Καραγκούνικος τελευταίος χορός!

Αναρωτιέμαι τι θα απογίνουμε από τη Δευτέρα, που πέφτουν οι τίτλοι τέλους στο «The Last Dance»: ή μάλλον για να είμαι ακριβέστερος, θα σύρουμε τα ύστατα ζάλα στον «Τελευταίο χορό»…

Καλά περάσαμε με τον…ακατονόμαστο αυτές τις πέντε εβδομάδες. Ελλείψει αγωνιστικής δράσης και κλεισμένοι ως επί το πλείστον στα σπίτια μας, ελέω της καραντίνας μας κράτησε παρέα και, διάβολε, είχαμε με κάποιον και με κάτι να ασχοληθούμε…

Ηταν κι αυτός μια κάποια λύσις, κατά πως έλεγε και ο Καβάφης στους «Βαρβάρους»…

Απλώς ενώ οι Βάρβαροι δεν εδέησαν να σκάσουν μύτη, ελόγου του εμφανίστηκε και μάλιστα τρεις φορές!

Μια κανονικά, μία όταν είπε το «I’m back» και μια τρίτη και φαρμακερή για να γράψει τον επίλογο της λαμπρής και δαφνοστεφούς καριέρας του, φορώντας τη φανέλα των Ουίζαρντς…

Εδώ ήρθαμε, λοιπόν: στον τελευταίο χορό του, κυριολεκτικώς!

Το πρώτο κύκνειο άσμα του ο Τζόρνταν το τραγούδησε στις 20 Ιουνίου του 1993 στην America West Arena του Φοίνιξ, όπου οι Μπουλς δια χειρός Τζον Πάξον 3.9 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη νίκησαν τους Σανς με 99-98 και πέτυχαν το πρώτο three-peat.

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα σε αυτό το νικητήριο και λυτρωτικό καλάθι, στο τάιμ άουτ στα 14’’ ο Φιλ Τζάκσον έδωσε εντολή να παιχθεί ένα σύστημα ονόματι «Βlind Pig» (τυφλό γουρούνι), που όριζε την επαναφορά της μπάλας από τα ¾ του πίσω μέρους του γηπέδου, μπροστά από τον πάγκο των Μπουλς.

Την ίδια στιγμή, ο Πολ Ουέστφαλ ζητούσε από τους παίκτες του να παίξουν με μονή κάλυψη και να μην κάνουν καμιά παγίδα, ούτε καν στον Τζόρνταν, ο οποίος είχε σκοράρει όλους τους πόντους των πρωταθλητών στην τελευταία περίοδο, όμως…άλλα προπονητής κελεύει, άλλα παίκτης πράττει!

Σε πείσμα της εντολής του Γουέστφαλ, ο Ντάνι Ειντζ άφησε τον Πάξον ελεύθερο στις 45 μοίρες και προσέτρεξε σε ένα double team πάνω στον Χόρας Γκραντ, με στόχο είτε να του κλέψει την μπάλα, είτε να του κάνει φάουλ και να τον στείλει στη γραμμή των βολών, που δεν ήταν το φόρτε του και δη σε φάσεις crunch time…

Δυστυχώς για τους Σανς η ιδέα του νυν προέδρου των Σέλτικς δεν δούλεψε. Ο Πάξον έβαλε το τρίποντο, στο επόμενο κλικ ο Γκραντ τάπωσε τον Κέβιν Τζόνσον και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία!

Στις 6 Οκτωβρίου του ’93 ο Τζόρνταν αποχώρησε, μετά από 18 μήνες επέστρεψε στη δράση με το Νο 45 και προϊόντος του χρόνου οδήγησε τους Μπουλς στο δεύτερο three-peat, που αυτή τη φορά το σφράγισε ο ίδιος με το αλήστου μνήμης υστερόγραφο του στις 14 Ιουνίου του 1998 στο Delta Center του Σολτ Λέικ Σίτι: πάλι στον επίλογο του έκτου τελικού, αυτή τη φορά απέναντι στους Γιούτα Τζαζ, ενώπιος ενωπίω με τον μετέπειτα συμπαίκτη του στους Ουίζαρντς, Μπράιον Ράσελ.

