Η κατάρα των Θάντερ που... παραχάραξαν το ΝΒΑ! (pics & vids)

Ας ξεκινήσουμε με ένα «όνειρο». Σκεφτείτε να υπάρχει μία ομάδα κάπου στον πλανήτη που διαθέτει:

Έναν 22χρονο τύπο, που παίζει small forward, σκοράρει 28 πόντους ανά αγώνα, παίρνει 7 ριμπάουντ, μοιράζει 3 ασίστ και παράλληλα μετράει 1 κλέψιμο και 1 μπλοκ σε 39 αγωνιστικά λεπτά.

Έναν ακόμα 22χρονο τύπο, που παίζει playmaker, σκοράρει 22 πόντους ανά αγώνα, παίρνει 4,5 ριμπάουντ, μοιράζει 8 ασίστ και μετράει 2 κλεψίματα σε 35 αγωνιστικά λεπτά.

Έναν 21χρονο τύπο, που παίζει shooting guard, σκοράρει 12 πόντους ανά αγώνα, παίρνει 3 ριμπάουντ, μοιράζει 2 ασίστ και μετράει 1 κλέψιμο σε 27 αγωνιστικά λεπτά.

Έναν ακόμα 21χρονο τύπο, που παίζει power forward, σκοράρει 10 πόντους ανά αγώνα, παίρνει 7,5 ριμπάουντ και έχει 2.5 μπλοκ σε 27 αγωνιστικά λεπτά.

Έναν 24χρονο τύπο, τον «παππού» της παρέας, που παίζει small και power forward, σκοράρει 15 πόντους ανά αγώνα, παίρνει 5,5 ριμπάουντ, μοιράζει 2 ασίστ και μετράει 1 κλέψιμο σε 37 αγωνιστικά λεπτά.

Καλό δεν ακούγεται; Για να το κάνω ακόμα καλύτερο, θα προσθέσω το εξής. Οι συγκεκριμένοι τύποι (ιδίως η 4άδα) είναι «κολλητοί» μεταξύ τους, βγαίνουν παρέα, κάνουν διαφημιστικά παρέα, πηγαίνουν διακοπές παρέα και έχουν βρει και έναν μαγικό τρόπο να παίζουν όλοι μαζί παρέα!!!

«Μας δουλεύεις ρε φίλε;» θα πείτε! «Ποια είναι αυτή η ομάδα και πόσα πρωταθλήματα θα πάρει στο μέλλον, όταν τα τυπάκια μεγαλώσουν...»

Αυτή η “Dream Team” λοιπόν είναι οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ της σεζόν 2010-2011. Ω ναι!!!

Στο ξεκίνημα της σεζόν εκείνης, οι Θάντερ παρέταξαν τους κυρίους Κέβιν Ντουράντ (ο 1^ος τυπάκος), Ράσελ Ουέστμπρουκ (ο 2^ος τυπάκος), Τζέιμς Χάρντεν (ο 3^ος τυπάκος), Σερζ Ιμπάκα (ο 4^ος τυπάκος) και Τζεφ Γκριν (ο 24χρονος «παππούς») και τρομοκράτησαν όλο το ΝΒΑ!

Αλλά γίνεται ακόμα καλύτερο... Αυτούς τους 5 λεβέντες, τους απέκτησαν όλους μέσω draft! Δεν έδωσαν ούτε μισό δολάριο για να σχηματίσουν μια 5άδα (με λίγη καλή διάθεση και με τον Ιμπάκα σέντερ) που θα μπορούσε με μικρές συμπληρωματικές κινήσεις, λίγη υπομονή και αρκετά εκατομμύρια δολάρια στις ανανεώσεις συμβολαίων να «μετρήσουν» 5-6 πρωταθλήματα στα επόμενα 10 χρόνια.

O Τζεφ Γκριν (Νο5 του draft) ήταν το «έπαθλο» της ανταλλαγής των Σόνικς –όπως λεγόταν όσο είχαν έδρα το Σιάτλ οι Θάντερ- με τους Σέλτικς για τον Ρέι Άλεν το 2007, όταν παρέα με τον Ντουράντ (Νο2 του draft της ίδιας χρονιάς) ψηφίστηκαν στην καλύτερα 5άδα των rookies.

Ένα καλοκαίρι μετά, η «καλή νεράιδα» των Θάντερ έκανε και πάλι το θαύμα της. Στην 4^η θέση του draft του 2008 αποκτούν τον Ράσελ Ουέστμπρουκ και για να γίνει ακόμα καλύτερη η ιστορία, κάνουν το “jackpot” με τον Σερζ Ιμπάκα στην 24^η θέση.

Ένα χρόνο αργότερα, κάνουν δικό τους τον Τζέιμς Χάρντεν με το 3o pick στο draft του 2009 και με λίγα λόγια μέσα σε 2 χρόνια έχουν φτιάξει έναν κορμό ικανό για... δυναστεία. Και τζάμπα!!!

Για σκεφτείτε το λίγο. Οι «θεοί του μπάσκετ» σταμάτησαν να παίζουν 3on3 στον «παράδεισο» και αποφάσισαν ότι μέχρι το 2020 -και βάλε- ένα χωριό των 600,000 κατοίκων στο κέντρο των ΗΠΑ θα γίνει η πιο μπασκετική πόλη του πλανήτη. Και παραλίγο να τα καταφέρουν...

Τόσο κοντά, τόσο μακριά!

Το 2010, στην 1^η χρονιά των «τρομερών μωρών» οι Θάντερ πέτυχαν 50 νίκες, με τον Ντουράντ 1^ο σκόρερ στο ΝΒΑ, έφτασαν για 1^η φορά μετά από 5 χρόνια στα playoffs και έχασαν στον 1^ο γύρο από τους μετέπειτα πρωταθλητές Λέικερς. Τη 2^η χρονιά, με τον KD να κάνει «repeat» ως 1^ος σκόρερ, «έγραψαν« 55 νίκες και αποκλείστηκαν στους τελικούς της Δύσης, από τους Μαβς, που τελικά κατέκτησαν τον τίτλο.

Ας κάνω μια μικρή «παρένθεση» εδώ. Στα μέσα της σεζόν 2010-11, είχαν ήδη προλάβει να κάνουν ένα trade-έγκλημα, δίνοντας τον Τζεφ Γκριν στους Σέλτικς για να πάρουν τον Κέντρικ Πέρκινς, που μπορεί να είναι εκπληκτικός άνθρωπος, σπουδαίος στην παρέα, σατανάς σκέτος, αλλά... βασικός σέντερ σε ομάδα που πάει να τα σαρώσει όλα, ήταν μια φορά στην καριέρα του (στους Σέλτικς του 2008) και στην Οκλαχόμα ήταν μια μόνιμη μαύρη τρύπα μέσα στη ρακέτα!

Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Η σεζόν 2011-12 ήταν η καλύτερη στην ιστορία των Θάντερ, καθώς είχαν 47 νίκες (η σεζόν είχε 65 αγώνες λόγω lock out), ο Ντουράντ έγινε ο πρώτος παίκτης μετά τον Τζόρνταν, που βγήκε για 3^η συνεχόμενη σεζόν 1^ος σκόρερ, και έφτασαν μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ, όπου έπεσαν πάνω στους «αφηνιασμένους» Χιτ, που τελικά κατέκτησαν τον δαχτυλίδι. Τρεις χρονιές, τρεις ήττες από την ομάδα που στη συνέχεια πήρε το πρωτάθλημα. Ε, δεν το λες και κακό αποτέλεσμα! Ήταν νέοι, ταλαντούχοι και «μεγάλωναν» όλοι μαζί, μαθαίνοντας –και- μέσα από τις ήττες!

Και κάπου εκεί, έχοντας στο ρόστερ τους δύο παίκτες που ανήκουν στο Top10 σε όλο το ΝΒΑ (Ντουράντ και Ουέστμπρουκ) και άλλους που είχαν εύκολα θέση στο Top20 (Χάρντεν και Ιμπάκα), έχοντας δηλαδή εκνευριστικά καλό υλικό, σχεδόν άδικο για τους υπόλοιπους, που –το ξαναγράφω- είναι και φίλοι μεταξύ τους και όπου σταθούν και βρεθούν λένε πόσο γουστάρουν να παίζουν όλοι μαζί, παίρνουν τη χειρότερη απόφαση στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ!

Harden Trade aka Disaster Trade

Μια απόφαση που ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕ την ιστορία. Δεν δίνουν στον Χάρντεν τα χρήματα που ζητάει -που όπως αποδείχθηκε δικαιούνταν μέχρι τελευταίου σεντ- τον κάνουν ανταλλαγή με τον Κέβιν Μάρτιν και «διαλύουν» μια 4άδα που θα μπορούσε να κάνει πλάκα σε κάθε αντίπαλο.

