Με όχημα τα σπορ και μια βαλίτσα γεμάτη αναμνήσεις ο καθένας μας έφτασε σε μέρη όπου δεν θα πήγαινε ποτέ ως... τουρίστας! Οι πιο απίθανοι προορισμοί... Part 1 στο πιάτο σας.

Από τη Νότιο Αφρική έως τη Λευκορωσία. Από το Μαϊάμι έως τις Άλπεις. Από το Αφιόν Καραχισάρ στις θάλασσες (!) της Πολωνίας. Από το Ντιτρόιτ στο Τιαντζίν της Κίνας, από το Κονέκτικατ στο Ισραήλ και από το Έστερσουντ στο Κίεβο. Ενα ταξίδι με ελέφαντες, βόμβες και απαγόρευση κυκλοφορίας, με Αϊζάια Τόμας και Μαραντόνα, με Γιάννη Ιωαννίδη και Μιχαλάκη Κωνσταντίνου, με Γιάννη Αντετοκούνμπο και Ότο Ρεχάγκελ. Το ταξίδι στον πιο ασυνήθιστο προορισμό του καθενός μας ή αν θέλετε υπό τις πιο παράξενες συνθήκες, αρχίζει...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ

Σκαστός στο… Ντιτρόιτ!

Ανέκδοτο και μάλιστα της κατηγορίας του black humor αυτό το θέμα με τα παλιά ταξίδια και μάλιστα για δυο λόγους: σήμερα είναι Πρωταπριλιά και συν τοις άλλοις το μεγαλύτερο ταξίδι που κάνουμε αυτό τον καιρό είναι από την κουζίνα στην κρεβατοκάμαρα και τούμπαλιν!

Μάιος του ’90. Είμαι φαντάρος. Η μάλλον αεροπόρος. Του κολεγίου δηλαδή! Μετά τη βασική εκπαίδευση στην Τρίπολη και το πέρασμα από το Τατόι, καταμεσής του… «Βρόμικου 89», των Ειδικών δικαστηρίων και των απανωτών εκλογών, παίρνω μετάθεση στο ΑΣΑΕΔ: στο Ανώτατο Συμβούλιο Αθλητισμού Ενόπλων Δυνάμεων, με έδρα το κτίριο στην αρχή της οδού Ερατοσθένους, λίγο πιο πάνω από το Καλλιμάρμαρο.

Σκάει τρομερό ταξίδι στο Μπόρντεν του Καναδά, μέσα στη στρατιωτική βάση, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου και ο συνταγματάρχης, καλή του ώρα, που ήταν διευθυντής του γραφείου, αποφασίζει να πάω κι εγώ για να στέλνω ανταποκρίσεις με το φαξ και να ενημερώνω το κοινό.

Αμερική; Πας καλά; Wow! Ημουν 27 χρονών και την είχα δει μόνο από την τηλεόραση. Πέταξα τη σκούφια μου και ακολούθησα τον Ψαθά, τον Ανδριόπουλο, τον Χάντζο, τον Τσιγέρογλου και τους υπόλοιπους δρομείς…

Το Μπόρντεν είναι κοντά στο Νιαγάρα και που λέει ο λόγος, ένα τσιγάρο δρόμος από το Ντιτρόιτ. Σιγά που θα μου γλίτωναν οι Πίστονς! Ήταν κιόλας οι πρωταθλητές της περασμένης σεζόν χώρια που έμελλε να πετύχουν το repeat και στην πρεμιέρα των play offs, στις 8 Μαΐου, υποδέχονταν τους Νικς…

