Μπενζεμά: Δώστε τώρα την «Χρυσή Μπάλα» στο… γατάκι!
Ο Ζοσέ Μουρίνιο έχει φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς. Δύο, όμως, είναι τα ξεκάθαρα δεδομένα σχετικά με τον Πορτογάλο προπονητή: Πρώτον, δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, ακόμα και τώρα που δεν είναι στα (πιο) πάνω του. Και, δεύτερον, δεν διστάζει να πει ανοιχτά την γνώμη του, ακόμα και αν αυτή μπορεί να τον εκθέσει κάποια στιγμή.
Τον Δεκέμβριο του 2010, ως τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης και πριν από έναν αγώνα πρωταθλήματος με την Σαραγόσα, ο Ζοσέ «κάρφωσε» έναν από τους παίκτες του με τον γνωστό, πολύ δηκτικό του τρόπο. «Αν δεν έχεις έναν σκύλο για να βγεις για κυνήγι και έχεις έναν γάτο, τότε πας με τον γάτο, γιατί μόνος σου δεν μπορείς να πας» είχε πει.
Όπου σκύλος εννοούσε τον Γκονσάλο Ιγουαΐν που ήταν τραυματίας εκείνη την εποχή και τον θεωρούσε τον βασικό σέντερ φορ της Βασίλισσας (ναι, τον γνωστό Ιγουαΐν!). Και όπου γάτος, ή… γατάκι αν προτιμάτε επί του ελληνικότερου, εννοούσε τον… Καρίμ Μπενζεμά.
Ναι, μάλιστα, αναφερόνταν στον πυραυλοκίνητο επιθετικό που, στα 34 του χρόνια, απέκλεισε μόνος του την Παρί Σεν Ζερμέν και «κατάπιε» την πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσέλσι μέσα στο σπίτι της με δεύτερο διαδοχικό χατ - τρικ, μετρώντας 37 γκολ σε 36 παιχνίδια φέτος!
Ο Μπενζεμά, τα σκαμπανεβάσματα του οποίου οδήγησαν τότε τον Μουρίνιο να ζητήσει στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο από τον γενικό διευθυντή Χόρχε Βαλντάνο την απόκτηση ενός επιθετικού και ο Αργεντινός του πήρε τον… Εμανουέλ Αντεμπαγιόρ, δεν χώνεψε καθόλου καλά τις δηλώσεις του Μουρίνιο.
Ζήτησε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Πορτογάλο, με τον οποίο είχε μέχρι τότε πολύ καλή σχέση, και του τα είπε έξω από τα δόντια: «Είμαι ποδοσφαιριστής και εσύ ο προπονητής μου. Σε σέβομαι, γι’ αυτό και εσύ να με σέβεσαι ως ποδοσφαιριστής. Είμαι ντροπαλός (...), αλλά αν με κοροϊδέψεις, θα με βρεις μπροστά σου».
Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο γάτος έχει μετατραπεί σε αχόρταγο λιοντάρι, κατασπαράζει άμυνες και ρεκόρ σαν να είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο και ο Μουρίνιο, παραδεχόμενος το λάθος του, συνέκρινε το πολύπλευρο ταλέντο του με αυτό του Χάρι Κέιν.
Συγνώμη Ζοσέ, αλλά αυτή την στιγμή ο Μπενζεμά είναι ανώτερος του Κέιν. Και του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Και του Κιλιάν Μπαπέ. Και του Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ. Οι φετινές του εμφανίσεις, με τις οποίες δίνει συνέχεια στην «καυτή» τριετία του από τότε που έφυγε ο Κριστιάνο Ρονάλντο, πρέπει να του δώσουν την «Χρυσή Μπάλα». Τελεία και παύλα.
Από φέτος, άλλωστε, το ποδοσφαιρικό Όσκαρ θα δοθεί με βάση τις επιδόσεις μέχρι τον Ιούνιο, χωρίς να υπολογίζεται το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στην απόλυτη ποδοσφαιρική του ωριμότητα, ο Μπενζεμά κάνει, κυριολεκτικά, τα πάντα μέσα στο γήπεδο.
Σουτάρει άψογα και με τα δύο πόδια, είναι καταπληκτικός κεφαλοσφαιριστής (δείτε τα δύο γκολ του στο «Στάμφορντ Μπριτζ»), κάνει παιχνίδι γυρνώντας μέχρι την μεσαία γραμμή, βρίσκει τους συμπαίκτες του με τη μια, με τακουνάκια, κινείται συνεχώς και, βεβαίως, δεν αφήνει μπαλιά να πάει χαμένη.
Η επική γκάφα του Εντουάρντ Μεντί προστέθηκε σε αυτές που είχαν γίνει στο παρελθόν από τους Σβεν Ούλραϊχ (Μπάγερν Μονάχου), Λόρις Κάριους (Λίβερπουλ) και Τζανλουίτζι Ντοναρούμα (Παρί Σεν Ζερμέν). Γιατί; Επειδή ο Μπενζεμά ήταν εκεί για να την εκμεταλλευτεί και να την τιμωρήσει παραδειγματικά.