Αυτό ήταν το περιλάλητο ύστατο «The Shot», με το οποίο ο Τζόρνταν στα 5.2 δευτερόλεπτα έγραψε το 86-87 σκοράροντας 45 πόντους κι ενώ νωρίτερα είχε κλέψει την μπάλα στο pick n’ roll που προσπάθησαν να στήσουν ο Τζον Στόκτον και ο Καρλ Μαλόουν…

Τούτου (του κλεψίματος) δοθέντος, δεν απείχε από την πραγματικότητα, όσο μοχθηρία κι αν ενείχε, το σχόλιο ενός φιλάθλου των Μπουλς, όταν οι Μορμόνοι ανήγειραν έξω από το γήπεδο τους ένα άγαλμα στο οποίο απεικονίζεται η κλασική φάση Stockton to Malone…

«Ωραία σύλληψη, ωραίο άγαλμα, ωραία τιμή. Απλώς ο γλύπτης ξέχασε να βάλει ανάμεσα τους τον Τζόρνταν να τους κλέβει την μπάλα»!

Επτά χρόνια νωρίτερα, το 1991 στην Ελλάδα ο Αντύπας έβγαζε στην κυκλοφορία ένα από τα σουξέ του, το οποίο έμελλε να τραγουδήσει και ο Ευθύμης Ρεντζιάς, στις 16 Απριλίου του 2003…

«Τιμή μου, που έκανες έρωτα μαζί μου, που ασχολήθηκες μαζί μου, τιμή μου που αγκαλιάζεις το κορμί μου, που ομορφαίνεις τη ζωή μου, τιμή μου!

Ήταν όντως τιμή για τον Ευθύμη Ρεντζιά αυτό που συνέβη στις 16 Απριλίου του 2003 στο First Union Center της Φιλαδέλφειας, όπου βίωσε τη δική του μεγάλη ανατριχίλα, όντας παρών στην τελευταία παράσταση του Μάικλ Τζόρνταν: στον πραγματικό και κυριολεκτικό «Last Dance», που σηματοδότησε την οριστική και αμετάκλητη αποχώρηση του από τα γήπεδο και στον οποίο ο παλαίμαχος διεθνής σέντερ από τα Μεγάλα Καλύβια των Τρικάλων έσυρε τον δικό του καραγκούνικο χορό!

Για τον Ρεντζιά, πολλώ δε μάλλον για το χρονικό του παγκόσμιου αθλητισμού, οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι σε εκείνο το βράδυ όταν έγινε κι ελόγου του μέρος του ντεκόρ!

Αυτόπτης μάρτυς, όχι απλός θεατής, αλλά αγωνιζόμενος και μάλιστα εν εκστάσει για τρία λεπτά και 28 δευτερόλεπτα…

Στην αυλαία της κανονικής περιόδου, οι Σίξερς υπό το βλέμμα 21.257 θεατών (χώρια οι λοιποί παριστάμενοι) νίκησαν τους Ουίζαρντς με 107-87: αυτό υπήρξε το ματς που σηματοδότησε την κάθοδο του κορυφαίου παίκτη όλων των εποχών από τη σκηνή «και μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου», όπως τονίζει ο πρώτος καθαρόαιμος και γεννημένος στην Ελλάδα παίκτης, ο οποίος εισέδυσε στο επί σειρά δεκαετιών άβατον του ΝΒΑ.

Δέκα επτά χρόνια πίσω λοιπόν, σε ένα μαγικό και αλησμόνητο σουαρέ, «Με τους Γουίζαρντς είχαμε παίξει άλλες τρεις φορές στην κανονική περίοδο, χώρια τα ματς της προαγωνιστικής περιόδου στα οποία είχα την ευκαιρία να δω από κοντά τον Τζόρνταν και να πω δυο κουβέντες μαζί του. Μας είχε συστήσει ο ασίσταντ κόουτς των Σίξερς, ο Μάικ Γούντσον με τον οποίο έκανα παρέα και μάλιστα όταν του είπα ότι είμαι Έλληνας, θυμήθηκε το ταξίδι του 1983 και τους αγώνες με το Νορθ Καρολάινα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη» ταξινομεί τις αναμνήσεις του ο Ρεντζιάς.

«Εκείνη την εβδομάδα όλη η Αμερική ασχολούνταν αποκλειστικά με το αντίο του Τζόρνταν. Ο προπονητής μας, ο μεγάλος Λάρι Μπράουν που ήταν μεγάλος θαυμαστής του μας πιπίλιζε το μυαλό ώστε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να αποδειχθούμε άξιοι της τιμητικής συγκυρίας. Δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα, το γήπεδο γέμισε ασφυκτικά, η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και πραγματικά όλοι μας ανατριχιάσαμε την ώρα που ξαναμπήκε και έπαιξε τα τελευταία δευτερόλεπτά της καριέρας του».

