• Η τελευταία τους μονομαχία και οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων
• Ο ιεραπόστολος Τσόλο και οι ορκισμένοι πιστοί
• Ο Γιούργκεν Κλοπ κάνει το You'll never walk alone να ακούγεται σαν... σόλο του Slash
• Τι είναι αυτό που μας ενώνει

Αν οδηγήσεις – nonstop – για περίπου 21 ώρες και 46 λεπτά, θα καλύψεις 1.932 μίλια ή 2.081 χιλιόμετρα. Τόσο απέχει η Μαδρίτη από το Λίβερπουλ. Κάπου τόσο απέχει και η φιλοσοφία του προπονητή της Ατλέτικο Μαδρίτης Ντιέγκο Σιμεόνε από αυτή του κόουτς της Λίβερπουλ Γιούργκεν Κλοπ. Ο ένας βλοσυρός, μαυροντυμένος, σαν πορτιέρης σε νυχτερινό μαγαζί. Ο άλλος cool τύπος, φορά πάντα φόρμες, το μπουφάν με το Liver Bird στο στήθος, καπέλο και τα χαρακτηριστικά γυαλιά μυωπίας.

Ακόμα και το παρουσιαστικό τους προδίδει τη χαώδη διαφορά στον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο. Ο πρώτος το βλέπει σαν μάχη σε αρένα. Ο δεύτερος σαν έργο τέχνης. Ο Αργεντινός το έχει ταυτισμένο στο μυαλό του με την αυτοθυσία, τα σκληρά τάκλιν, την προσπάθεια μέχρι τέλους κι ο Γερμανός με τη δημιουργία, τις συνεργασίες, τον φρενήρη ρυθμό.

Ο Τσόλο έχει ήδη βάλει το... μαχαίρι στα δόντια και περιμένει τον Normal One να φτιάξει καλύτερα στο κεφάλι το καπέλο και να πατήσει το χορτάρι του Wanda Metropolitano απόψε το βράδυ (22:00), για την 3η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League.

Η τελευταία τους μονομαχία και οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων

Το ημερολόγιο έγραφε 12 Μαρτίου του 2020 και η Λίβερπουλ που έκανε υγιεινό περίπατο στην Premier League υποδεχόταν την Ατλέτικο Μαδρίτης στο Άνφιλντ στο πλαίσιο τη φάσης των 16 του Champions Leauge φορώντας το στέμμα της. Είχε χάσει 1-0 στο πρώτο παιχνίδι της σειρά στη Μαδρίτη, αλλά στο γήπεδο των ανατροπών και των θαυμάτων, το σκορ του πρώτου αγώνα κάθε άλλο παρά πρόβλημα ήταν.

Οι Reds ήταν αήττητοι για 25 διαδοχικά παιχνίδια στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση στο σπίτι τους και συνολικά 42 ανεξαρτήτως διοργάνωσης. Ο Γιούργκεν Κλοπ δεν είχε χάσει κανένα ευρωπαϊκό παιχνίδι μπροστά στο Kopp. Ενώ οι ευρωπαϊκές διασταυρώσεις ήταν παιχνιδάκι για την ομάδα του Μέρσεϊσάιντ. Μετρούσε 11 σερί προκρίσεις. Μετά από 94 λεπτά παιχνιδιού, ήταν όλοι στο ίδιο έργο θεατές, με την Λίβερπουλ να προηγείται 2-0 έχοντας ανατρέψει το εις βάρος της 1-0 του πρώτου αγώνα.

Αλλά οι τίτλοι τέλους δεν είχαν πέσει ακόμα... Η refuse to lose Ατλέτικο είχε απαντήσεις και τις έδωσε, φεύγοντας τελικά με τη νίκη – πρόκριση (3-2) από το Άνφιλντ σε μία από τις πιο εντυπωσιακές ανατροπές στην ευρωπαϊκή ιστορία...

18 Οκτωβρίου του 2021 και οι δημοσιογράφοι δεν θα επέτρεπαν στον Γιούργκεν Κλοπ να ξεγλιστρήσει. Περίπου 1,5 χρόνο πριν, ο Γερμανός είχε σταθεί μπροστά στις κάμερες και λίγο ή πολύ είχε αναρωτηθεί, φανερά εκνευρισμένος, τι σόι ποδόσφαιρο είναι αυτό που παίζει η Ατλέτικο του Σιμεόνε.

«Ήμουν απογοητευμένος και είχα νεύρα», δικαιολογήθηκε ο τεχνικός των Reds όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τις επικριτικές του δηλώσεις για τον τρόπο που αγωνίζεται η Ατλέτικο του Σιμεόνε. Ενώ πρόσθεσε: «σέβομαι όσα κάνει, αλλά δεν μου αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζει μου αρέσει ένα άλλο είδος ποδοσφαίρου».

