«Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» και οι μυθικές γκριμάτσες του Αυλωνίτη (pics & vid)

«Το τρώω το φαϊ μου, Βαγγέλη, το τρώω» ήταν η θρυλικά ατάκα του Νίκου Ρίζου, όταν ο Βασίλης Αυλωνίτης προσπαθούσε να τον πείσει να παντρευτεί την αδελφή του, την οποία υποδύονταν η αμίμητη Γεωργία Βασιλειάδου, στην ταινία του 1962 «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», που γυρίστηκε σε παραγωγή Κλέαρχου Κονιτσιώτη, με πρωταγωνιστές τους 3 παραπάνω ηθοποιούς. Η ταινία αποτέλεσε την 3η κινηματογραφική συνεργασία των εν λόγω ηθοποιών, οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν δημιουργήσει δικό τους θίασο, «σπάζοντας ταμεία» με τις θεατρικές εμφανίσεις τους.Ήταν η πλέον παραγωγική και επιτυχημένη περίοδος για το τρίο Βασιλειάδου-Αυλωνίτη-Ρίζου, μια περίοδος που κράτησε 10 και πλέον χρόνια, αφήνοντας παρακαταθήκη σπουδαίες ταινίες.

Η συγκεκριμένη ταινία ωστόσο δεν αποτέλεσε εμπορική επιτυχία, αφού ήρθε 33η σε εισπράξεις ανάμεσα στις 82 ταινίες της σεζόν 1962-1963. Σίγουρα ο λόγος δεν ήταν τόσο η ποιότητά της – άφησε παρακαταθήκη δεκάδες εκπληκτικούς διαλόγους και ατάκες, που μέχρι σήμερα παραμένουν...εν ζωή - , όσο ο τρόπος προώθησής της. Γιατί σίγουρα ο μηχανισμός προώθησης ταινιών του Κονιτσιώτη δεν είχε καμία σχέση με τον αντίστοιχο του Φίνου...

Ο αυτοσαρκασμός της Βασιλειάδου

Για να χαρακτηριστεί ένας ηθοποιός σπουδαίος, πέρα από το ταλέντο του, θα πρέπει να μην διστάζει να «τσαλαπατήσει» την εικόνα του, ακόμα και αυτοσαρκαζόμενος. Πρόκειται για άποψη στην οποία συμφωνούν όλοι οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με την υποκριτική, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς. Στην Ελλάδα, εάν αναζητήσουμε το κορυφαίο δείγμα ηθοποιού που στήριξε την καριέρα του ακριβώς σε αυτόν τον αυτοσαρκασμό, σίγουρα θα φθάναμε σε ένα όνομα: Γεωργία Βασιλειάδου. Η σπουδαία αυτή ηθοποιός στήριξε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της στον ελληνικό κινηματογράφο στον αυτοσαρκασμό της εμφάνισής της κι αυτό την ανέδειξε σε τεράστιο μέγεθος καλλιτέχνη. Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές ταινίες της που κινήθηκε σε αυτό το πλαίσιο ήταν και «Οι γαμπροί της Ευτυχίας». Δείτε την σκηνή της ίδιας με τον Γιώργο Τσιτσόπουλο, όπου η Βασιλειάδου ντυμένη ...σαν μαύρος πειρατής (ατάκα του Αυλωνίτη....) διαπληκτίζεται μαζί του και ο πρώτος την προτρέπει ...να πάει να σιδερωθεί! Στην ταινία αυτή ωστόσο, και ο Βασίλης Αυλωνίτης δείχνει να βρίσκεται σε μεγάλα κέφια, με τις μοναδικές ατάκες και γκριμάτσες του να μην αφήνουν κανένα περιθώριο στον θεατή να μην γελάσει.

Παρεξηγήσεις και παρερμηνείες

Μαζί με τους Βασιλειάδου, Αυλωνίτη, Ρίζο, στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Έλσα Ρίζου, Πόπη Λάζου, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Κατερίνα Γιουλάκη, Κώστας Μεντής, Ευάγγελος Σάκαινας, Έφη Μελλά και Ζέτα Αποστόλου. Η υπόθεση ήθελε τον κρεατέμπορο Βαγγέλη Ταρνιάτη (Βασίλης Αυλωνίτης) για να παντρευτεί την εδώ και 8 χρόνια αρραβωνιαστικιά του Λίνα (Πόπη Λάζου) να πρέπει πρώτα να αποκαταστήσει την κακάσχημη γεροντοκόρη αδελφή του Ευτυχία (Γεωργία Βασιλειάδου). Το προξενιό με τον Κλεομένη (Νίκο Ρίζο) προχωρεί, αλλά αυτός ερωτεύεται την ανιψιά, Γιούλα Ταρνιάτη (Έλσα Ρίζου). Η δεσποινίς Γιούλα Ταρνιάτη κερδίζει πολλά χρήματα από κάποιες λαχειοφόρες μετοχές στο Σουέζ, ωστόσο κάποιοι νομίζουν ότι τα χρήματα αυτά τα έχει κερδίσει η Ευτυχία, με αποτέλεσμα να επιχειρούν να την προσεγγίσουν για να την παντρευτούν. Και ακριβώς σε αυτή την παρεξήγηση δημιουργούνται σκηνές απείρου κάλους, που προσφέρουν άφθονο γέλιο. Σπουδαίος στο ρόλο του συμφεροντολόγου υποψήφιου γαμπρού ο Γιώργος Τσιτσόπουλος, ο οποίος υπηρετεί τον συγκεκριμένο ρόλο διακριτικά, αλλά ουσιαστικά. Το σενάριο ήταν του Νίκου Τσιφόρου και του Πολύβιου Βασιλειάδη, ενώ η
σκηνοθεσία του Σωκράτη Καψάσκη.