Το πουλάκι… τσιμπάει πολύ
Η Τσέλσι, παρά το ξέσπασμα του Τόμας Τούχελ κατά των παικτών του, δεν με δυσαρέστησε στο 1-3. Ήταν μαχητική, είχε πάνω από είκοσι τελικές προσπάθειες και, αν δεν έκανε δώρο το τρίτο γκολ με το «καλημέρα» του δευτέρου ημιχρόνου, θα είχε πολύ διαφορετική τύχη στην ρεβάνς.
Αν και με τέτοιο Βινίσιους Ζούνιορ και, κυρίως, με τέτοιο Μπενζεμά, η πρωταθλήτρια Ευρώπης λογικά θα παραχωρήσει το στέμμα της το βράδυ της Τρίτης (12/04) στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Το κλειδί της Ρεάλ, όμως, πέραν από το δίδυμο Βίνι - Καρίμ και τον απροσπέλαστο Τιμπό Κουρτουά, ήταν ο Φεδερίκο Βαλβέρδε. Όταν έκανε το ξεπέταγμα του στην Ουρουγουάη, τον φώναζαν χαϊδευτικά «pajarito», ήτοι «πουλάκι».
Το πουλάκι, όμως, τσιμπάει… θανάσιμα. Στο «Στάμφορντ Μπριτζ» ήταν ο πολύτιμος τέταρτος χαφ, έτρεξε για… δέκα, έδωσε την απαραίτητη ενέργεια στην κλασάτη, αλλά και ολίγον γερασμένη μεσαία γραμμή των Λούκα Μόντριτς - Τόνι Κρόος και τείνει να εξελιχθεί στον «Ντι Μαρία του 2022» του Κάρλο Αντσελότι.
Το 2014, ο Καρλέτο γύρισε τον Αργεντινό στην μεσαία γραμμή και η παρουσία του αποδείχθηκε καθοριστική για την κατάκτηση του δέκατου Champions League. Ποιος ξέρει τι μπορεί να κάνει ένας άλλος Νοτιοαμερικανός που ανεβάζει επίπεδο όλη την ομάδα και είναι πανταχού παρών εντός των τεσσάρων γραμμών.
Σεβασμός στον Έμερι
Η Ρεάλ, αν δεν επιδείξει πρωτοφανείς τάσεις αυτοκτονίας, θα σφραγίσει την πρόκριση στα ημιτελικά, όπου φρονώ ότι θα βρει απέναντί της την Μάντσεστερ Σίτι, η οποία δεν διαθέτει Μπενζεμά (πόσο θα τον ήθελε ο Πεπ Γκουαρδιόλα υπό τις οδηγίες του…), αλλά με πείθει περισσότερο ως σύνολο.
Και η Λίβερπουλ, με ποια θα ανταμώσει στην μάχη για μια θέση στο «Σταντ ντε Φρανς» του Παρισιού; Όταν έγινε η κλήρωση, κανείς δεν έδινε καμία απολύτως τύχη στην Βιγιαρεάλ κόντρα στην Μπάγερν, παρ’ ότι το Κίτρινο Υποβρύχιο απέκλεισε με πειστικό τρόπο την Γιουβέντους και διαθέτει στην άκρη του πάγκου έναν προπονητή που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του και με το παραπάνω.
Το 2004, όταν ο Ουνάι Έμερι άρχισε την προπονητική του καριέρα στην άσημη Λόρκα, ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν έπαιζε στους μικρούς της Μόναχο 1860. Και μπορεί να έχει μια τεράστια καριέρα μπροστά του (θα δείξει, βεβαίως…), αλλά τα δώδεκα χρόνια διαφοράς στους πάγκους θα έπρεπε να φανούν.
Ο Βάσκος «κλείδωσε» την Μπάγερν, την υποχρέωσε σε ήττα που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μεγαλύτερη και την έβαλε σε μεγάλες σκέψεις ενόψει της ρεβάνς. Σύμφωνοι, στο Μόναχο και με την δυναμική που της δίνει ο κόσμος της, η παρέα του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι μπορεί να ανατρέψει το 1-0 και να πάρει την πρόκριση στην τετράδα.
Η Βιγιαρεάλ, όμως, δεν πρόκειται να παραδοθεί αμαχητί, ο προπονητής της θα την στήσει για να πάρει το ιστορικό εισιτήριο και, ακόμα και αν δεν τα καταφέρει, αξίζει τεράστιου σεβασμού. Του σεβασμού, δηλαδή, που δεν του έδειξαν όταν ήταν στην Παρί Σεν Ζερμέν και, κυρίως, όταν ανέλαβε στην Άρσεναλ και χρησιμοποιούσε το περίφημο «gud ebening» (βλέπε «good evening», ήτοι «καλό απόγευμα»), επειδή τα αγγλικά του δεν ήταν πολύ καλά.
Για να δούμε μήπως το βράδυ της Τρίτης (12/04) μάθει στους (πάντα ολίγον υπερόπτες) Γερμανούς και το «guten Abend» από την ανάποδη!