Του Μιχάλη Τσοκακτσίδη

Ο Μιχάλης Τσοκακτσίδης γεννήθηκε στη Γερμανία και ζει στη Δράμα. Είναι κάτοχος προπονητικού διπλώματος UEFA A’, όπως επίσης και πτυχίου καθηγητή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού με ειδικότητα το ποδόσφαιρο. Έχει γράψει 2 βιβλία προπονητικής ποδοσφαίρου, με το πρώτο να έχει μεταφραστεί ήδη σε 3 γλώσσες κάτι που είναι σε διαδικασία να γίνει και για το δεύτερο. Το βιβλίο ’’Jose Mourinho Attacking Sessions’’, (ελληνικός τίτλος Ρεάλ Μαδρίτης Προπόνηση Επίθεσης) ψηφίστηκε ως το δεύτερο καλύτερο βιβλίο προπονητικής ποδοσφαίρου από την ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου για το 2014. Στο ξεκίνημα της φετινής αγωνιστικής περιόδου ήταν προπονητής της ΔΟΞΑΣ ΔΡΑΜΑΣ.

Σε συνεργασία με την ιστοσελίδα soccerteamtactics.com που ειδικεύεται σε τακτικές αναλύσεις ενώ περιέχει προς ανάγνωση άρθρα και ασκήσεις σχετικά με την προπονητική του ποδοσφαίρου.

Ατλέτικο και Ρεάλ Μαδρίτης αναδείχθηκαν ισόπαλες χωρίς σκορ στον πρώτο προημιτελικό του CHL σε ένα παιχνίδι στο οποίο κυριάρχησε το πάθος και η ένταση, οι περιορισμένοι χώροι και χρόνοι δράσης και κυρίως η προσέγγιση των 2 προπονητών με στόχο την τακτική αλληλοεξουδετέρωση.

ΑΡΧΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΒΑΣΗ ΑΡΧΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ

1ο Ημίχρονο: Προσπάθεια για ποδόσφαιρο κυριαρχίας από την Ρεάλ και απόλυτη προσήλωση στο αμυντικό πλάνο για την Ατλέτικο

ΡΕΑΛ: O Carlo Ancelloti επέλεξε ένα επιθετικογενές σχήμα, με Ronaldo, Benzema, Bale, James Rodriguez και Modric στην αρχική 11αδα και με σχηματισμό 4-3-3 με V στο κέντρο και 3αδα εσωτερικών μέσων τους James (αριστερά), Modric (δεξιά) με τον Kross πίσω τους.

Ένας σχηματισμός ο οποίος στη φάση άμυνας σε πολλές περιπτώσεις μετατρέπονταν σε 4-4-2 με την μετατόπιση του Bale πιο πίσω στα δεξιά, ή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και στον άξονα μαζί με τον Kroos, (τον James αριστερά και τον Modric δεξιά).

Στόχος του Ancellotti ήταν να περιορίσει την ανάπτυξη της Ατλέτικο από τα δεξιά, εκεί όπου συνηθίζει να δημιουργεί υπερφορτώσεις και να επιτίθεται με παραπάνω παίκτες. Έτσι στα ανεβάσματα του Juanfran έπεφτε ο James, και στον Turan ο Marcelo, με τους Kroos και Modric απέναντι σε Suarez και Gabi. Ο Bale συνήθως έκλεινε προς τον Koke που τοποθετούνταν προς τον άξονα (και μπροστά από τους 2 κεντρικούς μέσους του), θέλοντας πάντοτε να έχει στην άμυνα μια υπεραριθμία, αλλά και μια υπεραριθμία ή ισαριθμία στη μεσαία γραμμή.

