Ο ενθουσιασμός και η αγκαλιά λίγο μετά την απονομή του Euro 2016, ήταν από τις στιγμές που θα θυμάται ο κόσμος.

Αποτελεί πλέον ένα από τα πολλά στιγμιότυπα αγάπης ανάμεσα στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Η σχέση τους, ξέφυγε από την πρώτη στιγμή, από τα στενά επαγγελματικά πλαίσια και το τυπικό της επαφής προπονητή – ποδοσφαιριστή που θα διαρκέσει λίγα χρόνια κι έπειτα με τον καιρό οι δυο τους θα χαθούν.

Ο Φέργκιουσον, αποδεδειγμένα και με τον Πορτογάλο σούπερ να το έχει παραδεχθεί δημόσια και να τον ευγνωμονεί αιώνια, αποτελεί πνευματικό πατέρα. Ίσως και... σκέτο πατέρα, από αυτόν που δεν είχε τη χαρά να μεγαλώσει δίπλα του ο Κριστιάνο, αφού αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ, δεν ήταν κοντά στην οικογένεια και εν τέλει άφησε την τελευταία του πνοή έπειτα από προβλήματα υγείας που του προκλήθηκαν από τις καταχρήσεις...

Ο Ρονάλντο, κάθε φορά που θα συναντά τον πρώην προπονητή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα έχει την ίδια αγάπη, στοργή και τον ίδιο ενθουσιασμό, όπως τα φανέρωσε όλα αυτά τα στοιχεία και στα σκαλιά του «Stade de France» κατεβαίνοντας από το ειδικό σημείο της απονομής του τροπαίου για το Euro 2016, στον μεγάλο τελικό της περασμένης Κυριακής.

«Σε κανέναν άλλο ποδοσφαιριστή δεν είχε φερθεί έτσι ο Σερ Άλεξ, όπως το έκανε με τον Κριστιάνο. Αφού είχαν φτάσει σε σημείο οι τότε συμπαίκτες του στη Γιουνάιτεντ να του φωνάζουν “που είναι ο πατέρας σου;”, “ήρθε σήμερα ο μπαμπάς σου;”. Φυσικά στο πλαίσιο της πλάκας που έκαναν μεταξύ τους, όμως αυτό αποδεικνύει και τη σχέση που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους και το πόσο αφοσιωμένος έδειχνε ο Φέργκιουσον στην προσπάθειά του να βελτιώσει τον Κριστιάνο και να δουλέψει με το αστείρευτο ταλέντο που ήξερε ότι είχε πλέον υπό την εποπτεία του» αναφέρει ο δημοφιλής Ισπανός ρεπόρτερ και συνεργάτης του «SkySports», Γκιγιέ Μπαλάγκ, στη βιογραφία του Ρονάλντο.

Ακόμα κι αν οι πρώτες αναμνήσεις που είχε ο Κριστιάνο Ρονάλντο από τον Βρετανό πολυνίκη πρώην κόουτς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν... οδυνηρές και με κλάματα, μόνο καλό του έκανε αυτό έπειτα από τόσα χρόνια και σίγουρα έχει αλλάξει τον τρόπο που θα σκέφτεται συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη στ' αποδυτήρια των «κόκκινων διαβόλων», τον πρώτο καιρό, πίσω στο 2003...

«Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Παίζεις μόνο για τον εαυτό σου; Για την ομάδα πρέπει να παίζεις! Αν συνεχίσεις δεν θα γίνεις ποτέ, τίποτα! Να μάθεις να παίζεις για το σύνολο!» φώναξε ο Φέργκιουσον απευθυνόμενος στον, τότε 18χρονο, ποδοσφαιριστή μπροστά σε όλους τους συμπαίκτες του, έπειτα από ένα παιχνίδι απέναντι στη Μπενφίκα όπου ο Πορτογάλο είχε κάκιστη απόδοση. Εκείνη τη στιγμή, μάλιστα, λέγεται πως ουδείς πλησίασε τον Ρονάλντο για να τον παρηγορήσει και να του εξηγήσει γιατί συνέβησαν όλα αυτά. Ούτε καν οι πιο έμπειροι ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν στο ρόστερ της Γιουνάιτεντ εκείνη την εποχή. Ο Κριστιάνο έπρεπε να το καταλάβει μόνος του και να σκεφτεί, αν και πάντοτε ο Φέργκιουσον φρόντιζε να του επεξηγεί με ακρίβεια κάθε τι που ζητούσε από εκείνον και κάθε... «εξάψαλμο» που του απηύθυνε, είτε με οδηγίες στο γήπεδο, είτε στ' αποδυτήρια.

