Η απάντηση στο κυνήγι της τελειότητας

Ο Κόμπε Μπράιαντ ενσαρκώνει την απάντηση στην “προειδοποίηση” του Σαλβαδόρ Ντάλι για το κυνήγι της τελειότητας. Ο ισπανός ζωγράφος θέλοντας να διώξει το άγος από την προσπάθεια συνάντησης της είχε δηλώσει: “Μη φοβάστε την τελειότητα. Δεν θα την πετύχετε ποτέ”. Όχι για τον τελευταίο μεγάλο παίκτη. Και το εννοώ. Ο 37χρονος γκαρντ έχει το δικαίωμα να περηφανεύεται ότι άγγιξε τον πήχη του μπασκετικού Θεού. Ναι, του Μάικλ Τζόρνταν. Δεν τον πέρασε, αλλά σίγουρα άφησε το αποτύπωμα του. Το ύψος δεν έχει σημασία. Ποτέ δεν είχε γι' αυτόν. Νομίζω ότι για το σύγχρονο τοτέμ των Λέικερς “ο ουρανός είναι το όριο” και αν η επόμενη σεζόν είναι η τελευταία του, τότε θα μπορέσουμε να δούμε την πύρινη γραμμή που υπογράμμισε αυτό το όριο κι αυτή είναι η μεγαλειώδης καριέρα του.

Τα πέντε δαχτυλίδια και ο κακός εγωϊσμός

Η εκκίνηση του Κόμπε στο ΝΒΑ συνέπεσε με τον εορτασμό των “χρυσών χρόνων” της λίγκας. Τα 50χρονα της. Ένας χρυσός κύκλος έκλεινε, ένας άλλος ξεκινούσε. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια, μπορούμε να ισχυριστούμε πως ό,τι άγγιξε έγινε χρυσός. Το μαρτυρούν τα πέντε χρυσά δακτυλίδια που κατέκτησε με τη φανέλα των “λιμνανθρώπων”. Δεν είναι όμως αυτό το μεγαλύτερο επίτευγμα του. Ο “KB24” αξίζει να μνημονεύεται για την εδραίωση της ομάδας στην ελίτ του 21ου αιώνα. Τουλάχιστον την πρώτη δεκαετία. Τελευταίος τίτλος ήταν τον προηγούμενο αιώνα και συγκεκριμένα το 1988. Δεν επανανοηματοδότησε την αγωνιστική συμπεριφορά των Λέικερς. Στην ομάδα του L.A το “Showtime” πάντα κινούσε τον οργανισμό Λέικερς.

Ο Μπράιαντ παρουσίασε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μόνο στον “MJ” μπορούμε να βρούμε. Τόσο σε τεχνικά όσο και σε μη τεχνικά γνωρίσματα. Αυτό είναι και το πιο ισχυρό επιχείρημα για όσους τον αμφισβητούσαν, λέγοντας ότι χωρίς τον Σακίλ Ο' Νιλ δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που έκανε. Αναμφίβολα, ο “Σακ” ήταν σέντερ οδοστρωτήρας. Σίγουρα θες έναν τέτοιο παίκτη στη ρακέτα, ωστόσο δεν μπορείς να μην έχεις κι έναν ξεχωριστό αθλητή στην περιφέρεια. Κάποιον που προοριζόταν για ηγέτης και έγινε τέτοιος, όχι όμως όπως θα ήθελε. Τι εννοώ; Με τον Σακίλ είχε την ευκαιρία να δημιουργήσει νέα δυναστεία για τους Λέικερς. Οι δυο τους συνέθεταν ένα ακατανίκητο δίδυμο. Τρεις σερί τίτλοι και η προσδοκία για άλλους τόσους πραγματοποιήσιμη. Εντούτοις, όπως αποκάλυψε και η “New York Post” ο εγωϊσμός του Κόμπε ήταν αυτός που οδήγησε στη ρήξη. Σίγουρα δεν είχαν καλές σχέσεις, όμως εντός γηπέδου ήξεραν να συνεργάζονται. Υπήρχαν αντεγκλήσεις εκτός, αλλά δεν επηρέαζαν τη λειτουργία του συνόλου. Μέχρι που ο Μπράιαντ προσέβαλλε τον Ο' Νιλ σε συνέντευξη που έδωσε. Ο “Ντίζελ” έγινε έξαλλος και ήθελε να χειροδικήσει εκτοξεύοντας σοβαρές απειλές εναντίον του. Ο Κόμπε είχε πάρει την απόφαση να πορευθεί μόνος του.

Ό,τι πιο κοντινό στον Τζόρνταν

Η πρώτη ομοιότητα με τον “αέρινο” ήταν στην ηγετική ικανότητα, έστω κι αν ο εγωϊσμός του ήταν πάνω απ' όλα μερικές φορές. Ναι, ο Κόμπε έδειξε ότι είχε τη νοοτροπία για να κρατά όρθια την ομάδα στα δύσκολα και φυσικά για να βάζει την υπογραφή του στα ματς-ορόσημα. Επίσης, απαιτούσε, με τον τρόπο του, να δίνουν όλοι τον καλύτερο τους εαυτό και δεν ήταν εγωιστής στο παρκέ. Προσπαθούσε να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του και οι σχεδόν πέντε ασίστ ανά παιχνίδι, αποδεικνύουν ότι τους έβαζε στον αγώνα.

