Μπιλ Σάνκλι: Ο προπονητής που άρχισε να κάνει ευτυχισμένο το Λίβερπουλ πριν από 62 χρόνια

Μπιλ Σάνκλι: Ο προπονητής που άρχισε να κάνει ευτυχισμένο το Λίβερπουλ πριν από 62 χρόνια

Newsroom
Μπιλ Σάνκλι: Ο προπονητής που άρχισε να κάνει ευτυχισμένο το Λίβερπουλ πριν από 62 χρόνια

bet365

Η καρμική συνάντηση της πορείας του Μπιλ Σάνκλι με αυτήν της Λίβερπουλ, λαμβάνει χώρα μία μέρα σαν σήμερα το 1959. Για τα επόμενα 15 χρόνια ο δρόμος που χάραξαν από κοινού θα έμπαινε με χρυσά γράμματα στη Βίβλο του αγγλικού ποδοσφαίρου, γεμάτος δόξα, αναγνώριση και καταξίωση. Γράφει ο Γιάννης Αρώνης.

Η Λίβερπουλ έχει επιστρέψει πια για τα καλά στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου υπό τις οδηγίες του Γιούργκεν Κλοπ. Τη σεζόν 2019-2020 κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 30 χρόνια, αφού πρώτα είχε φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης την προηγούμενη χρονιά. Οι φίλοι των «κόκκινων» ζουν ξανά τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, βιώνουν και πάλι μέρες παρόμοιες με εκείνη της δυναστείας της ομάδας τους τις δεκαετίες του '70 και του '80. Για να χτιστεί όμως αυτή η δυναστεία, ένας άνθρωπος χρειάστηκε να αναγεννήσει από τις στάχτες της μία ομάδα η οποία βρισκόταν στην αφάνεια. Και το όνομα αυτού, Μπιλ Σάνκλι. Ο άνθρωπος στον οποίο αποδίδεται το διάσημο ρητό: «Πολύς κόσμος θεωρεί ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, αλλά ποτέ δεν συμφώνησα με αυτή την άποψη. Κατά τη γνώμη μου, είναι κάτι πολύ, πολύ πιο σημαντικό».

Τα δύσκολα πρώτα χρόνια

Μέχρι την 1η Δεκεμβρίου του 1959, η Λίβερπουλ δεν είχε και πολλά να επιδείξει μεταπολεμικά: ένα και μοναδικό πρωτάθλημα τη σεζόν 1946-47 και μία συμμετοχή στον τελικό του FA Cup το 1950 όπου και ηττήθηκε από την Άρσεναλ. Μάλιστα οι «κόκκινοι» υποβιβάστηκαν στην δεύτερη κατηγορία το 1954, όπου και παρέμειναν πνιγμένοι στη μετριότητα για τα επόμενα χρόνια. Λίγες μέρες πριν την πρόσληψη του Σάνκλι, η Λίβερπουλ ηττήθηκε με 2-1 από την Γουόρτσεστερ, ομάδα 8ης κατηγορίας, κάτι που ανάγκασε τους ιδιοκτήτες να αναζητήσουν καινούρια αρχή.

Η κατάσταση στην οποία παρέλαβε τους «ρεντς» ο Σάνκλι δεν θύμιζαν σε τίποτα το κατοπινό ευρωπαϊκό μεγαθήριο. Το προπονητικό κέντρο της ομάδας θύμιζε περισσότερο αχυρώνα, ενώ ακόμα και το Άνφιλντ δεν μπορούσε να φιλοξενήσει χλωρό γρασίδι, αφού δεν διέθετε σύστημα ποτίσματος! Μόλις ο Σκωτσέζος έλυσε αυτά τα προβλήματα παρά τα πενιχρά μέσα που διέθετε, προχώρησε στην αξιολόγηση του ρόστερ, κομμάτι στο οποίο τα πράγματα δεν πήγαιναν ιδιαίτερα καλύτερα. Μέσα σε έναν χρόνο, ο Σάνκλι κατάφερε να απαλλαγεί από 24 ποδοσφαιριστές, αφού κατά τη γνώμη του το επίπεδό τους δεν ήταν αντάξιο του μεγέθους του συλλόγου!

Για την αντικατάστασή τους, ο «Shanks στηρίχθηκε κυρίως σε νεαρούς παίκτες, ήξερε όμως ότι το ταλέντο τους δεν μπορεί να υπερκεράσει από μόνο του την έλλειψη εμπειρίας. Έτσι, έβαλε στην κορυφή της μεταγραφικής του λίστας δύο πιο έτοιμους ποδοσφαιριστές, και μετά από αλλεπάλληλες διαμάχες με τους ιδιοκτήτες της ομάδας κατάφερε τελικά να τους ντύσει στα κόκκινα. Ο λόγος για τον αμυντικό Ρον Γιέιτς και τον κυνηγό Ίαν Σεντ Τζον, οι οποίοι έπιασαν λιμάνι το 1961 και αναδείχθηκαν σε δύο από τις πιο εμβληματικές μορφές στην ιστορία του συλλόγου, μαζί με τον θρυλικό τερματοφύλακα Tommy Lawrence που ήταν από τους ελάχιστους που γλίτωσε από το «ξεσκαρτάρισμα» του Σάνκλι.