Νέα παρένθεση, ιστορική αυτήν τη φορά…

Ο Μάτζικ, είχε το ταλέντο και την τύχη να πάει στους τελικούς από την 1^η του χρονιά στο ΝΒΑ (και σύνολο 9 φορές στην καριέρα του –εξωπραγματικό νούμερο- κερδίζοντας στους 5) στα 20 του, το 1980, αλλά βρήκε στο LA, τον Τζαμπάρ στα 32 του, που παρά το ότι ήταν ΥΠΕΡΠΑΙΚΤΗΣ, είχε μόνο έναν τίτλο, μέχρι να αποκτήσουν οι «Λιμνάνθρωποι» το παλικάρακι με το 32. Δύο χρόνια μετά, το 1982, απέκτησαν και τον Ουόρθι (τον παίκτη που «έδενε» όλο το “Showtime”) και κατέκτησαν άλλα 4 πρωταθλήματα.

Ο Μπερντ ήταν 24, στην 2^η του σεζόν στο ΝΒΑ, όταν παρέα με τον 23χρονο ΜακΧέιλ και τον 27χρονο Πάρις, κατέκτησαν τον 1^ο τους τίτλο στη Βοστώνη, το 1981.

Ο Τζόρνταν «συνάντησε» τον Πίπεν το 1987 και κατάφεραν να φτάσουν για πρώτη φορά στους τελικούς όταν ο Air ήταν 27 και ο Pip 25, το 1991.

Ο Ντάνκαν πήρε πρωτάθλημα στη 2^η σεζόν του, το 1999 στα 22 του, όταν βρήκε τον 33χρονο Ρόμπινσον και έκτοτε πήρε άλλους 4 τίτλους, παρέα με Πάρκερ, Τζινόμπιλι και Πόποβιτς (κυρίως), όμως ο Τίμι είναι μια κατηγορία μόνος του, καθώς ο τίτλος του 1999 και αυτός του 2014, έχουν απόσταση 15 σεζόν, με τον Τζαμπάρ να «προηγείται» με 17 σεζόν (1971-1988) ως ο παίκτης με το μεγαλύτερο διάστημα από τον 1^ο ως τον τελευταίο του πρωτάθλημα.

Ο Κόμπι κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα στα 21, το 2000, με συμπαίκτη τον Σακίλ, την εποχή που έκανε τους αντιπάλους του να μοιάζουν «κουνούπια», άλλα έπρεπε να φτάσει 27 για να πιει για πρώτη φορά σαμπάνια στην καριέρα του. Τόσο ο Κόμπι, όσο και ο Σακ έχουν παραδεχτεί ότι αν -είχαν λίγο περισσότερο μυαλό και λίγο μικρότερο «εγώ»- και έμεναν μαζί, θα κατακτούσαν άλλα 4-5 πρωταθλήματα, αλλά... άλλο το Λος Άντζελες, άλλο η Οκλαχόμα Σίτι.

Ο Ντουράντ, ο Ουέστμπρουκ, ο Χάρντεν και ο Ιμπάκα βρήκαν ο ένας τον άλλον στα 21-22 (και ο Γκριν στα 24) τους και είχαν όλα τα φόντα και το ταλέντο να φτιάξουν μια ομάδα που να μπορεί να μπαίνει στο κάδρο δίπλα στις 5 που αναφέρω και αθροιστικά κατέκτησαν 5+3+6+5+5: 24 από τα τελευταία 35 πρωταθλήματα από το 1980 και μετά. Μιλάμε για 5 από τις μεγαλύτερες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ και... όπως όλος ο πλανήτης γνωρίζει ένα «χωριό» του Τέξας λόγω των Σπερς, έτσι θα γνώριζε και ένα «χωριό» της Οκλαχόμα χάρη στους Θάντερ.

