Σε ένα πολύ ενδιαφέρον τακτικά παιχνίδι, οι 2 προπονητές επέλεξαν ίδιους αρχικούς σχηματισμούς, με τελείως όμως διαφορετική προσέγγιση. Παρά το δυναμικό ξεκίνημα της Αταλάντα στο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός ευτύχησε να πάρει κεφάλι στο σκορ, μόλις στο 16ο λεπτό. Εκμεταλλευόμενοι τις προωθήσεις των αντιπάλων παικτών του κεντρικού άξονα, οι Χένρι Ονιεκούρου, Γιώργος Μασούρας και Τικίνιο συνεργάστηκαν άμεσα, με τον τελευταίο να πετυχαίνει ένα τέρμα που αντικατοπτρίζει την ποιότητά του.

• Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε από τον Γιώργο Ράλλη, σπουδαστή του πτυχίου Alfa Sports Analysis Diploma, και χρησιμοποιήθηκαν στατιστικά δεδομένα από τo www.wyscout.com και το σχεδιαστικό Studio.

Η γηπεδούχος ομάδα, έχοντας τον τίτλο του φαβορί, δεν απογοήτευσε τους φιλάθλους της. Προσπάθησε άμεσα να ελέγξει τον ρυθμό με υψηλά ποσοστά κατοχής, όμως η πολύ καλή αμυντική οργάνωση του Πέδρο Μαρτίνς σε καταστάσεις open play δεν έδωσε τη δυνατότητα στον αντίπαλο να εκμεταλλευτεί το οτιδήποτε από αυτή τη συνθήκη. Αντιθέτως, η υψηλή αποτελεσματικότητα στις στατικές φάσεις στο 2ο ημίχρονο ήταν αυτή που έκρινε την τελική έκβαση του αγώνα υπέρ της ιταλικής ομάδας.

Στον επαναληπτικό αγώνα, ο Ολυμπιακός καλείται να ανταπεξέλθει σε μία δύσκολη κατάσταση, καθώς από φέτος δεν υφίσταται το πλεονέκτημα που αφορούσε το goal εκτός έδρας. Αν και η (ξεκάθαρη) υπεροχή στην κατοχή, υπέρ της Αταλάντα, από μόνη της δε λέει κάτι σημαντικό, είναι αξιοσημείωτος ο συνδυασμός με τον δείκτη: Long pass share (%) (Percentage of how many of the passes a team makes are long passes). Έχοντας ίδιο σχηματισμό, φαίνεται πως οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να κυριαρχήσουν με υψηλό αριθμό κατοχών (114) και κύριο συστατικό τις κοντινές μεταβιβάσεις, ενώ οι φιλοξενούμενοι επέλεξαν να επιτεθούν πιο άμεσα.

Atalanta :

• Οργανωμένη επίθεση

Η αρχική διάταξη που επέλεξε ο Ιταλός τεχνικός Gian Piero Gasperini ήταν το 1-3-4-3, με κύριο σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή κεντρική γραμμή του αντιπάλου από τα πλάγια. Η συνεχής κινητικότητα και η τακτική ευελιξία των παικτών του, επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές του. Συγκεκριμένα, όσον αφορά την ανάπτυξη στο 1/3 καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι 2 DMF (Marten de Roon και Matteo Pessina), καθώς 1 εκ των 2 τοποθετούνταν συνεχώς δίπλα στον Merih Demiral, προκειμένου να υποδεχθούν με μέτωπο προς την αντίπαλη εστία και να προωθήσουν την μπάλα στην επόμενη γραμμή με ασφάλεια.

Έτσι, δημιουργούσαν 3άδα στην αμυντική γραμμή, μαζί με τον Merih Demiral και 1 εκ των Rafael Tolói (RCB) / Berat Djimsiti (LCB). Αντίστοιχα, ο αμυντικός της πλευράς που κινούνταν ο DMF, προωθούνταν σε υψηλότερη θέση, “παίρνοντας” όλο το πλάτος του γηπέδου. Σε αυτή την κατάσταση (Build-up), στο 2/3 ο Joakim Maehle (RWB) ή ο Giuseppe Pezzella (LWB) (στη δυνατή πλευρά) ήταν και εκείνοι τοποθετημένοι σε όλο το πλάτος, σε υψηλότερη θέση.

