ΠΑΟΚ: Τα κοντομάνικα της Ευρώπης (vids)

• Έφτασε στη Γη της Επαγγελίας
• Η διχογνωμία της κερκίδας και το σερί που έρχεται…
• Η μεγάλη ώρα ήρθε για πρώτη φορά μήνα Απρίλιο
• Στιγμές σε Γάνδη και Μασσαλία για να γράψεις βιβλίο

Ο ΠΑΟΚ του 2022-23 δεν έχει κερδίσει, για την ώρα, τίποτα. Είναι απλώς, στο πράσινο τραπέζι επάνω, πάνω-κάτω στα λεφτά του. Οι παρτίδες που θα κρίνουν ποιος θα σηκωθεί στο τέλος απ' την τσόχα με την τσέπη γεμάτη έπονται στη σεζόν. Δεν προηγήθηκαν. Είναι μπροστά.

Στα δικά μου μάτια το επιμύθιο της χρονιάς που φεύγει, δεύτερης από την επιστροφή του και μετά, δεν έχει να κάνει μόνο με τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Θα μπορούσε, εξάλλου ο Ρουμάνος είναι μια persona του ελληνικού ποδοσφαίρου, αποδείχθηκε περίτρανα πριν από δύο εβδομάδες στο Αγρίνιο, εκεί όπου μίλησε για τους ουκ ολίγους «φίλους» που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια στα ελληνικά γήπεδα.

Το επιμύθιο έχει να κάνει με τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ μέσα στο 2022 έγινε ένας οργανισμός, που έφερε σε συνθήκες δουλειάς και καθημερινότητας, όλα όσα ήθελε ο Λουτσέσκου. Ο Ιβάν Σαββίδης τον προσέλαβε, υποτίθεται, για τον τρόπο του. Τον τρόπο, για την επιτυχία, έστω κι αν η αναπόφευκτη σύγκριση με την πρώτη θητεία του, από άποψη τίτλων, δεν είναι και το ίδιο πετυχημένη.

Έφτασε στη Γη της Επαγγελίας

Ο Λουτσέσκου είναι ένας πρακτικός άνθρωπος, που κατορθώνει και πείθει τον πεινασμένο για την επιτυχία, ή τον κουρασμένο απ’ την αποτυχία, ότι αν ακολουθήσουν, θα φτάσουν, όλοι μαζί, στη Γη της Επαγγελίας. Εφτασαν. Ο ΠΑΟΚ έφτασε να παίξει, μετά από 48 χρόνια, στους «8» της Ευρώπης. Μισό σχεδόν αιώνα οι «ασπρόμαυροι» έβλεπαν να περνούν τα χρόνια, και να αναπολούν εκείνη την επιτυχία της τρομερής παρέας του Κούδα, του Σαράφη, του Ιωσηφίδη.

Η αποτίμηση, λοιπόν, του 2022 για τον ΠΑΟΚ έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή διαδρομή του. Όχι αυτής που «εκτροχιάστηκε» πολύ νωρίς το καλοκαίρι στα δύο παιγνίδια με τη Λέφσκι Σόφιας, αλλά αυτής που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Europa Conference League. Εξάλλου η κάθε επιτυχημένη ή αποτυχημένη πορεία στην Ευρώπη αποτυπώνεται τέτοιες ημέρες στις απολογιστικές Γενικές Συνελεύσεις και στους ισολογισμούς των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών, κάτι που το γνωρίζουν καλά ο Ιβάν Σαββίδης και οι παροικούντες στη Μικράς Ασίας.

Θα μπορούσε, επίσης, η αποτίμηση-ανασκόπηση της χρονιάς, να έχει να κάνει με το χαμένο τελικό του κυπέλλου, αλλά εκεί θα μπλέκαμε με ιστορίες γύρω από τον Λαόθ, που (μας) έδειξε και στους αγώνες του πρόσφατου Μουντιάλ στο Κατάρ, πόσο κακός διαιτητής είναι, ένας μέτριος διαιτητής με ιδιαίτερα αυξημένο το «εγώ», που με τις αποφάσεις που (δεν) πήρε επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη του τελικού.

Ο Λουτσέσκου ακόμη και τώρα, λίγο πριν φύγει το 2022, μίλησε για τη διαιτησία του Ισπανού στον τελικό. Δεν τον ξεχνάει. Όπως και δεν ξεχνούν οι «ασπρόμαυροι» τη φάση στις καθυστερήσεις με πρωταγωνιστές τον Μιτρίτσα και τον Χουανκάρ.