Ο Σαμ Πρέστι, ο GM των Θάντερ, έδωσε τον -6o παίκτη της χρονιάς- Χάρντεν στους Ρόκετς για να πάρει τον Κέβιν Μάρτιν, τον Τζέρεμι Λαμπ και 3 draft picks (Στίβεν Άνταμς, Άλεξ Αμπρίνες και Μιτς ΜακΓκάρι). Ο Μάρτιν έφυγε μετά από μία μόλις σεζόν στους Θάντερ, ο Στίβεν Άνταμς είνας ένας φιλότιμος αναπληρωματικός σέντερ, ο Λαμπ σε λίγα χρόνια θα παίζει στην Ευρώπη, εκεί που βρίσκεται ακόμα ο Αμπρίνες, ενώ ο ΜακΓκάρι δεν μπορεί να κριθεί ακόμα.

Fast Forward…

Στη σεζόν 2012-13, ο Ουέστμπρουκ τραυματίζεται από τον Μπέβερλι στον 2^ο αγώνα τον playoffs κόντρα στους Ρόκετς (του Χάρντεν, γιατί η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια) και οι Θάντερ παίρνουν τη σειρά με 4-2, όμως στον επόμενο γύρο οι Γκρίζλις τους... δέρνουν ανηλεώς και τελικά αποκλείονται με 4-1 στους ημιτελικούς της Δύσης.

Στη σεζόν 2013-14, ο Ουέστμπρουκ είναι και πάλι υγιής, ο Ντουράντ κάνει «παπάδες», βγαίνει 1^ος σκόρερ για 4^η φορά σε 5 σεζόν και κατακτά τον τίτλο του MVP, όμως στο κρίσιμο σημείο, στους ημιτελικούς της Δύσης, ατυχία χτυπά ξανά τους Θάντερ. Ο Σερζ Ιμπάκα χτυπάει στον 6^ο αγώνα της σειράς με τους Κλίπερς και επιστρέφει στον 3^ο τελικό Δύσης κόντρα στο Σαν Αντόνιο, αλλά είναι ήδη πολύ αργά για τους Θάντερ για να κοιτάξουν στα μάτια τους περσινούς «χορταστικούς» Σπερς (έχασαν με 4-2).

Τον Ιούνιο του 2014 είχα την τύχη να βρεθώ στην Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη, μαζί με τη Nike, για το λανσάρισμα του νέου παπουτσιού του Κέβιν Ντουράντ, του KD7. Ο KD παραδέχτηκε ότι δεν άντεξε να δει τους τελικούς των Σπερς κόντρα στους Χιτ, ενώ όταν τον ρώτησα για το περίφημο “Harden Trade”, ήταν η μοναδική φορά στο 2ήμερο που τον είδα σκυθρωπό, καθώς απάντησε... «Όχι πάλι αυτό, my man. Προφανώς το σκέφτομαι, προφανώς άλλαξε την ομάδα μας η απουσία του Τζέιμς, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε». Καλά τα λες Κέβιν, αλλά...

Και έρχεται η φετινή σεζόν, με υγιή Ουέστμπρουκ, με υγιή Ιμπάκα, με Ντουράντ να μην πηγαίνει στο Μουντομπάσκετ μετά τον τραυματισμό του Τζορτζ, ώστε να είναι ξεκούραστος και υγιής και... καταστροφή!

Σε όλη τη διάρκεια της σεζόν Ντουράντ, Ουέστμπρουκ (που φέτος κάνει μυθικά πράγματα) και Ιμπάκα παίζουν μαζί μόλις 27 ματς, ενώ ο Ντουράντ ετοιμάζεται να κάνει νέα επέμβαση στο πόδι, που θα τον κρατήσει έξω για 4 έως 6 μήνες και ο Ιμπάκα, αν είναι τυχερός ίσως επιστρέψει σε ένα μήνα, εφ’ όσον οι Θάντερ συνεχίζουν στα playoffs. Ποτέ στο παρελθόν η λέξη «τραγωδία» δεν αποτύπωνε με τόση ακρίβεια αυτό που συμβαίνει σε μια ομάδα, που είχε όλα τα φόντα να γίνει δυναστεία!

Ομάδα… Σκάνδαλο!

Μια ομάδα με Ντουράντ, Ουέστμπρουκ, Χάρντεν, δηλαδή με τρεις Top5 παίκτες. και έναν Top15 (Ιμπάκα) είναι «σκάνδαλο» για το υπόλοιπο ΝΒΑ. Ένα «σκάνδαλο» που προσφέρθηκε απλόχερα στους Θάντερ και το διέλυσαν. Και έκτοτε, οι θεοί του μπάσκετ τους εκδικούνται.