Έτσι, δημιουργούνταν διάδρομοι στις εξωτερικές ζώνες, όπου η πίεση των αντιπάλων ήταν ασθενέστερη. Ο ακραίος επιθετικός της πλευράς συνήθιζε να κινείται σε πιο εσωτερικούς χώρους, ώστε ιδανικά να δεχθεί κάθετη μεταβίβαση από τα άκρα και να ολοκληρώσει την ενέργεια με συνδυαστικό παιχνίδι. Χαρακτηριστικά, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ακραίοι επιθετικοί της δυνατής πλευράς βρίσκονταν χαμηλότερα στο γήπεδο από τους αντίστοιχους συμπαίκτες τις κεντρικής γραμμής, με σκοπό να
υποδεχθούν στα μεσοδιαστήματα (μεταξύ αμυντικής και κεντρικής γραμμής) και να γίνουν άμεσα απειλητικοί. Προκειμένου να ολοκληρωθεί αυτή η τακτική ενέργεια με επιτυχία, ήταν ιδιαίτερα σημαντικό οι DMF (Marten de Roon και Matteo Pessina) να έχουν συντονισμένη λειτουργία και να παρέχουν συνεχώς υποστήριξη στους αμυντικούς (ιδίως στον Merih Demiral). Γι’αυτό τον λόγο παρατηρήθηκαν, στη πλειοψηφία των περιπτώσεων, να τοποθετούνται μπροστά από την αμυντική γραμμή, χωρίς να έχουν πολλές προωθήσεις.

Σχετικά με τους παίκτες της αδύναμης πλευράς, είχαν πιο εσωτερική τοποθέτηση, ώστε να δράσουν άμεσα σε περιπτώσεις αμυντικής μετάβασης ή να κινηθούν προς την αντίπαλη εστία όταν κατάφερναν (στη δυνατή πλευρά) να διασπάσουν και τη 2 η γραμμή άμυνας. Επίσης, ορισμένες φορές παρατηρήθηκε στην αριστερή πλευρά overlap & underlap του Berat Djimsiti με τον Giuseppe Pezzella.

Όταν ο Ολυμπιακός πίεζε έντονα στα 2/3, οι ακραίοι επιθετικοί κινήθηκαν χαμηλότερα, για να προωθήσουν το παιχνίδι εσωτερικά. Όσον αφορά την ολοκλήρωση της επιθετικής ενέργειας, εκτέλεσαν επιτυχώς cutbacks, έπειτα από συνδυαστικό παιχνίδι στην εξωτερική ζώνη (πρόθεση για 1-2 με κάθετη μεταβίβαση σε συμπαίκτη εντός
περιοχής) ή από μονομαχία 1vs1 (υπερτερούσαν στις προσωπικές μονομαχίες), ή ανεπιτυχώς σε λίγες περιπτώσεις υψηλές σέντρες.

Στο 2ο ημίχρονο, όπου ο αντίπαλος είχε πλήρη αμυντικό προσανατολισμό, με την αλλαγή προσώπου, ο CF - Mario Pasalic τοποθετήθηκε χαμηλότερα στο γήπεδο και πιο εξωτερικά, ώστε να υποδεχθεί στο μεσοδιάστημα, στον κεντρικό άξονα και να δημιουργήσει υπεραριθμίες. Η έλευση του LDMF - Teun Koopmeiners προσέδωσε ένα νέο στοιχείο στην επιθετική ανάπτυξη, καθώς προσπάθησε με άμεσο παιχνίδι να μεταβιβάσει στην αδύναμη πλευρά, στον RW - Valentin Mihaila που κινήθηκε στην πλάτη της
άμυνας. Τέλος, πρέπει να αναφερθεί ότι υπήρξε προτίμηση στην αριστερή πλευρά, καθώς ο LW - Jérémie Boga ήταν πιο κινητικός στα μεσοδιαστήματα και είχε πρόθεση να υποδεχθεί και να μεταβιβάσει στον άξονα.