Πράγματι αυτές οι στιγμές αποτελούν ανεκτίμητο μέρος της συλλογικής μνήμης. Με τον αγώνα να έχει κριθεί από νωρίς υπέρ των Σίξερς, ο Τζόρνταν κάθισε στον πάγκο τέσσερα λεπτά και 13 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της τρίτης περιόδου, αλλά λίγο αργότερα οι θεατές άρχισαν να φωνάζουν «We want Mike» (θέλουμε τον Μάικ) και φυσικά ο Νταγκ Κόλινς δεν ήταν κουφός, ούτε φορούσε ωτασπίδες!

Ο τότε προπονητής των Ουίζαρντς (και πρώην των Μπουλς) Νταγκ Κόλινς αφουγκράστηκε το λαϊκό αίσθημα και την απαίτηση του κοινού και επανέφερε τον «Air» στη θέση του Λάρι Χιουζ, δυόμισι λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα. «Εκείνη τη στιγμή έγινε χαμός. Ολο το γήπεδο σηκώθηκε στο πόδι, ένα μακρόσυρτο "ωωωωω" ακουγόταν από παντού και επικρατούσε όχι απλώς συγκίνηση, αλλά αληθινή έκσταση. Ευτυχώς βρισκόμουν στην πεντάδα, ήμουν δίπλα του και νιώθω ευλογημένος που το έζησα όλο αυτό».

Εκατόν πέντε δευτερόλεπτα προτού ακουσθεί η κόρνα, ο Ερικ Σνόου έκανε επίτηδες φάουλ στον Τζόρνταν, που ευστόχησε στις δυο βολές. Στη συνέχεια ο Τζον Σάλμονς του έκανε άλλο ένα φάουλ, ώστε να σταματήσει ο χρόνος και να επιστρέψει στον πάγκο. «Εκείνη τη στιγμή όλοι νιώθαμε ότι γινόμασταν κομμάτια της ιστορίας. Ο αγώνας διακόπηκε για τρία λεπτά και ο Τζόρνταν στεκόταν συγκινημένος στο γήπεδο και χαιρετούσε τον κόσμο. Είχαμε ανατριχιάσει, αισθανόμασταν ότι είχε παγώσει ο χρόνος» περιγράφει την ατμόσφαιρα ο Ρεντζιάς.

Στην τελευταία παράσταση του Τζόρνταν ήταν, μεταξύ άλλων, παρόντες οι θρυλικοί πρώην παίκτες των Σίξερς και πρωταθλητές του ‘83, Τζούλιους Ερβινγκ και Μόουζες Μαλόουν, ο ηθοποιός Μπιλ Κόσμπι, ο σκηνοθέτης Σπάικ Λι όπως επίσης και ο σπίκερ των αγώνων των Μπουλς, ο οποίος κατά παράβαση του πρωτοκόλλου, έκανε την παρουσίαση.

Ο εξάκις πρωταθλητής του ΝΒΑ «έγραψε» 15 πόντους (6/15δ., 3/4β.), τέσσερα ριμπάουντ και τέσσερις ασίστ σε 28’10’’ συμμετοχής, ενώ στην αντίπερα όχθη ο Αλεν Αϊβερσον σταμάτησε στους 35 (9/21δ., 2/4τρ., 11/12β., 6ρ., 6ασ., 2κλ., 1τ.) και ο γέννημα θρέμμα Καραγκούνης Ρεντζιάς έκανε δυο άστοχα σουτ και ένα λάθος.

Θα ‘χει όμως να το θυμάται, να το διηγείται και να το καμαρώνει σε όλη του τη ζωή ότι ήταν κι αυτός εκεί και εκείνο το βράδυ μπήκε στην ίσια πρόταση και στο ίδιο ενσταντανέ με τον λεγάμενο…

Την ίδια σεζόν ο νυν υποψήφιος στις εκλογές της ΕΟΚ (στο πλάι του Φασούλα) είχε… συγχρωτισθεί άλλες τρεις φορές με τον «Air»: στις 17 Νοεμβρίου του 2002 (Σίξερς-Ουίζαρντς 100-84), στις 30 Νοεμβρίου του 2002 (Ουίζαρντς-Σίξερς 94-95) και στις 18 Ιανουαρίου 2003 (Ουίζαρντς-Σίξερς 80-88), αγωνιζόμενος μόνο στον πρώτο αγώνα για 92 δευτερόλεπτα…

Δίπλα στον Τζόρνταν στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του στέκονταν ο άλλοτε σύντροφος του και στους Μπουλς (1985-88) Τσάρλς Οκλεϊ, ο Τάιρον Λου, ο Μπράιον Ράσελ (που είχε μείνει στήλη άλατος στον έκτο τελικό του ’98), ο Κουάμε Μπράουν, ο Μπρένταν Χέιγουντ, o (συμπαίκτης του στη Dream Team) Κρίστιαν Λέτνερ, ο Λάρι Χιουζ, ο Χουάν Ντίξον, ο Μπόμπι Σίμονς, ο Τζέρι Στακχάουζ και ο Τζαίντι Γουάιτ.