Όταν παραχαράσσεις την ιστορία, όταν περνάει από μπροστά σου μια τέτοια ευκαιρία, όταν καταφέρνεις μέσα από εκπληκτικές επιλογές στα draft να έχεις μια τέτοια 4άδα και τη χαλάς μόνος σου, ε αγαπητέ Σαμ Πρέστι, σου αξίζει και η ατυχία και η αστοχία και... να σε χαιρετήσει μια και καλή ο KD σε έναν χρόνο από σήμερα, που λήγει το συμβόλαιό του.

Το τελευταίο, το παίρνω πίσω. Πιστεύω ότι ο Ντουράντ θα μείνει, γιατί δεν θα βρει πουθενά στο ΝΒΑ Ουέστμπρουκ και Ιμπάκα, γιατί δεν θα βρει πουθενά “supporting cast” όπως ο Καντέρ, ο Ουέιτερς, ο Άνταμς, ακόμα και ο Κόλισον και γιατί εν τέλει, γουστάρει να τα πάρει όλα και να τα πάρει παρέα με τους δύο τύπους που όταν πρωτοσυνάντησε το καλοκαίρι του 2009, πίστεψε ότι μαζί τους θα σαρώσουν το ΝΒΑ. Έστω κι αν λείπει ο μουσάτος της παρέας, που μάλλον είναι και ο καλύτερος του φίλος από την τετράδα...

Υγ: Συζητάω (και εκνευρίζομαι) για το συγκεκριμένο trade με τους δύο κουμπάρους μου από το απόγευμα που ανακοινώθηκε. Νομίζω ήμασταν στη Θεσσαλονίκη και θα παίζαμε μπάσκετ το ίδιο βράδυ. Ο Αντώνης -ως συνήθως δεν έπαιρνε σαφή θέση, σαν σωστός... Ελβετός- έλεγε ότι κατανοεί τους λόγους του Πρέστι να μην ανανεώσει τον Χάρντεν, ενώ έβαζε στοίχημα ότι ο 6^ος παίκτης της σεζόν εκείνης θα μπορούσε να γίνει ο απόλυτος "go to guy" στο Χιούστον. Δεν τον πολυπίστευα και προφανώς έκανα λάθος. Ο Θανάσης, στεκόταν στο οικονομικό σκέλος της υπόθεσης, καθώς πίστευε ότι θα ήταν αδύνατον για τους Θάντερ να κρατήσουν και τους 4 μακροπρόθεσμα. Μπορεί να είχε και δίκιο...

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί θυμάμαι σαν τώρα, να σουτάρουμε βολές πριν ξεκινήσουμε και να φωνάζω: «Ρε μαλάκες, πλάκα κάνετε; Ποια λεφτά, ποιος "go to guy"; Το trade αυτό ΔΙΕΛΥΣΕ το ΝΒΑ. Θα βλέπαμε άλλο ΝΒΑ και τώρα η ιστορία θα γραφτεί διαφορετικά». Γελούσαν -τι σπάνιο- με την υπερβολή μου, αλλά χθες το βράδυ που μιλούσαμε στο Skype (ο ένας από το Λας Βέγκας, ο άλλος από τη Θεσσαλονίκη κι εγώ από την Αθήνα), παραδέχτηκαν ότι είχα δίκιο. Παραχάραξη ιστορίας...

Υγ2: Σύντομα, θα σας μιλήσω για το "NBA Fantasy" της Yahoo. Ίσως το μοναδικό «παιχνίδι» όσο εθιστικό όσο το 2k, στο οποίο κάνω πλάκα -χάνοντας, περιέργως- στον Στέφανο, τον Διονύση και τον «Τσίκεν». Όσοι παίζετε Fantasy, μάλλον θα καταλαβαίνετε τι παράνοια μπορεί να προκαλέσει ένα trade μεταξύ Μπέβερλι και Κέμπα, ιδίως από τη στιγμή που ο εμπνευστής του (Αντώνη, δεν βρέχει...) επιμένει ότι είναι «δίκαιο» και ότι «φοράει παντελόνια»... ΥΒΡΙΣ!

Υγ3: Θα το πάρουν οι Σπερς φέτος. Προτιμώ να το πάρει ο Ντιρκ προφανώς, αλλά νομίζω ότι ο μέγας Ντάνκαν (all time Top7 και ανεβαίνει) πάει για... ονειρεμένο φινάλε καριέρας!