Παναθηναϊκός: Η λογική του... παραλόγου

• Καλύτερα που πήγε έτσι το ματς...
• Το «πράσινο» mindset των τελικών
• Επανενεργοποίηση ή όχι;

Επιτέλους. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε ως Παναθηναϊκός. Και άργησε!

Έπρεπε δηλαδή να γνωρίσει δύο φορές την ήττα από τη Λάρισα για να καταλάβουν οι παίκτες το βάρος της φανέλας; Έπρεπε να συμβούν τα όσα συνέβησαν στο Game 4 για να δούμε (επιτέλους) αυτήν την συσπείρωση; Αυτό το πάθος για τη νίκη; Αυτήν την ενέργεια; Αυτήν την διάρκεια;

Κακώς που δεν τα είχαμε δει νωρίτερα. Ας είναι όμως. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Τώρα θα μου πείτε δεν είχε απέναντι του κανένα μεγαθήριο, αλλά μια ομάδα με το 1/10 του μπάτζετ του. Και πολύ σας λέω. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναγνωρίσουμε τον βαθμό ετοιμότητας και ανταγωνιστικότητας που έδειξε η Λάρισα σε αυτήν την σειρά, τουλάχιστον στα τρία από τα πέντε ματς, όμως ο Παναθηναϊκός έβαλε τα χέρια του και πήγε να βγάλει... μόνος του, τα μάτια του. Ταλαιπωρήθηκε. Επιβαρύνθηκε με παιχνίδια. Με εντάσεις εντός και εκτός παρκέ. Με καταπόνηση. Με τραυματισμούς. Με συνολικά 16 ώρες σ' ένα πούλμαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Καλύτερα που πήγε έτσι το ματς...

Και αντί τώρα να διαβάζετε τα όσα θα είχαν γίνει στον πρώτο τελικό με τον Ολυμπιακό, ξημέρωσε η μέρα μετά την πρόκριση επί της Λάρισας. Ουσιαστικά δεν χρειάζονται ιδιαίτεροι διθύραμβοι για την ευρεία νίκη του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ. Έπραξε το αυτονόητο. Κάτι που έπρεπε να είχε κάνει πολύ νωρίτερα. Όλα τα άλλα που μεσολάβησαν ήταν στη σφαίρα του... παραλόγου και της (πνευματικής κυρίως) ανετοιμότητας των πρωταθλητών να «καθαρίσουν» τη σειρά από πολύ νωρίτερα. Όπως παράλογο ήταν και το +51 που είχε φτάσει η τιμή της διαφοράς στο Game 5. Οι μεν παίκτες του Παναθηναϊκού ήθελαν να αποδείξουν, πρωτίστως στους ίδιους τους εαυτούς τους, ότι όλα όσα προηγήθηκαν και η εικόνα που είχαν δείξει ήταν απλά και μόνο μια κακή παρένθεση, οι δε παίκτες της Λάρισας παρουσιάστηκαν «άδειοι» από ενέργεια και δυνάμεις, αλλά πολύ «γεμάτοι» από τα όσα είχαν ήδη καταφέρει.

Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη θαρρώ ούτε και εκείνοι θα πίστεψαν ποτέ ότι θα μπορούσαν να γίνουν απειλητικοί στο ΟΑΚΑ. Ούτε καν πριν από το ματς. Αυτή τη φορά η «ζώνη» του Τακιανού πήγε περίπατο, τα σουτ των «πρασίνων» βρήκαν στόχο (σ.σ. είχαν 14/28 τρίποντα στο 5ο ματς ενώ συνολικά στα τέσσερα προηγούμενα ματς είχαν μετρήσει μόλις 31/109) και από τη στιγμή που οι Θεσσαλοί δεν είχαν τις δυνάμεις και την ψυχολογία ν' αντιδράσουν η... σεμνή τελετή έλαβε τέλος από το πρώτο δεκάλεπτο.

Είναι επιτυχία που ο Παναθηναϊκός πέρασε το εμπόδιο της Λάρισας; Όχι. Είναι το λογικό. Ίσα-ίσα που θα έλεγα ότι είναι και αποτυχία για το «τριφύλλι» επειδή η σειρά πήγε σε πέντε ματς. Όμως η τελευταία «γεύση» είναι αυτή που μένει. Και πράγματι ο Παναθηναϊκός ήταν εμφατικός. Επειδή το συζήτησα μετά το τέλος στο ΟΑΚΑ, υπήρχε το εξής ερώτημα: Είναι καλύτερα που ο Παναθηναϊκός έφτασε σε μια τόσο ευρεία και εύκολη νίκη ενόψει των τελικών; Μήπως θα ήταν καλύτερα να υπήρχε μεγαλύτερος ανταγωνισμός ώστε να βρίσκονται όλοι σε εγρήγορση; Προσωπικά θεωρώ ότι το ματς κύλησε όπως ακριβώς έπρεπε και όπως ακριβώς είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός να κυλήσει.

Το «πράσινο» mindset των τελικών

Είναι γεγονός ότι στα τελευταία παιχνίδια οι «πράσινοι» παρουσίασαν έλλειψη αυτοπεποίθησης. Τσαμπουκά. Αυταπάρνησης. Συγκέντρωσης. «Χάλαγαν» το μυαλό τους με το παραμικρό. Σαν να μην μπορούσαν να παίξουν άμυνα. Και γι' αυτό παραλίγο να πέσουν θύματα της μεγαλύτερης έκπληξης στην ιστορία της Basket League. Χρωστούσαν στον εαυτό τους ένα πολύ καλό ματς. Και όχι. Δεν (θέλω να) πιστεύω ότι θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα ενόψει των τελικών. Αν είναι να έχουν πάρει αέρα επειδή απέκλεισαν τη Λάρισα, τότε να τυλίξουν με μια κορδέλα το πρωτάθλημα και να το δώσουν από τώρα στον Ολυμπιακό. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα έχουν καμία απολύτως τύχη...

