O ρόλος του Ρόνι Ρόζενταλ στο (προ)τελευταίο πρωτάθλημα της Λίβερπουλ πριν από 30 χρόνια ήταν καταλυτικός. Ο Τζον Όλντριτζ είχε παραχωρηθεί στη Σταντάρ Λιέγης, ενώ ο Ίαν Ρας αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού. Ο Κένι Νταλγκλίς αναζητούσε το τελευταίο κομμάτι του παζλ προκειμένου να κατακτήσει το τρίτο του πρωτάθλημα ως προπονητής της Λίβερπουλ.

Ο Ισραηλινός «παραμελημένος ήρωας» των οπαδών των reds, αποκτήθηκε με την μορφή δανεισμού από την Σταντάρ Λιέγης (24 γκολ σε 54 ματς) στις 22 Μαρτίου 1990 και εννιά μέρες αργότερα έκανε το ντεμπούτο του για 20 λεπτά στην αναμέτρηση με την Σαουθάμπτον, όπου η Λίβερπουλ πέτυχε την μεγάλη αντροπή (από 1-2, σε 3-2 στο τελευταίο 20 λεπτό).

Στο πρώτο ματς όπου ξεκίνησε βασικός (11/4, 4-0 εκτός έδρας την Τσάρλτον) πέτυχε το απόλυτο χατ-τρικ (γκολ με το αριστερό, το δεξί και κεφαλιά) κάνοντας τους πάντες να παραμιλούν για τον νέο cult hero του «Άνφιλντ», ο οποίος με τα «χρυσά» γκολ του εκτόπισε την διεκδικήτρια του τίτλου Άστον Βίλα. Ο Ρόζενταλ ολοκλήρωσε την χρονιά σκοράροντας 7 γκολ σε 8 ματς και ο Κένι Νταλγκλίς έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση αφού η αγγλική ομάδα στο πρόσωπο του «Rocket Ronny» βρήκε τον ποδοσφαιριστή που με την ταχύτητα, αλλά και την εκτελεστική του ικανότητα πρόσφερε πολύτιμη χείρα βοηθείας στην κατάκτηση της κούπας.

• Δείτε εδώ το Super αφιέρωμα του Gazzetta.gr στην πρωταθλήτρια Λίβερπουλ

Ο ύψους 1.80 διεθνής Ισραηλινός φημιζόταν για τον δυναμισμό του και την εξαιρετική φυσική κατάσταση του. Η Λίβερπουλ για να τον διατηρήσει στο δυναμικό της αναγκάστηκε να ενδώσει στις απαιτήσεις της Σταντάρ Λιέγης καταβάλλοντας το διπλάσιο χρηματικό ποσό σε σχέση με αυτό που είχε αρχικά συμφωνηθεί (2 εκατ. δολάρια).

Είναι χαρακτηριστικό πως το όνομα του φιγουράρει στην λίστα των 100 ποδοσφαιριστών που ταρακούνησαν το Kop καταλαμβάνοντας την 76η θέση.

Ο «Rocket Man» από την Χάιφα παρέμεινε στο μεγάλο Λιμάνι μέχρι το 1994 (93 εμφανίσεις/22 γκολ), όταν η Τότεναμ (100 συμμετοχές/11 γκολ) τον απέκτησε έναντι 250.000 λιρών. Τελευταίος στου σταθμός στην Αγγλία η Γουότφορντ (1997) όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 35 ετών.

Ο Ρόζενταλ σε μια κατάθεση ψυχής στο gazzetta.gr, ανέλυσε το παρασκήνιο της μεταγραφής του στη Λίβερπουλ, θυμήθηκε τα κρίσιμα γκολ που πέτυχε λίγες μέρες μόλις μέρες μετά την άφιξη του στο «Άνφιλντ», αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Κέβιν Νταλγκλίς, την ανατριχίλα που αισθάνθηκε όταν για πρώτη φορά άκουσε το «You' ll Never Walk Alone», έδωσε την δική του εξήγηση για το γεγονός πως η πρώην ομάδα του παρέμεινε για 30 χρόνια δίχως πρωτάθλημα, ενώ στάθηκε και ατα κοινά στοιχεία της ομάδας του '90 με την σημερινή!

