Μάζεψε μία πέτρα από τις 14 που έχει μπροστά του

Το καλό με το gazzetta.gr και τους ανθρώπους τους οποίους συνεργάζομαι καθημερινά είναι πως επιτρέπουν τις μεταξύ μας διαφωνίες. Κάποιες διαφωνίες μας τις παρακολουθείτε και κάποιες άλλες τις διαβάζετε.

Διαφωνώ με τον ενθουσιασμό του Παπαδογιάννη ο οποίος «πιστεύει ότι o Oλυμπιακός τοποθέτησε από σήμερα τα θεμέλια της ευρωπαϊκής διάκρισης».

Αν και πολλά περισσότερα χρόνια στο κουρμπέτι ο «αιρετικός» της διαδικτυακής παρέας μας θεωρώ ότι... υπερενθουσιάστηκε.

Κατά την δική μου άποψη, κανένα θεμέλιο ευρωπαϊκής διάκρισης δεν έβαλε ο Ολυμπιακός. Ενδεχομένως να σας προσγειώσω απότομα, αλλά ο Ολυμπιακός πέτυχε απλά μία νίκη στο πρώτο από τα 14 παιχνίδια που έχει μπροστά του.

Φανταστείτε πως απλά μάζεψε μία πέτρα και την έβαλε στην τσέπη του. Χρειάζεται άλλες 9 πέτρες για να φτιάξει σίγουρα ένα ωραίο βράχο (πρόκριση) και άλλες 10 για να είναι στιβαρός αυτός ο βράχος (πλεονέκτημα έδρας).

Σίγουρα ο τρόπος με τον οποίον αγωνίστηκαν οι Πειραιώτες ήταν συγκλονιστικός και οδήγησε πολλούς σε υπερβολές, αλλά κοιτώντας πίσω στην ουσία… ήταν απλά μία νίκη.

Μία νίκη βέβαια επί ενός αντιπάλου με τις ίδιες φιλοδοξίες τον οποίο φρόντισαν οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου να τον στριμώξουν στα σκοινιά για 30 λεπτά και να τον σφυροκοπούν. Να τον κάνουν να μοιάζει μικρός, αδύναμος.

Η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν για να διδάσκεται. Τα προσωπικά μαρκαρίσματα σπάνια εμφάνιζαν αδυναμία, αλλά κι αυτές τις σπάνιες φορές πάντα ερχόταν «βοήθεια» από την αδύνατη πλευρά. Οι περιστροφές λειτούργησαν άψογα και δε μιλάω για τις δύο πρώτες που οι περισσότερες σοβαρές ομάδες τις καταφέρνουν, αλλά για τις μετέπειτα. Την τρίτη, την τέταρτη.

Μία φορά μόνο θυμάμαι να δέχτηκε εύκολο καλάθι από τον Σατοράνσκι στο δεύτερο ημίχρονο. Εννοώ χωρίς να βγει κάποιος από την weak side.

Ο Μπαρτζώκας έλεγε, «μία καλή άμυνα τελειώνει μόνο με το αμυντικό ριμπάουντ, αλλιώς δεν είναι καλή». Κι εκεί εξαιρετική δουλειά ο Ολυμπιακός. Μπλοκ άουτ άπαντες και η μπάλα σε «ερυθρόλευκα» χέρια.

Αμ, η ενέργεια. Ξεκίναγε από τα ψηλότερα καθίσματα των 12.000 ανθρώπων του ΣΕΦ και έφτανε μέχρι τα μηνίγγια των Καταλανών… και τα έσφιγγε.

Ενέργεια έβγαζε ο κόσμος με το χειροκρότημα και τη φωνή του, ενέργεια έβγαζε η άμυνα, οι τάπες του Αγραβάνη, οι αιφνιδιασμοί του Στρόμπερι, τα τρία καλάθια του Τζέιμς, οι πιρουέτες του Σπανούλη, οι άμυνες του Μιλουτίνοφ, οι κραυγές του Χάκετ ακόμη κι ένα φάουλ του Αθηναίου στον Ρίμπας στο κέντρο του γηπέδου με τη διαφορά στους 16 στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ωραίο. Αντρικό. Τον ένιωσε.

Στο Top 16 και ειδικά στον συγκεκριμένο όμιλο έτσι όμως πρέπει να παίζεις. Ο Σφαιρόπουλος το φώναξε στη συνέντευξη Τύπου, «θέλω να παίξουμε καλύτερα». Δεν πρέπει να το θεωρούμε αυτονόητο, αλλά με τόσες υψηλές απαιτήσεις που έχει αυτός ο όμιλος, αν δεν παίξεις σε τέτοιο επίπεδο όπως έκανε η ομάδα με την Μπαρτσελόνα… πάει, τον έκλαψες τον Λια που λέει κι ο «Τζανό».

ΥΓ: Εξίσου σημαντικό επίτευγμα με την κατάκτηση των 2 ευρωπαϊκών τίτλων και την παρουσία σε 4 τελικούς στα τελευταία έξι Final 4, είναι ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουν στον Ολυμπιακό τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Τις ξεχνούν εξίσου εύκολα και προχωρούν με ταπεινότητα στο στόχο τους. Το ίδιο κάνουν από σήμερα το πρωί κιόλας.

ΥΓ 2: Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πράγμα που σκέφτονται στον Ολυμπιακό είναι η πρόκριση. Δεν τους απασχολεί το πλεονέκτημα έδρας. Με αυτό θα ασχοληθούν τις 3 τελευταίες αγωνιστικές. Κάντε κι εσείς το ίδιο.

ΥΓ 3: Όταν πατάει καλά ο Σπανούλης, είναι ασταμάτητος και απολαυστικός. Επίσης φαίνεται από τα πρώτα λεπτά ενός ματς το πώς αισθάνεται.

ΥΓ 4: Η Μπαρτσελόνα δεν κουράστηκε από την αναμέτρηση με την Ρεάλ. Από τα ταξίδια (Βαρκελώνη-Μαδρίτη-Βαρκελώνη-Αθήνα) ίσως. Φάνηκε πάντως να μην έχει ενέργεια, αλλά αυτό γιατί θα πρέπει να απασχολεί τον Ολυμπιακό;

ΥΓ 5: Υποθετική ερώτηση καφενειακού επιπέδου: Αν δεν τραυματιζόταν ο Γιανγκ και έπαιζε και ο Λοτζέσκι, τι θα έβλεπαν τα μάτια μας;