Η χημεία Μπιέλ-Φορτούνη κι ο Ρέτσος που γίνεται όλο και καλύτερος στον Ολυμπιακό
Αντί προλόγου: ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει φέτος πολύ καλό αναπληρωματικό σέντερ φορ, τον Ελ Αράμπι. Δεν ξέρω, όμως, αν έχει πολύ καλό βασικό σέντερ φορ…
Ήταν μία πειστική εμφάνιση η χθεσινή του Ολυμπιακού κόντρα στη Χάντερσφιλντ, στο πρώτο από τα τρία φιλικά του στη χειμερινή προετοιμασία.
Η ομάδα του Μίτσελ δημιούργησε οκτώ καθαρές ευκαιρίες, έκανε γκολ τις δύο, είχε μηδέν παθητικό χωρίς καν να φάει φάσεις, είχε αρκετούς διακριθέντες κι έβγαλε καλό ποδόσφαιρο κατά διαστήματα. Ο αντίπαλος δεν ήταν σπουδαίος, αλλά τέλος πάντων ήταν μία ομάδα της Τσάμπιονσιπ, έστω που κινδυνεύει με υποβιβασμό.
Κατά την γνώμη μου ήταν σημαντικό τόσο η καλή απόδοση, όσο και η νίκη-κι ας ήταν φιλικό. Ο Ολυμπιακός της φετινής σεζόν έχει ξεμάθει να κερδίζει, οπότε ακόμη και οι νίκες στα φιλικά βοηθάνε, τόσο στον τομέα της ψυχολογίας, όσο και στο να συνηθίσει πάλι η ομάδα να παίρνει τα αποτελέσματα που τόσο της λείπουν.
Θα ήταν ακόμη καλύτερα αν βλέπαμε και βελτίωση στον τομέα της αποτελεσματικότητας μπροστά, με τις ευκαιρίες να εξακολουθούν να χάνονται η μία μετά την άλλη. Ο Μπακαμπού βρέθηκε δύο φορές απέναντι από τον γκολκίπερ-τη μία φορά πλάσαρε απογοητευτικά άστοχα και την άλλη πάνω του. Σε μία τρίτη ευκαιρία αστόχησε χαρακτηριστικά από κοντινή κεφαλιά. Πραγματικά είναι κάποιες φορές που απορείς με αυτό τον παίκτη, για το πώς από τη μία ξεμαρκάρεται τόσο εύκολα κι από την άλλη με την ίδια ευκολία χάνει τα γκολ. Χθες, στα 50 δευτερόλεπτα, έχασε την πρώτη φάση, την οποία ο ίδιος ξεκίνησε με έξυπνη κεφαλιά-πάσα στον Φορτούνη, αλλά και με ακόμη πιο έξυπνη κίνηση στην πλάτη της άμυνας.
Και τις τρεις πάσες για γκολ του τις έδωσε ο Φορτούνης, που έπαιξε ιδανικά το ρόλο του Νο 10, θυμίζοντας Φορτούνη από τα παλιά, και καλά. Δεν έφτιαξε απλά, αλλά σκόραρε, και δη με ένα τρόπο που αυτός ξέρει, είχε ευκαιρία και για δεύτερο γκολ, με αντίπαλο στόπερ να διώχνει την μπάλα πριν αυτή πάει πιθανότατα στα δίκτυα, είχε κι άλλες όμορφες μπαλιές. Τον θαυμάσαμε στη φάση εκείνη που ντρίμπλαρε από αριστερά κι αμέσως σήκωσε το κεφάλι για να δει τον Μπακαμπού και να του περάσει τη σέντρα. Δεν μας άρεσαν κάποιες επιπολαιότητες του, από τις οποίες η μπάλα πήγε στους Άγγλους κι έβγαλαν και μία αντεπίθεση, όμως η αλήθεια είναι ότι πάντοτε το είχε αυτό το μειονέκτημα. Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι παίρνοντας περισσότερο χρόνο, θα βρίσκει και καλύτερο ρυθμό και θα μπορεί να παίζει καλά και στο β΄ ημίχρονο, κι όχι μόνο στο α΄ όπως συνέβη χθες.
Μου έκανε δε πολύ μεγάλη και καλή εντύπωση η πολύ καλή συνεργασία που είχε ο Φόρτου με τον Μπιέλ, παρότι έπαιζαν ουσιαστικά για πρώτη φορά μαζί. Ο Ισπανός ήταν σαν να βρήκε ένα…έτερο ήμισυ στον Έλληνα άσο, αφού τον «έβλεπε» καλά και πολλές φορές, με συνέπεια τη δημιουργία πολύ καλών στιγμών, με αποκορύφωμα τη φάση του πρώτου γκολ, στο οποίο όπως μπορούμε να δούμε στο σχετικό βιντεάκι της μετάδοσης της Cosmote TV ο Μπιέλ συνδυάστηκε αρχικά άψογα με τον Μπακαμπού και στη συνέχεια έκανε τη μεταβίβαση στον Φορτούνη.