Στις περιπτώσεις τις οποίες η Ατλέτικο προσπαθούσε να παίξει άμεσα προς τους 2 επιθετικούς της, ο ένας κεντρικός αμυντικός o οποίος συνήθως ήταν ο Ramos,ανέβαινε στην μονομαχία με τον Varane (ο οποίος προτιμήθηκε αντί του Pepe λόγο της ταχύτητας άλλα και των καλύτερων τοποθετήσεων σε σχέση με τον Pepe) να δίνει την κάλυψη και τον Carvajal να κλείνει προς τα μέσα για να δημιουργεί μία κατάσταση 2v1

Επίσης ο Carvajal ήταν αυτός που αμυντικά έκλεινε προς τα μέσα και πλαισίωνε τους 2 κεντρικούς αμυντικούς για να βοηθάει στην δημιουργία μίας σχέσης 3v2 vs Mantzukic και Griezman, μιας και όπως είπαμε ο Marcelo ήταν προσαρμοσμένος στον Turan. Οι 3 μεσαίοι + τον Bale προσαρμοζότανε στους Suarez, Gabi και Koke δημιουργώντας μία κατάσταση 4v3, και όταν ανέβαινε ο Juafran στο μαρκάρισμα του έπεφτε ο James με άμεση μετατόπιση των άλλων τριών.

Κάτι ανάλογο είχαμε και στην περίπτωση που o σχηματισμός ήταν 4-3-3. Και πάλι ο Carvajal κινούταν κοντά στους 2 κεντρικούς αμυντικούς για δημιουργία σχέσης 3v2, ενώ οι James, Kroos και Modric δημιουργούσαν μια κατάσταση 3v2.

Σχεδόν πάντοτε η Ρεάλ είχε τουλάχιστον 6 παίκτες πίσω από την μπάλα μη δίνοντας την δυνατότητα στην Ατλέτικο να την κτυπήσει σε ανοικτό γήπεδο, κάτι που έχει κάνει κατ’ επανάληψη στις τελευταίες αναμετρήσεις των 2 ομάδων.

Στη φάση επίθεσης αλλά και στην μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, είδαμε ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μία ελευθερία κινήσεων με συνεχόμενες αλλαγές θέσεων (καθ’ όλη την διάρκεια του ημιχρόνου), ανάμεσα στους Ronaldo, Benzema και Bale με τον τελευταίο να κινείται ακόμη και στην κορυφή της επίθεσης. Ο στόχος να εκμεταλλευτεί κυρίως τον Bale με την ταχύτητα και την κάθετη κίνηση του χωρίς μπάλα, στους κενούς χώρους που δημιουργούσαν με ή χωρίς μπάλα οι 2 πρώτοι είτε από τα δεξιά είτε ακόμη και από τον άξονα.

Χαρακτηριστική η φάση στο 2’ με τον Bale να έρχεται κοντά στο γκολ.

Η Ρεάλ μπήκε με ένταση στο παιχνίδι και έβγαλε επιθετικότητα, και αυτό συνέβη κατά ένα μεγάλο ποσοστό εξαιτίας της αποτελεσματικότητας που έδειξε στη μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα, εκεί όπου ο Ancellotti αποφάσισε να πιέσει άμεσα και ψηλά στον χώρο που χανόταν η μπάλα, κάτι το οποίο λειτούργησε καλά για την Ρεάλ και ανάγκασε τους παίκτες της Ατλέτικο σε μακρινές μεταβιβάσεις προς τους Mandzukic και Griezman που ήταν περισσότερο αποκρούσεις παρά πάσες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από την μία οι γηπεδούχοι να μην μπορούν να βγάλουν ανάπτυξη από πίσω, αλλά ούτε να κρατήσουν την μπάλα (μιας και οι 4 μέσοι και ειδικά οι Koke και Turan δεν προλάβαιναν να υποστηρίξουν τους 2 επιθετικούς) και από την άλλη με τις καλές τοποθετήσεις και αντιδράσεις των αμυντικών της Ρεάλ οι φιλοξενούμενοι να επανακτούν άμεσα την μπάλα και να περιορίζουν τον αντίπαλο στο δικό του μισό.

Στις λίγες περιπτώσεις στις οποίες η Ατλέτικο προσπάθησε να βγάλει αντεπίθεση, οι παίκτες της Ρεάλ αντέδρασαν πολύ αποτελεσματικά, έχοντας πάντα μια αρχική υπεραριθμία και με τις γρήγορες επιστροφές και των υπολοίπων οδηγούσαν τους παίκτες της Ατλέτικο σε λάθος ή σε μη εκδήλωση της άμεσης επίθεσης.

Το πλάτος στην επίθεση προσπάθησαν να το δώσουν αρχικά οι James και Marcelo από τα αριστερά σε συνεργασία με έναν εκ των Ronaldo και Benzema που κινούνταν από εκείνη την πλευρά, ενώ από τα δεξιά αυτό συνέβαινε με τον Carvajal σε συνεργασία με έναν από τους 3 επιθετικούς που στήριζαν την πλευρά, με τον Modric να υποστηρίζει κυρίως εσωτερικά και να είναι έτοιμος να δώσει την αμυντική ισορροπία μαζί με τον Kroos σε περίπτωση απώλειας της μπάλας. Η πολύ καλή αμυντική οργάνωση της Ατλέτικο όμως, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να εκμεταλλευτούν την φαινομενική κυριαρχία τους.

ΑΤΛΕΤΙΚΟ: Ο Simeone ξεκίνησε με το γνώριμο 4-4-2 με Mandzukiz Griezman μπροστά και με πλάγιους μέσους τους Turan Koke, 2 παίκτες δηλαδή που δεν είναι οι κλασικοί πλάγιοι (κάτι που μας έχει συνηθίσει). Βλέποντας από την αρχή του παιχνιδιού ότι η ομάδα του δεν μπορεί να βγάλει την επιθετικότητα που συνηθίζει (και ειδικά από τα δεξιά), αλλά ούτε και αποτελεσματική μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, έδωσε πολύ μεγάλη έμφαση στην αμυντική του λειτουργία παίζοντας άμυνα κυρίως στη χαμηλή ζώνη. Στη φάση αυτή του παιχνιδιού η Ατλέτικο έβγαλε όλα τα στοιχεία που την έχουν χαρακτηρίσει τα τελευταία χρόνια με τον Simeone στον πάγκο της.

Αμυντικό μπλοκ στη χαμηλή ζώνη με μεγάλη συνοχή και μικρές αποστάσεις

Όταν ο αντίπαλος προσπάθησε να πλαγιοκοπήσει από τα αριστερά με Ronaldo ή Benzema, Marcello και James οι 3 μεσαίοι Turan, Gabi και Suarez έκλειναν προς την πλευρά όπως επίσης και ο ένας επιθετικός (συνήθως ο Griezman), περιορίζοντας τον χώρο δράσης, με τον Koke να μένει στην πλευρά του.

Ενώ όταν αυτό γινόταν από την δεξιά πλευρά με Carvajal, Ronaldo ή Bale, πίεζε ο Koke (μόνος αν ήταν ο Carvajal) και ο Koke ή Sigueira με ντουμπλαρισμα ενώ οι άλλοι 3 μεσαίοι έπαιρναν τοποθετήσεις μέσα στην περιοχή.

Στην περίπτωση που ένας κεντρικός αμυντικός έβγαινε στην κάλυψη πλάγια ο Suarez έκλεινε μέσα για να δώσει την αριθμητική ισορροπία και να καλύψει τον χώρο.

Ενώ όταν οι Benzema, Ronaldo και Bale κινούνταν εσωτερικά και πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον, στον εξωτερικό παίκτη που έδινε το πλάτος (στην εικόνα ο Carvajal) χαμήλωνε ο μέσος της πλευράς (Koke) και οι 2 κεντρικοί αμυντικοί + μπακ (στην εικόνα ο Siquiera) προσαρμόζονταν σε αυτούς.

Όταν η μπάλα περνούσε στον άξονα υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση με πολύ μικρές αποστάσεις και περιορισμό του χώρου για καθετή ανάπτυξη.

Και φυσικά η πίεση στον κάτοχο της μπάλας με ντουμπλαρίσματα ή και με 3-4 παίκτες, οδηγούσαν όλες τις ενέργειες των παικτών της Ρεαλ να γίνονται κάτω από πολύ έντονη πίεση χώρου και χρόνου.

Η μοναδική περίπτωση πλαγιοκόπησης ήταν η φάση με τον Carvajal ενώ η μεγάλη ευκαιρία με το τετ α τετ του Bale ουσιαστικά προέρχεται από επαναφορά παιχνιδιού και από κακή εκτίμηση του Godin. Οι περιπτώσεις που απειλήθηκε η Ατλέτικο ήταν με τα σουτ εκτός περιοχής των James, Bale και Modric.

