Πώς και γιατί οι Μπακς «τρομάζουν» το ΝΒΑ!

Η αλήθεια είναι ότι από τις 16 Οκτωβρίου και μετά, όλοι εμείς οι ΝΒΑ maniacs, μία κούραση παραπάνω την αισθανόμαστε, έτσι δεν είναι;

Τι μία δηλαδή, που με τις τέσσερις 50άρες (Κάρι, Γκρίφιν, Τόμπσον και εσχάτως και Ρόουζ), τις χοντρές «μάπες» που έπεσαν μεταξύ Λέϊκερς και Ρόκετς, το πέρα από κάθε λογική και φαντασία "show-time" των Ουόριορς, που είναι μπασκετική ευλογία να τους βλέπεις, την περιέργεια που σου προκαλεί η νέα προσπάθεια του ΛεΜπρόν, τον θαυμασμό και την εκτίμηση που κερδίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι ο Λούκα Ντόντσιτς (μ.ο. 19,4π., 6,6ρ. & 4,6ασ.), μα κυρίως την εκτόξευση των Μπακς και την σχεδόν καθολική αναγνώριση του Γιάννη Αντετοκούνμπο ως κορυφαίου παίκτη στην Ανατολή, έχουμε χάσει κυριολεκτικά τον ύπνο μας!

Προσωπικά, να σας πω τη αλήθεια, κάθε πρωί που ξυπνάω και σέρνομαι μετά από ελάχιστες ώρες ύπνο, ορκίζομαι ότι θα κοιμηθώ δύο σερί μέρες για να συνέλθω και να ανακτήσω τις χαμένες ώρες ξεκούρασης... Τις απογευματινές ώρες, όμως όταν τσεκάρω το πρόγραμμα της ημέρας, αρχίζει η σταδιακή αναθεώρηση και το βράδυ, ειδικότερα αν παίζει το Μιλγουόκι, σχεδόν πάντα ολοκληρώνεται η κωλοτούμπα! Κι άντε ξανά μανά μετά, να μαζέψεις τα κομμάτια σου το επόμενο πρωί...

Αλλά φτάνει με την γκρίνια, γιατί αν δεν περνάγαμε καλά και δεν μας αποζημίωνε στο έπακρο, η έκσταση που μας προκαλεί η συνεχιζόμενη εξέλιξη του Γιάννη «όλων των Ελλήνων» (αλήθεια που θα φτάσει ο άτιμος;), δεν θα ψάχναμε σχεδόν τις μισές μέρες της εβδομάδας να ανακτήσουμε τις βιορυθμούς μας!

Στο θέμα μας, όμως! Οι εφετινοί Μπακς που ξεκίνησαν από το νο9, στα περισσότερα power-rankings των έγκυρων αμερικανικών μέσων και μετά από δύο εβδομάδες αγωνιστικής δράσης, έχουν εδραιωθεί στην πρώτη τριάδα, δεν δείχνουν ότι θα αποτελέσουν ένα «λαμπερό» πυροτέχνημα, που εντός ολίγου θα σβήσει! Και θα εξηγήσω το γιατί...

H επιρροή του Budenholger!

Κατ' αρχήν όλα άρχισαν με την επιλογή του Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ, που βλέποντας το υλικό των «ελαφιών» και το γεμάτο νιότη, αθλητικότητα και ταλέντο, ρόστερ, χρειάστηκε απλά δύο-τρεις προσθετικές κινήσεις έμπειρων παικτών (Λόπεζ και Ιλιασόβα αλλά και ο πολύ χρήσιμος rookie Ντι Βιτσέντζο) και μία αλλαγή στην τακτική στόχευση της ομάδας στην άμυνα και την επίθεση, για να δώσει σάρκα και οστά και να αξιοποιήσει στο έπακρο, τα πολύ ενδιαφέροντα μπασκετικά στοιχεία του έμψυχου δυναμικού της ομάδας.

Η βασική κατεύθυνση στην επίθεση είναι η διαρκής κίνηση και κυκλοφορία της μπάλας με στόχο να φτάσει στα χέρια του ελεύθερου παίκτη κι αυτός να την... μπουμπουνίσει από την περιφέρεια! Στην περίπτωση που οι υπόλοιποι τέσσερις ανοίγουν για να παίξει ο Γιάννης ένας εναντίον ενός, τουλάχιστον τις μισές φορές, η μπάλα θα καταλήξει και πάλι έξω από 6,75, καθώς μετά τις πρώτες αποτυχημένες προσπάθειες να ανακοπεί ο Έλληνας ηγέτης της ομάδας, οι αντίπαλες άμυνες θα στείλουν δεύτερο παίκτη πάνω κι εκείνος θα την στείλει με κλειστά μάτια στον παίκτη που πρέπει.

Οι ασίστ του έχουν ήδη ανέβει κατά 1,1 ανά παιχνίδι σε σχέση με πέρυσι (4,8 έναντι 5,9 φέτος), ενώ το 37,9% με το οποίο τα «ελάφια» σουτάρουν από μακριά, δείχνει ότι όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες τους, είναι ικανοί σουτέρ τριών πόντων! Σκεφτείτε ότι οι τρεις ψηλότεροι παίκτες της ομάδας (Λόπεζ, Χένσον και Μέϊκερ), έχουν επιχειρήσει συνολικά 87 σουτ τριών πόντων με ποσοστό ευστοχίας της τάξεως του 35,6% (31/87)!

Γιατί αν η ολοένα και αυξανόμενη ροπή στο τρίποντο (το σύστημα των «ελαφιών» παράγει τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό ελεύθερο σουτ έξω από τα 7,25 και κατ' επέκταση τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα του πρωταθλήματος) αποτελεί τη νέα καθοριστική τάση στο ΝΒΑ και στο παγκόσμιο μπάσκετ και το σωστό "spacing" (αποστάσεις), για να έχει χώρο ο κυρίαρχος Αντετοκούνμπο στο one-on-one, δεν αποτελεί πυρηνική φυσική, η μεγάλη διαφορά που έχει κάνει ο 49χρονος τεχνικός, έγκειται στην άμυνα!

Η άρνηση των αλλαγών στα screens!

Ο απόφοιτος του Πομόνα Κόλετζ, λοιπόν, που πριν ενταχθεί στο επιτελείο των Σπερς (1994), εν μία νυκτί στην Δανία (1994), «σκότωσε» τον παίκτη μέσα του, αναλαμβάνοντας ακαδημίες της άγνωστης Βέλιε, δεν είναι θιασώτης των «αλλαγών» στα screens και προτρέπει τους παίκτες του να ακολουθούν τον παίκτη τους μετά το pick και να τον στέλνουν μέσα στη ρακέτα (παρενοχλώντας την πάσα έξω στην περιφέρεια), ώστε να πέσει πάνω στα... δέντρα (Λόπεζ, Χένσον, Μέϊκερ και Γιάννη) και να επιχειρήσει προσπάθεια υπό δύσκολες προϋποθέσεις.

Όταν έχεις πάρει "Ph.D" από «το πανεπιστήμιο του Γκρεγκ Πόποβιτς» (1997-2013), δεν ξέρεις απλά τα οφέλη της εξαιρετικής άμυνα, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζεις και πως να τα καρπωθείς. Μία ικανότητα που δεν είχαν ούτε ο Τζέϊσον Κιντ, πόσω μάλλον ο Τζο Προύντι. Θέλει ταλέντο, σχεδιασμό αλλά και ομαδική δουλειά.

Τα νούμερα λοιπόν, δεν λένε ψέματα! Και από την 18η θέση πέρυσι (στην αμυντική ικανότητα), φέτος είναι 2οι (πίσω από τους Σέλτικς από τους οποίους γνώρισαν τη μοναδική τους ήττα), ενώ δέχονται κατά μ.ο. 106,1 πόντους κι έχουν την 5η καλύτερη άμυνα σε όλο το ΝΒΑ!

Το κεφάλαιο Αντετοκούνμπο

Όποιος παρακολουθεί στενά την πορεία του Γιάννη και τα παιχνίδια των Μπακς, τα τελευταία χρόνια, δεν θα διαφωνήσει ότι η μέχρι τώρα εικόνα του “Greek Freak” είναι αρκετά πιο κάτω από το ταβάνι του, ένα ταβάνι που η αλήθεια είναι ότι κάθε χρόνο ψηλώνει, οπότε δεν το ξέρουμε! Αλλά στα πρώτα τέσσερα ματς της κανονικής περιόδου, ο Έλληνας superstar φάνηκε αρκετά αγχωμένος στην επίθεση και χρειαζόταν 97 σουτ (μ.ο. 24,2 με 47,2% εντός πεδιάς) για να πετυχαίνει 28,5 πόντους, ενώ έκανε κατά μ.ο. 5,5 λάθη σε κάθε ματς. Όλα αυτά, όντας κυρίαρχος στα ριμπάουντ και «μαζεύοντας» μ.ο. 16,5 «σκουπίδια» ανά παιχνίδι σε 35,5 λεπτά συμμετοχής.

Δεν ξέρω τι ακριβώς επακολούθησε και τι ειπώθηκε στις πολύ συχνές συζητήσεις με τον προπονητή του, από το πέμπτο παιχνίδι και μετά (στη Μινεάπολις με τους Τίμπεργουλβς), όμως, βλέπουμε έναν Αντετοκούνμπο πιο συντηρητικό και συνετό με τις προσπάθειές του, οι οποίες έχουν μειωθεί, χωρίς να επηρεάσουν πολύ την παραγωγικότητά του (μ.ο. 23,7π. & 11,2ρ.)! Λαμβάνοντας ως δεδομένο, βέβαια, ότι στους τέσσερις επόμενους αγώνες (δεν έπαιξε με το Τορόντο λόγω διάσεισης), οι τρεις εύκολες νίκες, του έδωσαν την ευκαιρία να ξεκουραστεί λίγο περισσότερο (μ.ο. 27' συμμετοχής).

Παίζοντας, λοιπόν, οκτώ λεπτά λιγότερα ο 23χρονος ηγέτης των «ελαφιών» έχει 43 προσπάθειες λιγότερες (μ.ο. 13,5 ανά ματς), ενώ σουτάρει με μακράν υψηλότερα ποσοστά ευστοχίας (64,8%), επιλέγοντας να «χτυπάει» περισσότερο με διείσδυση και λιγότερο με midrange σουτ και περιορίζοντας αισθητά το τρίποντο (1/4 σε σχέση με το 1/15 των πρώτων τεσσάρων αγώνων.

Το εντυπωσιακό με τον δείκτη του συστήματος PER (Player Efficiency Rate), που μετράει τη συνολική παραγωγικότητα κάθε παίκτη σε σχέση με τον χρόνο συμμετοχής του, είναι ότι μετά τα πρώτα 4 ματς, ο "Greek Freak" (πέρυσι ήταν σταθερά από 1ος έως 7ος σε όλη τη χρονιά) βρέθηκε στο νο83, ενώ μετά και το χθεσινό show με τους Κινγκς (144-109), «σκαρφάλωσε» στο νο9!

Η τεράστια αλλαγή εντοπίζεται στην επιμονή και την πειθώ του Μπουντενχόλτζερ, που πέρα από το αυτονόητο της παράδοσης των «κλειδιών» της ομάδας στον Γιάννη, έχει καταφέρει να τον κάνει να νιώσει σαν ο πιο στενός συνεργάτης του. Να «αγοράσει» απόλυτα το πλάνο του και εκτός από σκόρερ, ριμπάουντερ, κόφτης, κλέφτης και γενικά passepartout, να γίνει και ο facilitator της ομάδας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι ο "Human Alphabet" πασάρει ολοένα και περισσότερο και ήδη έχει καταγράψει 2 triple-double, φτάνοντας συνολικά τα 11 στην καριέρα του, τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον παίκτη στην ιστορία των Μπακς (10 έχει ο Τζαμπάρ που έπαιξε συνολικά 6 χρόνια στο Μιλγουόκι).

Με την τρομερή ενδυνάμωση του κορμιού του (σε κάθε «νόμιμη» επαφή, στέλνει κάθε αντίπαλο δύο μέτρα πίσω), την ταχύτητα, την έκρηξη και το μάκρος του, ο Γιάννης είναι σχεδόν αδύνατο να περιοριστεί στο ένας εναντίον ενός. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι αντίπαλοι προπονητές στέλνουν ολοένα και πιο συχνά βοήθειες και δεύτερο παίκτη, είναι εμφανές ότι ο είναι συνεχώς στην τσίτα για την λεγόμενη "kick-out pass", την οποία βρίσκει πολύ εύκολα λόγω της «τετράγωνης» αντίληψης που έχει, του ύψους και του μάκρους των χρειών του, αλλά και της εκπληκτικής αίσθησης του γηπέδου που διαθέτει.

Το νέο αγωνιστικό χαρακτηριστικό του Μιλγουόκι, το οποίο οφείλεται στις ικανότητες αλλά κυρίως στην πνευματική προσέγγιση του φυσικού ηγέτη της ομάδας, είναι τα πολλά ελεύθερα τρίποντα από τους ακροβολισμένους γύρω από την επιφάνεια της γραμμής των 7,25, συμπαίκτες του.

Τα «ελάφια» έχουν τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό προσπαθειών στα τρίποντα (μ.ο. 41 με 37,9%), πίσω μόνο από τους Ρόκετς (μ.ο. 41,3 με 33,6%), ενώ οι Ράπτορς σουτάρουν μ.ο. 33,5 (34,6%), οι Ουόριορς μ.ο. 32,1 (41,4%) και η Τζαζ 32,0 (35,8%) στο πρωτάθλημα.

Το σημαντικότερο στοιχείο, όμως, είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες των «ελαφιών», σουτάρουν τρίποντο (παραπάνω από ένα σε κάθε ματς) και μάλιστα οι περισσότεροι, με κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές ποσοστό ευστοχίας! Ο 27χρονος σέντερ (2,11), Τζον Χένσον, μάλιστα, έχει ποσοστό 40% με 8 εύστοχα σε 20 προσπάθειες, όταν στα πρώτα 6 χρόνια (!) της καριέρας του, είχε μόλις 1/13 (7,6%)!

Δώστε βάση στον πίνακα:

Η αχίλλειος πτέρνα του Γιάννη

Από το rotation των 12 (!) παικτών που χρησιμοποιεί συνήθως ο Μπουντεχόλτζερ, ο Γιάννης είναι ο «αδύναμος κρίκος» έξω από τα 7,25! Πριν ευστοχήσει στο δεύτερο εφετινό του τρίποντο με τους Κινγκς, ο Έλληνας άσος είχε 1/17 και αυτό, πιστέψτε με, τον ενοχλεί αφάνταστα, γιατί ξέρει ότι αν ανεβάσει τα ποσοστά του και σουτάρει με ένα αξιοπρεπές 30%-35%, απλά δεν θα παίζεται από κανέναν!

Ο λόγος που ο Αντετοκούνμπο, παρουσιάζεται αγχωμένος και πολύ άστοχος πίσω από την γραμμή του τριπόντου, πρέπει να έχει να κάνει κατά βάση με το πνευματικό κομμάτι. Δείχνει να σκέφτεται πολύ το σουτ στην διάρκεια του ματς και να τον επηρεάζει η αποτελεσματικότητά του στο τρίποντο... Και γιατί είναι τελειομανής και θέλει να φτάσει το παιχνίδι στο top επίπεδο, αλλά κυρίως, γιατί ξέρει ότι είναι πολύ καλύτερος μακρινός σουτέρ απ' ότι δείχνει αυτό το άθλιο 10,5%!

Ταξιδεύοντας με το gazzetta.gr, κάθε χρόνο ανελλιπώς στην Αμερική, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έχω παρακολουθήσει πολυάριθμες προπονήσεις και περιμένοντάς τον να τελειώσει, τον έχω δει να προπονείται πολύ σκληρά στο μακρινό σουτ, να σουτάρει με πολύ υψηλό ποσοστό ευστοχίας και να έχει πολλά σερί με δέκα και πλέον εύστοχα τρίποντα, δείχνοντας ότι το έχει, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, απ' όσο βγαίνει στο γήπεδο.

Το μακρινό σουτ, μοιάζει να είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας και πνευματικής προσέγγισης. Όσο λιγότερο το σκέφτεται, τόσο πιο γρήγορα θα του βγει και τότε είναι που θα σημάνει... συναγερμός!

Υγ.1: Ο δυστυχής Κώστας Κουφός δεν έμαθε από το πάθημά του στο πρώτο μέρος, όταν σε μία αλλαγή στο fast-break βρέθηκε μπροστά στον Γιάννη και η κατάληξη ήταν γκολ-φάουλ! Στο δεύτερο μέρος, βγήκε ξανά μπροστά σε αλλαγή από pick'n'roll και το "in his face", έγινε viral σ' όλη την υφήλιο!

Υγ.2: Η δήλωση συμπάθειας του Γιάννη για το κάρφωμα στον Κουφό, δείχνει εν πολλοίς, γιατί - πέρα από το μπασκετικό κομμάτι - έχει αποκτήσει τέτοια δημοτικότητα. Το παλικάρι έχει αρχές και παιδεία και είναι χαρακτήρας-διαμάντι!

Υγ.3: Το τρολάρισμα που ακολούθησε στο διαδίκτυο για τον δύσμοιρο "Kostas", δεν είχε προηγούμενο και highlight ήταν η προσθήκη στο προφίλ στην wikipedia, ότι "χθες τερμάτισε την καριέρα του"!

Υγ.4: Επειδή το κάρφωμα του Γιάννη στο πρόσωπο του Κουφού, τρόπον τινά «ξεφτίλισε» τον Ελληνοαμερικανό διεθνή σέντερ και τον μείωσε πολύ στα μάτια της πλειοψηφίας του κοινού, κρατήστε το εξής στατιστικό στοιχείο: Ο Κώστας ήταν ο μοναδικός παίκτης των Κινγκς (2π., 5ρ., 3ασ. & 1κοψ. με 1/2 σουτ), που στα 16 λεπτά συμμετοχής που πήρε στο ματς με τους Μπακς, δεν είχε αρνητικό πρόσημο στην κλίμακα του +/- (0), που (θεωρητικά) μετράει ποιος παίκτης, επέδρασε καλύτερα ή χειρότερα στην εικόνα της ομάδας του (βάσει σκορ όχι στατιστικών στοιχείων), στο διάστημα που αγωνίστηκε.

Photο credit: Μαριλίζα Κοντογεώργου