-Τι έχετε να πείτε για τα σχόλια του Κλοπ για τον τρόπο που παίζει η ομάδα σας;, ρώτησαν αντίστοιχα τον Τσόλο.

- (παύση) Τίποτα, απάντησε στα αγγλικά εκείνος.

Με ελάχιστες ώρες να απομένουν για την σέντρα στο παιχνίδι οι δύο τους έχουν σίγουρα ξεχάσει τα μικρόφωνα, τις κάμερες και τους δημοσιογράφους και καταστρώνουν τα πλάνα τους για την αποψινή μάχη. Εκεί που δύο εκ διαμέτρου αντίθετες φιλοσοφίες θα κοντραριστούν στο γρασίδι.

Ο ιεραπόστολος Τσόλο και οι ορκισμένοι πιστοί

Αν ανοίξει κανείς έναν κατάλογο θρησκειών, θα δει τις ανατολικές θρησκείες, τον ινδουισμό, το Ισλάμ, τον Χριστιανισμό και τον... Chοlismo. Αυτή η θρησκεία έχει ως λατρευτικό πρόσωπο τον Ντιέγκο Σιμεόνε και κεντρικό της μήνυμα την αδιάκοπη προσπάθεια a la muerte (μέχρι τον θάνατο). «Ή θα έρθετε μαζί μου και θα κάνετε κατάθεση ψυχής στο χορτάρι ή δεν σας θέλω δίπλα μου», είναι από μία τις... 10 εντολές του. Όσοι δέχτηκαν από τον Δεκέμβριο του 2011 που ανέλαβε την ομάδα να μεταλάβουν την «ιεροσύνη» του, ορκίστηκαν να αφήνουν τα πνευμόνια τους στο χορτάρι. Μόνο αυτό τους ζήτησε.

Ο Τσόλο ως ποδοσφαιριστής ήταν ένα σκληροτράχηλο αμυντικό χαφ, από εκείνα της φιλοσοφίας «ή η μπάλα ή ο παίκτης, ποτέ και οι δύο μαζί». Όταν ανέλαβε το τιμόνι της Ατλέτικο τον Δεκέμβριο του 2011 μεταμόρφωσε τους ροχιμπλάνκος στην πιο... λατινοαμερικάνικη ομάδα της Ευρώπης. Συνεχές τρέξιμο, ασφυκτική πίεση, αλληλοκαλύψεις, άμυνα, άμυνα, άμυνα και αντεπιθέσεις. Δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν μετά το τέλος των προπονήσεων της ομάδας διοργανώνονται ομαδικές προβολές με τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα του... Αρεβάλο Ρίος.

Η Ατλέτικο Μαδρίτης χτίστηκε καθ' εικόνα και καθ' ομοίωσή του. Της μετέδωσε τη φιλοσοφία του και δίδαξε στους παίκτες του να είναι πιστοί στρατιώτες. Η εποχή του Τσόλο στην ερυθρόλευκη πλευρά της Μαδρίτης, ξεκίνησε όταν ο κόσμος ήταν ακόμα ζαλισμένος από την Μπαρτσελόνα του Πεπ. Ο Σιμεόνε δούλεψε στην εποχή που η Ρεάλ Μαδρίτης του Ζιντάν κατέκτησε τρία διαδοχικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, συνέχισε στην era της επιβλητικής Μπάγερν Μονάχου που δεν σταματά να σκοράρει, της Σίτι του Γκουαρδιόλα και της Λίβερπουλ του Κλοπ που είναι μηχανές παραγωγής γκολ.

Παρέμεινε πιστή στις διδαχές της όταν η Παρί σχεδίαζε την δική της εποχή των Galacticos και η Τσέλσι του Τούχελ αναδυόταν από τις στάχτες της προς την κορυφή της Ευρώπης. Και είπε: «Δεν θέλω να γοητεύω τους κριτικούς, θέλω να γοητεύω του παίκτες μου». Και έδειξε ότι την εποχή του ποδοσφαίρου κατοχής και του γρήγορου ρυθμού, υπάρχει ακόμα, κι εκείνο της ψυχής, της υπερπροσπάθειας, της μάχης μέχρι τέλους, της λατινικής Αμερικής. Έβαλε την Ατλέτικο στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Σχεδόν υποχρέωσε άπαντες να την προσέξουν. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (2014, 2021). Έφτασε σε δύο τελικούς Champions League (2014, 2016). Κατέκτησε δύο Europa League (2012, 2018). Πήρε δύο ευρωπαϊκά Super Cup.

