Λουκάκου, ένας φορ που “δίνει” πρωτάθλημα
Μοιάζει με υπεραπλούστευση η σκέψη ότι με τον Ρομέλου Λουκάκου η Τσέλσι αγόρασε αυτό που της έλειπε για να γίνει πρωταθλήτρια στην Premier League. Παρακολουθώντας την όμως με τον Βέλγο σέντερ φορ στην ενδεκάδα της στο ντέρμπι με την Αρσεναλ, ο θεατής έκανε αμέσως τον συνειρμό: αν πέρσι, στον καιρό του Τόμας Τούχελ, η Τσέλσι βρήκε τον τρόπο να νικά την Μάντσεστερ Σίτι χωρίς να βρίσκει “εύκολο γκολ” από τον σέντερ φορ της, πώς να μην περιμένει φέτος από αυτήν να τα καταφέρει τώρα που πρόσθεσε στο ρόστερ της ίσως τον καταλληλότερο σέντερ φορ για μια ομάδα που θέλει να γίνει Πρωταθλήτρια Αγγλίας;
Ένα συνηθισμένο, σε σχέση με την απόδοση, παιχνίδι του Λουκάκου έμοιαζε με την προβολή όλης της σκέψης που έκαναν, ο Τούχελ και η Τσέλσι όταν αποφάσισαν να πληρώσουν ακριβά για να τον αγοράσουν. Δίνοντας την αίσθηση ότι ακόμη μαθαίνει το παιχνίδι της νέας του ομάδας, ο Βέλγος φορ βρήκε ένα γκολ και έφτιαξε δύο μεγάλες ευκαιρίες για γκολ. Με άλλα λόγια, έκανε την διαφορά και ήταν αποφασιστικός παρ’ όλο που ακόμη βρίσκεται στο στάδιο της προσαρμογής στα νέα δεδομένα παιχνιδιού.
Η φύση της θέσης κάνει πιο δύσκολη την προσαρμογή ενός παίκτη σε νέα ομάδα. Ως εκφραστής των επιθέσεων, ο κεντρικός επιθετικός χρειάζεται παραπάνω χρόνο για να αρχίσει να αποδίδει, διότι προκειμένου να το κάνει πρέπει να διαβάσει το παιχνίδι της ομάδας του, από το οποίο εξαρτάται. Δεν είναι ένας στόπερ, που ξεκινά το χτίσιμο των επιθέσεων· είναι αυτός που τις τελειώνει, και για να το κάνει πρέπει να διαβάσει και να κατανοήσει τα διαφορετικά μοτίβα ανάπτυξης των επιθέσεων ώστε να συντονιστεί, να τοποθετηθεί σωστά και να βρεθεί στη θέση για να εκτελέσει. Απέναντι στην Άρσεναλ, με επιτυχημένες μόνο τις μισές από τις 66 ενέργειές του, ο Λουκάκου σε έβαζε να σκέφτεσαι ότι θα κάνει θαύματα όταν φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο η επικοινωνία με τους συμπαίκτες, όταν τους μάθει μέσα από προπονήσεις και αγώνες.
Στη φάση του γκολ που πετυχαίνει, έχει οπισθοχωρήσει για να συμμετάσχει στην ανάπτυξη της επίθεσης και ύστερα έχει φέρει τον εαυτό του στη θέση για να εκτελέσει.
Στο 57’ έχει παίξει με μια επαφή στον Μάουντ επειδή έχει δει τον ελεύθερο χώρο που έχει δημιουργηθεί προκειμένου να εκτελέσει ο Μάουντ.
Και στο 88’ κρατά όσο πρέπει την μπάλα και συγχρονίζεται με την κίνηση του Χάβερτς που κάνει το όβερλαπ για να του πασάρει στον χώρο και να του δώσει μια κλασική ευκαιρία για γκολ.
Βλέπεις όλα αυτά σε ένα παιχνίδι, στο οποίο γνωρίζεις ότι ο Λουκάκου έχει να διαχειριστεί τα συναισθήματα που του δημιουργεί η συνείδηση ότι παίζει ως μια πολύ ακριβή μεταγραφή και πρέπει να αποδώσει, μαζί με τα συναισθήματα που του προκαλούνται από την επιθυμία να βάλει το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Τσέλσι, για χάρη της οποίας αποφάσισε να φύγει από την Ίντερ παρ’ όλο που ήταν ευτυχισμένος. Και κοντά σε όλα αυτά σκέφτεσαι ότι αυτός ο τόσο ικανός να διαχειριστεί τα συναισθήματά του επιθετικός είναι και κάποιος που έχει εμπειρία και επίγνωση της Premier League.
Ένας σέντερ φορ με αυτά τα χαρακτηριστικά και με τόση δύναμη σε ψυχή και πνεύμα, είναι δεδομένο ότι αυξάνει πολύ τις πιθανότητες της Τσέλσι. Εγγυήσεις δεν κυκλοφορούν πουθενά, πόσο μάλλον σε ένα άθλημα της φύσης που έχει το ποδόσφαιρο. Το πρώτο δείγμα του Λουκάκου όμως έρχεται να επιβεβαιώσει την γενική επικρατούσα αίσθηση: η Τσέλσι δεν θα μπορούσε να αποκτήσει έναν καταλληλότερο επιθετικό για να αυξήσει τις πιθανότητές της να γίνει πρωταθλήτρια.