Παναθηναϊκός: Η μιζέρια και η ηττοπάθεια πότισαν το DNA του συλλόγου και οι λύσεις είναι δύο

«Γιατί δεν λέτε ότι φταίει ο Αλαφούζος; Κριτική θα του κάνετε;», η ερώτηση που κάνει συχνά ο κόσμος έπειτα από ένα κακό αποτέλεσμα.

Στη συνέχεια, αφού αφήσουμε τον Αλαφούζο, φταίει ο Βιτόρια, φταίει ο Παπαδημητρίου, ο Τζαβέλλας, οι παίκτες, ο Χατζηπετρής... Καταρχάς, για να είναι 15 χρόνια ο Παναθηναϊκός χωρίς πρωτάθλημα κι αν δεν έρθουν τα πάνω κάτω θα γίνουν 16, φταίνε όλοι. Για τον μεγαλομέτοχο Γιάννη Αλαφούζο έχει ασκηθεί κριτική. Πολύ σκληρή, αλλά τις περισσότερες φορές δίκαιη. Πόσα ακόμα να ειπωθούν ή να γραφτούν για τον μεγαλομέτοχο που δεν έχουν αναφερθεί έως τώρα; Επίσης, πριν την κριτική των άλλων, καλό θα είναι να υπάρχει αυτοκριτική. Συνήθως σε τέτοια οικονομικά μεγέθη σπάνια ακούς από τα χείλη τους το «φταίω». Οι γύρω τους αναζητούν δικαιολογίες κι αυτοί είναι πρόθυμοι να τις ακούσουν... Με αποτέλεσμα να διογκώνονται οι παθογένειες.

Ο Παναθηναϊκός υπέστη νέο κάζο κι έχασε με ανατροπή από την Κηφισιά, η οποία του πρόσφερε μάλιστα και ένα γκολ με τον τερματοφύλακά της. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Ρουί Βιτόρια τέλος. Πιστεύει κανείς ότι θ' αλλάξει κάτι; Τον Μεντιλίμπαρ να βάλεις στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ή τον Λουτσέσκου από τους γνώριμούς μας στην Ελλάδα, ο Παναθηναϊκός πρωτάθλημα μοιάζει αδύνατον να το πάρει.

Η ομάδα έχει ποτιστεί με τη μιζέρια και την ηττοπάθεια στην Ελλάδα. Αυτά τα 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, είναι ένα μικρόβιο που συνεχώς κατατρώει τον πράσινο οργανισμό. Έναν οργανισμό στον οποίο δεν έχει πλέον κανείς το καθαρό μυαλό να λειτουργήσει ποδοσφαιρικά. Από τα χαμηλότερα στρώματα, τα τμήματα υποδομής, μέχρι την πρώτη ομάδα.

Όλα δείχνουν να γίνονται με τσαπατσουλιά και βαριά καρδιά. Ακόμα και στο να προστατεύσει την ομάδα, η διοίκηση μοιάζει αδιάφορη. Ο Βιτόρια, λοιπόν, πήρε τη δεύτερη θέση στο τέλος της περασμένης σεζόν. Αν ήταν τρίτος, θα έμενε; Όχι, φυσικά. Διοίκηση και Παπαδημητρίου αποφάσισαν να μείνει, επειδή θα πλησίαζαν τα ευρωπαϊκά ματς και δεν ήθελαν να πάρουν ένα... ρίσκο με νέο τεχνικό. Ουσιαστικά πήραν μία απόφαση με βαριά καρδιά. Κι όταν κάνεις κάτι από αγγαρεία, γιατί δεν το πιστεύεις, απλά για να γίνει η δουλειά, μοιραία η κατάληξη θα ήταν αυτή που ανακοινώθηκε το πρωί της Δευτέρας.

Με τον Βιτόρια ο Παναθηναϊκός δεν έθελξε την περασμένη περίοδο. Είχε κάποια ματς καλά, ορισμένα μέτρια ή άσχημα. Ή, τον κρατάς και τον στηρίζεις μέχρι τέλους ή τον τελειώνεις με τη λήξη της σεζόν. Ένας από τους λόγους να φύγει ένας προπονητής άμεσα, είναι να μην ελέγχει τα αποδυτήρια και να κάνει και τον πικραμένο με τις μεταγραφές, χωρίς να μιλάει ξεκάθαρα. Οπως έπραξε ο Πορτογάλος.. Στον Παναθηναϊκό, πάντως, αυτό που δεν ελέγχεται εδώ και χρόνια είναι η ηττοπάθεια.

Η ψύχωση για το πρωτάθλημα τους έχει λυγίσει όλους. Κι όσο από την κορυφή έως τα νύχια δεν υπάρχουν ηγέτες, προσωπικότητες, νικητές, τότε δεν θα έρθει η χαρά στον σύλλογο. Στην Ευρώπη διακρίνει κανείς τη διαφορά; Εκεί με τη Μαρσέιγ, τον Άγιαξ, ακόμα και με τη Μπράγκα που ήρθε ο αποκλεισμός στις λεπτομέρειες, όπως και με τη Ρέιντζερς, με τη Λανς, τη Σαχτάρ, ο Παναθηναϊκός ανεξάρτητα αν πέρασε ή όχι, έβγαλε πάθος, προσωπικότητα. Το ευρωπαϊκό του DNA κι ας έχει πάθει κι αυτό μεγάλη ζημιά, εξαιτίας των χειρισμών της διοίκησης, ειδικά το διάστημα 2012-2018, σε έναν βαθμό αντέχει. Και μόλις αλλάξει περιβάλλον στην Ελλάδα, είναι ικανός ο Παναθηναϊκός να υποστεί κάζο με την Κηφισιά, την Καλλιθέα, τον Λεβαδειακό...