Να βάλω εδώ και μερικές δικές μου πινελιές…

Δεν ήμουν παρών στον τελευταίο χορό του Τζόρνταν, αλλά πρόλαβα να τον δω (και) με τη φανέλα των Ουίζαρντς και μάλιστα στο ντεμπούτο του, υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και με τον φόβο να κυριεύει τους πάντες…

Η δική μου «ιστοριούλα» εκτυλίχθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 2001 στο θρυλικό Madison Square Garden, όταν στην πρεμιέρα εκείνης της σεζόν οι Νικς υποδέχονταν τους Ουίζαρντς.

Ο Τζόρνταν (τον οποίο ως παίκτη των πρωτευουσιάνων έμελλε να τον δω για τελευταία φορά εν δράσει, μετά από τρεισήμισι μήνες στο All Star Game της Φιλαδέλφειας) είχε επιστρέψει στα γήπεδα, μετά από τρία χρόνια και ταξίδεψα στη Νέα Υόρκη για να μεταδώσω αυτό το ματς στην τηλεόραση του Alpha.

Σε ένα συγκλονιστικό ντέρμπι οι Νικς επιβλήθηκαν με 93-91, με τον Τζόρνταν να «γράφει» 19 πόντους (7/18δ., 0/3τρ., 5/6β.), πέντε ριμπάουντ, έξι ασίστ, τέσσερα κλεψίματα και τρία λάθη.

Ποια ήταν η ιδιαιτερότητα εκείνου του αγώνα και για ποιο λόγο αναφέρθηκα προηγουμένως σε δρακόντειά μέτρα ασφαλείας και περιρρέουσα ατμόσφαιρα φόβου; Απλούστατα, ήταν πολύ νωπή η τρομοκρατική επίθεση της Al-Qaeda στις 11 Σεπτεμβρίου, στους Δίδυμους Πύργους του Μανχάταν και - για να πω την αμαρτία μου-ένας Θεός ξέρει πώς βρήκα το κουράγιο να κάνω αυτό το ταξίδι…

Άξιζε τον κόπο όμως. Τον άξιζε και με το παραπάνω…

Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα ο Τζόρνταν ανακοίνωσε ότι θα πρόσφερε όλο τον μισθό του εκείνης της σεζόν (που ήταν μόλις 1.000.000 δολάρια, ενώ ο συμπαίκτης του Μιτς Ρίτσμοντ εισέπραξε 10.000.000) στις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας στο World Trade Center. Εκείνη τη σεζόν της επιστροφής του ταλαιπωρήθηκε από ένα πρόβλημα τραυματισμού στο γόνατο και έχασε 22 ματς της κανονικής περιόδου, αλλά έβγαλε μέσο όρο 22.9 πόντους, 6.0 ριμπάουντ, 5.2 ασίστ και 1.4 κλεψίματα.

Τον Ρεντζιά, πάλι, αξιώθηκα να τον παρακολουθήσω δια ζώσης στις 22 Νοεμβρίου του 2002 στον αγώνα των Σίξερς με τους Ράπτορς στον οποίο μάλιστα πρόλαβε να σκοράρει ένα καλαθάκι και μου το αφιέρωσε!

Έμεινα κοντά του σαν τσάμικος ταμπάκος για δυο μέρες, είχε την καλοσύνη να με φιλοξενήσει στο σπίτι του όπου έμενε μαζί με την μητέρα του, τον ακολουθούσα παντού και μετά από το ματς μου έκανε ένα ωραίο δώρο: με πήγε στην περίφημη καντίνα του Gino’s που φτιάχνει το καλύτερο cheesesteak του κόσμου και γι αυτό σχηματίζονται ουρές πολλών μέτρων…

Ξαφνικά πάρκαρε μπροστά μας μια Bentley από την οποία βγήκε ένα σαμιαμίδι με φαρδιά παντελόνια, ένα φούτερ των Eagles, χαϊμαλιά, σκουλαρίκια, παπούτσια Timberland και ήρθε προς το μέρος μας για να κάνει high-five με τον Ρεντζιά..

Μπορεί να ήταν ζωσμένος κιόλας με κανένα πιστόλι, δεν το πρόσεξα…

Ήταν - ποιος άλλος - ο Αϊβερσον…

Θα ‘χω να το λέω ότι ένα βράδυ έφαγα… βρόμικο μαζί του!