Κι αν υπάρχουν ενστάσεις σε αυτούς τους τομείς, δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το συμπέρασμα πώς είναι “ό,τι πιο κοντινό στον Τζόρνταν”. Κομψότητα στη κίνηση. Απόλυτο έλεγχο σώματος όταν βρισκόταν στον αέρα. Πολύ καλός σουτέρ. Κοντά και μακριά. Έμαθε να ποστάρει και όταν έβρισκε ανοιχτό διάδρομο δεν φοβόταν να τον πάρει και να φτάσει στο καλάθι. Πολύ καλός αμυντικός (εννιά φορές στην καλύτερη αμυντική πεντάδα) όπως και από τους πιο αποτελεσματικούς “clutch players”.

Αυτό που οδηγούσε κάθε προσπάθεια του ήταν η θέληση για νίκη. Τόσο ισχυρή που ανατρέπει κανόνες, οδηγίες, νόρμες. Εξυψώνει το “Εγώ” πάνω από τον τιποτένιο άνθρωπο και τον εκτοξεύει στην κορυφή του μεγαλείου όπου μόνο οι σταθεροί αντέχουν το ύψος του.

Οι 5+1 μεγάλες στιγμές του Κόμπε

Τα κατορθώματα του ουκ ολίγα με δύο σταθερές στην υλοποίηση τους: Την άρνηση του να χάσει και την παραγωγή μεγαλείου. Οι 5+1 μεγάλες του στιγμές είναι αυτές:

5)Διαγωνισμός καρφωμάτων 1997

Αν υπήρχαν αμφιβολίες για τις αλτικές ικανότητες του ρούκι, τότε, Κόμπε, η νίκη στον διαγωνισμό τις εξαφάνισε. Ήταν η πρώτη εντυπωσιακή στιγμή έκφρασης του αστείρευτου ταλέντου του. Κέρδισε περνώντας την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια.

4)Άλει ουπ πάσα στο Σακίλ Ο' Νιλ στον 7ο τελικό της Δύσης το 2000

Η απόσταση επιτυχίας-αποτυχίας είναι απειροελάχιστη. Οι λεπτομέρειες ορίζουν το όριο και εκείνη τη χρονιά αυτή η φάση έκανε τη διαφορά. Εάν δεν υπήρχε, ίσως να μην κάναμε λόγο για δυναστεία των Λέικες την τριετία 200-2002. Εδώ, είναι η αλλαγή του μομέντουμ. Για τους Μπλέιζερς είναι από τις χειρότερες αναμνήσεις τους.

3)Δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια

Η ύψιστη διάκριση σε εθνικό επίπεδο. Ο Μπράιαντ συνέβαλλε στο να αποκατασταθεί το βαριά τρωθέν γόητρο των ΗΠΑ. Οι αποτυχίες του 2004 και του 2006 ταρακούνησαν την ομοσπονδία και η επιχείρηση “αναγέννηση” έπρεπε να στεφθεί με επιτυχία. Σε αυτήν ήταν βασικός παράγοντας ο γκαρντ των Λέικερς.

2)Ξεπερνώντας τον Μάικλ Τζόρνταν στη λίστα των σκόρερ όλων των εποχών

Ο “MJ” είναι το απόλυτο μέτρο σύγκρισης στο σύγχρονο ΝΒΑ. Όλοι θέλουν να γίνουν σαν αυτόν. Αδύνατον. Τουλάχιστον, μπορείς να τον πλησιάσεις. Ο Κόμπε στις 14 Δεκεμβρίου 2014, σε ματς με τους Τίμπεργουλφς, προσπέρασε τον Τζόρνταν στη λίστα των σκόρερ. Πλέον, υπολείπεται των Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Καρλ Μαλόουν.

1)Το “81” του KB

Η πιο θεαματική παράσταση στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ. Μόνος του σημείωσε 81 πόντους και στην ουσία μόνος του κέρδισε τους Τορόντο Ράπτορς στις 22 Ιανουαρίου 2006. Αδιαμφισβήτητα το καλύτερο του παιχνίδι. Κανείς δεν τον έχει πλησιάσει. Μπορεί να μην κατέβηκε ο Θεός στο γήπεδο, όμως την ευλογία του την έδωσε στον Κόμπε.

Bonus: Η εμφάνιση του στον 7ο τελικό απέναντι στους Σέλτικς το 2010

Η επανάληψη των τελικών του 2008. Ο σούπερ σταρ των Λέικερς μπορεί να είχε 6/24 σουτ, όμως ήταν αυτός που τους βοήθησε να ανατρέψουν διαφορά 13 πόντων στην τρίτη περίοδο. Σημείωσε τους δέκα από τους 23 πόντους του στην τελευταία και μάζεψε 15 ριμπάουντ.