Ο Γιούργκεν Κλοπ κάνει το You'll never walk alone να ακούγεται σαν... σόλο του Slash

«Αυτή την στιγμή δεν είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Ε και; Θέλουμε να είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο αύριο ή κάποια ημέρα», είχε δηλώσει ο Γιούργκεν Κλοπ στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της παρουσίασής του από τη Λίβερπουλ τον Οκτώβριο του 2015. Ενώ όταν τον ρώτησαν αν είναι ο νέος Ζοσέ Μουρίνιο εκείνος τους χάρισε μία – από τις πολλές που θα ακολουθούσαν – ατάκα. «I am the normal One», παραφράζοντας το «Special One» που έχει αποδοθεί στον Πορτογάλο.

Εκείνη τη μέρα ο Γερμανός κόουτς έδωσε μια ιδιότυπη υπόσχεση στον λαό των Reds, μια υπόσχεση από τη μήτρα της φιλοσοφίας του, που προϋποθέτει σκληρή δουλειά και όχι από κάποια υφέρπουσα έπαρση. Λίγο αργότερα απαγόρευσε σε όλους τους παίκτες της ομάδας να ακουμπούν την ιερή πινακίδα, «This is Anfiled», κατά την έξοδό τους στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι να κατακτήσουν κάποιον τίτλο.

Και τα τίμησε τα λόγια του. Μετά τις πρώτες τρεις σεζόν της αθόρυβης δουλειάς και της πλήρους αναπροσαρμογής ο... νορμάλ τρελός των Reds, πήρε από το χέρι την ομάδα του Μέρσεϊσάιντ και την οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης (2019) μετά από πάνω από μια δεκαετία, στην κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος (2020) μετά από τρεις άγονες δεκαετίες. Και το έκανε καθιστώντας τον τρόπο παιχνιδιού της Λίβερπουλ σχεδόν εθιστικό. Θυελλώδες για 90 λεπτά τα πρώτα χρόνια, συναρπαστικό και ταυτόχρονα ώριμο και συμπαγές με το πέρασμα των χρόνων και τις προσθήκες των κατάλληλων παικτών, στις κατάλληλες θέσεις.

Ο Κλοπ χρόνο με το χρόνο ωρίμασε προπονητικά και αυτό το μετέδωσε αριστοτεχνικά στους παίκτες του, παρουσιάζοντας ένα σύνολο που συνεργάζεται άψογα σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Με πίεση ψηλά, με εντυπωσιακές συνεργασίες, ωραία κυκλοφορία της μπάλας και συγκέντρωση στα ανασταλτικά καθήκοντα. Ο «Normal One» έδιωξε για πάντα την σκιά της ηττοπάθειας από τον ουρανό του Λίβερπουλ. Έκανε τους σφυγμούς να πιάσουν κόκκινο στο Kopp και το «You’ll never walk alone» παρότι a priori κάπως μελαγχολικό, να ηχεί επί εποχής του σαν σόλο του Slash.

Τι είναι αυτό που μας ενώνει

Είναι όμως τόσο διαφορετικοί σαν προπονητές οι δυο τους; Σιμεόνε και Κλοπ αποτελούν δύο από τους πιο επιδραστικούς προπονητές της τελευταίας δεκαετίας. Αμφότεροι έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στην αναμόρφωση των ομάδων τους, οδηγώντας τες με συνέπεια στον δρόμο των επιτυχιών.

Παράλληλα, είναι γνωστή η ικανότητα και των δύο να εμπνέουν τους ποδοσφαιριστές τους και να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Έχουν ιδιαίτερο δέσιμο με τους παίκτες και τον κόσμο. Ο ένας εξ όψεως βαρύς και σοβαρός παρόλα αυτά τρέχει σαν μικρό παιδί για να χαθεί στις αγκαλιές των παικτών του μετά από κάθε μεγάλη νίκη. Στρέφεται προς την κερκίδα και μοιράζεται το πάθος των οπαδών.

Εκρηκτικές και παθιασμένες και οι αντιδράσεις του Κλοπ. Εκφραστικός στον πάγκο κατά τη διάρκεια των αγώνων, όπως και μπροστά στις κάμερες και έτοιμος για... σπριντ εντός αγωνιστικού χώρου όταν φτάσει η στιγμή των πανηγυρισμών.

Από τη μία το αθέλητο παιδί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αυτή η κακομούτσουνη αλήτισσα που πιστεύει σε έναν Θεό πατέρα Τσόλο και ορκίζεται άνευ όρων προσπάθεια. Και από την άλλη η καλοβαλμένη πριγκίπισσα, με το ποδόσφαιρο των αυτοματισμών και της λάμψης. Και οι δύο δημιούργημα των προπονητών τους.