• Σαν την καλαμιά στον κάμπο…

Στο ποδόσφαιρο, το εύκολο είναι να παίξεις καλά σε καλό παιγνίδι με καλό αντίπαλο. Σε κακό παιγνίδι με κακό αντίπαλο, πράγμα που είναι κι αυτό μεσ' «στο πρόγραμμα» του σπορ, παίζεις για να πάρεις ό,τι διακυβεύεται, τους πόντους για παράδειγμα και να φύγεις. Ειδικά, όταν πρόκειται για πρεμιέρα, ειδικά όταν η τελευταία εικόνα είναι τα κατεβασμένα κεφάλια το βράδυ του αποκλεισμού από την Ευρώπη.

Σ’ εκείνο το παιγνίδι απέναντι στους Βούλγαρους της Λέφσκι, ο Κάλεντ Νάραϊ, υποχρεώθηκε να πηδά ψηλά στις σέντρες, σαν φουνταριστός στο πέναλτι, για να παίρνει κεφαλιές. Οχι, ακριβώς, η ορθόδοξη εικόνα ή ο ορθός δρόμος αναζήτησης του γκολ.

Επιμένω ότι το γκολ παραμένει το νούμερο ένα ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ. Το βρήκε πολύ νωρίς, στη χτεσινή πρεμιέρα με τον Μπράντον Τόμας, κατορθώνοντας αρχικά να ανοίξει τρύπα στο… τείχος του Παναιτωλικού από τη δεξιά πλευρά. Εκεί, ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα η φιγούρα του Γερμανού εξτρέμ από το Νοϊβίντ των 70.000 κατοίκων.

Κάτοικος Θεσσαλονίκης, πλέον, ο 28χρονος ποδοσφαιριστής, παραμένει γοητευμένος από την υποδοχή που έτυχε στη νέα του ομάδα, κι επιμένει να λέει πως «χρειάζεται χρόνος να μάθουμε ο ένας ποδοσφαιριστής τον άλλον, να αντιληφθούμε το πως παίζει ο ένας δίπλα στον άλλο», το τρίποντο στην πρεμιέρα απλώς ήταν «ένα καλό πρώτο βήμα», εξάλλου γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα πως «έχουμε αρκετή δουλειά μπροστά μας προκειμένου να γίνει ακόμα καλύτερη η συνεργασία και η εικόνα ως ομάδα μέσα στο γήπεδο».

Σαν την καλαμιά στον κάμπο…

Υπήρχαν στιγμές που νόμιζες ότι μέσα στο γήπεδο υπήρχε μόνο ο Νάραϊ ή Νάρεϊ πες τον όπως θέλετε, γι’ αυτό και ένα πολύ μεγάλο διάστημα ο «Δικέφαλος» έμοιαζε να είναι, εντελώς, μονοδιάστατος, μιας και όλοι μα όλοι τον έψαχναν για να ακουμπήσουν την μπάλα πάνω του. Ήξεραν ότι θα κάνει αυτό για το οποίο οι «ασπρόμαυροι» έβγαλαν 1,5 εκατομμύριο ευρώ από τα ταμεία τους για να φέρουν τον πρώτο παίκτη σε ασίστ της περσινής «Τσβάιτε Λίγκα» στην Τούμπα. Έκρηξη στα πρώτα μέτρα, καλή σέντρα και το κοντέρ άρχισε να γράφει ασίστ και στην Ελλάδα.

Ο Κάλεντ είναι ένας ωραίος τύπος, άνετος, χαμογελαστός, ευδιάθετος, ανοικτός στην παρέα. Έχει μία κόρη που λατρεύει και περνά τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο του μαζί της σε κάποιον παιδότοπο ή μια παιδική χαρά που του αρέσει πολύ να πηγαίνει.

Προς το παρόν η μοναδική παρέα του πάνω στο χορτάρι την ώρα των αγώνων είναι ο Λευτέρης Λύρατζης. Οι δυο τους αρχίζουν και συνεννοούνται εξαιρετικά, το παραδέχθηκε και ο δημιουργός του μοναδικού τέρματος της χτεσινής αναμέτρησης, η εικόνα και των δύο στα δεξιά ήταν ένα χαρμόσυνο μήνυμα για το μέλλον. Μ’ έναν αστερίσκο, βεβαίως βεβαίως, για τι θα γίνει με την επιστροφή του Άντρια Ζίβκοβιτς, ο οποίος απουσίαζε λόγω τιμωρίας.

Η πρώτη γρήγορη απάντηση είναι «θα πάει να παίξει αριστερά γιατί μπορεί να παίξει», εκεί όπου η απουσία ενός… κανονικού εξτρέμ, καθώς ούτε ο Μπίσεσβαρ, ούτε ο Καντουρί είναι εξτρέμ, «βγάζει μάτια»! Ο Λουτσέσκου μες το θολωμένο του μυαλό απάντησε ότι θα ήθελε έναν εξτρέμ με ικανότητα στο «ένας εναντίον ενός», όταν ρωτήθηκε για… το δεκάρι και τις μεταγραφές. Δεν ξέρω αν ο Ιβάν Σαββίδης πειστεί και προχωρήσει στην απόκτηση και ενός εξτρέμ, πάντως το όποιο πείραμα δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ καιρό.

«Ο Λύρα (σ.σ. Λύρατζης) με καταλαβαίνει αρκετά, το ίδιο κι εγώ για αυτό έχουμε τη δυνατότητα να συνεργαζόμαστε καλά. Η αμυντική γραμμή του αντιπάλου ήταν πολύ πίσω, έτσι είχαμε τη δυνατότητα να βάλουμε συνεργασίες από τα πλάγια», έλεγε το βράδυ του Σαββάτου στη μικτή ζώνη της Τούμπας ο 28χρονος ακραίος επιθετικός, το «παρατσούκλι» του είναι «Reggie», βλέπει ταινίες, έχει και... λίγη καλή «τρέλα» για τα βιντεοπαιχνίδια και πιο συγκεκριμένα το FIFA, ενώ για αρκετό κόσμο παραμένει ο… γρίφος για το πως προφέρεται το επίθετό του: Νάρεϊ ή Νάραϊ, όπως τον αποκαλούν στη Γερμανία.