Γενικά ο Μπιέλ ήταν ο παίκτης γύρω από τον οποίο κινούνταν οι καλύτερες συνεργασίες, τόσο με τον Φόρτου, όσο και με τον Μπακαμπού, αλλά και με τον Ανδρούτσο, ενώ μία φορά βγήκε υπέροχα σε στιλ κλασικού αριστερού εξτρέμ κι έφτιαξε ευκαιρία. Έχει ατέλειες στο παιχνίδι του, υπάρχουν φορές που σε…εκνευρίζει με την αδυναμία του να κάνει τη σωστή επιλογή, όμως όσο βρίσκει χημεία, τόσο πολυτιμότερος θα γίνεται-κι είναι ο τύπος του παίκτη που το σκέφτεσαι να τον βγάλεις κι όταν δεν είναι στα καλά του, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε ξελασπώσει: στη Λεωφόρο δεν ήταν καλός, οι τελικές του σε δύο ευκαιρίες ήταν φτωχού επιπέδου, αλλά είδαμε ότι στο 84΄ έκανε το γκολ.
Σημαντικό για τον Ολυμπιακό ότι έβαλε ένα γκολ όταν έπαιξαν οι 11 βασικοί του, αλλά κι ένα ακόμη γκολ όταν έπαιξαν οι άλλοι 10 παίκτες που μπήκαν ως αλλαγή. Με το ένα γκολ πιο όμορφο από το άλλο. Στο βιντεάκι από την Cosmote TV, μπορούμε να διακρίνουμε αφενός μεν την πλήρη κατοχή της μπάλας από πλευράς «ερυθρόλευκων», αφετέρου δε, σε ατομικό πιά επίπεδο, την υπέροχη κάθετη του Εμβιλά ανάμεσα στις γραμμές προς τον Μπουχαλάκη, την έξυπνη πάσα του Μπούχα στον Βρουσάι και την άψογη πάσα του στον σκόρερ Ελ Αράμπι.
Στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού μου άρεσε πολύ ο Ρέτσος, που τον τελευταίο καιρό γίνεται όλο και καλύτερος-το ξεκίνησε με τη Ναντ, το συνέχισε στη Λιβαδειά και τον είδαμε και χθες να είναι ένα επίπεδο πάνω από κάθε αμυντικό του Ολυμπιακού. Με τουλάχιστον τρεις καθοριστικές επεμβάσεις, με καλές τοποθετήσεις, πιεστικός στα μαρκαρίσματα, καλές νίκες και στον αέρα, σωστή εφαρμογή του οφσάιντ, αλλά και καλή ανάπτυξη από πίσω. Εάν δεν είχε μία κακή πάσα σε αντίπαλο έξω από την περιοχή, που προκάλεσε στη συνέχεια κι ένα φάουλ που έκανε από πλάγια, θα ήταν αλάνθαστος. Μακάρι να μείνει μακριά από τραυματισμούς και να συνεχίσει έτσι.
Ο Ρέτσος με τον Φορτούνη, τον Κασάμι και τον Μπιέλ ήταν εύκολα οι καλύτεροι του Ολυμπιακού χθες στην Ισπανία.
Άσχετο: Το θέμα με τον Σκάρπα είναι ξεκάθαρο. Ο Βραζιλιάνος υπέγραψε στις 10 Ιουλίου με τη Νότιγχαμ και συμφώνησε να έρθει την 1η Γενάρη στον Ολυμπιακό για το β΄μισό της σεζόν. Ο Ολυμπιακός, όμως, πήρε τον Σεπτέμβριο τον Χάμες και τον Μπιέλ, που παίζουν ακριβώς στην ίδια θέση με τον Σκάρπα-κατά πρώτον 10άρι, κατά δεύτερον από πλάγια αλλά όχι «καθαροί» εξτρέμ.
Ο Χάμες κι ο Μπιέλ του βγαίνουν του Ολυμπιακού, οπότε δεν έχει κανένα λόγο να φέρει τον Σκάρπα μεσούσης της σεζόν. Πόσο δε μάλλον έχοντας ανανεώσει τέλη Αυγούστου το συμβόλαιο του Φορτούνη, με το επί σειρά ετών 10άρι του Ολυμπιακού να δείχνει όλο και να ανεβαίνει. Το ότι θα έρχονταν ο Σκάρπα, το λέγαμε μέχρι και τον Αύγουστο, αν θυμάστε. Τότε, ίσχυε. Είναι πολύ απλό.
Τώρα, να έχει και Χάμες και Μπιέλ και Φορτούνη και Σκάρπα, τι λογική έχει; Αν τον έφερνε ο Ολυμπιακός τον Σκάρπα, οι ίδιοι που λένε γιατί δεν ήρθε ο Σκάρπα, «όπως είχαμε υποσχεθεί», θα έλεγαν τώρα ότι ποδοσφαιρικά δεν έχει λογική να έχεις τέσσερις παίκτες πρώτης γραμμής στην ίδια θέση. Έτσι, για να ξέρουμε και τι λέμε.