Από την πρώτη κιόλας χρονιά του Σκωτσέζου στον πάγκο της, η Λίβερπουλ άρχισε να διεκδικεί με αξιώσεις την άνοδό της στην πρώτη κατηγορία, φτάνοντας μερικούς βαθμούς μακριά τόσο τη σεζόν '59-'60, όσο και την επόμενη. Το 1961-1962 όμως οι «κόκκινοι» κατέκτησαν άνετα τον τίτλο στην δεύτερη κατηγορία, κερδίζοντας έτσι τον προβιβασμό τους στα μεγάλα σαλόνια. Πρωταγωνιστής εκείνης της χρονιάς με 41 γκολ για την ομάδα του Σάνκλι ήταν ένας μέχρι τότε άσημος νεαρός, ο μετέπειτα θρύλος του αγγλικού ποδοσφαίρου, Ρότζερ Χαντ.

Η επάνοδος στην πρώτη κατηγορία και η καταξίωση

Τη σεζόν 1962-63, την πρώτη της στη μεγάλη κατηγορία επί Σάνκλι, η Λίβερπουλ τερμάτισε στην 8η θέση της βαθμολογίας, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα για το τι θα ακολουθούσε.

Πράγματι, μόλις την επόμενη χρονιά οι «κόκκινοι» στέφθηκαν πρωταθλητές Αγγλίας, ενώ τη σεζόν '64-'65 κατέκτησαν και το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία τους κερδίζοντας στο Γουέμπλεϊ την Λιντς με 2-1.

Ταυτόχρονα, η Λίβερπουλ έκανε και τα πρώτα της βήματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στο ντεμπούτο της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τη σεζόν '64-'65 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου και αποκλείστηκε με συνολικό σκορ 4-3 από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ίντερ.

Τη χρονιά 1965-66 η Λίβερπουλ κατέκτησε για δεύτερη φορά το πρωτάθλημα, φτάνοντας παράλληλα και στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου ηττήθηκε από την Ντόρτμουντ στην παράταση.

Τα επόμενα χρόνια ο Σάνκλι προχώρησε σε ανανέωση της ομάδας, με αποτέλεσμα να μείνει μακριά από τους τίτλους, αλλά ταυτόχρονα να θέσει τα θεμέλια για την απόλυτη παντοδυναμία της Λίβερπουλ που θα ακολουθούσε...

Ο ίδιος ο Σάνκλι πάντως πρόλαβε να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας ξανά τη χρονιά 1972-73, όταν υπό τις οδηγίες του η Λίβερπουλ πέτυχε το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας της, συνδυάζοντας το τελευταίο πρωτάθλημα του ηγέτη της με την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA εκείνης της σεζόν.

Στην τελευταία χρονιά του Σκωτσέζου στον πάγκο της, η Λίβερπουλ αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από τον Ερυθρό Αστέρα, και τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Λιντς στο Πρωτάθλημα. Παρ' όλα αυτά, στο κύκνειο άσμα του Σάνκλι, οι «κόκκινοι» νίκησαν με 3-0 τη Νιουκάστλ στο Γουέμπλεϊ στις 4 Μαΐου του 1974, κατακτώντας το δεύτερο FA Cup της ιστορίας τους.

Ήταν το κατάλληλο αντίο σε μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του ποδοσφαίρου κατά τον αιώνα που πέρασε.

«Για σένα είναι απλά ένα κασκόλ, για το παιδί είναι η ζωή του»

«Από την αρχή της καριέρας μου σαν προπονητής, προσπάθησα να δείξω στους οπαδούς ότι είναι πολύ σημαντικοί για την υγεία μιας ομάδας. Πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι σωστά, να τους έχεις κοντά σου», έγραφε ο Σάνκλι στην αυτοβιογραφία του.

Το 1973, στη φιέστα της Λίβερπουλ για το πρωτάθλημα που είχε κατακτήσει, ένας αστυνομικός πήγε να κλωτσήσει ένα κασκόλ της ομάδας που προήλθε από τις κερκίδες και είχε σαν στόχο τον Σάνκλι. Ο Σανκς χωρίς δεύτερη σκέψη έσκυψε και μάζεψε το κασκόλ, το φόρεσε και επιτέθηκε στον αστυνομικό, λέγοντάς του ότι δεν μπορεί να κλωτσάει αβίαστα κάτι τόσο πολύτιμο: «Για σένα είναι απλά ένα κασκόλ, γι’ αυτό το παιδί είναι η ζωή του».