Ποια ήταν η ιστορία πίσω από την μεταγραφή σου στη Λίβερπουλ; Υπάρχει μπόλικο παρασκήνιο έτσι;

«Εκείνη την εποχή αγωνιζόμουν στην Σταντάρ Λιέγης και ενημερώθηκα από τον τότε προπονητή της ομάδας πως δεν βρισκόμουν στα πλάνα του. Ένα χρόνο πριν ήμουν πρώτος σκόρερ της ομάδας, όμως έπρεπε να κοιτάξω μπροστά. Έπρεπε να βρω μια ομάδα και έτσι όταν ήρθε η ευκαιρία της Λούτον ήμουν ενθουσιασμένος γιατί είχα την ευκαιρία να παίξω σε ένα πολύ καλό πρωτάθλημα.

Ξέρετε, εκείνη την εποχή το αγγλικό πρωτάθλημα δεν ήταν το κορυφαίο. Αντίθετα κυριαρχούσε το ιταλικό. Έξι μήνες προτού δοκιμαστώ στη Λούτον είχα υπογράψει στην Ουντινέζε. Όταν πήρα μεταγραφή από την Κλαμπ Μπριζ στη Σταντάρ Λιέγης, από την πρώτη χρονιά ήμουν πρώτος σκόρερ της ομάδας, πετυχαίνοντας σχεδόν 20 γκολ.

Συνεπώς το ιταλικό πρωτάθλημα ήταν το καλύτερο στην στον κόσμο εκείνη την εποχή. Όλοι οι ποδοσφαιριστές ήθελαν να παίξουν εκεί. Ήταν το όνειρο τους. Άλλωστε εκείνη την εποχή διεξήχθη το Μουντιάλ, υπήρχαν υπέροχα γήπεδα, αλλά και ασφαλώς χρήματα. Έτσι υπέγραψα το καλοκαίρι του 1989 συμβόλαιο στην Ουντινέζε και στη συνέχεια επέστρεψα στο Ισραήλ για διακοπές. Ενώ βρισκόμουν λοιπόν στην πατρίδα μου, στις ειδήσεις ανέφεραν πως δεν πέρασα τα ιατρικά τεστ. Ασφαλώς για μένα αυτό αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη αφού έπαιζα ποδόσφαιρο σε όλη την ζωή μου και τίποτα απολύτως δεν είχε συμβεί. Ουσιαστικά στην Ουντινέζε βρήκαν στα ιατρικά κάποιο πρόβλημα στη μέση μου, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που χάλασε η μεταγραφή.

Πλέον πρώτα περνάς από ιατρικές εξετάσεις και στη συνέχεια υπογράφεις. Τότε συνέβαινε το αντίθετο. Έτσι ενώ υπέγραψα συμβόλαιο την ίδια στιγμή ενδιαφέρονταν για έναν άλλο ποδοσφαιριστή. Τον Άμπελ Μπάλμπο. Θεώρησαν πως ήταν καλύτερο για αυτούς να προχωρήσουν στην απόκτηση του Μπάλμπο αφού εκείνη την εποχή εκείνος ήταν 22-23 ετών, ενώ εγώ ήμουν 25. Έτσι μου είπαν ότι κόπηκα στα ιατρικά. Θυμάμαι ήμουν συντετριμμένος αφού πάντα ονειρευόμουν να παίξω ποδόσφαιρο στην Ιταλία. Έτσι επέστρεψα στη Σταντάρ Λιέγης για να ανακαλύψω πως ο σύλλογος έχει νέο προπονητή, ο οποίος όπως προανέφερα με ενημέρωσε πως πρέπει να ψάξω για ομάδα μολονότι είχα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ.

