Θα μπορούσε να ήταν η μεγαλύτερη βραδιά στη σύγχρονη ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου... Όταν ο Σο έβαλε την Αγγλία μπροστά στο σκορ, όταν ο Πίκφορντ νίκησε τον Μπελότι ή όταν ο Χάρι Μαγκουάιρ έδωσε το προβάδισμα στη ρώσικη ρουλέτα, έμοιαζε να ήταν.

Ομως λίγα λεπτά μετά, οι Βρετανοί βρέθηκαν μπροστά στο ίδιο έργο, με διαφορετικές λεπτομέρειες: Ο Σάουθγκεϊτ παρηγορεί τους δακρυσμένους Σάντσο και Σάκα μετά τις απώλειες των πέναλτι, οι παίκτες της Αγγλίας είναι στο έδαφος, διχασμένοι ανάμεσα στην ατομική τους δυστυχία και στην επιθυμία να βγουν πιο δυνατοί από τον εφιάλτη. Σάντσο, Σάκα και Ράσφορντ βρίσκονται ήδη στην «κόλαση», αλλά δεν έχει κανένα νόημα να τους κατηγορήσει κανείς, μιας κι έδωσαν τα πάντα σε όλη αυτή την πορεία μέχρι τον τελικό.

Εσκασε το... μπαλόνι της επιτυχίας!

Hταν τόσο οδυνηρό το βράδυ, που ο Σάουθγκεϊτ μίλησε πως το... μπαλόνι της επιτυχίας που άρχισε να ανεβαίνει από τη Ρωσία κι έπειτα μάλλον... έσκασε. Ναι, ήταν η καλύτερη παράσταση της Αγγλίας από το Μουντιάλ του 1966, ήταν μια τεράστια στιγμή στη συναισθηματική επανασύνδεση αυτής της ομάδας με τον κόσμο.

Οι αναμνήσεις όλων των νικών της Αγγλίας θα διαρκέσουν μια ζωή, ενώ κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως οι παίκτες του ενέπνευσαν μια νέα γενιά συμπατριωτών τους.

Ωστόσο, υπάρχουν και γεγονότα που προκάλεσαν ερωτηματικά και απογοήτευση: στον τελικό, η Ιταλία ήταν άνετα η καλύτερη ομάδα, παρόλο που η Αγγλία μπήκε με γκολ στην αναμέτρηση. Τα «τρία λιοντάρια» βρέθηκαν 22 λεπτά μακριά από το τρόπαιο, αλλά άφησαν το παιχνίδι να τους ξεφύγει με τον Σάουθγκεϊτ να κάνει διαδοχικά λάθη και να ηττάται από τον Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Η εικόνα της Αγγλίας έφερε στο μυαλό όλων την πρώτη μεγάλη ήττα του Ομοσπονδιακού τεχνικού στον ημιτελικό του Μουντιάλ με την Κροατία. Τότε, όπως τώρα, η Αγγλία μπήκε δυνατά, πήρε προβάδισμα, άρχισε να μένει πίσω και χωρίς να το συνειδητοποιήσει δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα και δεχόταν πίεση. Στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, είχε χάσει κάθε έλεγχο του παιχνιδιού. Καρφώθηκε πίσω στην περιοχή της προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα πάντα και μετά την ισοφάριση δεν μπόρεσε να ανακάμψει ποτέ!

Αυτό συνέβη και με την Ολλανδία στον ημιτελικό του Nations League. Ιδια άσχημη εικόνα. Συμπέρασμα; Η Αγγλία απέτυχε να κρατήσει την μπάλα όταν ήταν μπροστά στο σκορ.

Το σύστημα που... έπνιξε την Αγγλία

Εντυπωσιακό ξεκίνημα γκολ ο Σο, ζωηρή για μερικά λεπτά κι έπειτα... σταμάτησε να παίζει. Τα «τρία λιοντάρια» έπαιζαν σα να ήθελε πέντε λεπτά για το τέλος της αναμέτρησης, όταν απέμενε ένα ολόκληρο ημίχρονο. Η πίεση έφερε προβλήματα στην άμυνα, προκάλεσε πανικό και η Ιταλία δεν μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Όταν ο Σάουθγκεϊτ έκανε τις αλλαγές ήταν αργά, πολύ αργά. Το μομέντουμ ήταν για τους Ιταλούς, όπως ήταν και για τους Κροάτες πριν τρία χρόνια. Ποιος διαφωνεί, πως οι Ατζούρι θα έπρεπε να είχαν κερδίσει τους Αγγλους στην κανονική διάρκεια.

