Ο Λουίς Σκόλα συνδέει εποχές και μπασκετικούς πολιτισμούς, παρελθόν και μέλλον δίχως ποτέ να βγει από το κάδρο τις τελευταίες δυο δεκαετίες. Ο κόσμος έχει αλλάξει, το ίδιο οι άνθρωποι και οι συνήθειες τους όμως η ουσία είναι η ίδια, ειδικά στο μπάσκετ της Αργεντινής. Ο Πάμπλο Πριχιόνι, ο Αντρές Νοτσιόνι, ο Λέο Γκουτιέρεζ, ο Μανού Τζινόμπιλι και ο Βάλτερ Χερμάν αποσύρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και οι φίλοι της «αλμπισελέστε» έχουν αρχίσει, ήδη, να νοσταλγούν. Ο Σκόλα ήταν ο τελευταίος που έχει επιβιώσει από την περίφημη Χρυσή Γενιά (Generación Dorada) που έκανε ασυνήθιστα πράγματα για μια χώρα όπως η Αργεντινή, αρχής γενομένης από το 2002 στην Ιντιανάπολις.

Ήταν η εκτόξευση μιας παρέας παιδιών 22-25 ετών και το μόνο που της έλειψε ήταν να τελειώσει τη δουλειά στον τελικό με τη Γιουγκοσλαβία, τον οποίο έχασε στην παράταση αν και ήταν μπροστά στο σκορ με 8 πόντους στα 2'35" για το φινάλε. Το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν η υψηλότερη έκφραση, η κορύφωση μιας ομάδας που πέτυχε πολλά περισσότερα εκτός γηπέδου αφού… επέβαλε στους Αργεντινούς τον τρόπο για να αντιμετωπίζουν τα πράγματα στη ζωή με αλληλεγγύη, ευθύνη, τιμιότητα, δουλειά, πίστη, ενότητα και αφοσίωση! Από το 2002 μέχρι σήμερα, όλες αυτές οι αρετές δεν έπαψαν να συνοδεύουν την εθνική ομάδα, τόσο στις επιτυχίες όσο και στις ήττες. Γι' αυτό, ακριβώς, η εθνική Αργεντινής δεν απέτυχε ποτέ. Έδινε και τη ψυχή της σε κάθε τουρνουά. Ποτέ δεν θα μπορούσε να επικριθεί για κάτι.

Οι παίκτες της έφτασαν στο σημείο να… τερματίσουν αυτή τη δέσμευση και ο Σκόλα έφτασε στο σημείο να παίξει με τη Βαρέζε στα 41 του χρόνια με στόχο να έχει ρυθμό και να αγωνιστεί για τελευταία φορά με την αγαπημένη του αλμπισελέστε, αποτελώντας τον μέντορα της επόμενης γενιάς. Του Καμπάτσο, του Βιλντόζα και του Ντεκ που θα πάρουν την σκυτάλη. Σε συνέντευξη του στην Diario Clarín, ο Σκόλα συνέκρινε τον ηγετικό ρόλο του στην εθνική Αργεντινής με τον ρόλο του πατέρα. «Αν δεν κάνεις αυτό που λες, χάνεις την αξιοπιστία σου και είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις αντίκτυπο σε κανέναν, είτε είναι γιος σου, είτε συμπαίκτης σου…» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. Πλέον οι Αργεντινοί είναι υποχρεωμένοι να πορευτούν δίχως τον μπασκετικό πατέρα τους.