Πήρα μια 24ωρη άδεια εξόδου από το στρατόπεδο, χωρίς να δώσω αναφορά πού θα πήγαινα (αν με έπιαναν θα με περνούσαν από στρατοδικείο το δίχως άλλο) και χωρίς να ξέρω κανέναν εκεί, διαπίστευση, εγώ, η άγνοια κινδύνου και η λαχτάρα μου (κι οι τρεις μαζί) ροβολήσαμε κατά Αuburn Hills μεριά. Άλλαξα δυο λεωφορεία, βρήκα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο, κατάφερα να πάρω διαπίστευση και όλα τα υπόλοιπα είναι… ιστορία: απόλαυσα τον πρώτο δια ζώσης αγώνα ΝΒΑ της ζωής μου, ψώνισα ένα σακ βουαγιάζ των Πίστονς που το έχω ακόμα και πόζαρα κιόλας σαν τον κονιόρδο δίπλα στον Αίζάια Τόμας!

Δεν θα συγχωρήσω, ωστόσο, ποτέ τον Τζόε Ντούμαρς που μας έβγαλε κουνημένη τη φωτογραφία μέσα στα αποδυτήρια!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΜΠΑΣ

Από τα.... μαγευτικά Κάτω Πατήσια στις Αλπεις με τον «Μιχαλάκη»

Ιούνιος 2001. Απόγευμα Παρασκευής. Συντάκτης τότε στην εφημερίδα Derby Sports με την ευθύνη για την σελίδα της Β’ Εθνικής και βοηθός του Ζαρμακούπη στην «λάντζα» του Παναθηναϊκού. Τα της Β΄ εθνικής παραδόθηκαν νωρίς στον υλατζή (google-άρετε όσοι δεν σας θυμίζει κάτι η λέξη) και μέχρι να αρχίσουν οι λέξεις σε… πράσινο φόντο, τα Goody’s στον σταθμό του ηλεκτρικού στα Κάτω Πατήσια, όπου ήταν τότε τα γραφεία της εφημερίδας, φάνταζαν μια καλή λύση για ένα γρήγορο απογευματινό «κλαμπάκι». Η χαλαρή επιστροφή μου στην αίθουσα σύνταξης βρίσκει διευθυντή (Γκόντζος) και αρχισυντάκτη (Τσαγκαράκης) να με κοιτούν ως… μάνα εξ ουρανού! «Που είσαι ρε τόση ώρα και σε ψάχνουμε; Έλα πάμε μέσα στο γραφείο του Τράγκα, αύριο πετάς για Ιταλία»!!! Πριν προλάβω καλά-καλά να συνειδητοποιήσω τι συνέβη, να ρωτήσω τι και πως βγήκα από το γραφείο του Τράγκα με ένα «πακέτο» στην τσέπη και βρέθηκα το πρωί του Σαββάτου στο γκισέ της Alitalia για να τσεκάρω το εισιτήριο για Μιλάνο! Κι από εκεί στα βουνά της Βόρειας Ιταλίας. Το καταπράσινο και βροχερό Πίνζολο, που έστεκε στα… πόδια των λευκών Άλπεων, ήταν ο προορισμός. Βάση προετοιμασίας του Παναθηναϊκού στις πρώτες λαμπερές ημέρες του Μιχάλη Κωνσταντίνου, στην εποχή του Γιάννη Κυράστα, που 16 χρόνια μετά λείπει ακόμη. Όσα χρόνια κι αν περάσουν το Πίνζολο δεν πρόκειται να το ξεχάσω. Όχι μόνο για την γραφική ομορφιά του, αλλά κυρίως για τον τρόπο που από τα… μαγευτικά Κάτω Πατήσια μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκα στο «άγνωστο»!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΚΑΒΟΥΡΑΣ

Στο ESPN μετά από ταξίδι 18 ωρών

Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 2016. Με τον Βασίλη Τσίγκα, είχαμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα για το ντοκιμαντέρ του gazzetta.gr με θέμα την ζωή του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο ΝΒΑ (Μιλγουόκι) και βρισκόμαστε στο Σικάγο, έτοιμοι για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής. Ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνο και τα νέα που έρχονται από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, αλλάζουν μόνο το δικό μου δρομολόγιο! Πρέπει να «πετάξω» για τη Νέα Υόρκη, να νοικιάσω αυτοκίνητο και να φτάσω αυθημερόν στο Μπρίστολ του Κονέκτικατ, για το ραντεβού της επόμενης μέρας με τον γενικό διευθυντή της ιστοσελίδας του ESPN, Πάτρικ Στίγκμαν. Αντικείμενο της συνάντησης, η προοπτική συνεργασίας των δύο εταιριών στην Ελλάδα (κάτι σαν ESPN Greece δηλαδή)! Απίστευτο!