Παραπάνω φαίνεται πως αν και ο κεντρικός άξονας χρησιμοποιήθηκε τις λιγότερες φορές για την
επιθετική ενέργεια, αποτέλεσε τον πιο επικίνδυνο τρόπο επίθεσης, καθώς προσέδωσε το 50% των xG .
Ανάλογη προσοχή πρέπει να δοθεί και στον Berat Djimsiti, που κατάφερε με μόλις 0.21 xG να σημειώσει 2
τέρματα.

• Οργανωμένη άμυνα

Ο συγκεκριμένος σχηματισμός επιτρέπει στη φάση της άμυνας την άμεση μετατροπή του σε 1-5-4-1. Με την έναρξη του αγώνα, η Ατάλαντα έδειξε τις προθέσεις της, πιέζοντας και στα 3/3. Η επιθετική γραμμή πίεσε έντονα τους 3 αμυντικούς του Ολυμπιακού, αναγκάζοντας τους να προβούν σε υψηλές μεταβιβάσεις. Εκεί, πέραν της μειωμένης αποτελεσματικότητας των μεταβιβάσεων είχαν τοποθετήσει πολλούς παίκτες γύρω από τον Τικίνιο του Ολυμπιακού, που αποτέλεσε τον κύριο στόχο, κατά το build-up. Χαρακτηριστικά, επέτρεψαν την εκτέλεση υψηλών μεταβιβάσεων ή το παρατεταμένο οδήγημα από τον Παπέ Αμπού Σισέ του Ολυμπιακού, καθώς δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός. Απέτρεψαν το build-up μέσω κοντινών μεταβιβάσεων με τους παίκτες της κεντρικής γραμμής, καθώς οι 2 πλάγιοι επιθετικοί βρίσκονταν στα μεσοδιαστήματα και οι παίκτες της κεντρικής γραμμής πίεζαν στενά τους προσωπικούς του αντιπάλους.

Έχοντας ίδιο σύστημα με τον αντίπαλο, μπόρεσαν εύκολα να αντιμετωπίσουν καταστάσεις όπου ο Ολυμπιακός υπερείχε (προσωρινά) αριθμητικά. Συγκεκριμένα,
“οδήγησαν” τον αντίπαλο σε εξωτερικές ζώνες, όπου ήταν λιγότερο απειλητικός. Αυτό οφείλεται στις συνεχείς κινήσεις των ακραίων παικτών της κεντρικής γραμμής και στη φάση της άμυνας, σε συνάρτηση με τη μειωμένη συμμετοχή των 2 πλάγιων παικτών της κεντρικής γραμμής του Ολυμπιακού κατά τη φάση ανάπτυξης.

• Μεταβάσεις

Αμυντικές Μεταβάσεις:

Αναμφισβήτητα ήταν οι καταστάσεις στις οποίες κινδύνεψαν περισσότερο, καθώς υπήρξαν επιπόλαια λάθη στον κεντρικό άξονα όπου έγινε απώλεια κατοχής χωρίς να υπάρχει πίεση από τον αντίπαλο. Βέβαια, οι εν λόγω περιπτώσεις δεν ολοκληρώθηκαν με τέρμα. Μοιραία απέβη η απώλεια κατοχής έπειτα από προώθηση του Marten de Roon στον κεντρικό άξονα στο 16 ο λεπτό, καθώς η καθυστερημένη επιστροφή των υπολοίπων και η ελλιπής κάλυψη του χώρου του συγκεκριμένου παίκτη οδήγησε σε τέρμα για τον αντίπαλο. Πανομοιότυπη κατάσταση παρατηρήθηκε και στο 17 ο λεπτό. Γενικότερα, στις αμυντικές μεταβάσεις που προήλθαν από το επιθετικό μισό προτιμήθηκε η γρήγορη αναδιοργάνωση, χωρίς να είναι εμφανής η έντονη πίεση. Αντιθέτως, στο αμυντικό μισό, όπου η αμυντική γραμμή ήταν ήδη οργανωμένη παρατηρήθηκε έντονη πίεση. Πρέπει να αναφερθεί ότι χρησιμοποιήθηκε το τακτικό foul όταν κρίθηκε αναγκαίο να διακοπεί η επίθετική ενέργεια των αντιπάλων.

Επιθετικές Μεταβάσεις:
Η Ατάλαντα προσπάθησε να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο και γι’αυτό ο αντίπαλος ήταν προσηλωμένος αμυντικά και δεν έδωσε πολλούς κενούς χώρους. Έτσι, στο πλήθος των περιπτώσεων ο Ολυμπιακός ήταν οργανωμένος και προτιμήθηκε η διατήρηση της κατοχής με ψύχραιμες ενέργειες, χωρίς να υπάρχει αμεσότητα. Η οργανωμένη επίθεση εκτελέστηκε σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, έναντι των αντεπιθέσεων.

• Στατικές (επιθετικές) φάσεις

Το σημείο κλειδί, το οποίο έκρινε την τελική έκβαση του αγώνα. Από το 1ο ημίχρονο η Ατάλαντα “προειδοποίησε” τον αντίπαλο, ιδίως με τις εκτελέσεις corner από την αριστερή πλευρά (εξωτερικής τροχιάς: με αντίθετο πόδι ο εκτελεστής). Όπως και στις περιπτώσεις των 2 τερμάτων, ο στόχος ήταν το 1ο δοκάρι, όπου κινήθηκε 1 παίκτης από το ύψος του penalty και ένας παίκτης που είχε αρχική τοποθέτηση στην μικρή περιοχή. Ο κίνδυνος μεγιστοποιήθηκε με την παρουσία ενός επιπλέον παίκτη στο 2 ο δοκάρι, χωρίς να υπάρχει προσωπικός αντίπαλος. Πριν τη λήξη του ημιχρόνου, η Ατάλαντα έφτασε κοντά στην ισοφάριση με απευθείας μεταβίβαση στον κεντρικό άξονα. Ακόμη, 2 εκτελέσεις φάουλ, μία με σέντρα και μία απευθείας εκτέλεση, είχαν σημαντικές αξιώσεις για να καταλήξουν σε τέρμα.

Στο 2 ο ημίχρονο ευτύχησαν να δουν τις προσπάθειες τους να καταλήγουν στον στόχο, στο 61 ο λεπτό με τον Berat Djimsiti, όπου εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια της άμυνας και κινήθηκε ανενόχλητος στο 1 ο δοκάρι, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.

Ίδιο μοτίβο κινήσεων παρατηρήθηκε και στο 2 ο τέρμα, στο 63 ο λεπτό, όπου όμως ο Berat Djimsiti στάθηκε τυχερός, καθώς επωφελήθηκε από τις κόντρες μεταξύ
των παικτών του Ολυμπιακού.

• Πλεονεκτήματα
Αναμφισβήτητα οι στατικές φάσεις αποτέλεσαν το κύριο πλεονέκτημα, καθώς και τα 2 τέρματα προήλθαν από εκτελέσεις corner. Αξίζει να σημειωθεί πως και η ακόλουθη αντίδραση σε ενδεχόμενες μεταβάσεις του Ολυμπιακού ήταν η ενδεδειγμένη, πλην μιας περίπτωσης που κινδύνεψαν από τους κενούς χώρους και την αμεσότητα των αντιπάλων. Παράλληλα, ο έλεγχος του ρυθμού και η ανάπτυξη από τα πλάγια ήταν εμφανής σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Έτσι, δε δόθηκε χώρος για ορθολογική ανάπτυξη μέσω χαμηλών μεταβιβάσεων στον αντίπαλο και η αντιμετώπιση των επιθετικών ενεργειών γινόταν συνήθως σε πρώιμο στάδιο.

• Μειονεκτήματα
Το κυριότερο μειονέκτημα ήταν τα επαναλαμβανόμενα λάθη στο κεντρικό άξονα που οδήγησαν σε αμυντικές μεταβάσεις και τελικές ενέργειες. Η αναποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού μπροστά στην εστία δεν έδωσε μεγαλύτερες διαστάσεις σε αυτές τις καταστάσεις. Επίσης, παρότι είναι δεδομένο ότι υπήρξε έλεγχος του ρυθμού, δεν υπήρξε απάντηση στην πολύ καλή τοποθέτηση των παικτών του Ολυμπιακού στον κεντρικό άξονα, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των επιθέσεων να ολοκληρωθεί σε εξωτερικές - πιο ακίνδυνες ζώνες.

Ολυμπιακός :
• Οργανωμένη επίθεση

Η αρχική διάταξη που παρέταξε ο Πορτογάλος τεχνικός Πέδρο Μαρτίνς ήταν το 1-3-4-3, σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσει τα δυνατά σημεία της Αταλάντα στον κεντρικό άξονα, οδηγώντας το παιχνίδι στις πλευρές. Μεγαλύτερη βαρύτητα δόθηκε στο συνδυαστικό παιχνίδι αντεπιθέσεων, μεταξύ κυρίως των 3 παικτών της επιθετικής γραμμής και του Αγκιμπού Καμαρά.

Στο 1/3, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων παρατηρήθηκε υψηλή μεταβίβαση προς τον CF των ερυθρόλευκων, Τικίνιο Σοάρες, με ανάλογες τοποθετήσεις των Χένρι Ονιεκούρου και Γιώργου Μασούρα για να διεκδικήσουν σε 2ο χρόνο. Τέτοιες ενέργειες παρατηρήθηκαν τόσο από ελεύθερα του Τόμας Βατσλίκ, όσο και από τους αμυντικούς κατά το build-up. Η υψηλή πίεση των αντιπάλων από την αρχή του αγώνα δεν έδωσε τη δυνατότητα για την ύπαρξη κενών χώρων και γι’αυτό οι DMF (Γιαν Εμβιλά και Αγκιμπού Καμαρά) δεν κινήθηκαν χαμηλότερα, όπως συνηθίζουν, για να υποδεχτούν στο έδαφος. Αντιθέτως τοποθετήθηκαν μπροστά από την αμυντική
γραμμή, προκειμένου να βρίσκονται σε ετοιμότητα για την επόμενη ενέργεια.

Έτσι, ιδίως κατά την έναρξη του αγώνα, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε προσεκτικός, χωρίς να έχει διάθεση να πάρει οποιοδήποτε ρίσκο, με την μπάλα να μεταβιβάζεται στο έδαφος μόνο στο αντίπαλο μισό. Αρκετές φορές, ο Τικίνιο του Ολυμπιακού κινήθηκε στο αριστερό άκρο για να υποδεχθεί, αλλάζοντας προσωρινά θέση με τον Χένρι Ονιεκούρου, ώστε να διεκδικήσει με ευκολότερο φαινομενικά αντίπαλο. Όμως, η Ατάλαντα προσαρμόστηκε σε αυτή την κατάσταση και έδωσε περισσότερο χώρο στον Παπέ Αμπού Σισέ για την εκτέλεση ανάλογων ενεργειών, εξαιτίας της μειωμένης αποτελεσματικότητας του.

Επιπλέον, στα άκρα δεν υπήρξε η ανάλογη βοήθεια από τους ακραίους LWB Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ - RWB Κένι Λαλά και ιδίως στη δεξιά πλευρά. Παρόμοια στοιχεία με τον προηγούμενο αντίστοιχο πίνακα παίρνουμε και για τον Ολυμπιακό, όπου όπως φαίνεται ήταν πιο επικίνδυνος στον κεντρικό άξονα, χωρίς ωστόσο να απειλήσει έντονα τον αντίπαλο. Έχοντας μόνο 0,38 xG έναντι 1,75 για τους γηπεδούχους, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος από το τέρμα που πέτυχε καθώς οφείλεται στην υψηλή ικανότητα του Τικίνιο Σοάρες (συγκομιδή 0.07 xG ατομικά).

