Το πλάνο αποκέντρωσης του ελληνικού Πρωταθλήματος μπάσκετ αποτέλεσε το ερέθισμα για ένα δραστήριο και συνάμα επιχειρηματικό μυαλό, σαν αυτό που διέθετε ο ιδιοκτήτης και φυσικός ηγέτης αυτής της ομάδας, ο Κώστας Μεσάικος. Άνθρωπος με low profile, διστακτικός έως και αλλεργικός με τα φώτα της δημοσιότητας, πράγμα το οποίο δεν άλλαξε στα χρόνια της επιχειρηματικής εκτόξευσής του. Αυτά ήρθαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τα αξιοποίησε για την υλοποίηση ενός ονείρου καθώς η σχέση του το μπάσκετ είχε τα χαρακτηριστικά κεραυνοβόλου έρωτα ο οποίος στο πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε σε βαθιά αγάπη.

Παρότι στα παιδικά χρόνια του δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το άθλημα μπάσκετ αν και ο ίδιος ισχυριζόταν ότι θα μπορούσε να είχε ρόλο point guard λόγω της πρακτικής σκέψης του και της ταχύτητας εκτέλεσης των αποφάσεών του. Το «μικρόβιο» του αείμνηστου Μεσάικου ήταν το μπάσκετ και υπήρξε παράγοντας… παλιάς κοπής. «Δεν παίζω χαρτιά, δεν κάνω ταξίδια, δεν μου αρέσει η μεγάλη ζωή, εγώ αγαπώ το μπάσκετ κι αυτή την ομάδα», έλεγε στη διάρκεια των βραδινών… συσκέψεων σε γνωστό ζαχαροπλαστείο στο Καραμπουρνάκι Θεσσαλονίκης που αποτελούσε το μεταμεσονύχτιο ησυχαστήριό του. Εκεί πάντα ήταν 2-3 φίλοι και καλοί.

Η μετακόμιση στην Κοζάνη

Αυτό το όνειρο κατεύθυνε τον Κώστα Μεσάικο στην υλοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου μετακόμισης του Μακεδονικού από το σπίτι του, στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, στην Κοζάνη. Είχε την άποψη ότι παραμένοντας στη Νεάπολη δεν θα μπορούσε να μετουσιώσει το όνειρο μιας ισχυρής περιφερειακής ομάδας καθώς επίσης και ότι η Θεσσαλονίκη αδυνατεί να σηκώσει περισσότερες από τρεις δυνατές ομάδες. Συν τοις άλλοις, επενδύοντας εκατομμύρια ευρώ, η ομάδα (ως επί των πλείστων) έπαιζε μπροστά σε άδειες κερκίδες, γεγονός που λειτουργούσε δυσφημιστικά στην προσπάθεια προσέγγισης γνωστών αθλητών.

Ο δεύτερος λόγος της μετακόμισης είχε σχέση με την επιχειρηματική δράση του καθώς τα πρώτα γραφεία της κατασκευαστικής εταιρίας του είχαν ως έδρα την Κοζάνη για να ακολουθήσει μια ισχυρή εγκατάσταση στην περιοχή της Καλαμαριάς, σ’ ένα κτίριο που ήταν… κάτω από τη γη! Η κατασκευαστική εταιρία του ανέλαβε αρκετά έργα στο οδικό δίκτυο της Δυτικής Μακεδονίας καθώς επίσης και την ανέγερση αθλητικών συγκροτημάτων τα οποία εντάχθηκαν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Έργων. Ήταν η εποχή των… παχιών αγελάδων και των κρατικών επενδύσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Η ανάπτυξη της εταιρίας του άγγιξε και την πορεία του Μακεδονικού ο οποίος – έχοντας μετακομίσει στον Κοζάνη από το 2002 – στόχευσε στην εδραίωσή στις καλύτερες ελληνικές ομάδες. Επίσης, ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του Μακεδονικού επέλεξε την Κοζάνη λόγω των ιδιαίτερων σχέσεων που είχε αναπτύξει με την πόλη, παρότι δεν καταγόταν από εκεί, αλλά από ένα χωριό το οποίο ήταν μεταξύ Κοζάνης και Καστοριάς.