Επίσης στη μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα η Ατλέτικο είχε πολύ γρήγορες και άμεσες επιστροφές παικτών πίσω από την μπάλα και η μοναδική περίπτωση που κινδύνεψε ήταν μετά από κόρνερ, με τον Varane να βγαίνει στην αντεπίθεση και να πασάρει προς τους Benzema και Ronaldo σε μία κατάσταση 1v2.

2ο Ημίχρονο:

Στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου η Ατλέτικο μπήκε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, ξεκίνησε καλύτερα την ανάπτυξη της από πίσω, (σε αυτό συνέβαλλε βέβαια το γεγονός ότι η Ρεάλ δεν πίεζε ψηλά όπως το 1ο ημίχρονο), και προσπάθησε να πιέσει πιο ψηλά.

Χαρακτηριστικό στην ανάπτυξη της ήταν ότι προσπάθησε να επιτεθεί από τα αριστερά φορτώνοντας την πλευρά με τον Turan να κινείται εκεί και να συνεργάζεται με Koke, Siquiera και Suares (η και Griezman) και με τον πρώτο να επιχειρεί να σεντράρει 2-3 φορές με το δεξί στην πλάτη της άμυνας με στόχο τους Mandzukic και Griezman.

Στη συνέχεια το ίδιο έγινε και από την δεξιά πλευρά με συνεργασίες Turan, Juafran, Gabi ή Suarez με διάσπαση της άμυνας και σέντρες στην περιοχή.

Στη φάση άμυνας δεν άλλαξε κάτι για την Ατλέτικο που δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα απέναντι σε οργανωμένη επίθεση, ενώ η Ρεάλ έδωσε έμφαση στο να έχει πάντα αμυντική οργάνωση και ισορροπία με αρκετούς παίκτες πίσω από την μπάλα και να μη δεχθεί μεταβάσεις. Και οι 2 ομάδες άλλωστε έδωσαν πολύ μεγάλη έμφαση και στο 2ο ημίχρονο, στις αρνητικές μεταβάσεις και ήταν αμφότερες πολύ αποτελεσματικές σε αυτή την φάση του παιχνιδιού.

Με την αλλαγή του Isco στο 76’ στη θέση του Benzema και το πέρασμα του James δεξιά στην επίθεση ο Ancelloti ήθελε από την μία να δυναμώσει ακόμη περισσότερο την μεσαία του γραμμή, αλλά παράλληλη να έχει έναν πιο δημιουργικό και με μεγαλύτερη ικανότητα σε κλειστούς χώρους επιθετικό μπροστά.

Άμεσα απάντησε και ο Simeone περνώντας τον Raul Garcia στη θέση του Griezman, με τον Garcia να περνάει στα δεξιά της μεσαίας γραμμής και τον Turan να παίζει σαν 2ος επιθετικός με πιο ελεύθερο ρόλο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δυναμώσει και αμυντικά εκείνη η πλευρά για την Ατλέτικο αλλά και να έχει έναν παίκτη ικανό να έρχεται από πίσω και να τελειώνει φάσεις με ικανότητα και στο κεφάλι.

Αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα η Ατλέτικο να γίνει πιο πιεστική και να φέρνει την μπάλα ευκολότερα στην περιοχή της Ρεάλ. Βλέποντας αυτό ο Simeone έκανε και την τελευταία του κίνηση περνώντας έναν 2ο κλασικό επιθετικό περιοχής τον Tores στη θέση του Koke μετατοπίζοντας τον Turan στα δεξιά.

Συμπέρασμα:

Ήταν ένας προημιτελικός ο οποίος μπορεί να μην είχε γκολ και πάρα πολλές φάσεις, αλλά είχε πολύ ένταση, πάθος συνεχόμενες μάχες σε μικρούς και περιορισμένους χώρους και βέβαια πολύ τακτική και από τους 2 προπονητές, η έκβαση του οποίου μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιη και πάνω από όλα να μας κάνει να αδημονούμε για τον επαναληπτικό της ερχόμενης εβδομάδας.