Ήταν μια έκπληξη για μένα. Για έξι μήνες έπαιζα, αλλά όχι πάντα ως βασικός, ήταν όλα παράξενα. Έτσι τον Ιανουάριο πήγα στη Λούτον για να δοκιμαστώ και ήμουν χαρούμενος. Τελικά δεν συμφώνησαν με την Σταντάρ Λιέγης, αφού επειδή τα είχαν βρει στο 1 εκατ. δολάρια με την Ουντινέζε, ζήτησαν το ίδιο ποσό και από την Λούτον.

Εκείνη την εποχή ένα μεγάλο ποσό, το οποίο η Λούτον δεν μπορούσε να καταβάλει αντιπροτείνοντας μάξιμουμ 700.000 δολάρια κάτι που δεν δέχθηκε η Σταντάρ Λιέγης. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν προχώρησε η μεταγραφή μου στη Λούτον. Ήμουν απογοητευμένος γιατί αναγκάστηκα να μείνω στη Σταντάρ. Προπονητής της Λούτον εκείνη την εποχή ήταν ο Τζιμ Ράιαν, ο οποίος μίλησε για μένα στον Κένι Νταλγκλίς.

Τα πάντα έγιναν γρήγορα και βρέθηκα στη Λίβερπουλ. Η Λίβερπουλ αφότου κατακτήσαμε το πρωτάθλημα αποφάσισε να με αγοράσει όμως δεν υπήρχε σχετική οψιόν! Δεν υπήρχε αυτόματη παραμονή μου στην ομάδα γιατί ίσως εκείνη την εποχή δεν περίμεναν πως θα επηρεάσω τόσο πολύ το παιχνίδι της ομάδας. Έτσι έπρεπε να γίνουν νέες διαπραγματεύσεις μεταξύ Λίβερπουλ και Σταντάρ Λιέγης με την Λίβερπουλ να πληρώνει τελικά τα διπλάσια χρήματα που αξίωνε η Σταντάρ από την Ουντινέζε. Το ποσό που κατέβαλε η Λίβερπουl ήταν 1,2 εκατ. λίρες, δηλαδή περίπου 2 εκατ. δολάρια».

Από την πρώτη σου μέρα στο Άνφιλντ έκανες αισθητή την παρουσία σου. Πολλοί πιστεύουν πως χάρη σε σένα κατέκτησε η Λίβερπουλ το τελευταίο πρωτάθλημα πριν από 30 χρόνια....

«Όταν είσαι ποδοσφαιριστής εκτός από την ποιότητα, θα πρέπει να έχεις και την κατάλληλη νοοτροπία. Εννοώ να μπορείς να προσαρμοστείς στο νέο σου περιβάλλον, να επικοινωνείς σωστά. Πρέπει να μπαίνεις γρήγορα στον ρυθμό της ομάδας σου και ήταν κάτι που έκανα. Είχα την κατάλληλη ψυχολογία για να το κάνω. Υπάρχουν καλοί παίκτες που όμως δεν το έχουν αυτό, αφού δεν είναι προετοιμασμένοι με συνέπεια να αποτυγχάνουν.

Εγώ ήμουν πάντα τύπος που εάν θα πήγαινα σε μια ξένη χώρα πάντα ενδιαφερόμουν να μάθω την γλώσσα και να επικοινωνώ με τον κόσμο. Αυτό με βοήθησε να επιβιώσω στη Λίβερπουλ και στο αγγλικό ποδόσφαιρο, αφού εκεί ολοκλήρωσα την καριέρα μου.