«Είχε τρέλα με το μπάσκετ, είδα προοπτική»

Από τις αρχές της χιλιετίας και με την επιστροφή του Μακεδονικού στα σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ, ο Κώστας Μεσάικος άρχισε την επένδυση εκατομμυρίων. Αυτή περιλάμβανε συνεργασίες με παίκτες οι οποίοι διέθεταν βαριά βιογραφικά. Η ομάδα που τον είχε κάνει να ζηλέψει, βάσει της πορείας που είχε διαγράψει τότε, ήταν το Περιστέρι. Γι’ αυτόν τον λόγο προσπάθησε να προσεγγίσει τον Αργύρη Πεδουλάκη. «Η πρώτη συνάντηση έγινε έναν χρόνο πριν τη συνεργασία μας (2004), τότε όμως αποφάσισα να παραμείνω στο Περιστέρι παρά τη δυσκολία των συνθηκών καθώς η ομάδα ήταν απλήρωτη για σχεδόν δύο χρόνια αλλά υπήρχε το δέσιμο μεταξύ των ανθρώπων. Την επόμενη σεζόν, έπρεπε να φύγω. Έγινε νέα συνάντηση με τον Κώστα Μεσάικο, ενός ανθρώπου ο οποίος είχε τρέλα με το μπάσκετ. Είδα προοπτικές μέσα από τη μετακόμιση της ομάδας σε μια πόλη της Δυτικής Μακεδονίας όπως είναι η Κοζάνη, όπως και την κατασκευή του νέου γηπέδου. Αν μη τι άλλο το project ήταν ελκυστικό κι ένιωσα μεγάλο κίνητρο», είπε ο «Άρτζι» στο Gazzetta.

Αντίστοιχη απόπειρα είχε γίνει και για τον Μανώλη Παπαπαμάριο ο οποίος θυμήθηκε εκείνες τις επαφές. «Ο Μακεδονικός είχε ενδιαφερθεί και πριν την τελευταία χρονιά μου στο Περιστέρι. Τελικώς, όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό μου με το Περιστέρι και λόγω των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζε, έπρεπε να δω την επόμενη σελίδα στην καριέρα μου. Υπέγραψα στον Μακεδονικό πριν την πρόσληψη του Αργύρη Πεδουλάκη και η έλευση ενός προπονητή με τον οποίον συνεργάστηκα οκτώ χρόνια έκανε ευκολότερη την προσαρμογή μου».

Το μεγαλόπνοο σχέδιο του γηπέδου

Βασικός άξονας του φιλόδοξου σχεδίου ήταν η ανέγερση κλειστού γηπέδου στην περιοχή της Λευκόβρυσης αλλά τα… πλοκάμια της ελληνικής γραφειοκρατίας καθυστέρησαν την εκτέλεση του έργου το οποίο ολοκληρώθηκε τελικώς το 2009! Κατά συνέπεια, ουδέποτε υλοποιήθηκε το όραμα του Κώστα Μεσάικου καθώς η αποχώρησή του από τον Μακεδονικό έγινε (περίπου) τρία χρόνια νωρίτερα. Βάσει του αρχικού πλάνου, η μετακόμιση της ομάδας επρόκειτο να γίνει πέντε χρόνια πριν την ολοκλήρωση του έργου (το 2004) και θα αποτελούσε μία από τις βασικές πηγές άντλησης εσόδων καθώς η χωρητικότητά του αγγίζει τις 5.000 θέσεις. Αυτό δεν έγινε κι έτσι ο Μακεδονικός στη δική του μαγική χρονιά αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει ως έδρα ένα παλιό γήπεδο του οποίου η χωρητικότητά μετά βίας άγγιζε τις 1600 θέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των πτυσσόμενων κερκίδων που τοποθετήθηκαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των φιλάθλων.

