Αρης: Έβαλε τον εαυτό του σε λάκκο

• Υπάρχει πρόβλημα αν το πρόβλημα ήταν η μη μετουσίωση των ευκαιριών
• Στον κύκλο των τελευταίων ευκαιριών

Συνήθως, το κίνητρο της επιβίωσης (σ’ έναν στόχο) υπερέχει κάθε άλλου. Αυτό λέει ο κανόνας του αθλητισμού αλλά κι αυτός καταρρίφθηκε στο «Κλ. Βικελίδης». Η δίψα της πιτσιρικαρίας του Ολυμπιακού και η προσπάθεια απόδειξης στον προπονητή τους ότι είναι κι αυτοί εδώ, αποδείχθηκαν πιο ισχυρά. Χθες για παράδειγμα, από τα πρώτα λεπτά ήταν φανερό ότι ο Άρης δεν μπορούσε να ματσάρει την ταχύτητα και την ενέργεια της πιτσιρικαρίας του Ολυμπιακού. Τον έτρεχαν οι «μικροί» και του… άλλαξαν τον αδόξαστο. Σωστά το είπε ο Χουλιάν Κουέστα λέγοντας ότι «υποφέραμε στο δεύτερο ημίχρονο». Αν οι «κίτρινοι» είχαν λογαριάσει διαφορετικά το παιχνίδι, η έκπληξη που ένιωσαν ήταν μεγαλύτερη κι όσο κυλούσαν τα λεπτά, αυτός που φούσκωνε ψυχολογικά ήταν ο Ολυμπιακός και όχι ο Άρης. Το θέμα είναι, γιατί ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά στα τρεξίματα; Υπάρχει κόπωση; Κι αν υπάρχει, δεν έχει διαπιστωθεί; Και ποιο είναι το σχέδιο για την απόκρυψή της;

Εάν υπάρχουν τρία σενάρια που μπορούν να ερμηνεύσουν τη χθεσινή κακοτεχνία του Άρη, όποιο κι αν επιλέξεις, πολλαπλασιάζονται οι προβληματισμοί. Εάν υπάρχει αδιαφορία (όπως «κατήγγειλε» η κερκίδα), τότε το πράγμα είναι ακόμη πιο επικίνδυνο διότι δύσκολα βρίσκεις δρόμος επιστροφής. Θαρρώ ότι δεν υπάρχει ωχαδερφισμός, αμφιβάλλω όμως αν ο καθένας θα επέλεγε το διπλανό του για να πάει στον πόλεμο. Αν νιώθει δηλαδή ότι ο διπλανός του είναι αποφασισμένος να δώσει και την τελευταία του σταγόνα. Κοινώς, δεν είναι όλοι στην ίδια γραμμή. Όχι τώρα, έχει καιρό αυτή η ιστορία. Και η ολοκλήρωση των συμβολαίων δεν στοιχειοθετεί δικαιολογία για τους επαγγελματίες. Για τους ερασιτέχνες που είναι ικανοί να κατηγορήσουν τους πάντες και τα πάντα εκτός των εαυτών τους, μπορεί να είναι.

Εάν υπάρχει δυσκολία ανταπόκρισης στο αγωνιστικό σχέδιο και ο Χερμάν Μπούργος επιμένει σ’ αυτό, επίσης υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν δείχνει διατεθειμένος να το αλλάξει στους τρεις αγώνες που ακολουθούν σε εννιά ημέρες. Ο Αργεντίνος επιμένει σε κάτι, κοιτώντας την επίλυση του προβλήματος στο σκοράρισμα και μπροστά στο δέντρο χάνει το δάσος. Γιατί, μέχρι πρότινος είχε να λύσει το πρόβλημα στο σκοράρισμα, πλέον τα ζητούμενα είναι περισσότερα.

Το τρίτο είναι ότι μπροστά στην αναπόφευκτη αγωνιστική καταπόνηση και κυρίως την ψυχική κόπωση έπειτα από δέκα μήνες καθημερινής συμβίωσης, η επιλογή της απενεργοποίησης ποδοσφαιριστών και συρρίκνωσης του ρόστερ είναι τουλάχιστον επικίνδυνη και δεν έχει εξηγηθεί. Αυτό έγινε στον Άρη στον τελευταίο έναν μήνα με συνέπεια τον περιορισμό των επιλογών. Με την ταυτόχρονη αλλαγή της τακτικής (όχι του σχήματος). Μια απόφαση η οποία μπορεί να λειτουργήσει σε κάποια παιχνίδια αλλά δεν γίνεται να είναι και… ευαγγέλιο. Αυτό δείχνουν τα πεπραγμένα.