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να μπαίνει στα ματς των τελικών με το ίδιο «mindset» όπως και στο Game 5 με τη Λάρισα. Και ό,τι γίνει. Αν παρουσιαστεί καλύτερος (που στα χαρτιά είναι καλύτερος) ο Ολυμπιακός, τότε με γεια του και χαρά του, να το πάρει. Αν στο παρκέ ο Παναθηναϊκός βγάλει τον ίδιο ανταγωνισμό του αγώνα της κανονικής περιόδου στο ΣΕΦ, τότε να το διεκδικήσει και ό,τι γίνει. Κακά τα ψέματα, αλλά οι «πράσινοι» είναι το αουτσάιντερ στους τελικούς. Όχι το φαβορί. Ούτε καν στο 50-50 δεν είναι οι δύο ομάδες. Γι' αυτό και ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει πραγματική υπέρβαση. Να παίξει πολύ παραπάνω από αυτό που μπορεί προκειμένου να «ματσάρει» τον «αιώνιο» αντίπαλο.

Σημειωτέον ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιο «φρέσκος» και θα έχει μια εβδομάδα ξεκούρασης σε αντίθεση με το «τριφύλλι» που θα προέρχεται από σειρά πέντε αγώνων. Θα μπορέσει να βγάλει τα ίδια επίπεδα ενέργειας, ειδικά στην άμυνα; Το λογικό είναι να παρουσιαστεί κουρασμένος και ο Ολυμπιακός πιο έτοιμος. Όμως σε μια σειρά από ντέρμπι «αιωνίων» τα πάντα μπορούν να χαρακτηριστούν λογικά και τα πάντα... παράλογα. Με μια πρώτη ανάγνωση το λογικό είναι να πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και το... παράλογο (βάσει συνολικής εικόνας φέτος) να πάει στα χέρια των «πρασίνων». Θα δούμε και θα έχουμε πολλά να πούμε τις επόμενες ημέρες.

Επανενεργοποίηση ή όχι;

Κλείνοντας έρχομαι στο θέμα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Όπως είναι γνωστό ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ επέστρεψε στο ΟΑΚΑ ύστερα από δύο χρόνια για να δει ματς του Παναθηναϊκού δια ζώσης αλλά πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί το ημίχρονο αποδοκιμάστηκε από 30-40 μεμονωμένα άτομα. Και μάλιστα σ' ένα γήπεδο όπου είχε περίπου 6.000 φίλους της ομάδας. Ας πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Η back to back παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μετά και την επίσκεψή του στα γραφεία της ΕΟΚ, έδειξε ότι άρχισε να υπάρχει... ζωή στον πλανήτη «διοίκηση» του Παναθηναϊκού. Μέσα σε 48 ώρες να δώσει δύο φορές το «παρών» για την ομάδα; Μία για να την υπερασπιστεί και άλλη μία για να βρεθεί κοντά της σε ένα ματς-πρόκρισης;

Δεν ξέρω αν το ερμηνεύω λάθος, αλλά με αυτήν την κίνηση ο μεγαλομέτοχος της «πράσινης» ΚΑΕ (και το έγραψα στο σχόλιο του live του αγώνα) έδειξε... επανενεργοποίηση. Ναι μεν για δύο χρόνια η ομάδα ζούσε μεταξύ οικονομικής (και όχι μόνο) φθοράς και αφθαρσίας στηριζόμενη στα έσοδα-έξοδα, αλλά σίγουρα ούτε και του ίδιου του άρεσε αυτή η εικόνα. Όπως και σε κανέναν. Αν και εφόσον περάσει η ΚΑΕ σε άλλα χέρια ή αν θα παραμείνει στα δικά του για κάμποσο καιρό ακόμα, δεν μπορεί να το πει κανείς με σιγουριά. Προς το παρόν έδωσε το... παρών.

Όμως αυτή μερίδα των 30-40 οργανωμένων έμελλε να τον εξωθήσει από το ΟΑΚΑ πριν από το ημίχρονο. Οι υπόλοιποι 6.000 είχαν το μυαλό τους στο ματς και στη πρόκριση χωρίς να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο. Ποιος δεν θέλει το καλό του Παναθηναϊκού; Όποιο και αν είναι αυτό, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται. Και το γεγονός ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βρέθηκε στο ΟΑΚΑ τους «γέμισε» και εκείνος με μια κάποια... σιγουριά. Γι' αυτόν τον λόγο είπαν όσα είπαν οι Παπαπέτρου και Βόβορας μετά τη λήξη του αγώνα. Ένιωσαν ότι δεν είναι μόνοι τους. Και στην προσπάθεια που θα κάνουν για το πρωτάθλημα όπου απαιτείται η υπέρβαση, είναι... διαφορετικό να γνωρίζουν ότι υπάρχει διοίκηση και τους καλύπτει.

Εκτός και αν μετά τα όσα συνέβησαν με αποτέλεσμα να αποχωρήσει ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ από το γήπεδο πριν καν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο, φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα...