Γιατί ο Πέλκας είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό

Γιάννης Σερέτης
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τις μεταγραφικές ανάγκες του Παναθηναϊκού, τον ελεύθερο Δημήτρη Πέλκα και την καταπληκτική πρόοδο του Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος καλείται να βελτιώσει τους... αριθμούς του.

Τα «κουτάκια» για την επόμενη σεζόν τα ξέρει μόνο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι στενοί συνεργάτες του. Ο,τι κι αν λέμε εμείς, οι οπαδοί ή οι διοικούντες, η ενίσχυση του Παναθηναϊκού τουλάχιστον ως προς τις θέσεις (για μην πούμε και κατά 90 % ως και προς τα πρόσωπα) εξαρτάται από τις αποφάσεις του Σέρβου κόουτς. Τη γνώμη μας την έχουμε καταθέσει αλλά δεν έχει απολύτως καμία σημασία: ο Παναθηναϊκός στη βασική ενδεκάδα του χρειάζεται δεξιό μπακ, έναν στόπερ, δυο μέσους και έναν σέντερ φορ. Καλύτερους από τους υπάρχοντες, ούτε καν «ισάξιους» αν θέλει να είναι ανταγωνιστικός και πάλι στο πρωτάθλημα και να παίξει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Οι μεγαλύτερες ελλείψεις εντοπίζονται στη μεσαία γραμμή και εξίσου σημαντικό με την ευστοχία είναι η ταχύτητα. Η σεζόν ουσιαστικά τελείωσε τη Δευτέρα 8 Μάη. Εχει περίπου 45 – 50 μέρες μέχρι την έναρξη της προετοιμασίας και παίζει τους δυο προκριματικούς του στο Champions League στα διήμερα 25/26 Ιουλίου και 1/2 Αυγούστου. Εως τότε πρέπει να έχει ενισχυθεί τουλάχιστον στη μεσαία γραμμή, δεδομένης και της επιστροφής του Αϊτόρ, για τον οποίο, βέβαια, δεν μπορεί να βάλει κάποιος το χέρι του στη φωτιά ότι θα είναι εξ' αρχής ο αέρινος σκιέρ που έκανε πράγματα και θαύματα από τον περυσινό β' γύρο μέχρι και τον εφετινό Οκτώβριο.

Σ' αυτό το πλαίσιο, λοιπόν και δεδομένου ότι ο επί Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός είναι πάρα πολύ «δυσκοίλιος» στις αποφάσεις του, στα δικά μου μάτια ο ελεύθερος Δημήτρης Πέλκας είναι μια θαυμάσια ευκαιρία. Δεν έχω ιδέα αν θα το ήθελε ο ίδιος ο παίκτης, δεν έχω ιδέα αν θα τον ήθελε ο Γιοβάνοβιτς. Ομως ένας χαφ σαν τον Πέλκα, ελεύθερος στα 30 του, που έχει κάνει πρωταθλητισμό και στον ΠΑΟΚ και στη Φενέρ, που μπορεί να παίξει «δεκάρι» και «8-10» (ενίοτε και εξτρέμ) που θα τονώσει το μηδαμινό ελληνικό στοιχείο στο Τριφύλλι, είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για το Τριφύλλι. Παίκτης με ένταση στο παιχνίδι του, με γκολ και ασίστ, με σουτ και ντρίμπλα, με «γεμάτες» σεζόν στην Τουρκία και στη Χαλ παρά τους δυο – τρεις τραυματισμούς του, με μπόλικους αγώνες στη Εθνική Ελλάδας (30 συμμετοχές) και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (45 ματς), μου μοιάζει ιδανικός γι' αυτόν τον Παναθηναϊκό, που διάθεσε πέρυσι συμβόλαιο 1,5 εκατ. Ευρώ στον Μπερνάρ, ο οποίος έχει λαμβάνειν 2,5 εκατ. Ευρώ του χρόνου!