Οι ατάκες που αγαπήσαμε...

Γεμάτη ατάκες που μέχρι σήμερα παραμένουν ζωντανές και αξεπέραστες είναι η ταινία «Οι γαμπροί της Ευτυχίας». Ας δούμε μερικές από τις πλέον χαρακτηριστικές: Βαγγέλης: Μόλις έρθει παιδί μου ο γαμπρός, να κατέβεις στην πόρτα και να βάλεις τον σύρτη. Εν ανάγκη, βάλε και τίποτα κάσες, τίποτα πέτρες. Βάλε και το πιάνο εν ανάγκη, να μη μας φύγει. Γιούλα: Μα καλά θείε μου, δεν τα 'χετε μιλήσει;

Βαγγέλης: Ναι, αλλά δεν την είδε. Άλλο λέγε κι άλλο βλέπε. Κι άμα δει... άντε μάζωξέ τον μετά.
Γιούλα: Ναι θείε μου, αλλά της ταιριάζει;
Βαγγέλης: Μωρέ, μη σώσει και της ταιριάζει. Το θέμα είναι να τσιμπηθεί.
Γιούλα: Ναι, αλλά το ζήτημα δεν είναι να τσιμπηθεί η θεία. Το ζήτημα είναι να τσιμπηθεί αυτός.
Βαγγέλης: Μωρέ, αυτός θα τσιμπηθεί οπωσδήποτε. Άμα τη φιλήσει, έτσι αξούριστη που είναι... Αστειεύεσαι;

Βαγγέλης: Έτσι μου ερχεται να την ανεβάσω στη ταράτσα και να την πετάξω.
Γιούλα: Τώρα γιατί τα λέτε αυτά θείε, αφού δεν τα πιστεύετε.
Βαγγέλης: Γιατί ρε Βιολέτα; Δεν είμαι άντρας κι εγώ; Πότε θα παντρευτώ; Εγώ θέλω περισσότερη μπογιά για τα
μαλλιά μου, παρά για τα παπούτσια μου.

Βαγγέλης: Μένιο. Η αδελφή μου δεν είναι κοριτσόπουλο. Είναι ψημένη. Ναι, ψημένη. Είναι και λίγο καμένη στις
άκρες, αλλά καθαρίζεται.
Μένιος: Δηλαδή, μεγάλη, Βαγγέλη μου; Μεγάλη;
Βαγγέλης: Μεγάλη! Τι μεγάλη; Δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο!

Βαγγέλης: Και παίζει και πιάνο.
Μένιος: Τι να το κάνεις το πιάνο;
Βαγγέλης: Το πουλάς για ξυλεία αργότερα.
Μένιος: Κι από εμφάνιση πώς είναι Βαγγέλη μου;
Βαγγέλης: Καφέ. Θες καφέ;
Μένιος: Από εμφάνιση λέω... Είναι ωραία;
Βαγγέλης: Θες ένα καφεδάκι... έτσι...
Μένιος: Όχι, δε με κατάλαβες. Από εμφάνιση λέω...
Βαγγέλης: Μωρέ, κατάλαβα εγώ. Θες μια βυσσινάδα, με παγάκια, που είναι ωραία; Ένα νερατζάκι, που ειναι καλό
για τα νεφρά;

Ευτυχία: Σας αρέσει το κλειδοκύμβαλο; Να σας βαρέσω κάτι; Να σας παίξω Μπραμς;
Μένιος: Όχι, δε θέλω.
Ευτυχία: Μα γιατί, δεν είστε φιλόμουσος;
Βαγγέλης: Όχι, ζωέμπορος είναι. Αν ήταν φιλόμουσος, θα είχε μούσι.

Γαμπρός: Ευτυχία!
Βαγγέλης: Δεν τη λένε Ευτυχία. Τη λένε Γκαμήλα.
Μένιος: Όχι γκαμήλα, Βαγγέλη. Καμίλη.
Ευτυχία: Αδελφή Καμίλη.
Βαγγέλης: Α, ναι, Αδελφή της γκαμήλας. Με συγχωρείτε.

Ζυμαρικά Μάκβελ, 81 χρόνια ιστορίας, 8 δεκαετίες γεύσης και καινοτομίας!