• Οργανωμένη άμυνα

Και σε αυτή την περίπτωση ο σχηματισμός μεταβάλλεται σε 1-5-4-1. Με την έναρξη του αγώνα, ο Ολυμπιακός πίεσε δυναμικά τον αντίπαλο και στα 3/3. Η αμυντική τακτική προσέγγιση του Ολυμπιακού βασίστηκε στην αποτροπή κάθετων μεταβιβάσεων στον κεντρικό άξονα, κάτι που ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Χαρακτηριστικά, οι Χένρι Ονιεκούρου και Γιώργος Μασούρας όντας τοποθετημένοι εσωτερικά, δεν έδωσαν τη δυνατότητα στους DMF (Marten de Roon και Matteo Pessina) της Αταλάντα να μεταβιβάσουν άνετα στην επιθετική γραμμή (όπου οι ακραίοι ήταν τοποθετημένοι εσωτερικά) και έτσι οδήγησαν την ανάπτυξη στις πλευρές.

Με την πάροδο του χρόνου, ήδη από το 10 ο λεπτό η έντονη πίεση εφαρμόστηκε από τα 2/3. Καθοριστική ήταν η συνδρομή των DMF (Γιαν Εμβιλά και Αγκιμπού Καμαρά) του Ολυμπιακού, ιδίως στο 1 ο ημίχρονο, καθώς ήταν άκρως αποτελεσματικοί στα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Τοποθετημένοι συνεχώς στο μεσοδιάστημα αμυντικής - κεντρικής γραμμής, δεν έδωσαν τη δυνατότητα στην 3άδα της επιθετικής γραμμής του αντιπάλου να υποδεχτεί και να αναπτυχθεί στους χώρους ευθύνης τους.

Στο ακυρωθέν (ως offside) τέρμα της Αταλάντα είναι ξεκάθαρη η λειτουργία και η σημασία των τοποθετήσεών τους, καθώς σε οποιαδήποτε στιγμή δυσλειτουργίας τους επέρχεται πλήρης αποδιοργάνωση της αμυντικής γραμμής. Μετά την επίτευξη τέρματος έγινε φανερή η οπισθοχώρηση του Ολυμπιακού και από το 25 ο λεπτό μέχρι
το τέλος του ημιχρόνου η πίεση είχε περιοριστεί στο 1/3. Αναφορικά με την άμυνα στο 1/3, δεν υπήρξε πρόβλημα στην αντιμετώπιση της υψηλής σέντρας, καθώς και οι 3 παίκτες της αμυντικής γραμμής (Μανωλάς, Παπέ Σισέ και Σωκράτης Παπασταθόπουλος) διαθέτουν αρετές στις εναέριες μονομαχίες. Τα προβλήματα παρουσιάστηκαν στις περιπτώσεις cut-backs, έπειτα από συνδυαστικό παιχνίδι στις πλευρές με κάθετες μεταβιβάσεις ή από μονομαχίες 1vs1.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει ο δείκτης PPDA , ο οποίος κορυφώθηκε για τον Ολυμπιακό τη στιγμή που δέχθηκε τα 2 τέρματα, δείχνοντας την αισθητή μείωση της έντασης των αμυντικών ενεργειών, επιτρέποντας παράλληλα στον αντίπαλο να μεταβιβάσει την μπάλα στο επιθετικό του 60 % με πολύ
μεγαλύτερη άνεση.

• Μεταβάσεις
Αμυντικές Μεταβάσεις:

Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός προσέγγισε με αμυντικό προσανατολισμό το παιχνίδι, θέλοντας να πετύχει τέρμα μέσω άμεσων επιθετικών μεταβάσεων. Κατά τη μετάβαση σε αμυντική κατάσταση η αμυντική και η κεντρική γραμμή ήταν σχεδόν πάντα οργανωμένες, πίσω από το σημείο που βρισκόταν η μπάλα. Ο Ρέαμπτσιουκ και ιδίως ο Λαλά, ήταν προσηλωμένοι στην αμυντική λειτουργία, με αποτέλεσμα να μην αφήνουν ελεύθερους χώρους στις πλευρές. Επιπρόσθετα, οι DMF (κυρίως ο Εμβιλά) δεν επέτρεψαν την προώθηση κάθετων μεταβιβάσεων στον άξονα. Από τους παίκτες τις επιθετικής γραμμής άμεση ενεργοποίηση και επιστροφή είχε ο Ονιεκούρου ενώ και ο Μασούρας επέστρεφε, αλλά με μικρή καθυστέρηση.

Κατά την αμυντική μετάβαση στον επιθετικό μισό κύριος στόχος ήταν οι γρήγορες επιστροφές και όχι η άμεση εφαρμογή πίεση (ιδίως από το 40 ο λεπτό και μετά), ώστε να αποτραπεί σουτ ή ενέργεια γενικότερα από τον κεντρικό άξονα. Αντιθέτως, στο αμυντικό μισό, όπου υπήρχε καλύτερη τοποθέτηση γραμμών και λιγότεροι χώροι για τον
αντίπαλο, εφαρμόστηκε έντονη πίεση, με πρόθεση την άμεση ανάκτηση της μπάλας.

Επιθετικές Μεταβάσεις:

Το σημείο κλειδί για τον Ολυμπιακό, στο οποίο βάσισε την τακτική προσέγγιση. Στις έναρξη του παιχνιδιού οι συνεχόμενες προωθήσεις των ακραίων αμυντικών της Αταλάντα, δημιούργησαν κενούς χώρους, τους οποίους προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν οι ερυθρόλευκοι. Συγκεκριμένα, ιδίως κατά την επιθετική μετάβαση στο αμυντικό μισό παρατηρήθηκε άμεση ενεργοποίηση των Ονιεκούρου, Μασούρα, Τικίνιο και Αγκιμπού Καμαρά. O Εμβιλά, με πιο αμυντικό ρόλο, ήταν υπεύθυνος για την ανάκτηση και τη σίγουρη μεταβίβαση στον Ονιεκούρου, που ήταν υπεύθυνος για την ασφαλή προώθηση της μπάλας (οδήγημα ή μεταβίβαση), έπειτα από progressive run . Συγκεκριμένα, όπως και στην ενέργεια που κατέληξε σε τέρμα στο 16 ο λεπτό, ο Χένρι Ονιεκούρου μεταβίβασε στον προωθημένο Μασούρα, οποίος κινήθηκε εσωτερικά εκμεταλλευόμενος τον κενό χώρο που δημιούργησε ο Marten de Roon με την προώθησή του. Ταυτόχρονα, ο Τικίνιο κινήθηκε στην αριστερή πλευρά για να υποδεχθεί με μέτωπο προς το τέρμα και με αντίθετο πόδι, ώστε να σουτάρει ανενόχλητος από τον άξονα.

Αυτή η κατάσταση αποτέλεσε προδιάθεση για την επιθετική μετάβαση, κάτι που υποδεικνύει: 1. Το νεύμα του προπονητή μετά το goal και σε μεγαλύτερο βαθμό 2. Μία πανομοιότυπη ενέργεια στο επόμενο λεπτό, που όμως δεν ολοκληρώθηκε με τελική ενέργεια. Έτσι, γίνεται φανερή η πρόθεση του Ολυμπιακού να επιτεθεί άμεσα μέσω του άξονα. Επίσης, στο 1ο ημίχρονο προωθήσεις είχε και ο Ρέαμπτσιουκ, που όμως περιορίστηκαν με την επαναφορά, όπως και του Αγκιμπού Καμαρά. Αντίθετα, ο Λαλά δεν επέλεξε να προωθηθεί, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν κενά με τον Μασούρα.

• Στατικές (αμυντικές) φάσεις:

Η δομική υποενότητα του παιχνιδιού που στοίχισε στον Ολυμπιακό το θετικό αποτέλεσμα. Αν και ο αντίπαλος έδειξε τις προθέσεις του από νωρίς, οι ερυθρόλευκοι δεν προσαρμόστηκαν στην κατάσταση. Ο μικτός τρόπος άμυνας που εφήρμοσε ο Ολυμπιακός στις καταστάσεις corner δεν λειτούργησε, καθώς ουκ ολίγες φορές οι αντίπαλοι κατάφεραν να ολοκληρώσουν μεταβίβαση ή τελική ενέργεια με κίνηση στο 1ο δοκάρι. Η αδράνεια του Αγκιμπού Καμαρά και στα 2 τέρματα ήταν μοιραία για τους φιλοξενούμενους, καθώς ο Berat Djimsiti βρέθηκε 2 φορές δίχως πίεση στο 1ο δοκάρι.

Ανεξάρτητα από την αρχική προσέγγιση σχετικά με τις στατικές φάσεις, ο Ολυμπιακός όφειλε να προσαρμοστεί στην κατάσταση, καθώς ήδη από το 1ο ημίχρονο ο αντίπαλος λειτουργούσε με παρόμοιο τρόπο (μεταβίβαση και κεφαλιά στο 1ο δοκάρι, όπου διεκδικούσε την μπάλα σε 2ο χρόνο στο 2ο δοκάρι).

• Πλεονεκτήματα
Το βασικότερο πλεονέκτημα ήταν η αμυντική προσήλωση και η αποτελεσματική προστασία του κεντρικού άξονα σε open play κυρίως από τους 2 DMF (καταλυτική παρουσία είχαν και οι LW, RW), με επακόλουθη άμεση ενεργοποίηση στην επιθετική μετάβαση, ιδίως όταν αυτή προέρχεται από το αμυντικό μισό. Με την εκτέλεση σταθερών μοτίβων επετεύχθη το τέρμα και εάν υπήρχε μεγαλύτερη ψυχραιμία μπροστά στην εστία, το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είχε πάρει άλλες διαστάσεις.

• Μειονεκτήματα

Η έλλειψη προσαρμογής στις στατικές φάσεις του αντιπάλου ήταν εμφανής και πέραν των 2 τερμάτων. Επίσης, δεν παρατηρήθηκε ψύχραιμη αντίδραση μετά το 2 ο τέρμα, καθώς η επιθετική ανάπτυξη έγινε άναρχη. Η είσοδος του Μαντί Καμαρά προσέφερε παροδικά ενέργεια και ενθουσιασμό, που όμως δεν απέδωσε καρπούς εξαιτίας της αστοχίας των επιθετικών. Επίσης, οι υπόλοιπες αλλαγές προσώπων δεν προσέφεραν κάτι ουσιαστικό στη λειτουργία της ομάδας.

Επίλογος

Σημείο κλειδί

Το 61ο λεπτό, κατά το οποίο σημειώθηκε το τέρμα της ισοφάρισης, άλλαξε τις ισορροπίες σε τακτικό και ψυχολογικό επίπεδο. Οι παίκτες του Ολυμπιακού άργησαν να συνέλθουν και δέχθηκαν 2 ο τέρμα σε μόλις 2 λεπτά. Η εικόνα που ακολούθησε για τους φιλοξενούμενους δεν παρουσίασε έντονες διαφορές, με
εξαίρεση τις προσωπικές ενέργειες του Μαντί Καμαρά, οι οποίες όμως δεν δημιούργησαν σημαντικές ευκαιρίες για την ισοφάριση. Αντίστοιχα, οι γηπεδούχοι αρκέστηκαν στο αποτέλεσμα και έριξαν τον ρυθμό. Έτσι, η συνέχεια είχε διαδικαστικό χαρακτήρα.

Παίκτης κλειδί

Αναμφισβήτητα, ο Berat Djimsiti αποτέλεσε τον παίκτη που έκρινε τη τελική έκβαση του παιχνιδιού, μέσω της αξιοσημείωτης αποτελεσματικότητας του στις στατικές φάσεις. Αντιλήφθηκε το κενό στην αμυντική οργάνωση του Ολυμπιακού και ήταν μόνιμη απειλή στις στατικές φάσεις. Επιπλέον, ήταν ιδιαίτερα κινητικός στην εξωτερική ζώνη, με συχνές κινήσεις overlap & underlap.

- Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε από τον Γιώργο Ράλλη, σπουδαστή του πτυχίου Alfa Sports Analysis Diploma, και χρησιμοποιήθηκαν στατιστικά δεδομένα από τo www.wyscout.com και το σχεδιαστικό Studio.