Υπάρχει πρόβλημα αν το πρόβλημα ήταν η μη μετουσίωση των ευκαιριών

Στην αξιολόγησή του, ο Χερμάν Μπούργος εκτίμησε ότι το πρόβλημα ήταν η μη μετουσίωση των ευκαιριών. Συγνώμη, αλλά για ποιες ευκαιρίες μιλάμε; Ενδεχομένως να τεθούν προς συζήτηση κάποιες αποφάσεις στην τελική πάσα και η αλαζονική συμπεριφορά που χαρακτήρισε τους Ιτούρμπε, Μαντσίνι, Πάλμα όταν είχαν την μπάλα στα πόδια τους και δεν έκαναν τη σωστή πάσα. Το πρόβλημα του Άρη ήταν ότι δεν ήξερε τι να κάνει όταν είχε την μπάλα εκτός μεγάλης περιοχής του αντιπάλου. Πλην μιας συνεργασίας μεταξύ Μαντσίνι-Πάλμα στο πρώτο ημίχρονο, άλλη δεν είδαμε.

Γι’ αυτό αποδοκίμασε ο κόσμος. Όχι γιατί χάθηκαν ευκαιρίες αλλά γιατί δεν τις είδε να δημιουργούνται. Δεν είδε σχέδιο, αλλά μια ομάδα παραδομένη η οποία συμβιβάστηκε με τη μοίρα του παιχνιδιού κι έδειχνε ανήμπορη να αντιδράσει. Μια ομάδα η οποία από το 55’ (όταν δέχθηκε το γκολ) και μετά είχε ένα σωρό ημιτελείς προσπάθειες και τσαπατσουλιές. Φέτος το στομάχι έχει τεντωθεί, σφυρηλατήθηκε αρκετά στο να καταπίνει, παράλληλα όμως αναγνωρίζει. Ο κόσμος χειροκρότησε και μετά από αρνητικά αποτελέσματα, όταν είδε κάτι. Μια προσπάθεια. Χθες έπραξε το αντίθετο γιατί δεν είδε αυτό που περιέγραψε ο προπονητής της ομάδας.

Τι είδε από το 55’ και μετά. Την τσαπατσουλιά του Εμπακατά από την αριστερή πλευρά με τα διαδοχικά αποτυχημένα γεμίσματα, την ανυπαρξία του Ματέο Γκαρσία για τον οποίον μάλλον δεν υπάρχει ελπίδα και την αντικατάσταση του μοναδικού επικίνδυνου κυνηγού (σ. σ. Ντάνιελ Μαντσίνι) στην κίνηση απελπισίας με την είσοδο του Δημήτρη Μάνου ο οποίος είχε να παίξει από τις 20 Φεβρουαρίου! Τον Χουάν Ιτούρμπε ο οποίος φώναζε ότι χρειάζεται αλλαγή αλλά παρέμενε στο γήπεδο; Αυτό που είδε ήταν τον Χουλιάν Κουέστα να κρατά το σκορ στο 0-1 γιατί εξαφανίστηκαν οι όποιες ισορροπίες υπήρχαν.

Στον κύκλο των τελευταίων ευκαιριών

Αυτό ισχύει για όλους ενόψει των τριών τελευταίων αγώνων γιατί οι μέχρι στιγμής εντυπώσεις δεν είναι οι καλύτερες και η υλοποίηση του στόχου θα κρίνει το μέλλον. Αυτό ισχύει για κάθε επαγγελματία και το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση. Υπάρχει ένας αγώνας στην Τούμπα και μετά αυτός με την ΑΕΚ στο «Κλ. Βικελίδης». Τον τρόπο οφείλουν να τον βρουν ο Μπούργος με τους ποδοσφαιριστές του αλλά ο Άρης θα πρέπει πάση θυσία να κερδίσει την ΑΕΚ και σίγουρα να μην φύγει με άδεια χέρια από το παραδοσιακό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης.