• Φίλοι και εχθροί
• Το μεγαλύτερο σοκ και τα δάκρυα ευγνωμοσύνης

Αν, λίγο πριν από την έναρξη του τελικού Κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ, δείτε τον Αντόνιο Μιγέλ Ματέου Λαόθ να στρέφει το βλέμμα του προς την κάμερα και να κλείνει χαμογελαστός το μάτι, μην απορήσετε.

Είναι το σύνηθες τελετουργικό του διαιτητή από τη Αλχίμια ντε Αλφάρα της Βαλένθια. Με αυτόν τον τρόπο, φροντίζει να στέλνει μέσω τηλεόρασης ένα μήνυμα στη μητέρα του, την 83χρονη Λόλα, ότι όλα είναι καλά, για να μην ανησυχεί.

Ο 45χρονος καθηγητής φυσικής αγωγής έχει αδυναμία στη μαμά του, η οποία άλλωστε εδώ και τριάντα χρόνια είναι και μητέρα και πατέρας. Όταν ο Αντόνιο Μιγέλ ήταν 14 ετών, έχασε τον πατέρα του και το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Στα νιάτα του, υπήρξε πρωταθλητής Ευρώπης στη σκοποβολή κινητού στόχου. Ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος που κατάφερνε να συντηρεί με αξιοπρέπεια μια οικογένεια με έξι παιδιά (τρία αγόρια και τρία κορίτσια) μέσα από την αγροτική εργασία.

Η ασθένεια του Πάρκινσον, όμως, του χτύπησε πολύ νωρίς την πόρτα. Πέθανε μόλις στα 54 του χρόνια. Λίγες ώρες προτού αφήσει την τελευταία του πνοή, όμως, φρόντισε να κατσαδιάσει τον μικρό Τόνιο, όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά, επειδή έβαζε στην άκρη την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και βοηθούσε στην οικογενειακή επιχείρηση, μαζεύοντας πορτοκάλια και ελιές.

«Μου είπε ότι δεν υπήρξα υπεύθυνος και εγώ δεν καταλάβαινα γιατί το έλεγε. Αργότερα, όμως, το κατάλαβα» εξηγεί ο Ματέου Λαόθ για την απώλεια και την συμβουλή που σημάδεψε την ζωή του. Ο μεγάλος του αδελφός, για να μην αφήσει το ποδόσφαιρο, του πρότεινε να ασχοληθεί με την διαιτησία, ώστε ταυτόχρονα να συνεισφέρει και στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Ο Ματέου Λαόθ, ο οποίος υπήρξε ένας αξιοπρεπής αριστερός χαφ που έπαιξε στα τμήματα υποδομής της Βαλένθια, άκουσε την συμβουλή του μεγάλου αδελφού, έπιασε την σφυρίχτρα στα χέρια και δεν την άφησε ποτέ ξανά έκτοτε.

Φίλοι και εχθροί

Ο διαιτητής του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας φωνάζει τους ποδοσφαιριστές με το μικρό τους όνομα, όπως κάνει και με τους μαθητές του. Στα 45 του χρόνια, γνωρίζει ότι το τέλος πλησιάζει, αλλά ελπίζει να το παρατείνει όσο περισσότερο μπορεί. Για αυτό τον λόγο, άλλωστε, έχει ακόμα και προσωπικό γυμναστή!

Ήδη η FIFA τον συμπεριέλαβε στην ομάδα των διαιτητών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, ενώ δεδομένα θα διευθύνει αγώνες της La Liga και την επόμενη σεζόν. Το 2008, όταν ανέβηκε στη πρώτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, έφερε την… επανάσταση.

Διαιτητής της σχολής Premier League, αφήνει το παιχνίδι, παρεμβαίνει όσο λιγότερο μπορεί και συζητάει πολύ με τους ποδοσφαιριστές. «Για μένα είναι ο καλύτερος διαιτητής, όχι μόνο της Ισπανίας, αλλά και της Ευρώπης» έχει πει ο Κάρλο Αντσελότι, με τον Ζοσέ Μουρίνιο να τον πλησιάζει, όταν ακόμα δεν ήταν διεθνής, και να του λέει «είσαι ο καλύτερος, δεν καταλαβαίνω πως δεν είσαι διεθνής».

Από τότε, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, ο Λαόθ έγινε διεθνής και σημείο αναφοράς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει πολέμιους και δεν έχει δεχθεί σκληρή κριτική για την διαιτησία του. «Θέλει να είναι πρωταγωνιστής» είχε πει ο Πεπ Γκουαρδιόλα όταν τον απέβαλε σε αγώνα της Μάντσεστερ Σίτι για το Champions League.

Ο Τσάβι, ως ποδοσφαιριστής, είχε πει ότι «σε βγάζει από τα ρούχα σου ποδοσφαιρικά. Μένεις ακίνητος, δεν σφυρίζει φάουλ που όλοι σφυρίζουν». Το νόμισμα, όπως βλέπετε, έχει δύο όψεις για οτιδήποτε.