Ήταν πραγματικά μία από τις πιο ξαφνικές και ευχάριστες εκπλήξεις που έχουν συμβεί στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία και φυσικά δεν με ένοιαξε ούτε στο ελάχιστο, η πραγματικά ασύλληπτη ταλαιπωρία που υπέστην για περίπου 18 ώρες! Όσο διήρκεσε δηλαδή το ταξίδι από την «πόλη των ανέμων», μέχρι τον τελικό μου προορισμό, που ήταν η έδρα του μεγαλύτερου αθλητικού δικτύου στον κόσμο. Του οποίου ήμουν μεγάλος fan και το παρακολουθούσα καθημερινά, είτε μέσω του youtube, είτε μέσω του website.

Αν και η πρώτη μου εμπειρία από το αεροδρόμιο "JFK" ήταν οδυνηρή (έκανα κάτι περισσότερο από 3 ώρες να φύγω από την στιγμή που το αεροπλάνο αφίχθη), όλα πήγαν καλώς. Μετά από δύο ώρες οδήγηση, έφτασα το βραδάκι στο Μπρίστολ και την επομένη το πρωί, ήμουν «Εγγλέζος» στη προγραμματισμένη συνάντηση. Η συνεργασία μπορεί να μην προχώρησε, ωστόσο, η εμπειρία που έζησα στις σοκαριστικές εγκαταστάσεις του ESPN και η ξενάγηση στα studios και τα γραφεία, θα μου μείνουν αξέχαστες για μία ολόκληρη ζωή.

AΝΤΩΝΗΣ ΣΑΟΥΛΗΣ

Κρύος ιδρώτας στο Αφιόν Καραχισάρ με τον κερασέμπορα

Καλοκαίρι 2015... Ο Ολυμπιακός με τον Μάρκο Σίλβα αποφασίζει να συμμετάσχει σ' ένα τουρνουά στο μακρινό Αφιόν Καραχισάρ! Αρκετά μακριά από τα παράλια της Τουρκίας και σε μια πόλη που έχει μείνει στην ελληνοτουρκική ιστορία. Εκεί λοιπόν ήταν ένα από πιο περίεργα ταξίδια που έχω κάνει... Οχι μόνο γιατί πίστεψα ότι μεταφέρθηκε στον χρόνο και βρέθηκα στην δεκαετία του '70 (ναι τόσο πίσω είναι η κατάσταση εκεί) αλλά γιατί ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με τους άλλους συναδέλφους...

Την ιστορία τότε την είχα καταγράψει σε αυτό το κείμενο. Ενα θα σας πω. Αντί για ταξί να μας μεταφέρει βρήκαμε ένα τυχαίο βαν στο δρόμο που το οδηγούσε ο Αχμέτ. Χωρίς να μιλάει αγγλικά, χωρίς να καταλαβαίνει ελληνικά (κι όμως υπήρχαν αρκετοί Τούρκοι στο Αφιόν που τα ήξεραν) βρήκαμε κώδικα επικοινωνίας. Για τις επόμενες 7 μέρες ήταν ο... ταξιτζής μας (με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως μιας και έπαιρνε 25 λίρες για κάθε διαδρομή).

Ωστόσο δεν θα ξεχάσω ποτέ την μέρα που δεν μας πήγε από το κλασικό δρόμο και μας πέρασε μέσα από στενάκια. Εκεί αφού πιστέψαμε ότι θα μας πάει για... εμπόριο οργάνων και μας είχε λούσει κρύος ιδρώτας ο εκπληκτικός Αχμέτ ήθελε να μας πάει σπίτι του για να μας κεράσει... κεράσια! Ο άνθρωπος ήταν κερασέμπορας μας έβαλε σπίτι του και το χάρηκε η καρδιά του!

Τεσεκιουλάρ Αχμέτ...

Στη φωτογραφία: Ο πρώτος από τ' αριστερά είδε φωτό και μπήκε. Ακολουθούν Ματθαίος (Intime), Βιρβίλης (Φως των Σπορ) Αχμέτ (κερασέμπορας), Σαούλης (gazzetta), Στασινόπουλος (Γαύρος), Σαμοθράκης (Πρωταθλητής), Χουζούρης (Actionimages)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Αγγίζοντας το «χέρι του θεού» στο Μιέρλο

Ένα μήνυμα συναδέλφου από το Ντουμπάι ήταν αρκετό για να ζήσω μέσα σε λίγα 24ωρα μια από τις πιο σουρεαλιστικές στιγμές της ζωής μου. «Πού είσαι; Ο Μαραντόνα κάνει προετοιμασία με την Φουτζέιρα στο Μιέρλο, μια περιοχή λίγα χιλιόμετρα έξω από Αϊντχόφεν. Η αποστολή έχει καταλύσει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται 20 μέτρα από το προπονητικό κέντρο». Μια αράδα λέξεις μου έγραψε ο Ουαχίντ, ο οποίος εργάζεται στο τηλεοπτικό δίκτυο Αl Αrabiya και αισθάνθηκα σαν να μου έκαναν ηλεκτροσόκ. Ήταν 16 Αυγούστου 2017. Χωρίς πολλή σκέψη και αφού διαπίστωσα πως υπάρχει διαθεσιμότητα στο ξενοδοχείο Carlton De Brug, έκλεισα αεροπορικά εισιτήρια και μέσα σε δύο μέρες βρέθηκα δίπλα στον Μαραντόνα. Την επόμενη μέρα, ανακάλυψα από ολλανδικά δημοσιεύματα πως ο μάνατζερ που είχε αναλάβει το πρότζεκτ της προετοιμασίας, αλλά και της φιλοξενίας της Φουτζέιρα ήταν τουρκικής καταγωγής, γνωρίζοντας μάλιστα πρόσωπα και καταστάσεις από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στις 19 Αυγούστου με περίμενε στο Μιέρλο και τα πράγματα έγιναν πολύ απλά. Μέσα σε ένα τριήμερο γνώρισα και κατέγραψα κάθε κίνηση του Μαραντόνα, παρακολούθησα τις προπονήσεις, τα φιλικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το δέος και την ανατριχίλα που ένιωσα όταν ο Πίμπε Ντ' Όρο πέρασε για πρώτη φορά από δίπλα μου. Ένιωσα σαν να σταμάτησε ο χρόνος ακούγοντας μια φωνή «μην τον πλησιάσεις, δεν είναι καλή στιγμή». Είναι φορές που θαρρείς πως μια ανώτερη δύναμη σε καθοδηγεί. Ακούς και διαβάζεις για το κάρμα αλλά δεν ξέρεις τι είναι μέχρι που το νιώθεις και ρουφάς κάθε δευτερόλεπτο μέχρι το μεδούλι. Μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκα να συνομιλώ στον ίδιο καναπέ με τον Μαραντόνα, τον αδερφό του Ούγκο και έναν άλλο θρύλο της εθνικής Αργεντινής τον Λουίς Ίσλας. Άγγιξα το χέρι του θεού, αλλά και βίωσα μέσα σε λίγα 24ωρα πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη υπόσταση του. Από τα αυθόρμητα χαμόγελα, μέχρι τον εκνευρισμό, την ενόχληση, αλλά και τους εθισμούς του. Ένας αμαρτωλός θεός με μοναδικά χαρίσματα και ουκ ολίγες αδυναμίες.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΤΣΟΥΡΑΣ

Κάποτε στο Τιαντζίν της Κίνας με τον «Αntonis Panousis»

2006, Αύγουστος. Η FINA διοργανώνει το World Cup στην υδατοσφαίριση γυναικών στο Τιαντζίν της Κίνας. Η Ελλάδα συμμετέχει αλλά η αποστολή έχει πετάξει ημέρες πριν για την πόλη της Κίνας που είναι σχετικά κοντά στο Πεκίνο. Έτσι μόνος μέσω Γερμανίας φτάνω ένα πρωί στο Πεκίνο με την Air China. Στο αεροπλάνο είχε πάρει μια πρώτη γεύση ότι κανείς δεν μιλάει αγγλικά. Όταν φτάνω στο αεροδρόμιο το σώμα κολλάει από την υγρασία. Θα με περίμεναν εκεί κάποιοι άνθρωποι της διοργάνωσης για να με οδηγήσουν στην πόλη των αγώνων. Πώς τους κατάλαβα; Είχαν ένα πανό που έγραφε «Antonis Panousis» και είχε το σήμα της διοργάνωσης. Κατάλαβα ότι είχε γίνει λάθος αλλά ήταν για μένα. Από εκεί στο πούλμαν, κάτι σαν ΚΤΕΛ, και μόνος στην πόλη. Κανείς δεν μιλάει αγγλικά και βρίσκω με δυσκολία το ξενοδοχείο που ήταν... διαστημικό. Το τι ζήσαμε για μια εβδομάδα στην Κίνα δεν μπορώ να το γράψω. Ευτυχία να είσαι σε αποστολή με Κούλη Ιωσηφίδη... Μόνο αυτό.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΑΡΗΣ

Λιέγη 2014 με Zέκα, Δώνη και Καρέλη

Αργά, βράδυ 30ης Ιουλίου του 2014, στο αεροδρόμιο λίγη ώρα μετά το 0-0 του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ στη Λιέγη και με ελπίδες πρόκρισης που δυστυχώς δεν ευδοκίμησαν στη ρεβάνς, Προφανώς και υπήρχε ευχάριστο κλίμα μετά το αποτέλεσμα της ομάδας του Γιάννη Αναστασίου τότε, ωστόσο φεύγαμε αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης. Οπότε, μηδέν χρόνος για δηλώσεις. Είχα τη φαεινή ιδέα να πω μια – δυο κουβέντες με τον Νίκο Καρέλη όσο κατευθυνόμασταν προς το χώρο αναμονής για την πτήση. Δεν είχα υπολογίσει από πίσω τον Ζέκα. Είχε κέφια κι άρχισε να τραγουδάει... Tus (συγγνώμη γι' αυτό captain) για να μη με αφήσει να κάνω τη δουλειά μου ήρεμα και σοβαρά. Όσο περιμέναμε με την υπόλοιπη ομάδα για να επιβιβαστούμε στο τσάρτερ και για να γλιτώσω χρόνο, έβγαλα το λάπτοπ, βρήκα πρίζα και το άνοιξα για να γράψω. Τρόπος του λέγειν αυτό το «βρήκα» πρίζα. Είχε ένα κινητό που φόρτιζε. Δεν το έκανα επίτηδες. Ήταν του Χρήστου Δώνη και ήρθε να το πάρει. Μια συγγνώμη και σε σένα...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ

Οι σφαίρες έπεφταν βροχή στο Ισραήλ…

Στην Κωνσταντινούπολη μείναμε έγκλειστοι σ’ ένα υπόγειο κέντρο διασκέδασης επειδή ο ιδιοκτήτης του είχε την απαίτηση πληρωμής 1500 ευρώ για ένα μπουκάλι ουίσκι και είχε σχέσεις με τον υπόκοσμο. Στη Λετονία και με -16 βαθμούς Κελσίου κοιμηθήκαμε σ’ ένα ξενοδοχείο με χαλασμένες κλειδαριές στις πόρτες και δίχως θέρμανση… Μάλλον όμως οι… σφαίρες που έπεφταν βροχή ήταν μοναδική εμπειρία. Η συγκεκριμένη ατάκα ανήκει στον Νίκο Φιλίππου και φυσικά ήταν στο πλαίσιο του καλαμπουριού που συνήθιζε να κάνει. Η αποστολή της Εθνικής ομάδας ήταν στο Τελ Αβίβ για τον αγώνα με το Ισραήλ (σ.σ. θαρρώ το ντεμπούτο του Δημήτρη Διαμαντίδη με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα) και λόγω διαδοχικών βομβιστικών επιδόσεων ήταν σε καραντίνα στο ξενοδοχείο. Ο ήχος των ελικοπτέρων ήταν συγκλονιστικός, αλλά ο τότε προπονητής της Εθνικής, Γιάννης Ιωναννίδης, δε χαμπάριαζε από αυτά. Οι συνήθειες… συνήθειες και παρά το απαγορευτικό ο «ξανθός» πήγε στα Ιεροσόλυμα. Μαζί του πήγε και ο τότε μάνατζερ της Εθνικής, Νίκος Φιλίππου. Η ώρα είχε περάσει, οι δύο άνδρες δεν είχαν εμφανιστεί στο ξενοδοχείο και υπήρξε ανησυχία. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Νίκος Φιλίππου, κατευθείαν έσπευσαν όλοι κοντά του και η εξιστόρηση ήταν… παραμυθένια. «Οι σφαίρες έπεφταν βροχή», άρχισε να λέει με σοβαρό και φοβισμένο ύφος, σε μια μοναδική παράσταση υποκριτικής. Δεν άντεξε πάνω από ένα λεπτό, τον έπιασαν τα γέλια και όλοι κατάλαβαν ότι έκανε πλάκα, ειδικά όταν είδαν τον Ιωαννίδη στο κατώφλι του ξενοδοχείου.

ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ν. Αφρική: Το Σοβέτο και η πρώτη νίκη σε Μουντιάλ!

Πέρασαν μπροστά μου χώρες, θάλασσες, έρημοι κι έπειτα από 13 ώρες πτήσης το Γιοχάνεσμπουργκ ήταν εκεί! Θεέ μου, τι τύχη... Να βρεθώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής. Μια γροθιά στον αδηφάγο χρόνο, που, όχι, δε θα μου σβήσει τις ωραιότερες μνήμες από αποστολή, γιατί εκεί η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ πέτυχε την πρώτη νίκη σε Μουντιάλ! Ναι, από το 2004 κι έπειτα η Γαλανόλευκη μας ταξίδεψε σε ουράνιους ποδοσφαιρικούς Ναούς και μας προσέφερε στιγμές που δε σβήνονται όσο και αν μας πολεμά ο χρόνος. Μια δεκαετία μετά και το γκολ του Σαλπιγγίδη, οι μεγάλες επεμβάσεις του Τζόρβα και το σιχτίρισμα στον Ενιγιάμα για την απόκρουση στην κεφαλιά του Σαμαρά μένουν αναλλοίωτα στο μυαλό. Είπαμε, οι μεγάλες στιγμές δε χάνονται όπως και το τέρμα - λύτρωση του Βασίλη Τοροσίδη! Πρώτη νίκη σε Παγκόσμιο Κύπελλο και ήμουν εκεί! Τι να πω και γι αυτή τη χώρα... Εντυπωσιακά τοπία και παραθαλάσσια θέρετρα, αχανή πάρκα άγριας ζωής, ιστορικά μνημεία της ταραχώδους εποχής της αφρικανικής ηπείρου. Και το Σοβέτο, η γειτονιά που πρωτοστάτησε στη μάχη κατά του Απαρτχάιντ... Το μπλουζάκι του Νέλσον Μαντέλα θα μου θυμίζει το ωραιότερο ταξίδι της ζωής μου.

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΕΛΑΓΙΕΣ

Πενθήμερη με θάλασσα στην Πολωνία

Όταν έχεις αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι λογικό να αμφιβάλλεις για τον πιο ασυνήθιστο προορισμό. Είναι τόσοι πολλοί. Το Νο1 είναι ένα ταξίδι μου στην Μπαντίρμα της Τουρκίας, αλλά αυτό θα σας το περιγράψω με λεπτομέρειες σε επόμενο blog. Απρόσμενα ωραίος προορισμός η Γκντίνια της Πολωνίας. Playoffs 2009-10 και ο Ολυμπιακός παίζει με την Πρόκομ η οποία όμως επειδή έχει μικρό γήπεδο έχει μετακομίσει στην Γκντίνια. Θάλασσα, ήλιος, πολύ καλό φαγητό και η αλήθεια είναι… εύκολος αντίπαλος. Επειδή είναι μικρή πόλη τη γυρίσαμε την πρώτη μέρα με τους συναδέλφους και αποφασίσαμε πως θέλουμε να μείνουμε για 5 μέρες και όχι για τρεις. Αυτό είχε να κάνει φυσικά με το 3-0 ή αν θα είχαμε και Game 4. Μάλλον η πόλη άρεσε και στους παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη γιατί τελικά μείναμε 5 μέρες. Απρόσμενα άσχημος προορισμός το Αβελίνο. Πρώτη αγωνιστική σεζόν 2009-10. Ντεμπούτο Τσίλντρες. Πόλη του ιταλικού Νότου με έναν πεζόδρομο και τίποτα άλλο. Το καλό φαγητό το βγάζω από την εξίσωση γιατί στην Ιταλία δε γίνεται να μην φας καλά, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα το απόλυτο τίποτα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ

Στη Σουηδία με τρία αεροπλάνα και 5 βαθμούς τον Αύγουστο

Καλοκαίρι του 2017 και η κλήρωση των προκριματικών του Europa League στέλνει τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στη Σουηδία και στο Έστερσουντ. «Επιτέλους θα δούμε και αυτή τη χώρα…» σκέφτηκα και αλήθεια είναι ότι μου άρεσε αυτός ως προορισμός. Έλα όμως που δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να φθάσουμε στο πιο βόρειο μέρος που έπαιξε ποτέ ο ΠΑΟΚ (κεντρική Σουηδία στο χάρτη, αλλά στο ύψος του Τροντχαϊμ της Νορβηγίας) από το να αλλάξουμε τρία αεροπλάνα!

Πολλές οι ώρες, μεγάλη η απόσταση και… πολύ διαφορετικές οι συνθήκες στο Έστερσουντ, το οποίο ήταν πανέμορφο, αλλά και παγωμένο! Ενώ στην Ελλάδα είχε 35 βαθμούς, η περιγραφή του αγώνα (όπως βλέπετε) έγινε στους πέντε βαθμούς! Κρύο ντους από τον καιρό και το χιονόνερο μέσα στον Αύγουστο, κρύο ντους και από το 2-0 που έφερε τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ και το χειρότερο από όλα η 14ωρη επιστροφή που λόγω και του κλίματος το οποίο διαμορφώθηκε, έμοιαζε με… την Οδύσσεια.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΜΑΡΑΣ

Η μαγευτική αλλά και… επικίνδυνη Ουκρανία

Αναμφίβολα ήταν ένα από τα πιο περίεργα αλλά και συνάμα όμορφα ταξίδια που έχω κάνει με τον Ολυμπιακό μέσω του Gazzetta.gr (αν και προσωπικά κάθε ταξίδι με τον Ολυμπιακό το θεωρώ ωραίο και ξεχωριστό). Ένα αρκετά δύσκολο από πλευράς μετάβασης ταξίδι καθώς στο Κίεβο πήγα μέσω Άμστερνταμ και στην Αθήνα γύρισα μέσω Παρισιού με αρκετές ώρες στο αεροπλάνο. Το Κίεβο ήταν... μαγικό με πολλές ομορφιές, φοβερά τοπία και γενικά πολλά αξιοθέατα (αλλά και καλό φαγητό να τα τονίζουμε αυτά) όμως υπήρχε η ιδιαιτερότητα της αντιπαλότητας των οπαδών της Ντιναμό Κιέβου με εκείνους του Ολυμπιακού (κυρίως από την πλευρά των Ουκρανών και λόγω γενικότερα της διαφοράς των αντιλήψεών τους με τους Έλληνες και σε πολιτικό επίπεδο) οπότε όσοι Έλληνες ήμασταν εκεί έπρεπε να προσέξουμε ιδιαίτερα. Γενικότερα το Κίεβο ως πόλη για τον ξένο επισκέπτη δεν είναι εύκολη και έχει κινδύνους ειδικά το βράδυ. Από αγωνιστικής πλευράς δυστυχώς ο Ολυμπιακός στις 21 Φλεβάρη του 2019 δεν κέρδισε στο Κίεβο τη Ντιναμό και έμεινε εκτός της συνέχειας του Europa League.

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΟΥΔΑΣ

Στη Λευκορωσία με απαγόρευση κυκλοφορίας

Το καλοκαίρι του 2018 δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, καθώς έκανα τις πρώτες μου αποστολές ως ρεπόρτερ του Ατρόμητου! Αυστρία και Λευκορωσία οι προορισμοί, πιο παράξενο όμως ήταν το ταξίδι στο... εξωτικό Μπρεστ!

Από που να αρχίσω; Από το γεγονός πως το ταξίδι ήταν ατελείωτο; Από το γεγονός πως φτάσαμε στον τελικό μας προορισμό 2 λεπτά (στην κυριολεξία) πριν την συνέντευξη Τύπου; Από το πώς πήγε το παιχνίδι; Από την κατάσταση στη Λευκορωσία; Αλήθεια δεν ξέρω από πού!

Θα τα πάρω από την αρχή! Όταν φτάσαμε στο Μινσκ μετά από δύο αλλαγές αεροπλάνων, νομίζαμε πως επιτέλους τελείωσε το κουραστικό ταξίδι, αλλά είχαμε άλλες τέσσερις ώρες να πάμε στο Μπρεστ το οποίο βρίσκεται στα σύνορα με την Πολωνία! Βάρβαρο, πολύ βάρβαρο και βαρετό ταξίδι με αμάξι! Το παιχνίδι που θα βλέπαμε ήταν αυτό του Ατρόμητου απέναντι στη Ντινάμο Μπρεστ, το οποίο έληξε τελικά 4-3 κι ενώ οι Περιστεριώτες έχαναν 3-0 στο ημίχρονο αλλά κατάφεραν να γυρίσουν το... τρελό αυτό ματς και να ηττηθούν με σκορ που έδινε ελπίδες στη ρεβάνς!

Και τέλος, η κατάσταση στην Λευκορωσία! Μας είχαν ενημερώσει πως είναι η τελευταία ανεπίσημη δικτατορία που υπάρχει ακόμα στην Ευρώπη μιας και ο πρόεδρος της χώρας είναι ο ίδιος από το 1994!!! Κυκλοφορία μετά τις 10 το βράδυ δεν υπάρχει, ενώ απαγορεύεται να κυκλοφορείς στον δρόμο με αλκοόλ στα χέρια. Αμέσως στο παίρνουν και σου ζητούν να μην το επαναλάβεις. Ίδια η φάση μέχρι και σήμερα, με την χώρα να μην βρίσκεται σε καραντίνα εν μέσω πανδημίας κι όλα να συνεχίζονται σε κανονικούς ρυθμούς!