρίσκα χωρίς κανένα λόγο, γιατί πολύ απλά δεν έχει τίποτα να κερδίσει από αυτά, αλλά μόνο να χάσει.

Άσχετο: Η…παράδοση τηρήθηκε και στο ματς με τον Λεβαδειακό-όπως και με τον Αστέρα Τρίπολης και με τον Πανσερραϊκό, έτσι και πάλι τα γκολ της νίκης ήρθαν στην ίδια εστία, μπροστά από τη θύρα 7! Τουλάχιστον για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν είδαν γκολ και οι οπαδοί του Ολυμπιακού στο άλλο πέταλο, εκείνη την κεφαλιά του Ρέτσου.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Ο Τσικίνιο είχε σκοράρει και στο περσινό 2-2 του Ολυμπιακού με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη. Αλλά αυτό που έχει γούστο είναι στη ρεβάνς του β΄ γύρου, στο Λεβαδειακός-Ολυμπιακός 0-1 με το γκολ του Μουζακίτη στο 85΄, ο Πορτογάλος άσος ήταν σούπερ άτυχος, έχοντας δύο σουτ στα δοκάρια των γηπεδούχων! Κατά κάποιο τρόπο του τα χρωστούσε η θεά τύχη του Τσικίνιο και του έδωσε δύο γκολ τώρα στο Ολυμπιακός-Λεβαδειακός 3-2.

Το φοβερό είναι ότι ένα από τα δύο δοκάρια του Τσικίνιο πέρυσι στη Λιβαδειά, με το αποτέλεσμα στο 0-0, ήταν με απευθείας εκτέλεση φάουλ! Όπως και τώρα, η μπάλα βρήκε απευθείας στο οριζόντιο δοκάρι του Λεβαδειακού από την εκτέλεση φάουλ του Ποντένσε! Δύο καλά απευθείας φάουλ έχουμε δει δύο χρόνια στον Ολυμπιακό και τα δύο «σημάδεψαν» το οριζόντιο δοκάρι του Λεβαδειακού!

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Τσικίνιο = Φουστέρ
Για πείτε… #OlympiacosFC #OlympiakosFC

— El Balador (@elbalador86) September 28, 2025