Το γήπεδο των θαυμάτων

• Ο Κέλι και ο… Τζιν Κέλι
• Ο Κλόμπουτσαρ θα έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα
• Ο ΕΣΑΚΕ οφείλει να προστατέψει το Πρωτάθλημά του

Αυτή η παραλλαγή της λαϊκής ρήσης μάλλον είναι υποχρεωτική γιατί πράγματι… εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο Άρης. Λογική η οποία χάθηκε στα 45 αγωνιστικά λεπτά που χρειάστηκε με τον Ηρακλή για να βγει αλώβητος και λιγότερο γρατζουνισμένος από μια μονομαχία η οποία εκ των προτέρων φαινόταν ότι θα ήταν μέχρι τελικής πτώσης. Λογική η οποία εξαφανίστηκε, αν δώσει κανείς την πρέπουσα βαρύτητα σ’ αυτό που είπε ο Γιάννης Καστρίτης και το οποίο δεν είναι εμπορικό για να κυριαρχήσει ως τίτλος σ’ ένα κείμενο, αλλά αποτυπώνει την απόλυτη αλήθεια. Βρείτε μου δηλαδή μια ομάδα η οποία θα παίξει δίχως τέσσερις περιφερειακούς του βασικού rotation και μάλιστα ο ένας εξ’ αυτών δεν είναι απλά ο φυσικός ηγέτης της, αλλά ο άνθρωπος πάνω στον οποίον κούμπωσε το κάθε κουμπί. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος του Ολιβιέ Χάνλαν και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία για το ότι ο Καναδός έκανε κόσμο και κοσμάκη να δείχνει πιο όμορφος απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι.

Ως άθλημα, το μπάσκετ πλησιάζει περισσότερο στην αριθμητική και πολλές φορές ένα παιχνίδι απεικονίζεται βάσει της στατιστικής εικόνας, αλλά η προσφορά του Χάνλαν είναι πολύ σπουδαιότερη από τους 21.6 πόντους που έψαξε να βρει σήμερα (14/11) ο Άρης απέναντι στον Ηρακλή. Είναι η δημιουργία, η προσήλωση της αντίπαλης άμυνας σ’ αυτόν, η καθαρότητα των αποφάσεων, οι χώροι που δημιουργούνται για τους υπόλοιπους. Είναι πραγματικά πάρα πολλά. Κι όμως, δίχως αυτόν, ο Άρης πήρε ένα παιχνίδι με τον τσαμπουκιά και τον... στανιό, που λένε.

Είναι ένα συναίσθημα που έχει επιστρέψει στο Nick Galis Hall και το ένιωσαν όλοι όσοι βρέθηκαν στις κερκίδες. Στο -15 και δίχως τον Χάνλαν, υπήρχε η πίστη ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να επιστρέψει. Ίσως γιατί και ο Ηρακλής δεν έδειξε την αποφασιστικότητα για να τελειώσει την ιστορία, όταν αυτή έφτασε στα χέρια του και εξελίχθηκε σε απόλυτος ρυθμιστής της όλης κατάστασης. Σαν να φοβήθηκε να κερδίσει το παιχνίδι, ξέχωρα των διαιτητικών παραπόνων που διατύπωσε ο Κώστας Μέξας. Γιατί με ποσοστό ευστοχίας άνω του 55% στο μακρινό σουτ και τον δε Άρη να… χτίζει μια πολυκατοικία δίπλα από το Παλέ, το ματς θα μπορούσε να είχε πάει στο +20, μη σου πω το +25 και να είχαν τελειώσει όλα.

Ο Κέλι και ο… Τζιν Κέλι

Για να πάω και στη δεύτερη παραλλαγή, πιτσιρικάς, στην εποχή κυριαρχίας της κρατικής τηλεόρασης (δίχως ιδιωτικά κανάλια) και σ’ αυτή των μιούζικαλ, μεταξύ του Φρεντ Αστέρ και του Τζιν Κέλι, ήμουν «ταγμένος» υπέρ του δεύτερου, ίσως γιατί μου είχαν πει ότι σε επίπεδο παγκόσμιας αποδοχής και υστεροφημίας, ήταν αδικημένος σε σχέση με τον πρώτο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θεωρούσα πολύ ξεχωριστά και εξόχως δυσκολότερα όσα έκανε στις ταινίες, στις οποίες έκανε τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία και την εκτέλεση. Ο Κέλι του Άρη δεν λέγεται Τζιν, φαίνεται όμως ότι «κληρονόμησε» τη χάρη γιατί τέτοιο χορό στους ψηλούς του Ηρακλή, δεν βλέπεις κάθε μέρα. Πιθανόν να ανακηρυχθεί MVP για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική με 36 βαθμούς στην αξιολόγηση κι ένα ακόμη double double με 29 πόντους και 10 ριμπάουντ.

Σε μεγάλο βαθμό κάλυψε όλα τα κακώς κείμενα τα οποία ήλπιζε να μην τα δει και ο Γιάννης Καστρίτης αλλά αυτά ξεπρόβαλλαν στην ατμόσφαιρα του Nick Galis Hall και προσπαθούσε να τα μαζέψει. Ήταν οι συνέπειες της απουσίας του Ολιβιέ Χάνλαν για τις οποίες διατηρούσε μια κρυφή ελπίδα ότι δεν θα φαίνονταν με το… καλημέρα, αλλά σε σημείο όπου τα πράγματα θα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Σαν δηλαδή την επιπολαιότητα του Άντονι Κάουαν με το δεύτερο φάουλ του, με το σκορ στο 12-3 και τον Ηρακλή να δείχνει αποσβολωμένος στο παρκέ.