Η ισχυρή επένδυση και οι αλλαγές που οδήγησαν το θαύμα

Αυτή έγινε το καλοκαίρι του 2004 με την πρόσληψη του Αργύρη Πεδουλάκη στην τεχνική ηγεσία και την απόκτηση παικτών όπως οι Μανώλης Παπαμακάριος, Ντούσαν Κέτσμαν, Σκούνι Πεν, Σλάβεν Ρίματς, ενώ στην πορεία υπήρξαν αλλαγές με την προσθήκη των Αντρέ Χάτσον, Πιτ Μάικλ. «Η πορεία της ομάδας δεν αποτέλεσε έκπληξη γιατί φτιάξαμε ένα σύνολο με παιδιά που είχαν προσωπικότητα και απόφαση στις δύσκολες στιγμές. Είχαν κίνητρο, θα έλεγα ότι βοήθησε αρκετά και το ότι η ομάδα ήταν σε μια πόλη της περιφέρειας. Υπό την έννοια ότι δεν έχεις τις μετακινήσεις, λόγω των επιλογών στις ελεύθερες ώρες, επενδύεις περισσότερο σε εργατοώρες και μέσα από αυτή τη διαδικασία ενώνεται περισσότερο η ομάδα. Έτσι φτιάξαμε ένα οικογενειακό κλίμα, δουλέψαμε πολύ, ανεβαίναμε μήνα με τον μήνα και μας βγήκαν τα ρίσκο που πήραμε με πιο μεγάλο αυτό του Πιτ Μάικλ. Φέραμε τον Πιτ όταν έμεινε ελεύθερος από την Ντινάμο. Εκεί αλλάξαμε τη χημεία της ομάδας και ρισκάραμε γιατί ο Πιτ θα έχανε κάποια παιχνίδια στον όμιλο του Eurocup», είπε ο Αργύρης Πεδουλάκης του οποίου η σχέση με τον Πιτ Μάικλ ήταν σαν πατέρα με γιο. «Ο Πιτ είναι από τους αγαπημένους μου ξένους παίκτες μαζί με άλλα παιδιά με τα οποία δούλεψα. Όπως για παράδειγμα η διετία με τον Αλφόνσο Φορντ ή τον Αντρέ Χάτσον. Η διαφορά με τον Μάικλ ήταν ότι ερχόμενος στην Ευρώπη για 60.000 δολάρια κατάλαβε ότι μόνο μέσα από την καθημερινή προπόνηση αλλά και τα ακούσματα στη διάρκεια αυτής ή στο βίντεο, θα καταφέρει να βελτιώσει στο παιχνίδι του και να εξελιχθεί. Ήταν κάτι σαν μεταπτυχιακό γι’ αυτόν. Είναι ευφυής άνθρωπος, είχε σεβασμό, ήταν αλληλέγγυος και ο χαρακτήρας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή του».

«Η τρομερή χημεία έχτισε και τη νοοτροπία του νικητή»

Αυτή η απόφαση λήφθηκε προς τα τέλη της κανονικής διάρκειας του Eurocup. Σε οκτώ αγωνιστικές, ο Μακεδονικός μετρούσε έξι νίκες, ουσιαστικά είχε εξασφαλίσει την πρόκριση στην επόμενη φάση και εκτίμησε ότι με μια διορθωτική κίνηση θα μπορούσε να μετουσιώσει ένα ευρωπαϊκό όνειρο. «Δε νομίζω ότι ήταν στο μυαλό του καθενός το σενάριο μιας τόσο μακρινής πορείας στην Ευρώπη παρότι η ομάδα έγινε ακόμη καλύτερη με τις αλλαγές και την απόκτηση των Πιτ Μάικλ και Αντρέ Χάτσον. Εκεί βρήκαμε τρομερή χημεία και σταδιακά αρχίσαμε να αποδίδουμε πολύ καλό μπάσκετ. Οι διαδοχικές νίκες και το συναίσθημα που αναπτύσσεται μέσα σου ότι παίζεις καλά, καλλιεργούν τη νοοτροπία του νικητή και φυσικά σου δίνουν τρομερή αυτοπεποίθηση», είπε ο Μανώλης Παπαμακάριος.

