Και στο τέλος χάνουν οι Ρώσοι
Εάν διπλώσεις τον χάρτη της Γερμανίας, η Κολωνία πέφτει πάνω στο Βερολίνο και το 2021 πέφτει πάνω στο 2009 και η ΤΣΣΚΑ πέφτει πάνω στην ΤΣΣΚΑ. Και στο τέλος χάνουν οι Ρώσοι.
Ο μοναδικός που δεν πέφτει πάνω στον …εαυτό του είναι ο Δημήτρης Ιτούδης: στον τελικό του ‘09 καθόταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού και βοηθούσε τον Ομπράντοβιτς στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων («καλύτερα να μη κάνουμε φάουλ στην τελευταία φάση»), ενώ στον αποψινό ημιτελικό του ’21, Εφές-ΤΣΣΚΑ 89-86, φορούσε το λάθος καπέλο, αυτό του ηττημένου.
Εντάξει, δεν είναι να πεις ότι του έχουν λείψει τα τρόπαια…
Οι ομοιότητες είναι ανατριχιαστικές. Η ΤΣΣΚΑ του 2009 επέστρεψε από το -23 μέσα σε 16 λεπτά, η ΤΣΣΚΑ του 2021 ξεκίνησε την αντεπίθεση από το -21. Ακόμα και το σκορ ήταν σχεδόν ίδιο: 56-33 τότε, 60-39 τώρα.
Η αποψινή «αρκούδα» συνέχισε τους βρηχυθμούς της σκορπίζοντας τρόμο και έφτασε σε απόσταση αναπνοής στο τελευταίο λεπτό: 86-87. Στο φινάλε, όμως, πλήρωσε την ίδια επιλογή που έβγαλε και τότε στον αφρό τον Παναθηναϊκό.
Ο Κλάιμπερν, σε ρόλο Σισκάουσκας, προσπάθησε να τελειώσει το ματς με ένα «iso» που ξεκινούσε στη σέντρα, χωρίς να αλλάξει έστω μία πάσα.
Το σουτ που επιχείρησε ο Αμερικανός πάνω από τα ακροδάχτυλα του Σίνγκλετον βρήκε σίδερο και οι καρδιές των Τούρκων γύρισαν στη θέση τους, όπως γύρισαν οι καρδιές του Ιτούδη και των άλλων «πρασίνων» μετά το άστοχο σουτ του «Σίσκα» πάνω από τα χέρια του Νίκολας.
Απομένει να δούμε, αν η Εφές θα καταφέρει να κόψει το νήμα στον τελικό της Κυριακής.
Το μεγάλο λάθος η ΤΣΣΚΑ το έκανε στην αμέσως προηγούμενη κατεβασιά, στο 86-87, όταν είχε την ευκαιρία να «διορθώσει» το άτσαλο σουτ του Κλάιμπερν.
Όταν η μπάλα έφτασε στα χέρια του Χίλιαρντ, το χρονόμετρο έδινε στους Ρώσους περίπου 15 δευτερόλεπτα, ουσιαστικά μία ολόκληρη επίθεση. Αλλά ο (άποντος) Χίλιαρντ πανικοβλήθηκε και σούταρε αμέσως τρίποντο της πυρκαγιάς, με κόσμο να κρέμεται στα χέρια του.
Όταν είδα τη σπασμωδική αντίδρασή του, θυμήθηκα αυτό που μου έλεγε ο Δημήτρης Ιτούδης τις προάλλες από τα ερτζιανά του Over FM. «Ο κόσμος ξεχνάει πόσο άπειροι είναι οι περισσότεροι παίκτες μου». Δεν είναι όλοι Κλάιμπερν και Χάκετ.
Η ΤΣΣΚΑ μπορούσε να ψάξει και το δίποντο, σε οποιαδήποτε από τις τρεις κατοχές που αχρήστευσε στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ακόμα και αν ο ημιτελικός πήγαινε στην παράταση, θα είχε απέναντί της έναν αντίπαλο ετοιμόρροπο, που επιπρόσθετα είχε χάσει με φάουλ τον κορυφαίο παίκτη του (Μίτσιτς, στο 36’).
Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να είχε ελάχιστες λύσεις και πολλούς άσφαιρους στη σύνθεσή της, αλλά βρήκε τρόπο να εγκλωβίσει την Εφές με τον Κλάιμπερν να αναλαμβάνει ρόλο πόιντ-γκαρντ και έδινε την εντύπωση ότι θα έκλεβε το ματς, εάν κατόρθωνε να προσπεράσει έστω μία φορά.
Η ίδια ομάδα που στην γ’ περίοδο σημάδευε την κόχη του ταμπλό (Χάκετ) και παραχωρούσε απελπισμένη αντιαθλητικά φάουλ σε συνθήκες πέντε εναντίον πέντε, εκμεταλλεύτηκε την άγνοια κινδύνου του Δανού Λούντμπεργκ (15 π. σε 14’) και ξεχαρβάλωσε όλα τα γρανάζια μίας μηχανής που έως τότε δούλευε στην εντέλεια.
Το κάρφωμα-τομαχόκ του Κλάιμπερν στο 51-31 ήταν ένα εκκωφαντικό σάλπισμα αντεπίθεσης.
Το μπάσκετ που έπαιξε η Εφές στα πρώτα 25 λεπτά άξιζε να επιβραβευτεί, αλλά ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας παραμένει εύθραυστος, όπως άλλωστε απέδειξε η Ρεάλ στα προημιτελικά. Όταν παίζει καλά, η Αναντολού είναι καλύτερη από όλες τις ανταγωνίστριες, με διαφορά αστρονομική.
Οι επιφυλάξεις όμως ολοένα πολλαπλασιάζονται. Και θα πολλαπλασιάζονται, μέχρι την τελική στέψη. Ο νικητής της αναμέτρησης ανάμεσα στον Σάρας και τον Μεσίνα θα έχει το βίντεο του πρώτου ημιτελικού πολύτιμο φυλαχτό στην προετοιμασία για τον κυριακάτικο τελικό.