Λατρεύει να μιλάει με τους ποδοσφαιριστές, ακόμα και σε στιγμές που άλλοι θα τους απέφευγαν επιδεικτικά. Κάποτε, σε ένα ντέρμπι της Ατλέτικο με την Μπαρτσελόνα, οι παίκτες της δεύτερης διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τον μη καταλογισμό ενός πέναλτι και εκείνος βρήκε την ευκαιρία να συγχαρεί τον Λιονέλ Μέσι για την γέννηση του γιου του Ματέο!

Φροντίζει να μαθαίνει (από τον Τύπο) τα προσωπικά των παικτών για να γνωρίζει αν κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα και του αρέσει πολύ η τακτική της προσέγγισης τους. Μόνο μια φορά μετάνιωσε για την εγγύτητά του, όταν ο τερματοφύλακας Κίκο Κασίγια διαμαρτυρήθηκε έντονα και αντέδρασε το ίδιο άσχημα.

«Γ@@@ την πουτ@@@, μην μου σπας τα αρχ@@@@. Μου το λες σε καλό τόνο; Ένα που@@@ μου το λες σε καλό τόνο. Μου το λες ξεκάθαρα, γ@@@ την πουτ@@@» ήταν η έκρηξη του Ματέου Λαόθ, για την οποία ζήτησε συγνώμη.

Το μεγαλύτερο σοκ και τα δάκρυα ευγνωμοσύνης

Δύο περιστατικά δεν θα ξεχάσει ποτέ στην πλούσια καριέρα του. Σε αγώνα Λιόν - Μπεσίκτας για το Europa League το 2017, οπαδοί των δύο ομάδων τα έκαναν άνω - κάτω στις κερκίδες και ο Ματέου Λαόθ αντέδρασε άμεσα, επιτρέποντας σε γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους να μπουν στον αγωνιστικό χώρο, προκειμένου να απομακρυνθούν από τα επεισόδια.

Αφού τα πράγματα ηρέμησαν χάρη στην παρέμβαση των ανθρώπων ασφαλείας, ο διαιτητής συγκέντρωσε τους παίκτες στη σέντρα και τους έδωσε εντολή να χαιρετηθούν εγκάρδια, ώστε να δώσουν το καλό παράδειγμα στους κάφρους.

Την επόμενη φορά που γύρισε στην Τουρκία και σε αγώνα της Μπεσίκτας, οι φίλαθλοι των αποθέωσαν, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στην αποφυγή χειρότερων καταστάσεων στο προηγούμενο ματς.

Το μεγαλύτερο σοκ, όμως, είχε λάβει χώρα στις 13 Νοεμβρίου του 2015, στο Παρίσι. Ο Ματέου Λαόθ σφύριζε το φιλικό Γαλλίας - Γερμανίας όταν, εν μέσω του αγώνα, ακούστηκε μια μεγάλη έκρηξη. Είχε την μπάλα ο Πατρίς Εβρά, ο οποίος έμεινε ακίνητος για λίγο, αλλά μετά συνέχισε να παίζει.

Τι είχε συμβεί; Την ίδια ώρα έγιναν οι επιθέσεις των τζιχαντιστών στην γαλλική πρωτεύουσα, με τραγικό απολογισμό 137 νεκρούς και 416 τραυματίες. «Το πρώτο που έκανα όταν επέστρεψα στην Ισπανία ήταν να πάω να μαζέψω ελιές στην Αλχίμια, για να προσπαθήσω να το ξεχάσω. Τρόμαξα πάρα πολύ. Αυτή η εμπειρία βελτίωσε την ενσυναίσθησή μου» θυμάται ένας διαιτητής που λατρεύει το VAR, το οποίο χαρακτηρίζει «φύλακα άγγελο των διαιτητών».

Αστειευόμενος, είχε πει κάποτε ότι «αν το VAR είχε εμφανιστεί νωρίτερα, δεν θα ήμουν φαλακρός ακόμα». Η έλλειψη μαλλιών δεν τον ενοχλεί, γιατί του θυμίζει τον πατέρα του και, κυρίως, δεν ενοχλεί την σύντροφό του Κριστίνα και τα δύο αγόρια τους, Πάου και Μαρκ. Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, είχε απορρίψει πρόταση τουρκικής εταιρείας εμφύτευσης μαλλιών να διαφημίσει τα προϊόντα τους, κάνοντας και ο ίδιος αυτή την διαδικασία!

Μαλλιά του λείπουν, αλλά του περισσεύει το συναίσθημα. Πέρυσι, μετά τον τελικό του Champions League μεταξύ Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι, τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. «Ήταν δάκρυα ευγνωμοσύνης για όλους όσους είχαν κάνει δυνατή αυτή την στιγμή» λέει για το ειλικρινές ξέσπασμα του ο κατά πολλούς κορυφαίος διαιτητής στην Ευρώπη αυτή την στιγμή, ο οποίος πάντα κοιτάει τον ουρανό μετά τα παιχνίδια. Ψάχνει εκεί τον πατέρα του, τον προστάτη του μέχρι και σήμερα…