Με το που πήγα στη Λίβερπουλ αισθάνθηκα άνετα και προκάλεσα αίσθηση με τις εμφανίσεις μου. Δεν ένιωσα πως βρίσκομαι σε μια ξένη χώρα. Ζούσα για αρκετά χρόνια στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Βέλγιο και δεν ήταν μεγάλη αλλαγή για μένα. Αντίθετα τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1986 όταν μετακόμισα από το Ισραήλ στο Βέλγιο ήταν πράγματι μεγάλη αλλαγή. Ξέρετε πως η νοοτροπία από μια μεσογειακή χώρα σε μια ευρωπαϊκή είναι διαφορετική. Προσαρμόστηκα πολύ ωραία, ήμουν προετοιμασμένος για αυτή την αλλαγή. Ασφαλώς δεν αρκεί αυτό. Θα πρέπει να διαθέτεις και ποιότητα ως ποδοσφαιριστής για να αποδίδεις στον αγωνιστικό χώρο κάτι που έκανα.

Είχα πολύ αυτοπεποίθηση και ήξερα πως εάν πάρω την ευκαιρία θα τα καταφέρω. Το αστείο της υπόθεσης πως προτού φτάσουμε στο ονειρεμένη βραδιά μου κόντρα στην Τσάρλτον όπου πέτυχα χατ-τρικ παίζοντας για πρώτη φορά βασικός, έκανα για 20 λεπτά το ντεμπούτο μου σε ματς απέναντι στην Σαουθάμπτον (31/3/90, 3-2) στο οποίο προτού μπω στο παιχνίδι χάναμε, αλλά στο τέλος βοήθησα την ομάδα να κερδίσει.

Επίσης στο δεύτερο ματς πρωταθλήματος απέναντι στην Γουίμπλεντον ήμουν με τους αναπληρωματικούς αλλά δεν χρησιμοποιήθηκα παρότι στην αναμέτρηση με την Σαουθάμπτον είχα δείξει καλά στοιχεία. Στη συνέχεια στον ημιτελικό του Κυπέλλου κόντρα στη Κρίσταλ Πάλας όπου χάσαμε 4-3 και αποκλειστήκαμε δεν βρισκόμουν ούτε στον πάγκο.

Ήταν παράξενο, αλλά είχα αντιληφθεί πως ήρθα σε μια τοπ ομάδα με πολλά αστέρια. Έτσι περίμενα πότε θα πάρω την ευκαιρία μου. Λόγω του αποκλεισμού από την Κρίσταλ Πάλας ο Κένι Νταλγκλίς αποφάσισε να κάνει αλλαγές και μια ώρα πριν από την έναρξη αγώνα με την Τσάρλτον (11/4/90, 0-4) μου είπε πως θα ξεκινήσω στην ενδεκάδα κάτι που αποτέλεσε έκπληξη για μένα.

Δεν το περίμενα, αλλά έπρεπε να αξιοποιήσω με κάθε τρόπο αυτή την ευκαιρία. Ήταν μια ονειρεμένη μέρα για μένα. Ήταν ένα από τα χάιλαϊτς της καριέρας μου. Θα έλεγα σε αυτό το ματς πυροδότησα την καριέρα μου, ήταν το παιχνίδι που μου έδωσε ώθηση για τη συνέχεια στην Αγγλία. Συνολικά στην καριέρα μου υπήρχαν δύο-τρεις τέτοιες στιγμές που με βοήθησαν να σκαρφαλώσω ψηλά».

Βλέπεις ομοιότητες ανάμεσα την Λίβερπουλ της δικής σου εποχής και την τωρινή;

«Τα κοινά στοιχεία μεταξύ της ομάδας του 1990 και της τωρινής είναι η απόλυτη κυριαρχία και των δύο. Εάν όμως θα πρέπει να συγκρίνω την σημερινή ομάδα της Λίβερπουλ με την δική μου που αγωνίστηκε πριν από 30 χρόνια, θα έλεγα πως πρόκειται για διαφορετικές γενιές. Εάν θεωρητικά γινόταν ένα ματς μεταξύ των δύο ομάδων είμαι βέβαιος πως η σημερινή ομάδα θα υπερίσχυε γιατί στη σημερινή εποχή όλοι οι παίκτες είναι πολύ αθλητικοί, έχουν καλύτερη φυσική κατάσταση. Το ταλέντο είναι το ίδιο. Και πριν 50 χρόνια υπήρχε, πάντα υπήρχε το ταλέντο στο ποδόσφαιρο. Η μεγάλη διαφορά του τότε με το σήμερα είναι ότι πλέον πρόκειται για περισσότερο αθλητές.