Οσο για τον σέντερ φορ; Ηταν πολλοί που δεν πίστευαν στην τόσο ραγδαία και εντυπωσιακή βελτίωση του Φώτη Ιωαννίδη. Ενας εξ' αυτών κι εγώ. Η ανανέωση του συμβολαίου του είναι η ελάχιστη επιβράβευση για τη συγκλονιστική σεζόν που έτρεξε εφέτος, παίζοντας στα περισσότερα ματς ως αλλαγή. Αν ο Παναθηναϊκός σήκωνε την κούπα, ο 23χρονος φορ με τον Μπρινιόλι θα συναγωνίζονταν για τον τίτλο του MVP της σεζόν. Δικαιώθηκε ο Παναθηναϊκός (κυρίως ο Αλαφούζος) που δεν τον πούλησε πέρυσι στη Σάρλοτ του Σφιντέρσκι αντί 2,5 εκατ. Ευρώ κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, όταν είχε ήδη κλείσει η μεταγραφική σεζόν για τις ευρωπαϊκές χώρες, όμως νομίζω πως ακόμα κι αν η πρόταση από το MLS είχε φτάσει τον Ιανουάριο, δεν θα γινόταν αποδεκτή. Παρότι τα χρήματα για έναν επιθετικό που συνολικά πέτυχε πέρυσι έξι γκολ σε 33 ματς, δεν ήταν διόλου άσχημα.

Ο Ιωαννίδης είναι – μαζί με τον Μπρινιόλι και τον Ρουμπέν Πέρεθ που αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι – η πιο value for money μεταγραφή των τελευταίων ετών στον Παναθηναϊκό. Είναι ένας από τους ελάχιστους που ωφελήθηκαν από την παρουσία του Λάζλο Μπόλονι στο Τριφύλλι (παρότι πολλάκις τον είχε χρησιμοποιήσει ως εξτρέμ!) και εφέτος βελτιώθηκε σε όλα: αντίληψη, δύναμη, positioning, ταχύτητα στη λήψη απόφασης, ντρίμπλα και κυρίως στην τελική πάσα, μοιράζοντας κάποιες από τις πλέον δύσκολες ή εντυπωσιακές μπαλιές προς τους συμπαίκτες του, εκ των οποίων οι περισσότερες πετάχθηκαν στα σκουπίδια. Καλείται, όμως, να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα, αυτή είναι άλλωστε η βασική δουλειά του σέντερ φορ: 7 γκολ σε 41 ματς (κι ας είναι το 60% ως αλλαγή) είναι φτωχός απολογισμός, σε μια ομάδα, βέβαια, η οποία δεν διακρίθηκε και για το φουλ επιθετικό της ποδόσφαιρο, ούτε πέτυχε... 70 γκολ στη χρονιά.

Κι αν το ερώτημα είναι «τι θα γίνει με τους φορ του χρόνου;» άποψή μας είναι πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται βασικό «9». Κι ας έκανε εξαιρετική σεζόν ο Ιωαννίδης, κι ας έδωσε πέρυσι 3,5 εκατ. Ευρώ ο Παναθηναϊκός στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας για τον Σπόραρ, που δεν έκανε πολύ καλή, ούτε όμως και «τραγική» σεζόν. Σίγουρα δεν έβγαλε ούτε τα... μισά από τα χρήματα που δαπανήθηκαν (όπως και ο Μπερνάρ και πολλοί άλλοι, σε μια αποτυχημένη μεταγραφικά σεζόν για τους Πράσινους, αλλά αυτό είναι... άλλο κείμενο), όμως όπως έχει σημειωθεί δεκάδες φορές, ποτέ δεν είναι ευθύνη του παίκτη τα ποσά που δίνονται για τη μεταγραφή του, πάντα αυτή η ευθύνη βαραίνει το κλαμπ. Επειδή, λοιπόν, ο Ιωαννίδης κατέθεσε απίστευτη βελτίωση στο play making, μπορεί κάλλιστα να παίξει και πίσω από τον φορ σε πάρα πολλά ματς του πρωταθλήματος, στα οποία δεν... χρειάζεται να παίζει ο Παναθηναϊκός με δυο «εξάρια» και ένα «οκτάρι». Ναι, κατά τη γνώμη μας οι Πράσινοι χρειάζονται βασικό φορ, όμως σαφώς μεγαλύτερες είναι οι ανάγκες του στη μεσαία γραμμή, όπου υπολείπεται πάρα πολύ ποιοτικά έναντι της ΑΕΚ.

@Photo credits: INTIME