H απογοήτευση έγινε μεγαλύτερη από τη στιγμή που η Αγγλία ξεκίνησε τόσο δυνατά και σκόραρε.

Ο Σάουθγκεϊτ είχε αποφασίσει να επιστρέψει στο 3-4-3 που είχε νικήσει τη Γερμανία, βάζοντας τον Τρίπιερ αντί του Σάκα. Ναι, στο γκολ του Σοκ αισθάνθηκε άμεση δικαίωση. Οι τέσσερις της της Ιταλίας στην άμυνα έδιναν μάχη για να αναχαιτίσουν τα άκρα των Άγλλων στην αρχή και ειδικά ο Εμερσον τα είχε βρει σκούρα. Για τους συμπατριώτες του, ο Ομοσπονδιακός τεχνικός στο πρώτο μισάωρο τουλάχιστον, έμοιαζε με μεγαλοφυία. Ναι, είχε βρει τον τρόπο για να εξουδετερώσει την Ιταλία.

Ωστόσο, μετά το πρώτο μεγάλο βήμα ακολούθησε οπισθοχώρηση. To σύστημα περισσότερο «έπνιγε» την Αγγλία παρά την αντίπαλό της. Η ομάδα δεν είχε ρυθμό, ο Μάουντ ήταν εκτός... γηπέδου και παρά το γεγονός πως το κέντρο ήταν γεμάτο, τίποτα δεν μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη. Αυτό που προβληματίζει τους Βρετανούς είναι το γεγονός πως δεν υπήρξε απάντηση, όταν οι Ατζούρι άρχισαν να παίρνουν τον έλεγχο. Κάποιο άλλο σύστημα, κάποια άμεση αλλαγή...

Πριν από τον τελικό, η Αγγλία είχε τον τρόπο να να κερδίσει ακόμα κι αν δεν ήταν στην καλύτερη μέρα. Ο λόγος; Στέρλινγκ και Κέιν έδιναν ρυθμό στην επίθεση, κάνοντας άνω – κάτω τις αντίπαλες άμυνες. Ο επιθετικός της Σίτι μπήκε ορεξάτος, ενώ ο Κέιν βρήκε σούπερ ρυθμό στα νοκ άουτ ματς. Το βράδυ της Κυριακής και μετά το πρώτο μισάωρο... χάθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό πως ο αρχηγός της Αγγλίας δεν έκανε σουτ ή δεν δημιούργησε φάση σε όλο το ματς. Μπονούτσι και Κιελίνι ήταν τρομεροί και μπλόκαραν κάθε προσπάθεια των αντιπάλων.

Αν οι Σάντσο, Ράσφορντ είχαν μπει νωρίτερα...

Ισως ο Σάντσο και ο Ράσφορντ αν είχαν μπει νωρίτερα, να είχαν δώσει με το παιχνίδι με τον ρυθμό που έψαχνε απεγνωσμένα η Αγγλία. Κι όμως ο Σάουθγκεϊτ σε μια ακατανόητη κίνηση τους έβαλε στο 120’. Ο πρώτος άγγιξε τη μπάλα μια φορά, ο δεύτερος καμία...Ετσι, χωρίς να έχουν προλάβει να πάρουν άρωμα τελικού βρέθηκαν στη ρώσικη ρουλέτα και αστόχησαν.

Η Αγγλία έχασε μια μοναδική ευκαιρία να κερδίσει έναν μεγάλο τίτλο μπροστά στο κοινό της και ίσως να μην ξανά ανάλογη ευκαιρία. Ο Σάουθγκεϊτ έκανε λάθη, οι ποδοσφαιριστές του επίσης, αλλά η Μεγάλη Βρετανία έδειξε αυτό το καλοκαίρι πως επέστρεψε στους «μεγάλους» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το μέγεθος της επιτυχίας ήταν μεγάλο και δεν πρέπει να λησμονηθεί...

Είναι έτοιμοι οι Αγγλοι να πάνε ένα βήμα μπροστά ή θα μείνουν στα λάθη του Σάουθγκεϊτ και των παικτών του;

Πηγές: Τelegraph, Athletic

Loading...