Ο Σερ Άλεξ από την πρώτη στιγμή είχε κατατάξει τον ποδοσφαιριστή στα τέσσερα μεγαλύτερα ταλέντα που είχε την τύχη να βρεθούν στη δική του ομάδα και να μπορεί να τους προπονήσει. Μετά τους Ερίκ Καντονά, Ράιαν Γκιγκς και Πολ Σκόουλς, ο Ρονάλντο είχε ξεχωρίσει εξ αρχής και έκανε τον Σκωτσέζο πρώην προπονητή ν' ασχοληθεί μαζί του όσο το είχε κάνει με ελάχιστους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τα «χέρια» του στην πολυετή και απόλυτα επιτυχημένη παρουσία του στα γήπεδα.

Η καθοριστική στιγμή στη σχέση τους, ήταν αυτή του 2005, λίγο προτού ο πατέρας του Κριστιάνο αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Λονδίνου, ταλαιπωρημένος από πρόβλημα στο συκώτι που είχε προκληθεί από το αλκοόλ. Μάλιστα, τον τελευταίο του καιρό εκεί, βρισκόταν σε κώμα μέχρι να «φύγει» από τη ζωή.

«Θυμάμαι είχα πάρει τηλέφωνο τον Σερ Άλεξ και του είχα πει ότι δεν αισθανόμουν καλά και ότι ήθελα να βρίσκομαι κοντά στον πατέρα μου στο νοσοκομείο. Ήξερα ότι η σεζόν μας τότε βρισκόταν σε κρίσιμο σημείο και η ομάδα είχε να παίξει πολλά κρίσιμα παιχνίδια για να πετύχει τους στόχους της, όμως αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω λόγω της ψυχολογικής μου κατάστασης. Τότε ήταν που ο Φέργκιουσον πραγματικά μου στάθηκε σαν πατέρας. “Το ποδόσφαιρο δεν είναι τίποτα μπροστά στην οικογένεια και μπροστά στον πατέρα σου. Πήγαινε... Μείνε και μια και δυο μέρες και μια εβδομάδα και όσο θέλεις. Να είσαι κοντά του...” μου είχε πει και πραγματικά εκείνα τα λόγια με είχαν συγκλονίσει. Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ και πάντοτε θα τον εκτιμώ για όσα έκανε και είπε. Είναι ένας πνευματικός πατέρας για εμένα» είχε δηλώσει σε παλιότερη εξομολόγησή του στο «BBC» ο νυν σούπερ σταρ της Ρεάλ Μαδρίτης.

​

Κάτι το οποίο έλειπε από τον ... νεαρό Κριστιάνο, αλλά πλέον υπάρχει στον πιο έμπειρο, ώριμο ποδοσφαιρικά αλλά και σαν άνθρωπο, Ρονάλντο, είναι η αποφασιστικότητα και η δύναμη να μπορεί να πάρει αποφάσεις σε στιγμές που απαιτείται ψυχραιμία και δεν είναι τόσο εύκολο να λειτουργήσεις με καθαρό μυαλό. «Είσαι σπουδαίος, αλλά πρέπει να μάθεις να παίρνεις και σωστές αποφάσεις την κρίσιμη στιγμή. Αποφάσεις που θα βοηθούν ολόκληρη την ομάδα. Γι΄αυτό και πάντοτε θα σου φωνάζω “δώσε τη γαμη#$%^ τη μπάλα! Δώσ'τη!”» του είχε πει κάποτε ο Σερ Άλεξ και ο ποδοσφαιριστής κατάφερε να το βελτιώσει κι αυτό.

Πλέον, ο «πατέρας» του, παραδέχεται πως δεν έχει ξαναδεί κανέναν όπως ο Κριστιάνο. Κανένα παιδί που να σημείωσε τέτοια πρόοδο, εξέλιξη και πορεία στο ποδόσφαιρο. Και ασφαλώς είναι περήφανος για το «παιδί» του και τα όσα έχει πετύχει από την πρώτη μέρα της συνεργασίας τους, τότε το 2003, μέχρι σήμερα, το 2016, όταν και αναρριχήθηκε στην κορυφή της Ευρώπης με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας. Το χαμόγελο και η αγωνία του για να τον πετύχει κατεβαίνοντας την εξέδρα, απλώνοντάς του το χέρι για να τον αγκαλιάσει μετά τη γιορτή στο «Stade de France», είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που περιμένει καρτερικά το παιδί του για να χαρεί μαζί του...