Η διχογνωμία της κερκίδας και το σερί που έρχεται…

Ανάγλυφα όσο πουθενά αλλού αυτόν τον καιρό, η διχογνωμία εκφράζεται στην κερκίδα της Τούμπας. Πολλοί χειροκροτούν. Πολλοί σφυρίζουν. Το φυσιολογικό. Οι μεν στέκονται σε όσα έκανε ο Λουτσέσκου. Του τα αναγνωρίζουν. Οι δε, σε όσα δεν έκανε. Του τα χρεώνουν. Μισογεμάτο ή μισοάδειο, η πραγματικότητα είναι ότι το ποτήρι έχει νερό ως τη μέση. Οπότε…όλοι έχουν δίκιο! Εκ πρώτης όψεως, τουλάχιστον, γιατί αν σκεφτώ ότι μετά από ένα χαμένο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα κάποιοι ανεγκέφαλοι έφτασαν στο σημείο να φτύσουν τον προπονητή της ομάδας τους, γιατί έτσι τους ήρθε στο άδειο κεφάλι, τότε θα έπρεπε να τα έχουν παρατήσει όλα στη Μικράς Ασίας και να έχουν αποδεχθεί τη μοίρα τους. Έλα μου, όμως, που η χρονιά συνεχίζεται και ο ΠΑΟΚ έχει ξαναβρεί την ταυτότητα και το δρόμο του. Ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος είναι οι μήνες της αστάθειας και της αβεβαιότητας στο τοπίο. Συμβαίνουν πολλά. Όπως πχ. οι ισοπαλίες με τον ΟΦΗ, με το Λεβαδειακό, τον Ατρόμητο από τη μία, η νίκη επί του Ολυμπιακού μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης» από την άλλη. Ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος είναι, πάλι, οι μήνες στους οποίους η καθεστηκυία τάξη κατά κανόνα αποκαθίσταται.

Η επιβίωση δεν έχει φτάσει να 'ναι ζήτημα για τον ΠΑΟΚ. Το ζην. Τα ανακλαστικά αντέχουν. Ζήτημα, για τον ΠΑΟΚ, είναι το ευ ζην. Εδώ, τα ανακλαστικά δεν αρκούν. Είναι ο λόγος της... ετήσιας mid-season crisis. Έρχεται κάθε φθινόπωρο. Τόσο βέβαιη τόσο αναμενόμενη όσο και η Πρωτοχρονιά. Ή η ισημερία και λοιπά σταθερά και επαναλαμβανόμενα φαινόμενα. Ήλθε και φέτος. Όπως υπάρχει η βαθιά πεποίθηση ότι έρχεται και το (αήττητο) σερί στο οποίο μας έχουν συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια οι ομάδες του Λουτσέσκου. Μπορεί να στραβοπάτησε στο Περιστέρι και να πέταξε στα σκουπίδια ακόμα δύο βαθμούς, αλλά το αήττητο σερί έχει φτάσει τα έξι επίσημα παιγνίδια.

Η μεγάλη ώρα ήρθε για πρώτη φορά μήνα Απρίλιο

Από την αρχή του 2022 ο Ρουμάνος τεχνικός τους έδωσε το να κερδίζουν τις παρτίδες όπως αυτές με την ΑΕΚ στο κύπελλο, με τη Μίντιλαντ και με τη Γάνδη. Τους έδωσε πίσω, δηλαδή, το χαμένο γόητρό τους. Κάλυψε την απόσταση-χάος. Θεράπευσε το κόμπλεξ. Γιατί ο ΠΑΟΚ πέρασε από τη φάση των νοκ άουτ, τον περασμένο Φεβρουάριο, κερδίζοντας μια παρτίδα στη ρουλέτα των πέναλτι. Ποτέ άλλοτε στην ευρωπαϊκή ιστορία του δεν το είχε καταφέρει. Οι εφιάλτες των χαμένων ευκαιριών απέναντι σε Μπάγερν, Σεβίλλη, Μπενφίκα στριφογύριζαν γύρω του.

