Αυτός είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής για το 2017!

Οι μεγαλύτερες διοργανώσεις στη Vistabet. Παίξε νόμιμα με προσφορά ημέρας στο Λυών – Αγιαξ (21+).

Από το 2008 και μετά το μοναδικό ερώτημα για το που θα πάει το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς, είναι μεταξύ του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Λιονέλ Μέσι. Ολα αυτά τα χρόνια είχε ξεσηκωθεί μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο δικαιούνται μόνο αυτοί να κατακτούν το συγκεκριμένο τρόπαιο καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται πως το δικαιούταν κάποιος άλλος, αλλά στον ασφυκτικό εναγκαλισμό των δύο αστέρων του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έμενε στην τρίτη θέση ή ακόμα πιο πίσω...

Το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς που αποτελεί τη μετεξέλιξη της Χρυσής Μπάλας και δίνει η ΦΙΦΑ, απονέμεται μετά από τις επιλογές των κορυφαίων παικτών και προπονητών του κόσμου, αλλά και ενός δημοσιογράφου από κάθε χώρα, που προτείνει η αντίστοιχη ποδοσφαιρική ομοσπονδία και πέρα από τα υποκειμενικά κριτήρια, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι τίτλοι που έχουν κατακτήσει οι παίκτες μέσα στη χρονιά.

Aπό αυτή την οπτική γωνιά, ο τελικός του Champions League στις 3 Ιουνίου, θα κρίνει πολλά για τον παίκτη που στις αρχές του 2018 θα χαμογελάσει περισσότερο, παραλαμβάνοντας το έπαθλο σε μία λαμπρή τελετή. Οπως δείχνουν τα πράγματα, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Τζιανλουϊτζι Μπουφόν θα «μονομαχήσουν» για τον τίτλο, καθώς ο έτερος φιναλίστ τα τελευταία χρόνια, ο Λιονέλ Μέσι, στην καλύτερη θα κατακτήσει τον τίτλο στην Ισπανία και μάλλον δεν έχει τύχη...

Προσωπικά, δεν μπαίνω καν σε διαδικασία διλήμματος καθώς όποια σύγκριση έχω επιχειρήσει στο μυαλό μου, καταλήγω στο ίδιο αποτέλεσμα και στην επιλογή του σπουδαίου Ιταλού πορτιέρο! Η περίπτωση του Μπουφόν δεν έχει σύγκριση στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου με τον 39χρονο Ιταλό να παραδίδει συνεχώς μαθήματα ήθους, συμπεριφοράς και αξίας.

Ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους είναι μία κατηγορία μόνος του, στα ρεκόρ που έχει καταρρίψει φέτος! Το ματς με την Μονακό ήταν το 101ο παιχνίδι του Μπουφόν στο Champions League και το 150ο στην Ευρώπη. Στο ματς της Ιταλίας με την Αλβανία τον περασμένο Μάρτιο, γιόρτασε τα 1000 παιχνίδια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ενώ έχει συμπληρώσει 47 ματς στο Champions League χωρίς να δεχθεί γκολ και είναι στην τρίτη θέση του σχετικού πίνακα, πίσω από τον Ολλανδό Φαν ντερ Σαρ με 51 ματς και τον Κασίγιας με 57!

Πριν προλάβει να σκοράρει ο Μπαπέ στη ρεβάνς στο Τορίνο, πρόλαβε να συμπληρώσει 600 αγωνιστικά λεπτά ανέπαφης εστίας και να είναι στην 6η θέση τστο Champions League, ενώ έχει γράψει ιστορία και στην Ιταλία από τις 20 Μαρτίου. Εκείνη την ημέρα κατέρριψε το ρεκόρ απαραβίαστης εστίας στη Serie A στον αγώνα της Γιουβέντους με την Τορίνο στο Ολυμπιακό Στάδιο, καθώς προσπέρασε τον Σεμπαστιάνο Ρόσι της Μίλαν, ο οποίος από τις 12 Δεκεμβρίου 1993 μέχρι τις 27 Φεβρουαρίου 1994 είχε κρατήσει το μηδέν για 929 λεπτά στο πρωτάθλημα.

Η επίδοση του Μπουφόν έφτασε στα 974 λεπτά πριν δεχθεί το γκολ από την Τορίνο στη νίκη με 4-1, ενώ την προηγούμενη αγωνιστική είχε ξεπεράσει το ρεκόρ του έτερου εμβληματικού τερματοφύλακα της Γιουβέντους, Ντίνο Τζοφ, από το 1972-1973.

Ωστόσο, όλα αυτά είναι αριθμοί που αρκετές φορές μας αποπροσανατολίζουν από την ουσία της υπόθεσης. Για μένα ο Μπουφόν είναι αρχηγός με το Α κεφαλαίο με την εν γένει παρουσία και συμπεριφορά του μέσα και έξω από το γήπεδο. Στα 39 του παραμένει σε εξαιρετική κατάσταση και διατηρεί τη θέση κάτω από τα δοκάρια, όχι βασιζόμενος στο όνομα του αλλά στην αξία του.

Ζει τον κάθε αγώνα λες και είναι τελικός, είτε αντιμετωπίζει την Κατάνια, είτε τη Μπαρτσελόνα, εμψυχώνει τους συμπαίκτες του και τους καθοδηγεί και χαίρεται την κάθε επιτυχία της Γιουβέντους σα να είναι η πρώτη φορά!

Και κυρίως, σέβεται τον αντίπαλο του και κάθε κανόνα fair play, δείχνοντας σε κάθε ματς ότι είναι ένας τζέντλεμαν των γηπέδων. Οπως έκανε και στη λήξη του ματς με τη Μονακό όταν επέλεξε αντί να συνεχίσει τους έξαλλους πανηγυρισμούς, να αγκαλιάσει και να παρηγορήσει τον Μπαπέ, σε μία φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου!

Αν δεν αξίζει λοιπόν ο Μπουφόν το φετινό τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στον κόσμο, ποιος τον αξίζει;