Παλαιότερα δεν χρειαζόταν να είσαι γρήγορος για να αγωνιστείς σε μια τοπ ομάδα, χρειαζόταν απλά να είσαι ταλαντούχος. Προσωπικά δεν ήμουν ο πιο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, αλλά είχα ταχύτητα. Είναι κάτι επίσης σημαντικό και γι' αυτό κατάφερα να αγωνιστώ στη Λίβερπουλ. Αγωνίστηκα σε πολλές μεγάλες ομάδες επειδή ήμουν ταχύς. Αυτό ήταν το μεγάλο προσόν μου. Στη σημερινή εποχή δεν νοείται να παίξεις σε μεγάλη ομάδα εάν δεν τρέχεις. Είναι αδύνατο. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Η ταχύτητα και ρυθμός στο παιχνίδι είναι διαφορετικά πλέον. Η Λίβερπουλ παλαιότερα συνήθιζε να αγοράζει τους πιο ταλαντούχους παίκτες του αγγλικού ποδοσφαίρου και ήταν σαν μια εθνική ομάδα με Άγγλους, Ουαλούς ή Ιρλανδούς διεθνείς παίκτες.

Ήταν εύκολο για την Λίβερπουλ να αγοράζει τους καλύτερους παίκτες, όμως αυτό αργότερα άρχισε να αλλάζει. Όταν συστάθηκε η Premier League άλλαξε και το όραμα που υπήρχε στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ομάδες όπως οι Άρσεναλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξελίχθηκαν παρουσιάζοντας καλές ακαδημίες, ενώ υπέγραψαν παίκτες μέσα από το φυτώριο τους. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό και άρχισαν να αποκτούν καλύτερους ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό. Αντίθετα το σκάουτινγκ της Λίβερπουλ δεν είναι το ίδιο καλό, όσο άλλων ομάδων. Συγκεκριμένα, όταν ο Αρσέν Βενγκέρ ανέλαβε αργότερα την Άρσεναλ και άρχισε να κυριαρχεί συνήθιζαν να αποκτούν τους καλύτερους Γάλλους ποδοσφαιριστές. Όταν λέω τους καλύτερους εννοώ αθλητές, όπως ήταν οι Βιεϊρά, Ανρί και Πιρές».

Είχες ποτέ φανταστείς πως θα έπρεπε να περάσουν 30 χρόνια για να επιστρέψεις ο σύλλογος στην κορυφή; Τι έφταιξε γι' αυτό;

«Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως η Λίβερπουλ θα περίμενε 30 χρόνια για να κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιος το 1990 που θα έλεγε πως η Λίβερπουλ δεν θα πάρει το πρωτάθλημα σε βάθος πενταετίας, πόσο μάλλον να μιλάμε για 30 χρόνια. Μπορεί εκείνη την εποχή η Λίβερπουλ να είχε ξεκινήσει να βελτιώνει τις ακαδημίες της, όμως οι επιλογές που έκανε δεν ήταν οι καλύτερες αρκετά καλές.

Γι' αυτό ήταν δύσκολο να προσελκύσει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, αλλά αν κοιτάξουμε τι κάνει ο σύλλογος την τελευταία πενταετία θα αντιληφθούμε πως ακολούθησε τον σωστό δρόμο. Πλέον βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση και κυριαρχεί απόλυτα. Να δούμε εάν μπορεί να συνεχίσει να το κάνει και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν».