Σε κάθε ευκαιρία, ακόμα και μετά από ήττες, ο Σάνκλι επέμενε η ομάδα να κάνει τουρ στην πόλη, όχι φυσικά για επίδειξη αλλά για να μπορεί να στέκεται δίπλα στην οπαδική της βάση, να επικοινωνεί με τις ανησυχίες και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων της. Όπως συνήθιζε και ο ίδιος να λέει, «η Αγία Τριάδα ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ αποτελείται από τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές και τους φιλάθλους. Η διοίκηση δεν έχει καμία δουλειά, υπάρχει απλά για να υπογράφει τις επιταγές».

Το θρυλικό «Boot Room»

Η μεγαλύτερη, ίσως, καινοτομία που εισήγαγε στην καθημερινότητα της Λίβερπουλ ο Σάνκλι δεν είχε να κάνει με συστήματα, μεταγραφές, τίτλους ή μεθόδους προπόνησης.

Το μυστικό της επιτυχίας του Σάνκλι δεν ήταν παρά ένα μικρό, παρατημένο δωματιάκι κάπου στα ενδότερα του «Άνφιλντ», μία μικρή αποθήκη για ποδοσφαιρικά παπούτσια, η οποία μετατράπηκε από τον Σκωτσέζο σε κύτταρο παραγωγής ποδοσφαιρικών τακτικών, συστημάτων και φιλοσοφίας, δομώντας μία νέα ταυτότητα για τη Λίβερπουλ που θα την ακολουθούσε όλα τα επόμενα χρόνια.

Αυτός ο μικρός και κακοδιατηρημένος χώρος ξεχείλιζε κάθε απόγευμα από ιδέες, σχέδια και συζητήσεις για την ομάδα, αφού εκεί μαζεύονταν ο Σάνκλι με το επιτελείο του για να πιουν τσάι (κατ' άλλους... ουΐσκι και τζιν) και να καταστρώσουν τα αγωνιστικά τους πλάνα.

Μάλιστα, το «Boot Room» δημιούργησε μία πανίσχυρη παράδοση στην τεχνική ηγεσία της Λίβερπουλ, αφού μέχρι το 1998 και την πρόσληψη του Ζεράρ Ουγιέ, όλοι οι προπονητές που έκατσαν στον πάγκο της είχαν προέλθει από τα «θρανία» της συγκεκριμένης κάμαρας! Εκτός από τον ίδιο το Σάνκλι, το «Boot Room» γαλούχησε πολλούς θρύλους των Κόκκινων, όπως οι Μπομπ Πέισλι, Τζο Φάγκαν, Κένι Νταλγκλίς και Ρόι Έβανς.

Οι «δηλητηριώδεις» ατάκες για την Έβερτον

Ο Σάνκλι ήταν επίσης διαβόητος για τις «φαρμακερές» του ατάκες, όπου με αφοπλιστική ειλικρίνεια σχολίαζε τα τεκταινόμενα μέσα και γύρω από το ποδόσφαιρο. Μία από τις ασχολίες στις οποίες επιδιδόταν ήταν το «πείραγμα» και η μείωση της μισητής Έβερτον, σημερινής αντιπάλου της Λίβερπουλ στο ντέρμπι του Μέρσεϊσαϊντ.

«Όταν δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, κοιτάζω στον πάτο της βαθμολογίας για να δω πώς τα πηγαίνει η Έβερτον»!

«Αν η Έβερτον έπαιζε ποδόσφαιρο στον κήπο του σπιτιού μου σίγουρα θα έκλεινα τις κουρτίνες!»

«Οι καλύτερες ομάδες στην πόλη είναι δύο: Η Λίβερπουλ και η ομάδα νέων της Λίβερπουλ»

Μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το «Γκούντισον Παρκ», όπου απόψε θα διασταυρώσουν απόψε τα ξίφη τους οι δύο συμπολίτισσες, υπάρχει ένα μπρούτζινο άγαλμα ύψους 2.5 μέτρων. Απεικονίζει έναν κοστουμαρισμένο άνδρα με απλωμένες τις γροθιές και περασμένο στο λαιμό του ένα κασκόλ της Λίβερπουλ. Η επιγραφή στη βάση του αγάλματος : «Μπιλ Σάνκλι: Έκανε τους ανθρώπους ευτυχισμένους».

«Η Λίβερπουλ φτιάχτηκε για μένα, και εγώ φτιάχτηκα για τη Λίβερπουλ. Πάνω απ' όλα, θέλω να με θυμούνται ως έναν ανιδιοτελή άνθρωπο, κάποιον που μόχθησε ώστε άλλοι να μπορούν να περηφανεύονται τη δόξα, να μπορούν κρατούν ψηλά το κεφάλι και να λένε "Είμαστε Λίβερπουλ"».

Αν μη τι άλλο, η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε.

 

PREMIER LEAGUE Τελευταία Νέα