Αύριο με τον νέο προπονητή, αρχικά στα άσχημα δεν θα φταίει αυτός γιατί «πήρε την ομάδα άλλου». Γνωστά τα κλισέ. Μετά θα φταίει ο Μπακασέτας. Μετά ο Ντέσερς και ο Πελίστρι που έχασαν τα άχαστα, ο Ντραγκόφσκι που το έπνιξε, ο Τετέ που δεν γυρίζει να μαρκάρει. Φυσικά και ο τεχνικός διευθυντής, ο νυν ή ο νέος. Θα φταίει ο Φύσσας που κάποτε μάτωνε για τον σύλλογο, ο Τζαβέλλας κι ας είναι Παναθηναϊκός. Τώρα που οι Μπασινάς, Λέτο, Κυργιάκος είναι αλλού, αποθεώνονται. Αν έρθουν αύριο κιόλας στον σύλλογο, ποιος πιστεύει ότι σε έναν, δύο, τρεις μήνες το πολύ, δεν θα χρεώνονται μία αποτυχία; Όπως λέμε στις ήττες «καλύτεροι είναι αυτοί που βρίσκονταν στον πάγκο...».

Ο Βιτόρια σε κάθε περίπτωση, τον κράτησε τον Ιούνιο η διοίκηση με βαριά καρδιά. Μετά τα ματς με τη Ρέιντζερς και τη Σαχτάρ αποθεωνόταν σε ΜΜΕ και social media. Μετά τις γκέλες με Λεβαδειακό, Κηφισιά στην πυρά.

Σ' αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πωλήσεις Βαγιαννίδη, Ιωαννίδη, Μαξίμοβιτς. Ο Παναθηναϊκός επίσης έχασε σε σχέση με την περασμένη σεζόν τον Ουναϊ. Τέσσερα σημαντικά στελέχη. Το αν αντικαταστάθηκαν επαρκώς θα φανεί στην πορεία. Το σίγουρο είναι ότι το τριφύλλι πάλι χάνει σε ελληνικό αίμα. Ποτέ δεν λειτούργησε ποδοσφαιρικά για να βγάλει δικά του παιδιά, όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Είδε τη β' ομάδα ως αγγαρεία. Τα τμήματα υποδομής θέλουν χρήμα και επιμονή. Να έχει νέους φιλόδοξους προπονητές στην Κ19 και τη β' ομάδα. Ικανούς ακόμα και να κάτσουν στον πάγκο για 1-2-3 παιχνίδια μέχρι να βρεθεί ο αντί-Αλόνσο, ο αντί-Βιτόρια και πάει λέγοντας.

Όλα γίνονται με τσαπατσουλιά και βαρδιά καρδιά. Χωρίς μεράκι και φυσικά σχέδιο. Ναι, δεν είναι απλό σε έναν μεγάλο σύλλογο που έχει χρόνια να πάρει τίτλο, να βάλεις νέα παιδιά. Αλλά ο Ολυμπιακός δεν έχει πίεση, που ο Μεντιλίμπαρ, έβαλε να παίξουν οι Τζολάκης, Κωστούλας, Μουζακίτης; Ο ΠΑΟΚ που έβαλε Κωνσταντέλια, Κουλιεράκη, Τζόλη;

Όπως και να έχει, δύο λύσεις φαίνονται τώρα. Να πει ο Αλαφούζος πουλάω και να βρεθεί ένας πανίσχυρος οικονομικά παράγοντας να πάρει την ομάδα και να φέρει άνεμο αλλαγής. Το «Αλαφούζο φύγε» έτσι απλά δεν είναι λύση. Ούτε τα τσιτάτα «εμείς θα σε κρατήσουμε Παναθηναϊκέ, Ολυμπιακέ, ΑΕΚ». Τα είδαμε, αυτά, μία ανάσα από τον γκρεμό έφτασαν οι σύλλογοι. Ο Παναθηναϊκός θέλει έναν πάμπλουτο επιχειρηματία, που θα συσπειρώσει τον κόσμο, αλλά κυρίως θα φέρει θετική αύρα και νοοτροπία νικητή. Αρκεί να πει ο Αλαφούζος «πουλάω». Τότε θα μετρηθούν οι ενδιαφερόμενοι. Κάποτε ο κόσμος απαίτησε να φύγει ο Βαρδινογιάννης, γιατί έβλεπε μαζί πανίσχυρους οικονομικά παράγοντες. Άσχετα, τι ακολούθησε. Κάτι έβλεπε όμως. Αν δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες του τα μεγάλα πορτοφόλια κι έγιναν λάθη είναι ένα θέμα που έχει αναλυθεί στο παρελθόν.

Η δεύτερη λύση είναι το γήπεδο. Κι ας είναι ο Αλαφούζος στην ΠΑΕ. Ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή όχι με τη διαδικασία της Διπλής Ανάπλασης, το γήπεδο θα φέρει ενθουσιασμό και νέα αύρα. Λογικά θα πέσει χρήμα, ώστε να έρθουν πιο ποιοτικοί παίκτες και κυρίως προσωπικότητες. Τότε το πρωτάθλημα αργά ή γρήγορα θα καταλήξει σε πράσινα χέρια. Δεν γίνεται να μην έρθει. Δεν φαίνεται άλλη λύση τουλάχιστον τώρα. Το ιδανικό θα είναι νέος ιδιοκτήτης και γήπεδο.

Διαφορετικά, κάθε επιλογή σε προπονητή, τεχνικό διευθυντή, μοιάζει ήδη καταδικασμένη από τη μιζέρια και την ηττοπάθεια. Ασπιρίνη στα μικρόβια...