Τι δεν τους έδωσε, ο Ρουμάνος, τη χρονιά που φεύγει; Προφανώς, έναν τίτλο, Μόνο που ο ΠΑΟΚ τον οποίο ο Λουτσέσκου παρέλαβε, δεν ήταν ένας ΠΑΟΚ που σάρωνε στην Ευρώπη κι ήρθε μετά αυτός και το χάλασε. Ο ΠΑΟΚ που ο Λουτσέσκου παρέλαβε ήταν ο ΠΑΟΚ των συνεχόμενων αποκλεισμών, όχι μία και δύο αλλά τέσσερις φορές, στους «32». Κάθε φορά, Φεβρουάριο. Και ξανά Φεβρουάριο. Και ξανά. Και ξανά. Από ΤΣΣΚΑ Μόσχας με ήττα και ισοπαλία, από Ουντινέζε με ισοπαλία και ήττα (στην Τούμπα), από Μπενφίκα με δύο ήττες, από Σάλκε με ήττα και ισοπαλία.

Η ζωή έχει διδάξει πως οι πορείες ως την άνοιξη στην Ευρώπη δεν παραγγέλνονται. Δεν υπάρχει, «το θέλω και το θέλω τώρα». Θα διαλέξει εκείνη, όχι εσύ, τη στιγμή. Για τον ΠΑΟΚ η στιγμή ήταν τον Απρίλιο.

Ο Λουτσέσκου, από τέσσερις χαμένους νοκ-άουτ στους «32» του Europa League, τον πήγε μέχρι τα προημιτελικά. Ο «Δικέφαλος», αφού προσπέρασε τον ψυχολογικό σκόπελο-Μίντιλαντ, πλέον είχε την πολυτέλεια να δώσει τους επόμενους (ευρωπαϊκούς) αγώνες του... άνετα. Απελευθερωμένος. Δίχως να τον καταπλακώνει η πίεση της καταστροφολογίας. Και να ελπίζει ότι, με την ηρεμία θα τιθασευτεί ετούτη η απειθαρχία, η ανισορροπία, η μετάβαση απ' το ζενίθ στο ναδίρ μες στο ίδιο ενενηντάλεπτο. Το έκανε και με το παραπάνω εκείνη την εποχή. Διότι, ας μην ξεχνάμε, πως τον ίδιο καιρό με τα «άνετα» ευρωπαϊκά ματς ήρθαν και οι επισκέψεις του στην Αττική, για τα ντέρμπι με ΑΕΚ και Ολυμπιακό, μαζί με τις προκρίσεις στο κύπελλο.

Στιγμές σε Γάνδη και Μασσαλία για να γράψεις βιβλίο

Στη Ghelamco Arena της Γάνδης οι «ασπρόμαυροι» πήγαν χωρίς τον Κούρτιτς και τον Αντρίγια. Έπαιξαν με δεξί μπακ τον Λούκας Τέιλορ, αριστερά τον Σίντκλεϊ και τον Μουργκ στο κέντρο, αλλά είχαν σχέδιο, δεν ξανοίχτηκαν να κυνηγήσουν χίμαιρρες. Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε 1-0 σχετικά νωρίς με την κεφαλιά του Κρέσπο, σταδιακά έριξε το ρυθμό, προς το τέλος του α' μέρους η αφόρητη πίεση των γηπεδούχων έφερε την ισοφάριση, το β' ημίχρονο κυλούσε σε πιο χαλαρό τέμπο, ώσπου ο Βιεϊρίνια σ’ ένα κόρνερ έβαλε το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια των αντιπάλων, σκίστηκε στο κεφάλι και η εικόνα του με τα αίματα στη φανέλα ενέπνευσε όλους τους συμπαίκτες του και εμένα προσωπικά για να παραδεχθώ την επομένη σε μια άκρη του Gazzetta, ότι «μαζί του πάω και στον πόλεμο»!

O Μιχάλης Τσόχος είχε γράψει στο σημείωμα του: «Αυτή η εικόνα, αυτή η φωτογραφία θα είναι κεντρική στο άλμπουμ με τις φωτογραφίες της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ. Διότι αυτή η φωτογραφία είναι και όλη η ιστορία του ματς της Γάνδης, είναι όλη η ιστορία της πρόκρισης του ΠΑΟΚ».

Όντως, έτσι είναι, συμφωνώ μαζί του, η πρόκριση κρίθηκε την στιγμή που ο Βιεϊρίνια απογειώνεται για να κερδίσει μια κεφαλιά από τους κατά πολύ ψηλότερους παίκτες της Γάνδης και σωριάζεται στο έδαφος.