Στην πρώτη νοκ άουτ φάση, ο Μακεδονικός πέρασε σα σίφουνας από το Βαρέζε για να ακολουθήσει η εμφατική νίκη (90-57) στον δεύτερο αγώνα στην Κοζάνη. Στην προημιτελική φάση και στον εμφύλιο με το Μαρούσι, στον πρώτο αγώνα στην Αθήνα η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη έκανε… παράσταση πρόκρισης καθώς επικράτησε με 89-92 αλλά ο δεύτερος στην Κοζάνη εξελίχθηκε σε θρίλερ. Παρά την ήττα (75-76) ο Μακεδονικός προκρίθηκε στην ημιτελική φάση.

Ο εφιάλτης του Βρσατς

Εκεί ο Μακεδονικός αντιμετώπισε τη Χέμοφαρμ και η πρώτη βραδιά στο Βρσατς (σ. σ. σερβική κωμόπολη η οποία βρίσκεται σε απόσταση 60χλμ από το Βελιγράδι) εξελίχθηκε εξαιρετικά δύσκολα καθώς η ήττα με 107-84 μείωσε τις πιθανότητες πρόκρισης στον τελικό. «Με τη Χέμοφαρμ πρέπει να δούμε και τα δύο παιχνίδια. Στο πρώτο, θεωρώ ότι η ομάδα δεν κατάφερε να διαχειριστεί την απογοήτευση με συνέπεια να χάσουμε με μεγάλη διαφορά. Είχε όμως τις δυνατότητες γιατί είχε κερδίσει με διαφορά σπουδαίους αντιπάλους, υπήρχε η πίστη ότι το παιχνίδι θα πήγαινε στους 15-18 πόντους διαφοράς», είπε ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο Μανώλης Παπαμακάριος εκτίμησε ότι εκείνη η βαριά ήττα με διαφορά 23 πόντων ήταν πλασματική. «Για 30-32 αγωνιστικά λεπτά ήμασταν κοντά στο σκορ αλλά ακολούθησε ένα καταστροφικό οκτάλεπτο όπου η διαφορά έφτασε στους 23 πόντους. Νομίζω ότι το σκορ ήταν πλασματικό βάσει της εξέλιξης του αγώνα. Σίγουρα, μετά από εκείνη την ήττα όλοι μας είχαν ξεγραμμένους, ένιωθαν ότι αυτό το όμορφο ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του».

Τα εισιτήρια στα αποδυτήρια και το χειρουργείο του Πεδουλάκη

Μια κίνηση έδειξε ότι παρά την βαριά ήττα στον πρώτο αγώνα, το όνειρο της συμμετοχής στον τελικό του Eurocup δεν είχε ξεθωριάσει. «Δύο ημέρες πριν τον δεύτερο αγώνα ο διευθυντής της ομάδας, Τέλης Περγαμηνέλης με τον κόουτς ήρθαν στα αποδυτήρια και μας φέρανε τα εισιτήρια που είχαν βγάλει για τον τελικό στο Σαρλερουά. Μας είπανε ότι η θέση του καθενός είναι κρατημένη για τον τελικό και ουσιαστικά μας έδειξαν την πίστη τους. Νομίζω ότι εκεί πεισμώσαμε ακόμη περισσότερο. Ήταν μια τρομερά έξυπνη κίνηση», θυμήθηκε ο Παπαμακάριος. Μόνο που την παραμονή του αγώνα προέκυψε ένα άλλο πρόβλημα. «Είχα πρόβλημα στις αμυγδαλές και από λάθος αντιβίωση, αντί να βελτιωθεί η κατάστασή του αυτή επιδεινώθηκε. Για να φτάσουμε στην ημέρα του ημιτελικού όπου εσπευσμένα μπήκα στο χειρουργείο καθώς αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα στην αναπνοή. Θυμάμαι ότι μπήκα στο χειρουργείο μεσημεράκι προς απόγευμα και βγήκα περίπου μισή ώρα πριν την έναρξη του δεύτερου ημιτελικού με τη Χέμοφαρμ», είπε ο Αργύρης Πεδουλάκης.

Έτσι επιστρατεύτηκε ο άμεσος συνεργάτης του, ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος! «Παρά τα οικονομικά προβλήματα, εντός της ομάδας όλοι νιώθαμε ότι είχαμε μια ευκαιρία ζωής. Κάναμε τρομερή προετοιμασία, ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος και Σταύρος Πυροβέτσης έκαναν φοβερή δουλειά στο scouting, ο Γιώργος Χρυσάφης μας είχε ετοιμάσει σωματικά και ξαφνικά την ημέρα του αγώνα μαθαίνουμε ότι ο κόουτς είναι στο νοσοκομείο και ετοιμάζεται για επέμβαση λόγω οξείας αμυγδαλίτιδας. Εκεί μπήκε στην εξίσωση του να παίξουμε και για τον κόουτς. Ο κόσμος της Κοζάνης δημιούργησε μια φανταστική ατμόσφαιρα. Μπήκαμε στο παιχνίδι με την πρόθεση να παίξουμε για την κάθε κατοχή και τη λογική του +5 σε κάθε περίοδο. Φτάνοντας σε διψήφιο αριθμό πόντων τη διαφορά, νιώσαμε τον φόβο των παικτών της Χέμοφαρμ. Θεωρώ ότι ήταν καταλυτική η συμβολή παικτών όπως οι Χαραλαμπίδης, Καυκής και Πέτρουλας οι οποίοι δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά έδωσαν τρομερή ενέργεια κι έκαναν τη διαφορά», είπε ο Παπαμακάριος. Ο Μακεδονικός επιβλήθηκε με 96-65, υπερκάλυψε την ήττα του πρώτου αγώνα και προκρίθηκε στον τελικό.

Ο τελικός με τη Λιέτουβος και το τέλος ενός ονείρου

Στον τελικό του Eurocup στο Σαρλερλουά (σ. σ. Βέλγιο) ο Μακεδονικός πλήρωσε σε μεγάλο βαθμό και την απειρία του σε παιχνίδια ειδικών συνθηκών με συνέπεια την ήττα με 78-74. Η Λιέτουβος Ρίτας έφτασε να προηγηθεί έως και με 27 πόντους διαφοράς αλλά με αντεπίθεση διαρκείας ο Μακεδονικός άγγιξε για δεύτερη φορά μια τρομερή ανατροπή. «Η Λιέτουβος είχε φοβερή ομάδα κι εμείς δεν είχαμε την εμπειρία διαχείρισης τελικού ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Θεωρώ ότι το κομβικό σημείο στο τακτικό κομμάτι ήταν η απόδοση του Γιαβτόκας στα πρώτα λεπτά. Είχε 6/6 σουτ από μέση απόσταση, αυτό το στοιχείο ήταν εκτός του παιχνιδιού του καθώς ήταν παίκτης ρακέτας, το είδαμε εξάλλου από το πέρασμά του και από τον Παναθηναϊκό, με συνέπεια να χαλάσει το πλάνο μας. Ωστόσο, η ομάδα έδειξε χαρακτήρα, επιβεβαίωσε πόσο σωστά δομημένη ήταν πνευματικά και αγωνιστικά, γύρισε το παιχνίδι, το διεκδίκησε μέχρι τέλους κι εκεί ένα σουτ που δεν βάλαμε εμείς κι ένα που έβαλαν αυτοί, έπαιξαν ρόλο στο αποτέλεσμα», είπε ο Πεδουλάκης.

«Στον τελικό με τη Λιέτουβος μπήκαμε αγχωμένοι με συνέπεια να ξεφύγει η διαφορά. Θεωρώ ότι η ποιοτική απόσταση των δύο ομάδων δεν ήταν τόσο μεγάλο. Όταν αισθανθήκαμε ότι το παιχνίδι είχε χαθεί και αποβάλαμε το άγχος, όχι μόνο μειώσαμε τη διαφορά αλλά το παιχνίδι πήγε στο ένα σουτ. Έπαιξε ρόλο το ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε την εμπειρία της διαχείρισης ενός ευρωπαϊκού τελικού», συμπλήρωσε ο Παπαμακάριος.

«Το θαύμα ήταν ότι κρατήθηκε αυτή η ομάδα»

Τα οικονομικά προβλήματα για τον Μακεδονικό άρχισαν στις αρχές της σεζόν 2004-05. Οι συμφωνίες που είχε κάνει η εταιρία του Κώστα Μεσάικου με το κράτος δεν τηρήθηκαν (μετά την αλλαγή της Κυβέρνησης και τις εκλογές του Μαρτίου του 2004) με συνέπεια την οικονομική καταστροφή του. «Θεωρώ ότι το θαύμα του Μακεδονικού δεν ήταν η συμμετοχή στον τελικό του Eurocup αλλά ότι κρατήσαμε ενωμένη την ομάδα. Τον Οκτώβριο του 2004, ο Κώστας Μεσάικος μας ανακοίνωσε ότι κατέρρευσε οικονομικά λόγω των χρημάτων που είχε να παίρνει από τα Ολυμπιακά Έργα. Προσωπικά δεν πληρώθηκα ποτέ και κάποια παιδιά ζήτημα να πήραν 3-4 μηνιάτικά. Εκεί αναδείχθηκε η σχέση που είχε αναπτυχθεί μεταξύ των ανθρώπων της ομάδας. Για παράδειγμα, έχοντας αναδειχθεί MVP του Eurocup, ο Πιτ Μάικλ ήθελε να φύγει με την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων. Ήρθε με τις βαλίτσες στο χέρι και του είπα ότι, όπως βοηθήθηκε από τα παιδιά έτσι κι αυτός όφειλε να ανταποδώσει. Εκεί άφησε τις βαλίτσες και μπήκε στο γήπεδο. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας. Ο σεβασμός και η αλληλεγγύη του ενός προς τον άλλον», είπε ο Πεδουλάκης και συμπλήρωσε. «Προφανώς έμεινε απωθημένο. Το κλειδί της υπόθεσης ήταν η ειλικρίνεια. Συνήθως, όταν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα δεν τα βγάζουμε προς τα έξω και προσπαθούμε με ψέματα και δικαιολογίες να κρατήσουμε την ομάδα. Ο Μεσάικος λειτούργησε διαφορετικά. Μας έπιασε τον Οκτώβριο και μας είπε ότι ‘δεν υπάρχουν λεφτά, οφείλω να σας πω την αλήθεια και όποιος θέλει να φύγει θα το καταλάβω’. Αυτό ήταν το καταλυτικό στοιχείο για να μείνουμε όλοι. Είχαμε ένα ευρωπαϊκό ταξίδι μπροστά μας, κυρίως όμως τα παιδιά κατάλαβαν ότι θα έχαναν εκείνη τη χρονιά αλλά θα κέρδιζαν στο μέλλον, όπως κι έγινε».

«Έχασα 1.1 εκατ. ευρώ αλλά ο Μεσάικος ήταν κύριος και δεν του κράτησα κακία»

«Η ομάδα κρατήθηκε λόγω του οικογενειακού κλίματος. Αυτό αντιλαμβανόσουν στα αποδυτήρια. Νομίζω ότι η ειλικρινής στάση του Κώστα Μεσάικου απέναντι σε όλους έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Δεν μας κορόιδεψε, όπως συνηθίζεται στις ομάδες που έχουν οικονομικά προβλήματα, αλλά μας είπε την αλήθεια και παράλληλα μας έδωσε επιλογή. Το είχε πει ξεκάθαρα… ‘όποιος θέλει μπορεί να φύγει’. Τέτοιες συμπεριφορές σπανίζουν γιατί οι παράγοντες προσπαθούν να σε κοροϊδέψουν και να κερδίσουν χρόνο. Ο Μεσάικος ήταν κύριος με κεφαλαία γράμματα. Παρότι χάσαμε χρήματα, δεν μπορώ να του κρατήσω κακία γιατί ξέρω ότι η οικονομική κατάπτωση των επιχειρήσεών του δεν οφειλόταν στον ίδιο. Προσωπικά έχασα 1.1 εκατομμύρια ευρώ γιατί είχα τριετές κλειστό συμβόλαιο αλλά δεν του κρατάω κακία γιατί ήταν κύριος», είπε ο Παπαμακάριος.