Ο Κένι Νταλγκλίς λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος παραιτήθηκε από την Λίβερπουλ. Ήταν ένα σοκ για τους παίκτες αυτό;

«Ήταν ένα σοκ. Θυμάμαι την μέρα που ήρθε στα αποδυτήρια από την προπόνηση και είπε 'παραιτούμαι'. Όλοι οι ποδοσφαιριστές είχαν σοκαριστεί. Ήταν το τελευταίο που θα περίμενε κανείς. Είσαι όμως επαγγελματίας και θα πρέπει να συνεχίσεις να παίζεις ποδόσφαιρο».

Τι δεν έκανε σωστά στη συνέχεια ο διάδοχος του, Γκρέιαμ Σούνες;

«Ο Γκρέιαμ Σούνες ήταν εντελώς διαφορετικός σε σχέση με τον Κένι Νταλγκλίς. Ο Γκρέιαμ Σούνες αποκτήθηκε ως ποδοσφαιριστής και ξαφνικά έγινε προπονητής. Ήταν λίγο πιο παρορμητικός. Όταν είσαι παρορμητικός ή οξύθυμος ως ποδοσφαιριστής αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει πως δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα νεύρα σου κάνοντας κάτι που δεν έχεις σκεφτεί από πριν.

Αυτό μπορεί επίσης να επηρεάσει την ικανότητα σου να γίνεις προπονητής. Ξέρετε όταν είσαι προπονητής πρέπει να σκέφτεσαι δύο φορές προτού κάνεις κάτι. Είσαι ο άνθρωπος που παίρνεις αποφάσεις. Έτσι αν κάνεις κάτι λάθος, ίσως να μην μπορείς στη συνέχεια να το διορθώσεις. Υπήρχαν καλά στοιχεία στον Γκρέιαμ Σούνες αλλά σε ότι αφορά αυτό που προανέφερα υπήρχε ένα θέμα. Για μένα οι παίκτες που υπέγραψε ήταν λάθος. Συνέχισε να φέρνει στη Λίβερπουλ ποδοσφαιριστές που είχαν μόνο ταλέντο ενώ οι εποχές άλλαζαν. Έπρεπε να φέρει ποδοσφαιριστές που πάνω από όλα ήταν αθλητές, από την στιγμή που άλλες ομάδες ήταν καλύτερη.

Η πτώση ξεκίνησε αργότερα αλλά δεν έκανε λάθη μόνο ο Γκρέιαμ Σούνες, αφού ακολούθησαν πολλοί προπονητές στη συνέχεια. Υπήρχε μια περίοδος που ήταν απαραίτητο το σκάουτινγκ και το αρμόδιο τμήμα, αφού ο προπονητής δεν γίνεται να τα κάνει όλα μόνος του. Ο προπονητής είναι υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν στο γήπεδο και δεν γίνεται να χάνει χρόνο παρακολουθώντας παίκτες. Τα πάντα αλλάζουν στο ποδόσφαιρο».

Πως ένιωσες ως ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ, όταν άκουσες για πρώτη φορά την Kop να τραγουδά το «You' ll never walk alone»;

«Είναι κάτι θαυμάσιο να το ακούς. Ειδικά την πρώτη φορά που μπήκα στον αγωνιστικό χώρο ήταν κάτι απίστευτο, ανατρίχιασα! Οι οπαδοί της Λίβερπουλ είναι απίθανοι. Γνωρίζεις όταν αγωνίζεσαι πως αυτό το κοινό βρίσκεται πίσω σου και σε καθοδηγεί η KOP. Πάντα αυτό το κοινό σε υποστηρίζει και ξέρεις πως ποτέ δεν θα σε αποδοκιμάσουν ή θα στραφούν εναντίον σου. Ξέρεις πως θα σε στηρίξουν κάθε φορά άνευ όρων. Είναι κάτι σημαντικό να παίζεις μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα».

Δείτε τα «μαγικά» του Ρόνι Ρόζενταλ κόντρα στην Τσάρλτον....