Η ιστορία έγραψε ότι ο βραχύσωμος Αμερικανός έβαλε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του στην παράταση, κυρίως μ’ εκείνο το τρίποντο στην εκπνοή του χρόνου, σαν άλλος Στεφ Κάρι, αλλά νωρίτερα είχε καταστρέψει ένα σωρό επιθέσεις της ομάδας του κι αν ο Άρης δεν κέρδιζε (λόγω των ευθυνών που κουβαλά) θα ήταν ο μοιραίος. Ωστόσο, αυτά τα up and down εντάσσονται στη σφαίρα της λογικής καθώς κι αυτός είναι ένα από τα παιδιά τα οποία θα ανδρωθούν μέσω του Άρη. Πήγε στον πόλεμο δίχως το στήριγμά του (σ. σ. Χάνλαν) και στη μεγαλύτερη διάρκεια είτε έριχνε άσφαιρα είτε στο πουθενά.

Ο Κλόμπουτσαρ θα έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα

Είναι από τα συμπεράσματα που αναδείχθηκαν στη διάρκεια του αγώνα γιατί ο Σλοβένος κράτησε τον Άρη στο -15, αυτός του έδωσε ανάσες στις κρίσιμες στιγμές, ακόμη και στην τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας, προσωπική άποψη, το λάθος δεν είναι δικό του. Άρχισε από τον Κάουαν και ο Κλόμπουτσαρ δεν κατάφερε να διορθώσει μια επίθεση η οποία ξεκίνησε στραβά. Ο Σλοβένος θα έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα και όχι από σπόντα, όπως κι έγινε. Γιατί ο Άρης δεν διαθέτει παίκτης της δικής του προσωπικότητας και εμπειρίας, έστω κι αν έκανε καριέρα ως χαμάλης και όχι ως πρωταγωνιστής. Τέτοια ντέρμπι, σαν το σημερινό, έχει παίξει καμιά 50αρια στην καριέρα του, σε σημείο να του φαίνονται ψωμοτύρι.

Ο ΕΣΑΚΕ οφείλει να προστατέψει το Πρωτάθλημά του

Αντί αγωνιστικού επιλόγου, δύο πραγματάκια ενόψει της απολογίας του Άρη στον αθλητικό δικαστή του ΕΣΑΚΕ καθώς είναι μία από τις τέσσερις ομάδες που δεν αδειοδοτήθηκαν από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Μια επιτροπή που τα έκανε μαντάρα στο κομμάτι της αξιολόγησης των φακέλων με αυτόν της ΚΑΕ Άρης να «αξιολογείται» στις 3 Αυγούστου και άλλων ομάδων στις 23 Σεπτεμβρίου, λες και περίμενε να... έρθει το τρόλεϊ. Μια επιτροπή, επίσης, η οποία δεν χορήγησε πιστοποιητικό συμμετοχής στο Πρωτάθλημα στην ΚΑΕ Άρης λόγω μιας οφειλής 9-10 χιλιάδων ευρώ η οποία (βάσει Νόμου) «χτύπησε» απευθείας την εγγυητική επιταγή και στη συνέχεια δεν δέχθηκε ότι τα χρήματα καταβλήθηκαν (έστω) με καθυστέρηση. Ξεπερνώντας το ότι οι παρασκευαστές του Νόμου, προφανώς, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα και νομίζουν ότι ο ελληνικός επαγγελματικός αθλητισμός παραμένει στις εποχές των παχιών αγελάδων, εδώ υπάρχει υποχρέωση του ΕΣΑΚΕ να προστατέψει το προϊόν του. Μέσω του αθλητικού δικαστή.

Όπως έκανε πέρυσι, όπου ΣΩΣΤΑ αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα ΑΕΚ-ΠΑΟΚ γιατί εκείνη η απόφαση του διαιτητή Καρακατσούνη αλλοίωσε το αποτέλεσμα του αγώνα. Προβλέπεται ένας αθλητικός δικαστής να αποφασίσει βάσει του αν έγινε φάουλ στο σουτ ή όχι; Μην το ψάχνετε… ΟΧΙ. Κι όμως πάρθηκε αυτή η απόφαση και ήταν σωστή. Ο ΕΣΑΚΕ οφείλει να προστατεύσει το προϊόν του όπως το έκανε στις υποθέσεις των Κολοσσού Ρόδου, Απόλλωνα Πατρών με τις φωτογραφικές διατάξεις. Δεν γίνεται για καθυστέρηση κατάθεσης του φακέλου να τιμωρηθεί μια ομάδα με αφαίρεση πολλών βαθμών, έχοντας πληρέστατο φάκελο. Στη δε περίπτωση του Απόλλωνα Πατρών, ο Νόμος λέει ότι θα πρέπει να καταθέσεις φάκελο στην ΕΕΑ, έναν μήνα πριν την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Αυτό αλλοιώθηκε και θεωρήθηκε ως ένας η πρεμιέρα της Basketleague και όχι του Κυπέλλου. Προφανώς, για την υπεράσπιση των συμφερόντων του Πρωταθλήματος.

Από τη στιγμή λοιπόν που ήδη το έχεις κάνει δύο φορές, δεν γίνεται να εξαντλήσεις τη αυστηρότητά σου σε μια άλλη ομάδα και να την καταδικάσεις για καθυστερημένη καταβολή δόσης, όταν την ίδια ώρα έχει βάλει 400.000 ευρώ, έχοντας εξοφλήσει ένα σωρό υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα βαδίζει στο μονοπάτι της συνέπειας. Θα είναι σα να πυροβολείς τα πόδια σου και σίγουρα δεν θα υπηρετούνται βασικοί κανόνες ισονομίας.