Κάπως έτσι ήρθε και το δεύτερο γκολ από την κομπίνα στο φάουλ με τον Αουγκούστο, κι ύστερα, για το τελευταίο δεκάλεπτο, ο ΠΑΟΚ έκανε τους Βέλγους να βολοδέρνουν πάνω στο χορτάρι πανικόβλητοι, στη σκέψη ότι για εκείνους πλησίαζε το τέλος της ευρωπαϊκής περιπέτειας.

Ο «Δικέφαλος» έβγαλε τα κοντομάνικα στην Ευρώπη και στις αρχές του Απρίλη πήγε μαζί με 3.500 πιστούς του μέσα στο άντρο της Μαρσέιγ, το «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας, να διεκδικήσει τις πιθανότητες του.

Τα όσα βιώσαμε παρέα με τη Novibet εκείνο το τριήμερο στο λιμάνι της Νότιας Γαλλίας είναι για να γράφουμε βιβλίο, ωστόσο μένοντας στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, δεν άξιζε στον ΠΑΟΚ ο αποκλεισμός με δύο ήττες από τη Μαρσέιγ. Tο ξύλο έπεφτε σύννεφο στα στενά της Μασσαλίας, μέσα κι έξω από το «Βελοντρόμ», ωστόσο και έτσι η ήττα με 2-1 στον επεισοδιακό πρώτο αγώνα, δημιούργησε ένα κλίμα ευφορίας, ενόψει της ρεβάνς μια εβδομάδα αργότερα στη Θεσσαλονίκη.

Φτάνοντας, μετά κόπων και βασάνων, στο πολιορκημένο «Βελοντρόμ», που εν μέρη θύμιζε σκηνές από τα «Τα Πάθη της Ζαν ντ' Αρκ», βιώνοντας πρωτόγνωρες καταστάσεις εκτός γηπέδου το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, πλην των δυο παιδιών μου, ήταν αφού φτάσαμε, όπως φτάσαμε, ως εδώ, «ζήστο ως το τέρμα». Τέτοιες ποδοσφαιρικές βραδιές οφείλεις να τις ζήσεις για να τις θυμάσαι.

Κι όλα αυτά που ζήσαμε στη Μασσαλία, όπου βρεθήκαμε με το Gazzetta πιστέψτε με, θα τα θυμόμαστε για πάρα πολλά χρόνια…

Μια μεγάλη νίκη στην Τούμπα ήθελε, έτσι κι αλλιώς, ο ΠΑΟΚ πριν το πρώτο παιχνίδι. Μια μεγάλη νίκη θέλει και μετά το πρώτο ματς, με το γκολ του Ομάρ Ελ Καντουρί και τις αποκρούσεις του Αλέξανδρου Πασχαλάκη να τον έχουν κρατήσει «ζωντανό» στο παιγνίδι της πρόκρισης.

Στη ρεβάνς ο ΠΑΟΚ μπήκε στην κατάμεστη Τούμπα με στόχο να ανατρέψει το εις βάρος του 2-1. Η βραδιά ξεκίνησε με το απρόοπτο του τραυματισμού του Ομάρ Ελ Καντουρί, ο οποίος αν και πήρε φανέλα βασικού αισθάνθηκε ενοχλήσεις στο ζέσταμα, κλασικός… Καντουρί, οι «ασπρόμαυροι» έπαιξαν μπαλάρα, έχαναν τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, όμως στο τέλος της βραδιάς το εισιτήριο για τα ημιτελικά βρισκόταν σε γαλλικά χέρια.

Ο «Δικέφαλος» πλήρωσε τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες (Τσιγγάρας, Τσόλακ, Άκπομ, Κρέσπο), και την super εμφάνιση του Μανταντά, όμως στο τέλος της βραδιάς οι παίκτες του αποθεώθηκαν από τον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο.

Άλλωστε, όσοι έχουμε ζήσει βραδιές και βραδιές στην Τούμπα, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ δύσκολα κάνει λάθος. Ξέρει να αναγνωρίζει την προσπάθεια. Κι αυτό έκανε στο τέλος εκείνης της βραδιάς, όπου γράφτηκε ο επίλογος της εντυπωσιακής ευρωπαϊκής πορείας που ξεκίνησε Αύγουστο και ολοκληρώθηκε με τον αποκλεισμό του τον Απρίλιο από τη Μαρσέιγ.